Valois Street
Rue de Valois to sposób 1 st dzielnicy w Paryżu , we Francji .
Lokalizacja i dojazd
377 m długości, zaczyna się przy 202 rue Saint-Honoré i kończy się przy rue de Beaujolais 1 . Zorientowana północ-południe jest ulicą jednokierunkową.
Dzielnica jest obsługiwana przez linie autobusowe RATP 21 48 81 . Najbliższa stacja metra to Palais-Royal - stacja Musée du Louvre , gdzie kursują pociągi linii .
Pochodzenie nazwy
Nosi ona nazwę Louis-Philippe I st , księcia de Valois , syn księcia Orleanu , urodzonego w 1773 roku .
Historyczny
Aby spłacić swoje długi, Louis Philippe d'Orléans , właściciel Palais-Royal , postanowił podzielić obwód ogrodów pałacowych. Ulica została otwarta w 1784 roku pod nazwą „Passage de Valois”. Od 2 Thermidor roku VI (20 lipca 1798) w 27 kwietnia 1814nazywa się „rue du Lycée”. Nazwano ją wówczas „rue de Valois-Palais-Royal”, aby odróżnić ją od rue de Valois-Saint-Honoré (która zniknęła w latach pięćdziesiątych XIX wieku) i od rue de Valois-du-Roule (połączonej z rue de Monceau w 1868 r.).
Podczas Trzech Chwalebnych Dni trasa jest sceną konfrontacji powstańców z wojskami .
W Drugiej Republice została przemianowana na „rue du Vingt-Quatre-February”, data abdykacji Ludwika Filipa i proklamacji Republiki.
Niezwykłe budowle i miejsca pamięci
-
N o 3: Ministerstwo Kultury z siedzibą w n o 3 tej ulicy, termin „rue de Valois” jest często wykorzystywane przez francuskich mediów do wyznaczenia przez metonimii , ministerstwo.
-
N o 3 i 5: lokalizację ulicy Three Hundred zniknął podczas spotkania Luwru i Tuileries i stworzenia Rue de Rivoli .
-
N o 4: Grand Hôtel du Palais-Royal. Jest to hotel, który uzyskuje swoją aktualną 5 th gwiazdęlipiec 2013. Hotel był również domem dwóch znanych gości, a mianowicie Brillata-Savarina i kompozytora Lully'ego . Restauracja nosząca imię Lulli od tego czasu składa mu hołd8 lipca 2013.
-
N o 8: Le sztufada następuje na od Méot restauracji , utworzonego pod tym adresem w 1796. Ta nazwa „ sztufada ” pochodzi od jej podpisania i statuetkę umieszczonego wewnątrz restauracji, której strój zmianie w wyniku moda tamtych czasów. Własność Tissot w Katalogu była również własnością Prospera Montagné . Ta restauracja została zamknięta w 1936 roku. Lokal nadal istnieje, podobnie jak marka wołowiny ubranej na modę z minionych lat.
-
N O 9: do 1933 Partia Radical sat na ten adres.
-
N o 25: pierwsza siedziba obywatelskie i społeczne Feminine Unii .
-
N o 48: zbudowany przez François GUIRAUD de Talairac w 1781 roku, budynek ten był w chwili najwyższego w Paryżu z ośmiu piętrach pod okapem. Przejście, które go przecinało, stało się prywatne. Wychodziła na ulicę Radziwiłłów , ślepą uliczkę , która w tamtym czasie była początkiem rue Neuve-des-Bons-Enfants .
- W 2020 roku, podczas prac prowadzonych na rue de Valois pod budynkiem Banque de France , odkopano pozostałości ogrodzenia Karola V. Wówczas INRAP zorganizował tymczasową wystawę plenerową na skrzyżowaniu rue des Petits-Champs i rue Radziwill .
Uwagi, źródła i odniesienia
-
Félix i Louis Lazare, Słownik administracyjny i historyczny ulic Paryża i jego zabytków , wydanie z 1844 r., Str. 654 [ czytaj online ] .
-
Rodolphe Trouilleux i Jacques Lebar , Paris secret et insolite , Parigramme, 2015, 271 str. ( ISBN 978-2840969693 ) , str. 10.
-
Bernard Lachaise, „Rue de Solférino: n o 5 czy n o 10? RPF czy PS? » , Charles-de-gaulle.org , przeglądano 25 listopada 2015 r.
-
Rodolphe Trouilleux i Jacques Lebar, Paris secret et insolite , s. 11.
-
„Rue de Valois - The closure of Charles V”, L'Histoire n o 478, grudzień 2020, s. 6 .