W Moskwie Trials to seria prób organizowane przez Józefa Stalina międzySierpień 1936 i Marzec 1938w ramach Wielkich Czystek , aby wyeliminować dawnych rywali politycznych w Związku Radzieckim , a także różne zhańbione postacie. Kilku prominentnych weteranów bolszewickich , aktorów Rewolucji Październikowej , zostaje potępionych podczas tych sfałszowanych procesów. Kara śmierci to zwykły wyrok. Egzekucja zwykle odbywa się w ciągu kilku godzin od wyroku.
W Kwiecień 1933The Komitet Centralny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego dekrety kampanię oczyścić Party . Rok 1934, w którym zrealizowano pierwszy plan pięcioletni z tragicznymi skutkami kolektywizacji ziemi (7 mln zagłodzonych na śmierć), zakończył się zamachem na Siergieja Kirowa w dniu 1934 roku.1 st grudzień 1934w Leningradzie . W następnych godzinach Stalin rozpoczął intensywną politykę represyjną. Pierwsze aresztowania miały miejsce dnia4 grudnia. Pierwsze głowy spadają w następnych dniach. Jednak lampiści , osądzeni , skazani i straceni 28 i 2829 grudnia, nie są jedynymi, którzy ponoszą koszty tego hartowania.
Ponieważ 22 grudnia 1934The agencja TASS oskarża jakiegoś „centrum Leningrad” , które jest uważane za prowadzone przez byłych Zinovievists, bycia za zabójstwie Kirowa. Do tego czasu podejrzenia skupiały się na tajemniczej organizacji „ białych Rosjan ” na wygnaniu. 27 grudnia, Pravda publikuje oficjalne oskarżenia. 16 stycznia 1935odbywa się proces, w którym bierze udział około piętnastu wysokich rangą bolszewickich urzędników z Leningradu, w szczególności Grigorija Zinowiewa (byłego siłacza regionu) i Lwa Kamieniewa . Pozwani odrzucają oskarżenia o udział w spisku, ale przyznać (w szczególności Zinowiewa i Kamieniewa) ich „ideologicznej winy” , ponieważ, zgodnie z Pravda z17 stycznia 1935, nie „wystarczająco energicznie walczyli z rozkładem, który był konsekwencją ich antypartyjnego stanowiska i na gruncie którego mogła się narodzić banda zbójników i dokonać ich zbrodni” . Oskarżeni zostają skazani na pięć do dziesięciu lat więzienia. 23 styczniakolejny proces wymierzony w funkcjonariuszy NKWD ; Co ciekawe, wyroki są raczej łagodne: od dwóch do trzech lat więzienia. Oprócz „winy ideologicznej” Zinowjew i Kamieniew muszą odpowiedzieć za operacyjną winę za zabójstwo Kirowa podczas pierwszego procesu moskiewskiego w 1936 roku.
Dla Nicolasa Wertha główne polityczne procesy edukacyjne były częścią „bolszewickiej kultury politycznej” od wczesnych lat reżimu. W przypadku Stalina „odwołanie się do „wzorowego procesu” wydaje się być prawdziwym odruchem”.
Procesy pokazowe, procesy moskiewskie zapowiadają i ukrywają wielkie czystki z lat 1937 i 1938. Procesy, publiczne, skierowane są przede wszystkim na byłych bolszewików, którzy cieszą się pewnym prestiżem w społeczeństwie. Aby ich wyeliminować, Stalin nie może po prostu wysłać ich do Gułagu i dokonać egzekucji: musi zostać zdyskredytowany. W ten sposób NKWD tworzy od podstaw akta oskarżenia . Wcześni bolszewicy są oskarżani o zdradę stanu , sabotaż, zamachy, szpiegostwo i tym podobne.
Procesy moskiewskie przyczyniają się do budowy stalinowskiego totalitaryzmu . Daleki od bycia irracjonalnymi, skutecznie spełniają kilka podstawowych celów, gdy się rozwijają:
Istnieją trzy główne procesy publiczne prowadzone w Moskwie przez prokuratora generalnego Andrieja Wyszyńskiego :
11 czerwca 1937, Pravda informuje o aresztowaniu żołnierzy Armii Czerwonej . Niektórzy uważają ten epizod za czwarty proces, inni kwestionują jego istnienie. W każdym razie ten odbywa się za zamkniętymi drzwiami i nie ma takiego samego decorum, ani takiego samego wpływu jak pozostałe trzy.
Specyfiką tych procesów jest całkowita nieobecność adwokata , brak elementów materialnych oraz oskarżenie oparte na zeznaniach oskarżonych, często uzyskiwanych po kilku tygodniach tortur i gróźb pod adresem ich rodzin. Opinia publiczna została przygotowana przez gazety na „zdradę” starej gwardii bolszewickiej. W ten sposób redaktorzy otrzymują rozkazy oskarżania przyszłych oskarżonych o najgorsze przestępstwa.
Zachodnia opinia publiczna jest zdumiona jednomyślnym przyznaniem się oskarżonych i samozadowolnym „spontanicznym” donosem o swoich „zbrodniach”.
Tak zwany proces „trockistowsko-zinowiewowskie centrum terrorystyczne” odbywa się w Moskwie od:19 sierpnia 1936 w 24 sierpnia 1936.
Lista oskarżonych:
|
|
Zarzuty sięgają od terroryzmu po zabójstwo Siergieja Kirowa , sabotaż i przygotowania do zabójstwa kilku wysokich rangą sowieckich urzędników rządowych, takich jak Stalin.
Wyrok jest wyrokiem śmierci dla wszystkich. Skazani zostają straceni w ciągu dwudziestu czterech godzin.
Drugi proces, znany jako „trockistowskiej Antisovietic Reserve Center” , otwiera się23 stycznia 1937. Tym razem oskarżono 17 osób, głównie wyższych urzędników gospodarczych:
|
Oskarżaną gwiazdą jest Gueorgui Piątakov.
Zarzuty są prawie takie same jak w poprzednim procesie. Do tego dochodzi kontakty z zagranicą i członkostwo w niemieckich czy czechosłowackich tajnych służbach. Prokuratorem jest nadal Andriej Wyszyński . Z wyjątkiem Sokolnikowa, Radka, Arnolda i Strojłowa (wyrok od 8 do 10 lat w obozie) wszyscy zostali skazani na śmierć i straceni30 stycznia 1937.
Kolejny „proces” rozpoczyna się w maju.Czerwiec 1937. Uczony w tajemnicy, odbywa się za zamkniętymi drzwiami i skierowany jest wyłącznie do najwyższych generałów Armii Czerwonej . Wśród oskarżonych są:
Yan Gamarnik , szef administracji politycznej Armii Czerwonej, również oskarżony o popełnienie samobójstwa31 maja 1937.
Oskarżani są o zdradę, szpiegostwo i spisek pod nazwą Antysowiecka Trockistowska Organizacja Wojskowa . Oskarżeni rzekomo przyznali się do udziału w torturach. Wszyscy zostali skazani na śmierć przez sąd wojskowy pod przewodnictwem sędziego cywilnego Vassili Oulrikh i stracony11 czerwca 1937. Wielu członków ich rodzin również zostanie straconych lub deportowanych.
Wszyscy ci oskarżeni zostaną zrehabilitowani w dniu 31 stycznia 1957.
Podczas gdy czystki partyjne w 1929 i 1933 r. prawie nie dotknęły personelu wojskowego, w ciągu kilku tygodni po procesie i do połowy 1938 r. wielu oficerów i żołnierzy, nie oszczędzając także komisarzy politycznych, poddało się masowemu oczyszczaniu przez uwięzienie lub egzekucję.
Ten trzeci proces, znany jako „Blok prawicowców i antysowieckich trockistów”, trwa od 2 do13 marca 1938. 21 głównych oskarżonych to:
|
Skład oskarżonych jest podobny do poprzednich procesów, z tą różnicą, że są to funkcjonariusze policji stanowej i lekarze niemający kontaktu z polityką.
W tym samym duchu, co poprzednie procesy, oskarża się ich o spisek w celu zamordowania Stalina, spisek mający na celu zniszczenie gospodarki i potęgi militarnej kraju, współpracę ze służbami szpiegowskimi Niemiec , Francji , Japonii czy Wielkiej Brytanii . Zawarto też tajne porozumienia z Niemcami i Japonią.
Wszyscy się przyznali, z wyjątkiem Krestinskiego, który jednak dzień po procesie przyznaje się do wszystkich zarzutów. Z wyjątkiem Pletnewa (25), Rakowskiego (20) i Bessonowa (15) wszyscy oskarżeni zostają skazani na karę śmierci.
Marzec 13, Że Pravda nagłówki: „Werdykt Trybunału został powitany przez liczne pokazy popularnych radości” .
Egzekucja Guenrikha Jagody , który stał na czele NKWD i zapoczątkował wielkie czystki , nie oznacza końca tego okresu terroru, który nie zakończył się aż do końca 1938 r. (z wymianą Nikołaj Jeżow autorstwa Ławrientija Berii ), przed wybuchem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej przeciwko nazistowskim Niemcom wczerwiec 1941. Ale niepokój, który rodzi się w populacji, odradza się okresowo aż do śmierci Stalina w marcu 1953 roku.
Ostatecznie sądzono wszystkich członków Biura Politycznego w czasach Lenina , z wyjątkiem Stalina, Michaiła Kalinina i Wiaczesława Mołotowa .
Stalin aresztował lub kazał aresztować lub stracono większość bolszewików rewolucji rosyjskiej z 1917 r. Spośród 1966 delegatów na XVII Zjazd Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (1934) aresztowano 1108. Spośród 139 członków KC 98 zostało aresztowanych. Wszyscy admirałowie, trzy piąte marszałków sowieckich, 9 na 10 generałów i jedna trzecia oficerów Armii Czerwonej zostali aresztowani lub rozstrzelani. Oprócz więźniów politycznych podczas czystek zginęło od 700 do 800 tysięcy osób.
Główny oskarżony Lew Trocki (wypędzony z ZSRR wStyczeń 1929), zdołał uniknąć procesu z powodu wygnania. Ale zostaje znaleziony w Meksyku przez Ramóna Mercadera , agenta NKWD , który zabija go czekanem .21 sierpnia 1940 z rozkazu Stalina.
Świat jest zdumiony, gdy się uczy 19 sierpnia 1936otwarcie procesu w Moskwie. Mimo nieprawdopodobności tych oskarżeń, w krajach zachodnich nie ma wzrostu opinii publicznej. Pisarz Charles Plisnier jest zaskoczony tym brakiem reakcji publiczności w swoim zbiorze opowiadań Fałszywe paszporty (1937).
Ludzkość , która zapowiada26 sierpnia 1936egzekucja „szesnastu trockistowskich terrorystów” podejmuje główne tematy argumentacji stalinowskiej: wrogowie ludu szykowali „hitlerowsko-japońską agresję na kraj socjalizmu”. We Francji obóz socjalistyczny wyraża się z wielką rezerwą: według Charlesa Jacquiera, z doczesnego punktu widzenia, pierwszy proces, który odbywa się kilka tygodni po ustanowieniu rządu Bluma , z SFIO zaangażowanym w politykę jego działania z francuską partią komunistyczną powodują, że faworyzuje ona „konieczność taktyczną” tego sojuszu, a nie krytykę realiów sowieckich. To względy międzynarodowe, zachowanie pokoju i walka z faszyzmem, mają pierwszeństwo przed potępieniem procesu, z wyjątkiem kilku konkretnych głosów, takich jak głos Maurice'a Paza . Z drugiej strony, dwa lata później, kiedy toczyły się trzecie procesy, Léon Blum , przypominając o konieczności zmierzenia się paktem francusko-sowieckim z osią Rzym-Berlin-Tokio , pisze w artykule, że pogrążają go one „w rodzaj przytłaczającej” wątpliwości w zeznania uzyskane od oskarżonego. Liga Praw Człowieka pozostaje również bardzo zastrzeżone. Raport, który publikuje wListopad 1936nie kwestionuje szczerości spowiedzi i podejmuje ideę współudziału Niemców z oskarżonym. Odmawia nawet publikowania opinii sprzecznych z raportem. Ta postawa skłania Maurice Paza do rezygnacji z komisji wCzerwiec 1937 aby nie kojarzyć się z „pozornym śledztwem” i prowadzi do rezygnacji siedmiu innych członków jej komitetu centralnego.
W Marzec 1937Komisja Dewey (in) pokazuje w jakim stanie się „ wolny świat ” charakter procesu pokazowego z procesów moskiewskich.
Dla Nicolasa Wertha obserwatorzy okresu międzywojennego nie pojmowali istoty tego, co się wtedy działo, „sensacyjnych wyznań” i widowiskowości tych procesów maskujących „codzienne i bardziej prozaiczne okropności. łagru”.
Arthur Koestler powołuje się na moskiewskie procesy, aby w swojej powieści Zero i nieskończoność, opublikowanej w 1941 roku, opowiedzieć wyimaginowaną historię wysokiego urzędnika komunistycznego, Rubaszowa, który zostaje oskarżony przez reżim sowiecki, podobnie jak prawdziwy oskarżony w latach 30. XX wieku .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.