Radio-telewizja Serbii

Radio-televizija Srbije
kreacja 24 marca 1929 (radio)
23 sierpnia 1958 (telewizja)
1 st styczeń 1.992 (bieżące imię)
Hasło reklamowe Medijski javni servis evropske Srbije
(publiczny nadawca europejskiej Serbii)
Nit koja nas povezuje
(Wątek, który nas łączy)
Język serbski
Kraj Serbia
Status Ogólnokrajowy generalista publiczny
Siedziba firmy Takovska 10, Belgrad
Dawna nazwa Радио Телевизија Београд
Radio Televizija Beograd
Stronie internetowej www.rts.rs
Dyfuzja
Kabel naxoo (Szwajcaria)

Radia i Telewizji Serbii (w serbskiej cyrylicy  : Радио-телевизија Србије, transliteracji: Radio-televizija Srbije), w skrócie РТС lub RTS , to grupa transmisja z usług publicznych serbskim . Jej siedziba znajduje się w Belgradzie , stolicy kraju. Od 2001 roku jest częścią Europejskiej Unii Nadawców .

Historia

Radio Belgrad rozpoczęło nadawanie w 1929 roku . Pierwszą prezenterką gazety była Jelena Biblija. W 1956 r. Rząd Socjalistycznej Federalnej Republiki Jugosławii zdecydował się zainwestować w sieć telewizyjną; Mając to na uwadze, Radio Telewizja Belgrad (RTB), składa się z Radia i Telewizji Belgrad Belgrad (TVB), został ustanowiony przez Radę Wykonawczego Socjalistycznej Republiki Serbii w sprawie13 lutego 1958.

Pierwszy program RTB był nadawany w dniu 23 sierpnia 1958. Była to gazeta publicystyczna o nazwie Dnevnik (Journal). Pierwszymi prezenterami kanału byli Miloje Orlović, Branislav Surutka, Olga Nadj, Olivera Živković i Vera Milovanović. Pierwszy program był nadawany z Beogradski sajam (targi w Belgradzie) oraz z nowo wybudowanego studia telewizyjnego.

Już w 1961 roku RTB wykorzystywał system nagrywania audycji na taśmie, umożliwiając w ten sposób nadawanie z opóźnieniem. W latach sześćdziesiątych wzrosła liczba programów. TVB zasłynęła z oper mydlanych , napisanych i wyreżyserowanych przez Radivoje-Lola Djukić, Novak Novak i innych; z tej obfitej produkcji prawie nic nie zostało do dziś. TVB słynęło również z programów dokumentalnych , takich jak Karavan czy Reflektor i znanych z teleturniejów. Do 1970 roku cała Serbia była objęta RTB.

Plik 31 grudnia 1971, TVB rozpoczęła nadawanie w kolorze przy użyciu systemu PAL .

Okres Miloševića

Dojście do władzy Slobodana Miloševicia naznaczyło historię RTB. Zwolniono setki dziennikarzy, którzy odrzucili propagandę reżimu.

W 1992 r. RTB, wraz z Radiem Televizija Novi Sad (RTNS) i Radiem Televizija Pristina (RTP), zostało włączone do Televion Serbia, scentralizowanej i ściśle kontrolowanej struktury. W latach dziewięćdziesiątych Dnevnik (wiadomości telewizyjne) nie wahał się celebrować „mądrej polityki Slobodana Miloševicia” i karać „sług zachodnich mocarstw, siły chaosu i rozpaczy”, czyli - mówi serbska opozycja.

Plik 23 kwietnia 1999, Lotnictwo NATO zginęło szesnastu ludzi, głównie personelu technicznego, podczas gdy bombardowanie siedziby RTS w centrum Belgradu . W 2002 roku Dragoljub Milanović, dyrektor RTS, został skazany na 10 lat więzienia za nakazanie pracownikom pozostania w budynku, wiedząc, że może on zostać zbombardowany.

Plik 5 października 2000ten sam budynek RTS został splądrowany podczas zamieszek przeciwko Slobodanowi Miloševićowi . Po 5 października RTS był czasami nazywany Nova RTS (nowy RTS), ponieważ był teraz poza kontrolą Slobodana Miloševicia .

RTS dzisiaj

RTS jest członkiem European Broadcasting Union . Jest uważany przez serbską opozycję za symbol hegemonicznej kontroli władzy nad mediami.

RTS jest potępiany przez przeciwników rządu jako symbol hegemonicznej kontroli władzy nad mediami.

Stacje radiowe RTSKanały telewizyjne RTS

Uwagi i odniesienia

  1. „  W Serbii rośnie gniew przeciwko władzy  ”, Le Temps ,20 stycznia 2019 r( ISSN  1423-3967 , czytaj online )
  2. (w) Podsumowanie świata | Europa: Jugosławia: były szef telewizji uwięziony w związku z bombardowaniem NATO - New York Times, 22 czerwca 2002 r
  3. (sr) (en) (de) Oficjalna strona miasta Belgradu
  4. „  W Serbii rośnie gniew przeciwko władzy  ”, Le Temps ,20 stycznia 2019 r( ISSN  1423-3967 , czyt. Online , przeglądano 27 czerwca 2020 r. )

Zobacz też

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne