Ulica Pierre-Baudis
| Rue Pierre-Baudis (oc) Carrièra Pèire Baudis | |||
| Sytuacja | |||
|---|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 43 ° 36 ′ 14 ″ północ, 1 ° 26 ′ 59 ″ wschód | ||
| Kraj | Francja | ||
| Region | Oksytania | ||
| Miasto | Tuluza | ||
| Okolice | Saint-Georges ( sektor 1 ) | ||
| Początek | N O 1 rue Maurice-Fonvieille | ||
| Koniec | n O 2 rue Labeda i n O 2 boulevard Lazare-Carnota | ||
| Morfologia | |||
| Rodzaj | Ulica | ||
| Długość | 57 m² | ||
| Szerokość | 7 mln | ||
| Historia | |||
| Stare nazwiska | Aleja w przedniej części Augustines (środek XVI th wieku) Ulica Anatomy (koniec XVII th century) i Starego-anatomii (połowa XVIII th wieku) Rue de la t (1806) Rue Saint -Cyr (1875) Rue Pierre -Baudis (1998) |
||
| Ochrona |
 Niezwykłe miejsce dziedzictwa (1986)
|
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Ulica Pierre Baudis (w Occitan : Carriera Peire Baudis ) jest ulica zabytkowego centrum Tuluzy , stolicy regionu Occitan , w południe z Francji . Znajduje się na północ od dzielnicy Saint-Georges , w sektorze 1 - Centrum .
Lokalizacja i dojazd
Opis
Napotkane ścieżki
Rue Pierre-Baudis spotyka się z następującymi ulicami, w kolejności rosnącej liczby:
Transport
Rue Pierre-Baudis przecina rue Labéda , przez którą przejeżdża i obsługiwana przez prom
Miasto. Znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie allées Jean-Jaurès , gdzie znajduje się stacja Jean-Jaurès dwóch linii metra i . W korespondencji znajdują się na bulwarach Strasburga i Lazare-Carnot przystanki linii autobusowych Linéo
L1Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.L8Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.L9I 14Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.23Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.29Oprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.LotniskoOprócz tego będziesz musiał wiedzieć o tym więcej.Noctambus.
Kilka VélôToulouse samoobsługowych rower stacji znajduje się na Boulevard Lazare-Carnota: stacji n O 20 (69 Boulevard Lazare-Carnota), a N O 21 (63 Boulevard Lazare-Carnota).
Odonimia
Nazwa ulicy jest hołdem dla Pierre'a Baudisa (1916-1984), ważnej postaci lokalnej polityki. Blisko centroprawicy był deputowanym Haute-Garonne w latach 1958-1967, a następnie w latach 1968-1973. W tym samym czasie prowadził karierę na Kapitolu , od 1959 był radnym miejskim, zanim został wybrany. Burmistrz Tuluzy w latach 1971-1983. Jest także ojcem Dominique'a Baudisa , dziennikarza z zawodu, sam burmistrz Tuluzy w latach 1983-2001 i Obrońcą Praw w latach 2011-2014.
W 1998 roku, po inauguracji Teatru Narodowego w Tuluzie , jego nazwę nadano rue de Saint-Cyr, której nazwę przypisuje się równoległej ulicy, dawnej rue du Conservatoire .
Historia
Dziedzictwo
Teatr Miasta
Teatr miasta zajmuje dużą działkę ograniczoną przez Labeda ulicy (obecnie n O 3), Pierre Baudis Street (obecnie n o 1), przy czym Maurice-Fonvieille Ulica (obecnie n o 5) i ulica St. Cyr (prąd n O 2). Przestrzeń jest zajęty aż do 1992 roku przez Konserwatorium Muzycznym miasta, w tym roku przeniósł się w budynkach dawnego Szpitala Larrey (obecnie n o 17 Alexis Larrey ulicy ). Istniał również aneks do kolegium Michelet, umożliwiający studentom w elastycznych godzinach podążanie za naukami konserwatorium.
Nowy projekt teatralny zostaje powierzony agencji SAREA Alain Sarfati Architecture. W budynku w stylu postmodernistycznym zastosowano szkło, beton, ale także okładzinę ceglaną i kamienną. Zawiera elementy ze starszych budynków, takie jak portal konserwatorium muzycznego, stworzony przez architekta Urbaina Vitry w 1850 roku.
Budynek
-
n O 63: Saint-Cyr zamieszkania.
Budynek został wybudowany w stylu nowoczesnym w latach 1964-1968 przez architekta Pierre'a Lafitte'a , na rogu Boulevard Lazare-Carnot. Wznosi się na trzynaście kondygnacjach (dwa poziomy piwniczne, parter i dziesięć pięter). Parter poprzecinany jest filarami, pomiędzy którymi otwierają się witryny sklepowe. Zwieńczają go dwie kondygnacje biur, podkreślone betonowym ogrodzeniem. 3 rd podłogi, która służy jako przejście z górnego poziomu, przeznaczonych do pomieszczenia, są częściowo zajęte przez ogrodzie. Na wyższych kondygnacjach elewacje mieszkań obłożone są cegłą piaskowaną.
Uwagi i referencje
Uwagi
Bibliografia
- Salies 1989, tom. 2, s. 168 .
- Salies 1989, tom. 1, s. 312-313 .
- Wskazówka n o IA31133165 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
- Wskazówka n o IA31133161 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
Zobacz również
Bibliografia
- Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 12 th serii, tom VI, Tuluza, 1928, s. 129-130 .
- Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 tom, wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN 978-2867263545 ) .
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
- Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Archiwum miejskie Tuluzy (konsultowane18 czerwca 2021).
- Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (konsultacja18 czerwca 2021).