Émile-Cartailhac Street

Rue Émile-Cartailhac (oc) Carrièra Emili Cartailhac
Rue Émile-Cartailhac widziana z rue des Trois-Renards .
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 36 ′ 27 ″ północ, 1 ° 26 ′ 25 ″ wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Ćwierć (s)	Arnaud-Bernard ( sektor 1 )
Początek	n O  2 rue de la chaîne i n o  6 miejscu du Peyrou
Koniec	N O  1 miejsce Saint-Sernin i n o  11 rue Trois-Renards
Morfologia
Rodzaj	Ulica
Długość	76  m²
Szerokość	12 m
Historia
Stare imiona	Rue du Puits-de-Lauzun ( XIV th  century) Rue Saint-Laurent ( XV th  century) Rue du Peyrou (środek XVIII th  wieku) Rue Emile-Cartailhac (lipiec 1937)
Ochrona	Niezwykłe miejsce dziedzictwa (1986)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Tuluza

Ulica Émile-Cartailhac (w Occitan  : Carriera Emili Cartailhac ) jest ulica z Tuluzy , stolicy regionu Occitan , w południe z Francji . Przecina dzielnicę Arnaud-Bernard , w sektorze 1 - Centrum .

Lokalizacja i dojazd

Opis

Napotkane ścieżki

Rue Émile-Cartailhac przecina następujące pasy, w porządku rosnącym („g” oznacza ulicę po lewej, „d” po prawej):

1. Rue de la Chaîne (g)
2. Place du Peyrou (d)
3. Plac Saint-Sernin (g)
4. Rue des Trois-Renards (d)

Transport

Rue Émile-Cartailhac jest przemierzany i obsługiwany bezpośrednio przez wahadłowiec Miasto. Najbliższe stacje metra są stacje Compans Caffarelli i Jeanne-d'Arc , na linii od stacji metra i dworca Capitol na linii .

Ulica Émile-Cartailhac posiada żadna stacja rowerów udostępniania systemu VélôToulouse , ale jest więcej w okolicznych ulicach: stacja n O  31 (7 rue des Salenques ), stacja n o  32 (8 ulicy des Trois-Renards ) i stacji n o  54 (10 rue de la Chaîne ).

Odonimia

Nazwa ulicy jest hołdem dla Émile'a Cartailhaca (1845-1921), prehistoryka Tuluzy, twórcy, wraz z Eugène'em Trutatem i Jean-Baptiste Nouletem „galerii jaskiniowej” w miejskim muzeum – pierwszego na świecie eksponującego meble prehistoryczne – , a wreszcie pierwszy dyrektor muzeum Saint-Raymond , które dominuje na ulicy. Mieszkał też w sąsiedniej ulicy, w budynku z ulicy łańcucha (aktualnego n o  7).

W średniowieczu ulica miała różne nazwy. W XIV th  century, było z aktualnym miejscu Peyrou , która rozciąga się na zachód i Rue des Trois Renards , który rozciąga się na wschód, nazwa ulicy dobrze de-Lauzun. Wiemy, że studnia ta znajdowała się na terenie obecnego Place du Peyrou, na skrzyżowaniu obecnych rue des Lois , Albert-Lautmann i rue des Salenques . Ta nazwa Lauzun, której pochodzenie również jest niejasne, może odnosić się, dla Pierre Salies , do depozytu lauz ( w języku oksytańskim lausas ), płaskich kamieni używanych do pokrywania budynków i używanych podczas budowy opactwa i kościoła Saint-Sernin . W 1794 roku, podczas Rewolucji , ulica stała się Franklin Street, na cześć bohatera Rewolucji Amerykańskiej i niepodległości Stanów Zjednoczonych , Benjamina Franklina , ale nazwa ta nie przetrwała.

Historia

W luty 2020, po szybkiej diagnozie archeologicznej przeprowadzonej w wrzesień 2019, ogród Cartailhac został przebudowany i udostępniony do zwiedzania.

Dziedzictwo

Budynki i domy

• n o   16: budynku.
  Budynek w stylu klasycznym , został zbudowany w pierwszej połowie XVIII -tego  wieku. Na parterze duży butikowy pasaż obramowany jest dwoma węższymi łukami, ozdobionymi rzeźbionymi klamrami w kształcie ciętej skóry . W 1 ul  etapie panel jest otoczony backsplashes i okien są oddzielone tabeli wzorca.

• Budowlanych, n O  16: fasada.

• Budowlanych, n O  16: szczegół podłoża hali arkadami.

• Budowlanych, n O  18: fasada.

• n o   27: budynku.
  Budynek w stylu klasycznym , jest zbudowany w XVIII -tego  wieku, na rogu placu Saint-Sernin . Na jego miejscu znajdował się w XVI -tego  wieku college założony przez Pierre'a Papillon .

• n o   28: budynku.
  Budynek w stylu klasycznym , został zbudowany w drugiej połowie XVIII -tego  wieku do kąta ulicy Trzy Foxes . Na parterze drzwi zwieńczone są gzymsem . W 1 st piętrze, okna są zwieńczone gzymsem, i barierki w kutego żelaza z początku XIX th  wieku. Elewację wieńczy gzyms, ale została zwieńczona przez poręcz z tralkami z kutego żelaza, a także na początku XIX -go  wieku, który tworzy taras.

Obiekty publiczne

• Gimnazjum Saint-Sernin.
  Nowe gimnazjum Saint-Sernin zostało zbudowane w 1977 roku przez architekta budynków z Francji Bernarda Calleya. Nowoczesna konstrukcja wkomponowana jest w krajobraz za pomocą ceglanego pokrycia, którego układ nawiązuje do średniowiecznych motywów.

• Ogród Emila-Cartailhaca.
  Ogród powstał po wybudowaniu nowego gimnazjum Saint-Sernin, które zamyka go od zachodu. Do północ wznosi się stara kaplica, zbudowana w stylu neogotyckim , między 1850 i 1855, kiedy Benedyktynów mniszek z wieczystą adoracją Najświętszego Sakramentu , który osiedlił się w starym hotelu Dubarry (aktualnego n °  1 bis Place Saint -Sernin ), mają powiększony klasztor. Ogród, który pozostał zamknięty dla zwiedzających, został gruntownie przebudowany i udostępniony do zwiedzania w latachluty 2020.

• Gimnazjum Saint-Sernin widziane na rogu rue de la Chaîne .

• Ogród Emile-Cartailhac.

Uwagi i referencje

1. Salies 1989 , obj. 1, s.  236-237.
2. Salies 1989 , vol. 1, s.  236.
3. Salies 1989 , obj. 2, s.  279-280.
4. Salies 1989 , obj. 1, s.  94.
5. Silvana Grasso, „Square Cartailhac w Tuluzie: wykopy są zbyt szybko? " , La Dépêche du Midi ,6 września 2019 r..
6. Wskazówka n o  IA31132153 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
7. Wskazówka n o  IA31130355 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
8. Wskazówka n o  IA31132159 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
9. „Biuletyn roku akademickiego 1998-1999”, Pamiętniki Towarzystwa Archeologicznego Południowej Francji , s.  257-259 .
10. Wskazówka n o  IA31130739 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .

Zobacz również

Bibliografia

• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , 2 tom, wyd. Mediolan, Tuluza, 1989 ( ISBN  978-2867263545 ) .

Powiązane artykuły

• Lista tras w Tuluzie
• Dzielnica Arnaud-Bernard

Linki zewnętrzne

• Arkusze Szczegółowe informacje dziedzictwa architektonicznego - Ogólne inwentaryzacji Occitanie Region / Tuluzy, na stronie miejsko-Hist , Tuluza archiwa miejskie (konsultowany25 kwietnia 2019 r.).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (konsultacja9 lipca 2021).