Place des Volontaires-de-la-Défense-Passive | ||||
Widok na wieżę Bretanii . | ||||
Sytuacja | ||||
---|---|---|---|---|
Informacje kontaktowe | 47 ° 12 ′ 56 ″ północ, 1 ° 33 ′ 39 ″ zachód | |||
Kraj | Francja | |||
Region | Kraj Loary | |||
Miasto | Nantes | |||
Okolice | śródmieście | |||
Morfologia | ||||
Rodzaj | Kwadrat | |||
Historia | ||||
kreacja | Druga połowa XX XX wieku | |||
Geolokalizacja na mapie: Loara Atlantycka
| ||||
Strona wolontariuszy-de-la-Passive Defense to miejsce w mieście w Nantes we Francji .
Położona pośrodku trasy rue du Calvaire , obsługuje również rue La Fayette , rue de Budapest i rue Boileau .
Północ od placu wyznacza granicę chronionego sektora Nantes . Budynek graniczący z esplanadą w tym miejscu nie jest częścią chronionego sektora, w przeciwieństwie do pozostałych trzech.
Obradami rady gminy 18 marca 1957nazwa placu oddaje hołd wolontariuszom, którzy w czasie II wojny światowej organizowali bierną obronę miasta, zwłaszcza podczas bombardowań z 16 i 23 września 1943 r. , które szczególnie dotknęły dzielnicę, w której się znajduje.
Plac powstał od podstaw podczas odbudowy miasta po ostatnim konflikcie światowym. Jest to część planu przebudowy rue du Calvaire, zniszczonej podczas bombardowań w 1943 roku . Prace prowadzą architekt Michel Roux-Spitz i jego asystent Yves Liberge . Stopień zniszczenia pozwala na projekt urbanistyczny inny niż w poprzedniej konfiguracji; nowe miejsce Ochotników Biernej Obrony jest jedną z wprowadzonych innowacji. Jedna z działek mieszkaniowych wyznaczonych w tym okresie znajduje się na placu. To jest „budynek numer 2”, którego budowę powierzono architektowi Claude'owi Devorsine'owi .
Po obradach rady gminy 20 czerwca 2008wmurowano tablicę pamiątkową z nazwiskami ochotników do obrony biernej z Nantes rozstrzelanych, zabitych w służbie lub podczas bombardowań w czasie II wojny światowej, a także podczas operacji rozminowywania po zakończeniu konfliktu.
Budynek na rogu ulic La Fayette i Budapesztu, na północ od placu, zwany „budynkiem więziennym”, został ukończony w 1952 roku . Jest dziełem trzech architektów: Yvesa Liberge, F. Grimm-Provence i M. Courbe. Budynek odpowiada kanonom współczesnego trendu : ślepe bryły, kontrast między gładkimi białymi ścianami a kamiennymi powierzchniami, wycofanie się z najwyższego piętra itp. Z drugiej strony budynek pozostaje klasyczny ze względu na swoją symetrię, osiowość i krzywiznę elewacji, która odpowiada kształtowi placu, z którym graniczy.