Merlane Street
| Rue Merlane (oc) Carrièra Ramond de Merlane | |||
.jpg) Pierwsza część rue Merlane, widziana ze skrzyżowania rue des Trois-Banquets . | |||
| Sytuacja | |||
|---|---|---|---|
| Informacje kontaktowe | 43 ° 35 ′ 55 ″ na północ, 1 ° 26 ′ 52 ″ na wschód | ||
| Kraj | Francja | ||
| Region | Oksytania | ||
| Miasto | Tuluza | ||
| Okolice | Saint Etienne | ||
| Początek | n o 32 miejsce Mag i n O 2 rue Tolosane | ||
| Koniec | n O 3 ruty Fermat | ||
| Morfologia | |||
| Rodzaj | ulica | ||
| Długość | 157 m | ||
| Szerokość | od 2,5 do 4 m | ||
| Historia | |||
| Stare nazwy | Ulica Bordalèze (koniec XIV th century) Rue des Affachadous (środek XVI th wieku) Ulica Merlane (1840) |
||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Ulica Merlane (w Occitan : Carriera Ramond Merlane ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w samym sercu dzielnicy Saint-Étienne , w sektorze 1 miasta. Należy do chronionego sektora .
Toponimia
Ulica Merlane od 1840 roku posiada swoją nazwę od Merlane Merlanes lub rodziny, a zwłaszcza Raymond Merlane tym, ale nie jesteś pewien, czy tam jest naprawdę żył, był właścicielem budynku w pobliskiej ulicy (obecnie n o 9 rue du Canard ).
W późnym średniowieczu, ulica była nazwa ulicy Bordalèze bo pani Bordalèze ( Bordalesa w Occitan ), rodzina rozdział z PUYBUSQUE, żył w XIV th century. W połowie XVI E wieku, podobnie jak wiele ulic dzielnicy, trwa nazwa rzeźników ( afachador w Occitan). Dopiero około 1840 roku przyjął obecną nazwę.
Opis
Napotkane ścieżki
Rue Merlane spotyka się z następującymi pasami, w kolejności rosnącej liczby („g” oznacza, że ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):
Historia
W średniowieczu rue Merlane zależała od stolicy Saint-Étienne . Domy i budynki przy tej ulicy są wówczas tylko budynkami gospodarczymi domów, które wychodzą na dwie sąsiednie ulice, rue Tolosane i rue des Nobles (obecnie rue Fermat ). A masarnia ubojnia ( „affachadou” lub afachador w Tuluzie Occitan ) ustala się na rogu rue des Trois-Bankiety , a kilka sklepów rzeźniczych znajdują się tam, jak w sąsiednich ulicach, w szczególności rue Bouquières i Mage. Podczas rewolucji francuskiej , w 1794 r., Zmieniono nazwę ulicy na rue de l'Émulation, bez zachowania tej nazwy.
Niezwykłe miejsca i zabytki
-
n O 2 : budynku; Hotel Cassan.
Pierwszy budynek został zbudowany w XVII -tego wieku na rogu pokoju Mage i ulica Merlane jest również na tej ulicy, która znajduje się w głównym wejściu, brama półkolem którego klucz jest ozdobiona punktu diamentu, ale dziś zablokowane. Elewacje ulicy pochodzą z tego samego okresu, prawdopodobnie powtórzonego w następnym stuleciu. Zestawiają ze sobą kilka brył budynków. Po rewolucji francuskiej budynek został kupiony przez rodzinę Cassan, która uczyniła z niego swój hotel.
-
n O 7 : Hotel de Malenfant lub Panat; Konsulat Honorowy Wenezueli .
Dwór został zbudowany prawdopodobnie na granicy między XVII th wieku i XVIII -tego wieku, na dużej działce pomiędzy ulicami i Merlane Fermat posiadaniu od połowy do XVI th century do rodziny parlamentarzystów The Malenfant; szczególnie pamiętamy nazwisko Pierre'a de Malenfanta, sędziego-maga z Foix w 1679 roku. Hotel jest zorganizowany pomiędzy dziedzińcem a ogrodem.
-
N O 8 : hotel Sevin-Mansencal.
Budynek składa się z dwóch różnych dworów budowanych w końcu XVI -tego wieku, który należał do rodziny Sevin-Mansencal. Radny Parlamentu Jean de Mansencal, syn pierwszego prezydenta Jeana de Mansencala , przeniósł się około 1560 roku do budynku wzdłuż rue Merlane. Jego córka, Françoise de Mansencal, żona Pierre'a de Sevina, przeprowadziła się kolejno około 1607 r. Do drugiego hotelu: to ich spadkobiercy połączyli te dwa hotele. Budynki zostały przeprojektowane w 1879 roku przez architekta Durivage.
Uwagi i odniesienia
- Jules Chalande, 1926, s. 143-144 .
- Jules Chalande, 1926, str. 144 .
- Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Fiche IA31132880”, 2009.
- Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Fiche IA31132889”, 2009.
- Fabien Cadot, Louise-Emmanuelle Friquart i Laure Krispin, „Fiche IA31132881”, 2009 i 2014.
Zobacz też
Bibliografia
- Jules Chalande , „Historia na ulicach Tuluzy,” Wyznania Akademii Nauk i Belles Lettres Tuluzy , 12 th serii, tom I, Tuluza, 1926, s. 143-145 .
- Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN 978-2867263545 ) .
Powiązane artykuły
Link zewnętrzny
- „Szczegółowe arkusze informacyjne Dziedzictwo architektoniczne”, spis ogólny Region Oksytanii, miasto Tuluza, na stronie Urban-Hist , archiwa miejskie Tuluzy (dostępne pod adresem18 grudnia 2018 r).