Releksyfikacja i resyntaktyfikacja

Relexification i resyntactification są dwa modele odrębne wyjaśnienia zmiany językowej przyspieszonych, które, począwszy od danego stanu języka , prowadzi do tworzenia nowych odmian językowych  :

Rodzaj zmiany zależy od kontekstu społecznego, w którym rozwija się nowa odmiana. Przebudowa składni różnorodności językowej jest związana z rozwojem kołowego koinè powszechnie dostępnego dla nowo utworzonej populacji o różnym pochodzeniu językowym. Z drugiej strony, proces kształtowania się odmiany zreleksyfikowanej nie wymaga zmiany języka ze strony mówców , a wręcz przeciwnie, wynika z zamkniętych praktyk społecznych, charakterystycznych dla budowy odrębnej zbiorowej tożsamości .

Produkty z resyntactification nazywane są „  kreolska  ”, kiedy to stała się językiem ojczystym dla niektórych mówców, oraz „  Języki pidżynowe  ” kiedy nie. W przypadku releksyfikacji o „ jouals ”  mówimy  wtedy, gdy nowy leksykon został opracowany na wzór innego, obcego zbiorowości języka, a „  slangu  ”, gdy wynika z wewnętrznej przemiany w rozpatrywanym języku zbiorowości.

Każdy język będący w istocie słownictwem pogrążonym w składni, reeksyfikacja i re-syntaktyfikacja, ze względu na ich modus operandi, wykluczają się wzajemnie. Z ich niezgodności wynika, że ​​kreolski lub pidgin nie jest joualem ani slangiem i że joual nie może być kreolem. Jednak prawdziwe przypadki reeksyfikacji zostały słabo udokumentowane, więc zjawisko to pozostaje słabo zbadane. Niedawne odzyskanie tego pojęcia przez kreologię może skutkować przeklasyfikowaniem niektórych kreoli jako nie-kreolskich, bez faktycznego zauważenia tego przez kreologów.

Bibliografia

Zobacz też