Roland Topor
Roland Topor
Teleczat
Biografia
Narodziny |
7 stycznia 1938 Paryż
|
---|
Śmierć |
16 kwietnia 1997 r.(lat 59) Paryż
|
---|
Pogrzeb |
Cmentarz Montparnasse
|
---|
Narodowość |
Francuski
|
---|
Trening |
Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
|
---|
Zajęcia |
Malarz , aktor , scenarzysta , pisarz , powieściopisarz , dramaturg , scenograf , reżyser , reżyser , autor komiksów , grafik .
|
---|
Tata |
Abram Jechiel Topor |
---|
Rodzeństwo |
Hélène d'Almeida-Topor
|
---|
Widok na grób.
Roland Topor , urodzony w Paryżu , dnia7 stycznia 1938i zmarł w tym samym mieście, 16 kwietnia 1997 r.jest francuskim ilustratorem , projektantem , malarzem , pisarzem , poetą , reżyserem , autorem piosenek , aktorem i filmowcem .
Biografia
Syn malarza i rzeźbiarza Abram Topor , młody Roland spędził wczesne lata w Paryżu w 10 th dzielnicy , Crow Street (teraz Jacques Louvel-Tessier ulicy ), a następnie w Sabaudii , gdzie jego rodzice, imigranci polska i żydowska, ukryj od nazisty okupantów w latach 1941-1945.
Topor studiował w Beaux-Arts w Paryżu od 1955, aw 1958 stworzył okładkę czasopisma
Bizarre , która była jego pierwszą publikacją.
W 1960 roku Maison des Beaux-Arts zorganizował swoją pierwszą wystawę, a pierwszą książkę rysunków Les Masochistes opublikował E. Losfeld. Opublikował także swoje pierwsze opowiadanie L'amour fou w czasopiśmie Fiction , z którym regularnie współpracował.
Od 1961 Topor współpracował z gazetą Hara-Kiri, której podzielał kult czarnego humoru , obnażający się i cyniczny, ale także, w bardziej różanym tonie, z magazynem Elle .
W 1962 wraz z Fernando Arrabalem i Alexandro Jodorowsky był jednym z twórców ruchu paniki .
Jest bratem historyka Hélène d'Almeida-Topor i wujkiem historyka Fabrice'a d'Almeida .
Topor i kino
Zafascynowany kinem animowanym, współpracował z René Laloux przy kilku filmach krótkometrażowych, a także przy filmie fabularnym La Planète sauvage, który otrzymał w 1973 roku specjalną nagrodę jury w Cannes . Otworzyła swoje podwoje w programie Italiques w 1974 roku wraz z Fernando Arrabalem .
Jest aktorem na kilka ról drugoplanowych, w Celles których jeden nie miał przez Pascal Thomas , pająk z satyny , w filmie Wernera Herzoga , Nosferatu, upiór w nocy , obok Isabelle Adjani i Klaus Kinski .
Topor produkuje również wiele plakaty ( bęben przez Volker Schlöndorff , The Imperium namiętności przez Oshima , The Red Ibis przez Jean-Pierre Mocky ).
Jego powieść Le Locataire chimérique została zaadaptowana do kina przez Romana Polańskiego dla Le Locataire w 1976 roku. Topor współpracuje z Federico Fellinim przy jego Casanovie , rysując obrazy wyświetlane podczas sekwencji „Latarnia magiczna”.
Inne kolaboracje (telewizja, teatr itp.)
W radiu Topor jest jednym z bohaterów programu Des Papous dans la tête de France Culture .
Topor współpracuje również ze swoim przyjacielem i wspólnikiem Jean-Michelem Ribesem przy wielu projektach. Wspólnie piszą dla telewizji Merci Bernard (1982-1984), potem Palace (1988); dla teatru Batailles (1983); za kino La Galette du roi (1985); a także inne pisma niepublikowane do tej pory, takie jak Kignorje czy Le Chou de l' érudit .
Topor pracuje także dla telewizji przy serialu dla dzieci (rozpoczętym w 1983) Téléchat , wyreżyserowanym przez jego bliskiego przyjaciela, Belga Henri Xhonneux . Natychmiastowy sukces serialu: nakręcone 234 odcinki. À the wrong way (wyd. 1987), napisany wspólnie z Xhonneux, opowiada o podróży po świecie, jaką Groucha (główna bohaterka Téléchat ) odbyła w ciągu 80 dni.
Również z Xhonneux Topor podejmuje się filmowej adaptacji życia markiza de Sade z 1988 roku, która została zaprezentowana publiczności w następnym roku, podczas obchodów dwustulecia rewolucji francuskiej. Dzieło ( Markiz ), wykonywane wyłącznie przez aktorów w maskach przedstawiających zwierzęta, zaniepokoiło krytyków i widzów. Z czasem Marquis stał się dziś filmem „kultowym”.
Pisarz teatralny - Vinci miał rację (sztuka, która wywołała ogromny skandal w Belgii, kiedy powstała), Joko świętuje swoje urodziny , L'Ambigu , a nawet L'Hiver sous la table - Topor kilkakrotnie pracował ze swoim przyjacielem Jérôme Savary ( Les Aventures de Zartan , De Moïse à Mao ), aw 1992 roku podpisał z Catherine Jacob w Théâtre national de Chaillot reżyserię, scenografię i kostiumy do Ubu Roi .
Ponadto Galerie humus , utworzony w 1988 roku w Lozannie , w Szwajcarii , był sponsorowany przez Rolanda Topora.
Ostatnie lata
W 1992 roku Topor założył wraz z Giacomo Cariotim i Jean-Louis Colasem Stowarzyszenie RomaliaisonParis, stowarzyszenie wolnych talentów między dwoma stolicami, którego celem jest przyjaźń i współpraca między artystami francuskimi i włoskimi. Topor jest pierwszym prezydentem. Dla niej w 1996 roku wyprodukował symbol Pinokia , który staje się Marameo , narysowany podczas podróży do Rzymu , wListopad 1996, aby otrzymać - na zaproszenie Giacomo Carioti i Rinaldo Traini, managera Expocartoon - nagrodę Une vie pour l'illustration. Po jego śmierci rysunek ten stał się symbolem nagrody im. Rolanda Topora, przyznawanej przez RomaliaisonParis.
Zmarł w szpitalu w następstwie krwotoku mózgu w swoim domu w Paryżu, 44 rue de Boulainvilliers , Roland Topor jest pochowany w Montparnasse Cemetery w 14 th Division, na skraju North Avenue.
Został pośmiertnie mianowany satrapa z Kolegium „Pataphysics .
Pozostawia po sobie obfite, oryginalne dzieło, którego zjadliwość nie została stępiona przez czas.
Roland Topor wprost hołd do Paryża w 10 th dzielnicy .
Cena £
Publikacje (wybór)
Niewyczerpująca lista. (Przez całe życie Topor opublikował wiele książek i opowiadań, które często były utrzymywane w tajemnicy).
Powieści
- 1964: Chimeryczny najemca
- 1967: Księżniczka Angina
- 1968: Erika
- 1969: Joko obchodzi urodziny (powieść i teatr), Prix des Deux Magots 1970
- 1969: Telefoniczna miłość (pod pseudonimem Élisabeth Nerval)
- 1970: Pop Rose (pod pseudonimem Maud Morel)
- 1971: Dowód dziewiąty (pod pseudonimem Laurent Taupor)
- 1975: Wspomnienia starego oszusta , nowe wydanie 2011, wyd. Wombat
- 1978: Pełnowymiarowy portret Suzanne
- 1990: Święta księga Proutto
- 1996: Partia ugorowa
Kolekcje wiadomości
- 1962: Dziwne! Dziwne!
- 1967: Cztery róże dla Lucienne
- 1982: Panika w kawiarni
- 1986: Najpiękniejsza para piersi na świecie
- 1988: Historie taksówek
- 1989: Dziennik w czasie
- 1989: Paryski strych
- 1997: Wyprodukowano na Tajwanie, prawa autorskie w Meksyku
- 2011: Czarne krowy , wyd. Wombat. 33 niepublikowane opowiadania, zbiór skomponowany przez autora za jego życia
Teatr, opera
- 1972: Ostatnie samotne dni Robinsona Crusoe, 20 lat przygody i miłości
- 1972: Dziecko Monsieur Laurenta
- 1975: Od Moïse do Mao, 5000 lat przygód
- 1983: Bitwy , z Jean-Michel Ribes
- 1989: Joko obchodzi urodziny (adaptacja do teatru autorstwa Patricka Roegiersa)
- 1989: Vinci miał rację
- 1989: Fatidik i Opera
- 1990: Czarodziejski flet , Teatr Aalto
- 1994: Zima pod stołem
- 1996: L'Ambigu
Zbiór rysunków
- 1960: Masochiści
- 1961: Topor, Antologia
- 1965: Panika
- 1965: Rysunki paniki
- 1972: Un Monsieur tout esquinté (rysunki Rolanda i Nicolasa Toporów)
- 1974: Epikon
- 1974: Życie gumy
- 1977: Toporland
- 1985: Topor (katalog wystawy w Monachium)
- 1996: Skarb kobiet
- 2008: maj 68 , kolektyw - Michel Lafon
- 2010: Witam ponownie (w United Dead Artists )
Różnorodny
-
Les deux caprices , ilustracje Sabine Monirys, Grasset Jeunesse, 1974
- Marcel Aymé, Œuvres romesques , 6 tomów, ilustracje Rolanda Topora, Flammarion, 1977
-
Pałac , z Jean-Michelem Ribesem (skecze telewizyjne)
-
Dziękuję Bernard , z Jean-Michel Ribes (szkice)
-
Święta Księga Prouto (historia)
-
Krótkie terminy , z Eddy Devolderem (wywiady)
-
Równanie szczęścia , z Henri Rubinsteinem (wywiady)
-
Pod prąd , z Henri Xhonneux (dyskusje)
-
Kuchnia kanibali (przepisy)
-
Rumsteak Wybrane utwory (wiersze i piosenki)
-
Wiesz, ja bez okularów , kolekcja Sztuka na piśmie, edycje Jannink, Paryż, 1992
-
Pense-bêtes (zdania, wiersze i rysunki), Le Cherche midi éditeur , kolekcja „les pans”, Paryż, 1992
Dyskografia
-
The Last Days of Solitude Robinsona Crusoë (ścieżka dźwiękowa Le Grand Magic Circus z trzema tekstami piosenek Topor, w 1973)
-
Zozo Lala (piosenka Megumi Satsu na 45 rpm , 1980)
-
Scato (piosenka nagrana publicznie przez Megumi Satsu , w 1980 - wydana w 2011)
-
Pod moim arkuszy (utwór na płycie Szczęśliwy zakochany? By Robert Charlebois , w 1981 roku)
-
Dostać w moim pogotowia i kocham siebie (dwa teksty, których autorem jest Topora z albumu Silikon Lady przez Megumi Satsu opublikowanym w 1984 roku )
-
François detexte Topor (album François Hadji-Lazaro z tekstami Topora w 1996)
-
Chantons z'enfants (album Maxa Rongiera, do którego Topor dostarczył teksty i ilustracje, w 1997)
-
Les points sur les i (autoprodukcja albumu rodzimej grupy TOPOR w 2000 r.; 17 tekstów Rolanda Topora śpiewanych przez aktora i piosenkarza Pasquale d'Inca)
-
Bloody Mary (minialbum Sarah Olivier z kilkoma tekstami Topora, 2003)
-
Joséphine et les ombres (bajka liryczna dla dzieci, muzyka Reinhardta Wagnera , 2004)
-
Zabawy Toporem na Żywo (film DVD grupy Sublokator, nagranie na żywo, część piosenek została przetłumaczona na język polski przez Marcina Pawlika, basistę grupy, 2012)
-
Bloody Mary (piosenka na płycie Różowy Galina od Sary Olivier ustawiony do muzyki Babx w 2013 roku)
Kino i telewizja
Jako scenarzysta i scenograf / projektant postaci
- 1965: Dead Times , rysunek z René Laloux
- 1966: Les Escargots , rysunek z René Laloux
-
1967 : The Christmas Rabbit , scenariusz z Georges Dumoulin (program telewizyjny Dim, Dam, Dom )
-
1971 : Les Malheurs d'Alfred , scenariusz z André Ruellanem i Pierre'em Richardem
-
1973 : Dzika planeta , reżyseria René Laloux
-
1975 : Córka strażnika bramy , z Jérôme Savary
-
1976 : Le Casanova de Fellini ( Il Casanova di Federico Fellini ) - Topor, twórca sekwencji "magiczna latarnia"
- 1977: L'Entreprise , film krótkometrażowy dla CNPF
-
1978 : Choroba Hamburg , scenariusz napisany z Peterem Fleischmannem (reżyserem) i Otto Jägerberg
-
1982 : Szczęśliwa gwiazda , scenariusz z filmu Maxa Fischera
-
1988 : Marquis , współreżyseria Henri Xhonneux
-
1996 : Poeta, jego muza , pisany przez dziesięciu pilotów po jednej minucie dla telewizji. Realizacja Marc Carpentier .
-
2010 : L'Orpheline plus jedna ręka bez ręki , scenariusz napisany wspólnie z reżyserem Jacquesem Richardem .
Jako autor oryginalnego dzieła
Jako aktor
Telewizja
- Teleczat
- Poeta, jego muza
- Uczestniczyć w :
Radio
(oprócz Papuasów w głowie )
- 1967: W Szwajcarii , dramatyczny
- 1972: L'Auberge des Colonels , sztuka
- 1975-1976: Wspomnienia starego oszusta , adaptacja tytułowej powieści do spektaklu Allegro
Piosenki
-
1984 : Megumi Satsu , ekscentryczna japońska piosenkarka, wykonała Je m'aime et Monte dans mon ambulance , dwa teksty Topora z muzyką François d'Aime.
Ostatnie wystawy
Uwagi i referencje
-
" Świat według Topora " , na bnf.fr ,2017(dostęp 15.07.2017 ) , materiały prasowe wystawy.
-
Wystawa „ Świat według Topora ” , na stronie bnf.fr (dostęp 31 stycznia 2020 r . ) .
-
Kursywa , ORTF Channel 2, 30 sierpnia 1974.
-
„ Tylko najgorsze jest pewne, Topor znał to lepiej niż inne – Czworonożny skandal w kieszeni ” , w Le Soir (dostęp 26 grudnia 2019 r . ) .
-
Wywiad z Humusem - Amandine G., 10 października 2014 r.
-
1 października 2017 o godzinie 13:06 , „ Roland Topor ma fragment do swojego nazwiska w 10. dzielnicy ” , na leparisien.fr ,1 st październik 2017.
-
33 obrotów na minutę : 30 cm Polydor referencyjny 823 619-1.
-
" Moulins - Le monde de Roland Topor " , na stronie arts-in-the-city.com ,15 października 2019 r.(dostęp 15 grudnia 2019 r . ) .
-
Joséphine Bindé, „ Telewizja, filmy, gotowanie, teatr… 9 żyć Rolanda Topora ” , na beauxarts.com ,22 października 2019 r.(dostęp 15 grudnia 2019 r . ) .
-
Strona wystawy na stronie musees.allier.fr .
-
" Topor is not dead " , na galerieannebarrault.com ( dostęp 26 grudnia 2019 ) .
Zobacz również
Biografia i kolekcje
-
Jacques Sternberg , Roland Topor , Paryż, Editions Seghers ,1978, 191 s. , czarno-białe ilustracjeBiografia Rolanda Topora, fragmenty tekstów opublikowanych i niepublikowanych, zbiór "Seghers / Humor"
-
Zbiór tekstów Rolanda Topora io nim
-
Patrick Roegiers , Topor znów się śmieje , esej fotograficzny, Europejski Dom Fotografii, 1999.
-
Frantz Vaillant , Roland Topor czyli zduszony śmiech: biografia , Paryż, Buchet-Chastel ,Marzec 2007, 432 s. ( ISBN 978-2-283-02253-5 , prezentacja online )Biografia poświęcona Rolandowi Topor
-
Daniel Colagrossi , Topor features , Paris, Éditions Scali ,listopad 2007, 365 pkt. , oprawa miękka, ilustracje czarno-białe ( ISBN 978-2-35012-122-2 )Zbiór zeznań od krewnych Rolanda Topora, w większości ilustrowany wieloma wcześniej niepublikowanymi dokumentami
- Salim Jay , Merci Roland Topor: historia , Paryż, Éditions Fayard ,kwiecień 2014, 216 s. ( ISBN 978-2-213-68082-8 , prezentacja online )
Powiązane artykuły
- Czarny humor
-
Pinokio : Roland Topor zilustrował dwie edycje Pinokia (jedną włoską i jedną niemiecką)
Linki zewnętrzne
Bazy danych i rekordy: