Pietro Badoglio | |
Pietro Badoglio w 1921 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Prezes Rady Ministrów Włoch | |
25 lipca 1943 - 8 czerwca 1944 ( 10 miesięcy i 14 dni ) |
|
Monarcha | Wiktor Emanuel III |
Rząd | Badoglio I i II |
Poprzednik | Benito Mussolini |
Następca | Iwanoe Bonomi |
Biografia | |
Imię i nazwisko | Pietro Badoglio |
Data urodzenia | 28 września 1871 r |
Miejsce urodzenia | Grazzano Monferrato ( Włochy ) |
Data śmierci | 1 st listopad +1.956 |
Miejsce śmierci | Grazzano Badoglio ( Włochy ) |
Narodowość | Włochy |
Partia polityczna | Niezależny |
Przewodniczący Rady Włoskiej | |
Pietro Badoglio , urodzony dnia28 września 1871 rw Grazzano Monferrato ( Piemont ), gdzie zmarł1 st listopad +1.956(miasto zostało przemianowane grazzano badoglio na jego cześć w 1939 roku), był żołnierz i polityk włoski Prezes Rady 1943 do 1944 roku .
Marszałek dowodził armią włoską podczas wojny Etiopii i został prezesem Rady z Królestwa Włoch po upadku Mussoliniego w 1943 roku .
Pietro Badoglio jest synem Mario Badoglio, skromnego właściciela ziemskiego, i Antonietty Pittarelli z mieszczańskiej rodziny. WPaździernik 1888Pietro Badoglio został przyjęty do Regia Accademia di Savoia (Królewskiej Akademii Sabaudzkiej), szkoły wojskowej z siedzibą w Turynie, gdzie uzyskał dyplom16 listopada 1890 r, stopień podporucznika i stopień porucznika, 7 sierpnia 1892 r. Brał udział w wojnach kolonialnych prowadzonych przez Włochy w Rogu Afryki (1896). Pod rozkazami generała Antonio Baldissery brał udział w wyprawie Agridat mającej na celu uwolnienie majora Marcello Prestinari z oblężenia. Pozostał w garnizonie na wyżynach erytrejskich do 1898 roku.
Po powrocie do Włoch został awansowany na kapitana, 13 lipca 1903, brał udział w wojnie libijskiej od 1911 r., podczas której został odznaczony medalem męstwa wojskowego za zorganizowanie operacji Ain Zara. Awansuje na majora za zaplanowanie zajęcia oazy na Zanzuru.
Brał udział w I wojnie światowej i został mianowany podpułkownikiem na początku konfliktu,25 lutego 1915. Pietro Badoglio został przydzielony do sztabu 2 th armię i dowodzić 4 th Division. Znalazł się w pobliżu fortu na Monte Sabotino, a następnie w rękach Austriaków, które uchodziły za nie do zdobycia. WKwiecień 1916Badoglio został awansowany do stopnia pułkownika i został szefem sztabu 6 -go Korpusu, zachowując dowodzenie 4 th Division.
W Sierpień 1916wyróżnił się zdobyciem fortu i został awansowany do stopnia generała dywizji 6 sierpnia 1916. W listopadzie objął dowództwo brygady Cuneo przed podjęciem dowództwo 2 e korpusu armii tuż przed rozpoczęciem dziesiątego bitwy nad isonzo , podczas której pokonał najtrudniejsze pozycje, Vodice górach i Kuk, obecnie w Słowenii . Luigi Capello, dowódca 2 nd armii zaproponował go do stopnia generała porucznika i uzyskać dla niego, podczas jedenastego bitwy Isonzo, dowództwo 27 th wojska.
Chociaż jego rola w pokonaniu Caporetta (Październik 1917) został omówiony, staje się generałem i bliskim współpracownikiem Generalissimus Diaz.
Po wojnie został senatorem, nadal pełniąc funkcję wojskową. Jest więc ładowany wPaździernik 1919przez Prezesa Rady Francesco Nitti aby blokada Fiume zajęte przez Arditi od Gabriele d'Annunzio . Podczas narastania faszyzmu, wSierpień 1922zapewnia przewodniczącego Rady Luigi Facta o wierności armii, skąd pewna hańba po marszu na Rzym i przejęciu władzy przez Mussoliniego. Został wysłany do Brazylii jako ambasador. Zjednoczył się do nowego reżimu w 1924 roku i wrócił do sztabu wojskowego. Został mianowany marszałkiem inCzerwiec 1926, następnie od 1928 do 1933 gubernator Libii, gdzie położył kres opór wobec włoskiej okupacji.
W Listopad 1935zastąpił jako naczelny wódz w Etiopii Emilio De Bono , uważanego za zbyt nieśmiałego, i przejmuje kierownictwo operacji (m.in. ataki chemiczne z użyciem gazu musztardowego, co jednak nigdy nie doprowadzi go później do osądzenia). wojny) i rozpoczął ofensywę przeciwko Addis Abebie , gdzie wszedł do5 maja 1936 r. Następnie został mianowany wicekrólem Etiopii , pod jego zwierzchnictwem również Erytrea i włoska Somalia . Został szybko zastąpiony przez Rodolfo Grazianiego , ale został szefem sztabu armii.
Dwa lata później, świadomy nieprzygotowania wojskowego i gospodarczego Włoch na progu wojny, pisał w: styczeń 1939raport do Mussoliniego wskazujący na słabość sprzętu wojskowego. Jest przeciwny jakiejkolwiek interwencji w nadchodzącej wojnie, ale nie rezygnuje ze stanowiska. Z tych samych powodów sprzeciwia się atakowi na Grecję wPaździernik 1940a po niepowodzeniu kampanii został zwolniony z powodu niezadowolenia środowisk faszystowskich. Przestaje wszelką działalność polityczną koniecgrudzień 1940.
Staje się przewodniczącego Rady po upadku Mussoliniego na25 lipca 1943i po raz pierwszy ogłosił, nie zdołał oszukać Hitlera, że jego rząd kontynuuje wojnę u boku Niemiec, negocjując potajemnie z aliantami. Zawarł z nimi rozejm , ogłoszony w dniu8 września. Przed zajęciem Włoch przez wojska niemieckie marszałka Kesselringa schronił się u króla i niektórych jego ministrów w Pescarze i Brindisi, pod ochroną wojsk alianckich, które wylądowały na południe od Neapolu.8 wrześniai zreformował tam swój rząd. 13 października 1943, podczas gdy Mussolini, uwolniony i przywrócony przez Niemców, organizuje Włoską Republikę Społeczną na północy kraju , Królestwo Włoch wypowiada wojnę Niemcom. Wiosną 1944 roku Palmiro Togliatti , przywódca Włoskiej Partii Komunistycznej, powrócił z ZSRR i zadeklarował gotowość do współpracy z monarchią. 22 kwietniaBadoglio może utworzyć trzeci rząd, przy wsparciu antyfaszystów. Ale dzień po wyzwoleniu Rzymu formacje polityczne Komitetu Wyzwolenia Narodowego odmówiły przywrócenia Badoglio do władzy i został zastąpiony przez Ivanoe Bonomi .
Jego rodzinne miasto, Grazzano Monferrato , zostało przemianowane na jego cześć Grazzano Badoglio w 1939 roku . Odszedł tam, kiedy przeszedł na emeryturę i zmarł w 1956 roku po tym powiedział jego wspomnienia Vanna Vailati który opublikował książkę, Badoglio racconta ( „Badoglio mówi”) w 1955 roku . Jego żona Sofia zmarła w 1942 roku.
Jego błyskawiczna kariera, absolutny brak sankcji po klęsce Caporetta i jego długa instytucjonalna relacja z Mussolinim zostały wyjaśnione członkostwem Badoglio w masonerii , chociaż żaden oficjalny dokument tego nie potwierdza. Oficjalna przegląd Wielki Wschód Włoch, Rivista Massonica , w numerze 1976, na stronie 247, potwierdza przynależność Badoglia z loży w Wielki Wschód Włoch . Generał Luigi Cadorna (szef sztabu armii) był przekonany o przynależności Badoglio do murarzy , który 6 marca 1917 r. napisał do swojego syna Raffaele „ A Capello ho dato Badoglio come desiderava. Così sono in pieno tre puntini! Almeno non mi diranno che ho delle prevenzioni! »(Tłum.: „Dałem Badoglio Capello tak, jak chciał. Mam więc w pełni trzy punkty! Przynajmniej nie powiedzą mi, że mam uprzedzenia!”) .
Badoglio był przedmiotem bardzo ostrej krytyki ze strony propagandy Osi, co jest przecież normalne, a jego nazwisko było tam używane jako synonim „zdrajcy” lub „tokarza”. I tak na przykład w retoryce ultra-jastrzębich japońskich oficerów, którzy próbowali zapobiec kapitulacji Japonii do końca , premier Kantarō Suzuki , były admirał, który wiedział, że wojna jest przegrana i doradził cesarzowi Hiro-Hito, aby zaakceptował warunki kapitulacji zaproponowane przez Amerykanów zostały opisane jako „Suzuki-Badoglio”.
We Włoszech (które w czasie przejmowania władzy znajdowały się w trakcie podziału ( Republika Salo na północy i aliancka strefa okupacyjna na południu) Badoglio było również bardzo brutalnie zwalczane. wojna, gdzie w Alpach dochodziło do potężnych ruchów makwizarów (partigiani) i strzelały do zwolenników Mussoliniego, którzy schronili się w Salo, oba obozy rozpoczęte w bratobójczej walce połączyły się we wspólnej niechęci do Badoglio i króla Wiktora Emanuela III , któremu faszyści z Salo nie mogli wybaczyć za potajemne zaaranżowanie dymisji Mussoliniego (program Grandiego ).
Symboliczna piosenka, nawiązująca do klasycznego repertuaru goliardowego (pieśni włoskich studentów) stworzona przez jednego z przywódców włoskiego ruchu oporu, Nuto Revelli , gwałtownie zabiera Badoglio i jego „godnego wspólnika Vittoria” do rozstania się w kategoriach energetycznych , nawet wręcz obraźliwe i energicznie niegrzeczne.
Zatytułowany La Badoglieide (epos z Badoglio, wzorowaną na Virgil „s Eneidy ), to zarówno precyzyjny i bezwzględny oskarżeniem działań Badoglio, jego niejasności politycznych i jego bardzo starym kompromisu z Mussolinim i jego reżimu.. Wyrzuca mu ponad wersami za jego współudział w faszyzmie, próżną chwałę podboju Etiopii i księstwa Addis Abeby (honorowy tytuł nadany mu przez króla Włoch), dźganie za plecy, które było ( próżna) kampania Alp przeciwko już pokonanej Francji, krwawa interwencja w Grecji , jego „taktyczny odwrót”, po rezygnacji, w jego wiosce Gazzano, gdzie „grał w kręgle, podczas gdy Alpini (myśliwi alpejski) ginęli na froncie rosyjskim ”, jego polityczna postawa wyczekiwania, obserwowania upadku Mussoliniego, jego uciekania się do faszystowskich milicjantów, dawniej czarnych koszul, dla utrzymania porządku, zwłaszcza w Mediolanie, gdzie na rozkaz Badoglio, bardzo kontestowany generał Enrico Adami Rossi zwerbował faszystowskich milicjantów (squadristi) do utrzymania porządku, masowo strzelając do strajkujących i niewinnych cywilów przed wysłaniem żołnierzy do koszar… i oddaniem miasta wojskom niemieckim. Kesselring, jego żałosna ucieczka z królem do Bari, na dalekim południu Ameryki, okupowanej przez Amerykanów, i wreszcie nieudolność jego nieobliczalnego i przytłaczającego rządu.
Co charakterystyczne, pieśń ta, zrodzona z antyfaszystowskiego ruchu oporu, była śpiewana także przez milicjantów „reppublichini”, republikańskich faszystów z RSI czy Republiki Salo, którzy zadowolili się modyfikacją kilku niepasujących do nich wersów, takie jak aluzja do bitwy w Alpach przeciwko Francji, uważanej za hańbę w oryginalnym tekście i postrzeganej przez nich jako chwalebna epopeja.
Dziś La Badoglieide jest nadal bardzo dobrze znana we Włoszech i służyła jako podstawa kontrowersyjnych piosenek przeciwko osobom publicznym, takim jak Matteo Renzi ( La Renzieide ) lub Papież Franciszek ( La Bergogieide ).