Droga Blagnac

Route de Blagnac (oc) Rota de Blanhac
Droga do Blagnac na poziomie miejsca JOB.
Sytuacja
Informacje kontaktowe	43 ° 37 ′ 00 ″ północ, 1 ° 24 ′ 31 ″ wschód
Kraj	Francja
Region	Oksytania
Miasto	Tuluza
Ćwierć (s)	Wrzesień-denier ( sektor 3 )
Początek	Port w ustach
Koniec	Most Blagnac
Morfologia
Rodzaj	Droga
Długość	1992  m²
Szerokość	16 m²
Historia
Stare nazwiska	Ścieżka lub droga Blagnac ( XVII th  wieku)
Geolokalizacja na mapie: Francja Geolokalizacja na mapie: Tuluza

Droga do Blagnac (w Occitan  : rota de Blanhac ) to droga publiczna w Tuluzie , stolicy regionu Occitanie w South z Francji . Przecina dzielnicę Sept-Deniers w sektorze 3 .

Lokalizacja i dojazd

Opis

Napotkane ścieżki

Droga do Blagnac zbiega się z następującymi pasami, w porządku rosnących numerów ("g" oznacza, że ​​ulica jest po lewej, "d" po prawej):

1. Port w ustach
2. Ulica Paula-Berniesa (g)
3. Rue Franz-Schubert (d)
4. Rue Edmond-Guyaux (g)
5. Rue de la Fourmi (g)
6. Impasse des Bons-Amis (g)
7. Rue des Artistes (g)
8. Rue de l'Abbé-Julien-Naudin (g)
9. Ulica Giacomo-Pucciniego (d)
10. Ulica Miramar (g)
11. Rue Louis-Hérold (g)
12. Ulica Jean-Gayrala (d)
13. Rue du Soleil-d'Or (g)
14. Ulica Ticky-Holgado (g)
15. Rondo Jean-Bégué
16. Ścieżka Garonny (g)
17. Ścieżka Garric (d)
18. Pasaż André-Chaubet - przejście dla pieszych (d)
19. Droga Roques (g)
20. Rondo Pierre-Mounicq
21. Droga Roques (d)
22. A621 autostrady - wymiana n O  1 (d)
23. Ścieżka Garonny (g)
24. Aleja Salvadora-Dali (d)
25. Most Blagnac

Transport

Droga do Blagnac jest podróżowana i obsługiwana w pierwszej części, między portem l'Embouchure a rondem Jean-Bégué, liniami autobusowymi L1I 70.

Kilka stacje bike-sharing VélôToulouse są wzdłuż drogi od Blagnac lub na okolicznych ulicach, wszystko pomiędzy portem usta i okrężną Jean BEGUE: Stacje n o  131 (15 Paul Street -Bernies), n o  219 (35 rue Puccini) i n O  240 (103 bis trasy de Blagnac).

Odonimia

Droga do Blagnac bierze swoją nazwę od tego, co prowadzi z Tuluzy do sąsiedniego miasta Blagnac . Na przestrzeni wieków kilka ścieżek nosiło również tę nazwę. W XVII -tego  wieku, pierwszy sposób Blagnac zostało zakorzenione drzwi Lascrosses (miejsce obecnego n o,  15 Lascrosses ulicy ), na północ od Tuluzy wałem . Przecinała przedmieścia Lascrosses (miejsce obecnej esplanady Compans-Caffarelli ) do ścieżki Béarnais (obecna rue du Béarnais ), by kończyć się na łące Sept-Deniers wzdłuż obszaru Petit Gragnague (obecna rue Jean-Marie- Ritay, Montmorency, Raymond-Daydé i Jean-Gayral). Stamtąd ścieżka skręcała na północny zachód, podążając częścią obecnej drogi do Blagnac. Na skrzyżowaniu Trois-Chemins (obecne rondo Jean-Bégué) jechał dalej na północ (obecna ścieżka Garonne ), a następnie wzdłuż Garonny do promu, który przecinał rzekę. Trasa tej drogi była w szoku po raz pierwszy, w końcu XVII -tego  wieku przez wykopy na Canal du Midi  : pierwsza część, pomiędzy drzwiami a Lascrosses obecna trasa nie została wyznaczona, na XVIII th  century, że podobnie jak „stara droga” Blagnac, podczas gdy nowa droga, wytyczona od portu Embouchure , wzięła swoją nazwę. Nowa modyfikacja nastąpiła po wybudowaniu pierwszego mostu wiszącego w Blagnac, zainaugurowanego w 1844 roku: z Trois-Chemins droga do Blagnac została przesunięta dalej na wschód, zgodnie z obecną trasą.

Historia

Dziedzictwo

Miejsce na zadanie

Kościół św. Jana Chrzciciela

Kaplica w stylu romańskim , został zbudowany w połowie XIX th  wieku służyć ludności na przedmieściach Sept-denarów . W złym stanie technicznym, został rozebrany w połowie XX -go  wieku. Plany nowego kościoła zostały powierzone architektowi Jean Montier , który wykonywał prace w latach 1965-1966. Przyjął on do budowy zdecydowanie nowoczesny język .

Kościół ma oryginalny plan, eliptyczny. Beton szalunkowy pozostaje nieobrobiony , co pozwala na grę naprzemiennie pomiędzy pionowymi i poziomymi pasami. Przestrzeń wewnętrzna jest całkowicie przejrzysta, oświetlona pasmem kolorowego witrażu, który ją otacza, i pokryta ramą z drewna klejonego warstwowo .

Budynki i domy

• n o   37: Tuluza domu .

• n o   38 Dom.

• n o   77 Dom.
  Dom został wybudowany w 1926 roku w stylu inspirowanym Art Deco . Na parterze drzwi wejściowe i okna zwieńczone są fryzami z drobnych glazurowanych płytek ceramicznych i gzymsami cementowymi. Okna posiadają również podpory z cementu i balustrady z żelaza . Na piętrze okna boczne są półokrągłe i posiadają nadproże cementowe, zwieńczone witrażami . Połączone są one dużą opaską ozdobioną identycznymi glazurowanymi płytkami ceramicznymi. Z prawej strony dom graniczy z ogrodem, odgrodzonym od ulicy cementowym płotem.

• n o   81: budynku.
  Budynek został zbudowany w drugiej połowie XX -go  wieku, na rogu St. Louis Herold. Na parterze wejście do dawnej kawiarni Cany (obecny tytoń z Sept-Deniers) jest ozdobione dziełem z emaliowanych kafelków lawowych autorstwa Jérôme'a Potiera .

• n o   89: Tuluza domu .

• N O   113: Tuluza domu .

• n o   114 Dom.
  Dom jest zbudowany w drugiej połowie XX -go  wieku, na rogu drogi Garric. W 2016 roku ślepa ściana boczna została pokryta dziełem artysty graffiti z Tuluzy, Koraila.

• n o   119 Dom.

• N O   127: Tuluza domu .
  Dom, stare gospodarstwo ogrodnik , jest zbudowany w pierwszej ćwierci XX -go  wieku. Położona jest prostopadle do drogi do Blagnac i zorientowana na południe. Jest w naprzemiennych murach ceglanych i żwirowych i wznosi się na dwóch poziomach - na parterze i dodatkowo na poddaszu - oddzielonych ceglanym kordonem. Poddasze przeprute jest otworami ozdobionymi wzorami terakoty . Od frontu dziedziniec otwierają się od drogi drzwiami powozu .

• n o   139 Tuluza domu .

• n o   139 bis Dom.
  Dom, wybudowany w latach 30. XX wieku, reprezentuje neobaskijską architekturę , która w okresie międzywojennym rozpowszechniła się na przedmieściach Tuluzy . Mur otaczający, od strony drogi, otwiera duża brama dla samochodów i furta dla pieszych, sklepiona półkoliście i pokryta dachówką. Dom na końcu działki wznosi się na trzech poziomach. Parter zajmuje garaż w osi bramy oraz pomieszczenia gospodarcze. Po prawej stronie, a prowadzi klatka schodowa do 1 st  piętrze, zajmowane przez salonie. Poziom poddasza jest przerywany pionowymi liniami fałszywego szachulca i fałszywych wron, które reprezentują wspornik . Budynki główne nakryte są dachami o dwóch niesymetrycznych bokach.

• n o   148 Dom.

Prace publiczne

• Pomnik zmarłych Siedmiu Denarów. Pomnik zmarłych w dzielnicy Sept-denarów został wzniesiony w 1923 roku przez komisję sąsiedztwa w pamięci zmarłych z pierwszej wojny światowej . Pomnik składa się ze steli i zespołu wykutego w kamieniu. Całość posadowiona jest na cokole z dwóch stopni. Z przodu siedzi młoda dziewczyna, alegoryczna postać Francji. W przemyślanej i opanowanej postawie opiera głowę na dłoni. Zwieńczony jest popiersiem włochatego mężczyzny , zwiniętym we flagę i dedykacją „TO NOS MORTS”, otoczoną listowiem. Po obu stronach znajdują się listy imion żołnierzy, ułożone w porządku alfabetycznym. Dodano marmurowe tablice z nazwiskami tych, którzy zginęli w czasie II wojny światowej , a także konfliktów kolonialnych w Indochinach i Afryce Północnej.
  

• Pomnik opata Juliena Naudina.
  Pomnik poświęcony jest opatowi Julienowi Naudinowi (1882-1968). Został wyświęcony na kapłana w 1906 roku i objął probostwo parafii Sept-Deniers. W 1942 wszedł w ruch oporu w ramach ruchu bojowego . Otworzył swoją plebanię dla bojowników ruchu oporu i przyjmował osoby, które wstąpiły do Hiszpanii . 15 stycznia 1944 został aresztowany przez policję niemiecką i internowany w więzieniu Saint-Michel , następnie deportowany do Neuengamme , a następnie do Dachau . Po wyzwoleniu obozu w maju 1945 r. wrócił do Tuluzy.

Uwagi i referencje

Uwagi

1. Jean Montier jest architektem reprezentującym współczesny ruch w Tuluzie. Był w szczególności odpowiedzialny za budowę areny Soleil-d'Or w 1953 roku oraz budowę miasta Mazades, w sercu dzielnicy Minimes , w latach 1958-1970.

Bibliografia

1. Salies 1989, tom. 1, s.  155 .
2. Salies 1989, tom. 2, s.  422 .
3. Wskazówka n o  IA31119369 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
4. Wskazówka n o  IA31119318 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
5. Wskazówka n o  IA31107936 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
6. Wskazówka n o  IA31119681 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
7. Wskazówka n o  IA31119681 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
8. Wskazówka n o  IA31111678 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
9. Hakim Mokadem, „Tuluza. Deliryczny fresk Siedmiu Denierów” , La Dépêche du Midi , 23 lipca 2016 r.
10. Wskazówka n o  IA31120230 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
11. Wskazówka n o  IA31120225 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
12. Wskazówka n o  IA31120228 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
13. Wskazówka n o  IA31133328 , powszechnej inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego , regionu Occitanie / Tuluzy .
14. „Siedem denarów. Nowy plac publiczny” , na stronie internetowej ratusza w Tuluzie (konsultacja 23 czerwca 2021 r.).

Zobacz również

Bibliografia

• Pierre Salies , Słownik ulic Tuluzy , Tuluzy, Mediolanu,1989, 1174  s. ( ISBN  978-2-86726-354-5 ).

Powiązane artykuły

• Lista tras w Tuluzie
• Siedem denarów

Linki zewnętrzne

• Wstępna inwentaryzacja miasta Tuluzy, na stronie Urban-Hist , Archiwum Miejskie Tuluzy (konsultowane22 kwietnia 2021).
• Ogólny spis dziedzictwa kulturowego Oksytanii, na stronie Heritage Resources - The Cultural Media Library of the Occitania Region (konsultacja22 kwietnia 2021).