Baronie

Baronie Street (oc) Carrièra Veronica
Widok z rue Baronie na rue des Puits-Clos .
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 36 ′ 07 ″ północ, 1 ° 26 ′ 42 ″ wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Okolice	Kapitol ( sektor 1 )
Początek	n o  17 rue Peyras i n o  1 rue Genty-Magre
Koniec	n o  14 bis rue des Puits-Clos
Morfologia
Rodzaj	Ulica
Długość	92  m
Szerokość	od 4 do 7 m
Historia
Stare nazwy	Hugh Ulica Vidal (koniec XV th  century) Rue Baronie (1806)
Ochrona	Niezwykłe miejsce dziedzictwa (1986)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Toulouse

Barony Ulica (w Occitan  : Carriera Veronica ) jest ulica w zabytkowym centrum Tuluzy we Francji . Znajduje się w samym sercu Kapitolu , w sektorze 1 miasta. Należy do niezwykłego zabytku Tuluzy .

Toponimia

Nazwa ulicy Baronie przychodzi do oberży na znak św Weroniki , która była w XV -tego  wieku, na rogu z tokarzy ulicznych i nieistniejącego już alei Lane la Véronique (miejsce obecnego n o  43 rue des Tourneurs). Wymowa w języku oksytańskim wyjaśnia zmianę pisowni w „warońskim”, a następnie w „barońskim”.

Wydaje się, że ulica Barony nie przyniosło to nazwisko przed 1806. XV -go  wieku, ulica Baronie nosił nazwę mieszkaniec, Huc lub Hugues Vidal. Zachował tę nazwę aż do rewolucji francuskiej , kiedy w 1794 roku otrzymał rue de la Vigilance. Nazwa ta nie przetrwała iw 1806 r., Kiedy gmina Tuluzy przywróciła stare nazwy, ulica ostatecznie stała się rue Baronie, co jest ostatecznym zniekształceniem starej nazwy.

Opis

Rue Baronie to droga publiczna położona w centrum Tuluzy . Ma 92 metry długości i powstał na przedłużeniu rue des Tourneurs, na skrzyżowaniu rue Peyras i rue Genty-Magre . Prowadzi prawie prostoliniową ścieżką w kierunku północnym. Ona odbiera Wells Verde ulicę przed kończąc na skrzyżowaniu rue Puits-Clos  : ta skrzyżowanie piankowa XIX th  wieku, jest znany jako miejsce Puits-Clos.

Napotkane ścieżki

Rue Baronie spotyka się z następującymi ulicami, w rosnącej kolejności numerów („g” oznacza, że ​​ulica jest po lewej stronie, „d” po prawej):

1. Rue Peyras (g)
2. Rue Genty-Magre (d)
3. Rue du Puits-Vert (g)
4. Place des Puits-Clos (g)
5. Rue des Puits-Clos (d)

Historia

Niezwykłe budowle i miejsca pamięci

• N O   1  : Danne budynku.
  Budynek został dostosowany około 1853 roku na zlecenie pana Danne. Przedstawia na ulicy długą fasadę o wielkiej trzeźwości. Na parterze same drzwi mają ciekawy neorenesansowy wystrój . Drzwi są obramowane pilastrami ozdobione liśćmi , które obsługują półkolisty łuk , ozdobionyliściem klipu gdzie putto bawi . Dwa inne filary łączą się i obramowują podporę gzymsu za pomocą wsporników .

• n O   5  : budynku.
  Budynek, zbudowany w drugiej połowie XIX -go  wieku, znajduje się na rogu Wells Verde ul . Zdobi go dekor w stylu neorenesansowym z ceramiki z fabryki Virebent , który skupia się na wieżyczce i przęśle środkowym. Z parteru, wzniesionego z kamienia, rozpoczynają się kamienne kolumny, oddzielające arkady obejmujące sklepy i antresolę. Resztę elewacji wykonano z jasnej cegły.
  Fasada główna z pięcioma przęsłami jest symetryczna, w przęśle środkowym znajdują się drzwi wejściowe. Na wyższych kondygnacjach wykusz ten podkreślają okna ozdobione frontonem i kartuszem . Fronton okno krzywoliniowej od 1 st  etapie jest obsługiwane przez konsole ozdobione potworów zakończonych liści. Centralny klips ozdobiony jest fantastycznym głowy, z którego rinceaux liści pojawiają . Wzdłuż frontonu przebiegafryz owalny . Fasada okno 2 -go  etapu jest obsługiwany przez nawiasach ozdobione skrzydlatych potworów. Prostokątny wkład wewnątrz ciętej skóry służy jako zszywka. Na filarach okna znajdują się medaliony ozdobione liśćmi i główkami półksiężyców.
  Okna 1 st  stadium są półkoliste i zaopatrzone są w ciągłym balkon. W 2 e  piętrze, prostokątne okna zdobią balustrady do balustrady . 3 e  podłogowy jest zaopatrzony w ciągłe poręczy.
  Wieżyczka, zbudowany z cegły i terakoty z bossów kamienia imitującego, przypomina te z zamku Launaguet , również zdobione przez Auguste Virebent w 1845. Spoczywa na ślepej lampy który kończy się w szyszek sosny i bogato zdobione w pierwszym zarejestruj się z głowami aniołów, koszami z owocami, liśćmi i wstążkami, w drugiej skrzynkami ozdobionymi liśćmi i oddzielonymi konsolami z głowami smoków i łapami. Filary okien ozdobione są groteskowym fryzem, frontony - ludzkimi głowami i bajecznymi zwierzętami w listowiu.

• N O   8  : Pijon domu.
  Budynek, zbudowany w 1859 roku przez architekta Brouste, składa się z głównego budynku z kilkoma częściami wokół dziedzińca. To jest zadaszone i mieści klatkę schodową.

• n o   10  Blok; miejsce urodzenia Genty-Magre .
  Budynek, zbudowany w XVIII -tego  wieku, jest neo-klasycznym stylu . To w tym budynku11 października 1840Jean-Baptiste Magre, znany jako Genty-Magre, syn krawca Pierre'a Magre'a i Jeanne Domergue, który był pisarzem, dziennikarzem i politykiem znanym z republikańskiego zaangażowania . Zostawił swoje nazwisko na pobliskiej ulicy .

• n o   12  : Hotel Pierre Ducos ( XI p  wieku XV p  wieku środku XVI p  wieku); Bernard Hall Sapte ( 2 th  połowa XVIII -tego  wieku).
  Budynek składa się z dwóch budynków, jednego cofniętego i wąskiego, mającego w fasadzie tylko porte-cochere i dwóch kondygnacji z pojedynczym oknem w stylu neoklasycystycznym z okresu Ludwika XVI , drugiego w trakcie budowy ze sklepieniami głowic krzyż i wielodzielne okna z renesansowym stylu . Oba budynki zostały ponownie połączone w 1778 roku przez księdza Bernarda de Sapte, który kazał zbudować neoklasycystyczną fasadę i wewnątrz dużej klatki schodowej z prostą rampą z okuciem.

• Budynek pod numerem 1.

• Neorenesansowy budynek pod numerem 5.

• Hotel Bernard de Sapte pod numerem 12.

Uwagi i odniesienia

1. Jules Chalande, 1922, str.  117 .
2. Pierre Salies, 1989, t. 1, str.  115 .
3. Wskazówka n o  IA31130805 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
4. Wskazówka n o  IA31130804 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
5. Wskazówka n o  IA31130874 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
6. Wskazówka n o  IA31130922 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
7. Pierre Salies, 1989, t. 1, str.  524-525 .
8. Wskazówka n o  IA31130860 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .

Zobacz też

Bibliografia

• Jules Chalande „Historia ulicach Toulouse” wspomnienia Akademii Nauk i literatury pięknej z Toulouse , 11 th  serii, tom VIII, Tuluza, 1922, str.  117-119 .
• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 t., Wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .
• Maurice Bastide, „Przykład odbudowy miasta: Tuluza po pożarze w 1463 r.” , Annales du Midi , t. 80 N O  86, 1968 , str.  7-26 .

Powiązane artykuły

• Lista utworów w Tuluzie • Quartier Capitole
• Prywatne rezydencje w Tuluzie

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Miejskie Archiwa Tuluzy (konsultowane na19 października 2016 r).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii na stronie internetowej Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania25 kwietnia 2020 r).