Polipowatość nosa i zatok
Polipowatość nosa i zatok
Polip w prawym nozdrzu
| Specjalność | Pulmonologia i otorynolaryngologia |
|---|
| CISP - 2 | R99 |
|---|---|
| ICD - 10 | J33 |
| CIM - 9 | 471 |
| MedlinePlus | 001641 |
| eMedycyna | 861456 |
| eMedycyna | ent / 334 ent / 335 |
| Siatka | D009298 |
| Siatka | C09.603.557 |
| Lek | Furoate ( w ) |
Ostrzeżenie medyczne
W polipy nosa (PNS) lub sinonasal jest choroba zatok twarzy. Jest to przewlekła choroba zapalna . Prowadzi to do przeciążenia na donosowe i zatok śluzowych błon: w słabo poznane powodów, które mogą być związane z alergią , gęstnieje zatok błony śluzowej przez nieprawidłową namnażania komórek (jak w astmatycznych choroby ), co może prowadzić w zależności od . Pacjenta ewolucyjny stopień dyskomfortu oddechowego , a nawet utratę węchu ( anosmia ), jeśli dojdzie do rozszczepu węchowego . Mogą pojawić się liczne polipy , tworzące prawdziwe skupiska śluzowe rozwijające się w jamach nosowych.
Kiedy polipowatość zatok przynosowych jest związana z astmą i nietolerancją aspiryny, nazywa się to zespołem Widala .
Hiposmia to spadek węchu , hemianosmia to utrata tylko jednej strony węchu .
Dyskomfort słuchowy (wrażenie zablokowanego ucha, wrażenie rezonansu) wskazuje na to, że trąbka Eustachiusza jest zaatakowana.
Nadkażenia jest możliwe powikłania. Od głowy trwałe mogą wspierać SFN. Jest to choroba, która jest odczuwana przez osoby dotknięte chorobą jako bardzo wyniszczająca. PNS dociera w równym stopniu do kobiet, jak i do mężczyzn. Badania pokazują, że w ciągu ostatnich kilku dekad liczba ta wzrastała, osiągając częstość występowania 4% w populacji ogólnej i 7 do 15% wśród pacjentów z astmą.
Diagnostyczny
W diagnostyce PNS najczęściej stosuje się endoskopię lub badanie kliniczne nosa (rinoskopia). Skaner zatok ma tę zaletę, że określa topografię. Badanie najczęściej wykazuje obustronne i przekrwione polipy , czasami z towarzyszącymi infekcjami. W polipy wyglądać klastrów białych winogron. W zależności od wielkości mogą zakłócać wentylację przez nos, aż do całkowitego utrudnienia przepływu flegmy, a tym samym sprzyjają nadkażeniu .
Etapy choroby
Endoskopowe badanie z jamy nosowej może określić etap PNS. U tego samego pacjenta każda jama nosowa i każda zatoka mogą prezentować inne stadium. Oto skala powszechnie akceptowana przez laryngologów :
- Etap I: polipy zlokalizowane w mięsie środkowym
- Stadium II: polipy rozwinięte w jamie nosowej nie przekraczające górnej granicy małżowiny nosowej dolnej
- Stadium III: polipy rozwinięte w jamie nosowej przekraczające górną granicę małżowiny nosowej dolnej
- Etap IV: polipy sięgające dna jamy nosowej
Szczególnie polipów jest Woakes polipowatość który przedstawia jak przewlekła całkowity ropny nieżyt nosa z zębodołowego ( zapalenie z kości ) sitowej. Ta polipowatość składa się z bardzo wielu dużych polipów. Zespołowi Woakesa zawsze towarzyszy ropa i zapalenie tkanki kostnej sitowia . Sitowy jest kości roi z małych otworów lub rury, o wyglądzie gąbki, stanowiącą dach jam nosowych.
Tylko konsultacja lekarska może ustalić diagnozę i odpowiednie leczenie.
Zabiegi
Przyczyna zapalna PNS nie jest dokładnie znana. Rola alergii nie zawsze wydaje się przeważać, jednak konieczne jest również analizowanie alergii pokarmowych lub nietolerancji np. na siarczyny . Ważne jest, aby bardzo szybko udać się do lekarza:
- lekarz ogólny ,
- laryngolog ,
- alergolog ,
- dentysta (ząb może powodować stan zapalny).
Leczenie polega na przyjmowaniu tabletek kortykosteroidowych przez okres od pięciu do dziesięciu dni (nie więcej niż trzy razy w roku), a następnie na miejscowym leczeniu polegającym na rozpyleniu kortykosteroidu do nosa raz lub kilka razy dziennie (terapia kortykosteroidami) i którego nie należy nagle przerywać ( ryzyko nawrotu). Można również przepisać leczenie przeciwhistaminowe .
W celu ograniczenia stosowania kortykosteroidów (steroidowych leków przeciwzapalnych) i w konsekwencji ich skutków ubocznych, najczęściej zaleca się uzupełnianie ich poprzez płukanie jam nosowych lub spryskiwanie serum fizjologicznym (roztwór izotoniczny), a nawet w skrajnych przypadkach częstych dekompensacji i jeśli interwencja chirurgiczna nie jest możliwa lub zakończyła się niepowodzeniem, hipertonicznym roztworem soli morskiej, przez okres ograniczony do kilku dni lub jako leczenie długoterminowe. W tym drugim przypadku dodanie wodorowęglanu sodu do roztworu może uczynić leczenie bardziej znośnym dla pacjenta. Spraye kortykosteroidowe są następnie poprzedzone płukaniem jam nosowych, z uwzględnieniem okresu umożliwiającego wyschnięcie błon śluzowych.
W przypadku, gdy leczenie miejscowe nie jest wystarczające, a kortykosteroidy nie są tolerowane, konieczny jest zabieg chirurgiczny.
Zapobieganie
Pomocne mogą być spraye z wody morskiej lub słodkiej, zwłaszcza na początku przeziębienia lub przed leczeniem kortykosteroidami . Wskazane jest również przeanalizowanie potencjalnych nietolerancji pokarmowych lub alergii, na przykład na siarczyny . W rzeczywistości nietolerancja na siarczyny może bardzo stopniowo aktywować polipowatość.
Interwencja chirurgiczna
Jeśli polipy są zbyt duże lub jeśli przebieg kortykosteroidów przez system staje się zbyt częsty lub nie jest dobrze tolerowany, laryngolog może zasugerować operację. Przed podjęciem decyzji pacjent musi skonsultować się i zasięgnąć porady kilku lekarzy. Musi zmierzyć zalety i wady. Istnieje kilka technik:
- Polipektomia: Polipektomia polega na usunięciu polipów . Wykonywany jest za pomocą krawata, kleszczyków, różnych laserów lub mikronarzędzia do oczyszczania, zawsze pod kontrolą rynoskopową, endoskopową lub mikroskopową. Znieczulenie jest miejscowy lub ogólny. Microdebrider ( golarka ) to instrument wywodzący się z chirurgii ortopedycznej. Zmniejsza krwawienie i zwiększa prędkość działania. Mikrodebrider jest skuteczny w leczeniu PNS: usuwanie polipów .
- Etmoidektomia czynnościowa: polega na usunięciu samych polipów poprzez otwarcie zatok . Ta etmoidektomia przeznosowa jest wykonywana pod kontrolą endoskopową iw zasadzie w znieczuleniu ogólnym.
- Radykalna etmoidektomia: zasadą jest przekształcenie nosa i zatok w jedną jamę. Operacja musi być bezpieczna, ponieważ gałka oczna, nerw wzrokowy i mózg znajdują się stosunkowo blisko siebie. Chirurg pracuje w techniką endonasal z kontrolą optycznego lub obrazowania medycznego, w znieczuleniu ogólnym. Operacja polega na wykonaniu nasalizacji sitowej. Nie ma zewnętrznej blizny . Wyniki tej operacji pozostają dobre. Jego celem jest uzyskanie szerokiego korytarza sitowego (patrz: kość sitowa ) o możliwie gładkich ścianach, aby zapewnić odpowiednią rekonstrukcję tkanek i dobrą wentylację różnych jam. Wnętrze nosa i zatoki pozostają bardzo bolesne przez kilka dni po operacji. Opieka pooperacyjna trwa bardzo długo: od 4 do 6 tygodni.
Mogą wystąpić nawroty PNS. Interesem interwencji pozostaje cyrkulacja powietrza w nosie i dla 60% osób odnajdywanie zmysłów węchu i smaku . Zazwyczaj zabieg chirurgiczny nie wyleczy choroby i nie złagodzi pacjenta opryskiwania kortykosteroidami . Rzeczywiście, interwencja pozwala na skuteczniejsze leczenie, zapobiegając w ten sposób nawrotom polipów . Małe nawroty można leczyć laserem .
We wszystkich przypadkach konieczne jest płukanie kanałów nosowych odpowiednim roztworem. Zaprzestanie palenia jest obowiązkowe. W przypadku zespołu Widala (PNS, astma i alergia na aspirynę) należy zaprzestać przyjmowania aspiryny i jej pochodnych. PNS jest przedstawiany jako choroba nieuleczalna. Objawy można tylko złagodzić. Kształcenie osób dotkniętych chorobą nadal ma zasadnicze znaczenie. Konieczna jest regularna kontrola lekarska.
Korzystanie z lasera
Laser jest mniej inwazyjne i mniej bolesne niż zabiegu. Zastosowanie lasera umożliwia zmniejszenie objętości małżowiny nosowej lub polipa , co sprzyja oddychaniu przez nos. Może być konieczne kilka sesji. Obecnie do leczenia polipów nazosyny stosuje się dwa rodzaje lasera :
- Laser YAG (itrowo-aluminiowy granat): laser YAG jest najczęściej używany. Wiązka laserowa jest transportowana światłowodem . Ten typ lasera ma właściwości kauteryzacji i koagulacji .
- Laser CO 2 : wzbudzenie molekularne odbywa się za pomocą prądów i impulsów o dużym natężeniu. Zastosowanie lasera CO 2jest trudniejsze, ponieważ nie ma światłowodu do przewodzenia wiązki laserowej . Jest to również technika mało agresywna, pozwalająca na poprawę przepływu powietrza w nozdrzach.
Uwagi i referencje
- (w) Hans Behrbohm i Oliver Kaschke , Choroby ucha, nosa i gardła , Thieme,2011, s. 167