Rue de la Pleau

Rue de la Pleau (oc) Carrièra d'Antoni de La Pleau
Rue de la Pleau widziana od strony rue Théodore-Ozenne .
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 35 ′ 49 ″ na północ, 1 ° 26 ′ 50 ″ na wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Saint Etienne
Początek	n o  9 rue Théodore-Ozenne
Koniec	n o  47 Grande-rue Nazaret
Morfologia
Rodzaj	Ulica
Długość	69  m
Szerokość	4 m
Historia
Stare nazwy	Ulica Belcastel ( XV th  century) Malbec ulica ( XV th  wieku) Rue de la Pleau ( XVII th  century)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Toulouse

Na ulicach Pleau (w Occitan  : Carriera Antoni La Pleau ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w samym sercu dzielnicy Saint-Étienne , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego obszaru Tuluzy . Ten cichy średniowieczna ulica zachowała swój dawny wygląd, pomimo zniszczenia podczas budowy ulicy Theodore Ozenne na początku XX th  wieku. Dziś w pięknym renesansowym hotelu Pierre'a Martina mieści się muzeum Paul-Dupuy .

Toponimia

Hotel Rue de la Pleau bierze swoją nazwę posiadał rodzinę Pleau, na rogu tej ulicy (obecnie n o  17) i zamiast Perchepinte.

W średniowieczu, a co najmniej od XV th  century, to na przemian nazwy ulic z Belcastel czasami zmieniane w Vieil-Castel, i ulica Malbec, z powodu dwóch ważnych rodzin Tuluza, Belcastel i Malbec. Ulica bierze swoją nazwę od rodziny Pleau na początku XVII -tego  wieku, kiedy jego ostatni członkowie zniknął. Tłumaczenie nazwy ulicy na prowansalski wybrał dla uczczenia pamięci jednego z członków tej rodziny, Antoine de La Pleau. Nazwa ulicy została zmieniona czasami w ciągu następnych stuleci: istnieje ulica Laplace XVII th  century, albo ulica Labla XVIII th  wieku. Podczas rewolucji francuskiej w 1794 roku ulica przez pewien czas nazywana była rue de la Liberalité.

Opis

Rue de la Pleau ma 69  m długości. Ta wąska ulica zachowała swój średniowieczny rozmiar i ma tylko 4  m szerokości. Wyrasta z rue Théodore-Ozenne, z której jest prostopadła, i rozciąga się na wschód, aby zakończyć się w małej miejscowości Perchepinte, na skrzyżowaniu Grande-rue Nazareth , rue Perchepinte i rue Mage .

Napotkane ścieżki

Rue de la Pleau łączy się z następującymi ulicami, w kolejności rosnącej:

1. Rue Théodore-Ozenne
2. Main Street Nazareth

Historia

W średniowieczu rue de la Pleau należała do stolicy Saint-Barthélémy . Ludność ulic, podobnie jak sąsiednich ulic, składa się w dużej mierze z prawników i parlamentarzystów . Nosi też nazwiska kilku ważnych rodzin Tuluza: Belcastel, Malbec i wreszcie Pleau, którzy mają ich hotelu na rogu ulicy (obecnie n o  17) i zamiast Perchepinte. Najbardziej znanym członkiem tej rodziny jest Antoine de La Pleau, doktor nauk prawnych i prawnik Sądu. W 1568 r. Został aresztowany, oskarżony o zniesławienie . Plik24 września 1568, jego majątek zostaje zajęty, a on zostaje poddany przesłuchaniu , skazany na śmierć i powieszony na Place Saint-Georges . Jednak w 1571 r. Majątek wrócił do rodziny.

Względnie nietknięty przez dzieło przebudowy i rozbudowy w trakcie XIX -tego  wieku, ulice Pleau wie jednak wstrząsów na początku XX th  wieku. Piercing z Theodore Ozenne ulicy , między 1908 i 1912, przekształcił jego twarzy, który traci wszystkie domy po stronie zachodniej (stary n o  5 do 9 i 4 do 6). Po drugiej wojnie światowej , na zachodzie ze stron ulicy , pomiędzy ulicami Langwedocji i Theodore Ozenne Street, jest oddzielony od ulicy Pleau i przyjmuje nazwę René Pointurier , odporny Toulouse zmarł w deportacji w obozie Mauthausen w 1944 roku.

Niezwykłe miejsca i zabytki

• n o   11  : Zależności Credit Agricole de Toulouse.
  W 1922 roku miasto sprzedało budynki dawnego hotelu Dahus do regionalnego banku Credit Agricole . Architekt Jean Valette był odpowiedzialny za budowę głównego budynku otwierającego się na ulice Théodore-Ozenne i d'Aussargues w 1950 r., A następnie tego na rogu rue de la Pleau w 1954 r. Ten ostatni ma parter - podniesiony piętro, dwie kwadratowe kondygnacje oraz dodatkowe piętro przeprute lustrami , co pozwala na zachowanie ciągłości ostatniej kondygnacji i dachu z hotelem Dahus. Elewacje wieńczy gzyms z zębami i okapem .

• n O   13  : hotelu i wieży Capitoul Pierre Martin czy Pierre Bessona  ; dziś Paul-Dupuy Museum .
  W dworku został zbudowany na początku XVI -go  wieku do prokuratora Pierre Martin capitoul w 1511-1512. To jest prawdopodobnie przebudowany w XVII -tego  wieku przez nowego właściciela, Pierre Besson. Z tego okresu wydaje się pochodzić pierzeja uliczna oraz te od strony południowej i wschodniej od dziedzińca, podobnie jak kilka elementów wystroju wnętrza (stropy, kominki). Paul Dupuy kupił dom w 1905 roku, aby zainstalować tam swoje kolekcje. Modyfikuje istniejące elewacje: powiększono okna, podniesiono elewację ulicy, dokończono wieżę, dobudowano nowe skrzydło na tyłach dziedzińca. Muzeum uzyskało status miejskiego w 1949 roku: otrzymało grafikę , numizmatykę i sztukę zdobniczą .
  Budynek składa się z trzech brył budynków ułożonych w kształcie litery U wokół dziedzińca. Niektóre okna o 1 st piętrze północnych i wschodnich skrzydeł ozdobione piękną okuciem. W narożniku południowo-wschodnim zbudowana jest wieloboczna wieża, przepruta małymi oknami, z klatką schodową.

• Fasada hotelu Pierre Martin.

• Wycieczka po hotelu Pierre Martin.

• Fasada północna i wschodnia wewnętrznego dziedzińca hotelu.

• n o   17  : dom z rodziny La Pleau.
  Ten szlachetny dom został zbudowany na początku XVI -go  wieku do rodziny Pleau. Główna elewacja znajduje się na Place Perchepinte. Na elewacji bocznej, od strony rue de la Pleau,nadal widoczne sądwa słupowe okna oraz fałszywa dekoracja machikuł oddzielająca piętra od poddasza .

Uwagi i odniesienia

1. Jules Chalande, 1918, str.  163 .
2. Jules Chalande, 1918, s.  163-164 .
3. Jules Chalande, 1918, s.  164 .
4. „  Ustawa nr 214  ” , o aktach założycielskich gminy (inwentarz Roschach), Archiwum Miejskie w Tuluzie (przegląd: 27 sierpnia 2015 r . ) .
5. „Ulica dnia - Rue de la Pleau” , La Dépêche du Midi , 8 lipca 2003 r.
6. Sabine Delpit, Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31104810”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, w witrynie Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy, przeglądano 4 marca 2016 r.
7. Karyn Zimmermann, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31133028”, Ogólne zestawienie Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, na stronie internetowej Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy, wgląd w dniu 4 marca 2016 r.
8. Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Szczegółowy arkusz informacyjny Dziedzictwo architektoniczne: IA31132309”, spis ogólny Region Midi-Pyrénées, miasto Tuluza, w witrynie Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy, przeglądano 4 marca 2016 r.

Zobacz też

Bibliografia

• Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 11 th  serii, tom VI, Tuluza, 1918, s.  163-168 .
• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 )

Powiązane artykuły

• Rue du Colonel-Pointurier - dzielnica Saint-Étienne
• Lista utworów w Tuluzie