Pierre Anfosso
Pierre Anfosso
Pierre Anfosso (1 st grudzień 1928w La Crau -5 listopada 2004w Hyères ) jest malarzem francuskim.
Biografia
Pierre Anfosso urodził się w 1928 roku w pobliżu Tulonu w regionie Var. Po ukończeniu szkoły średniej i matury naukowej wstąpił do Ecole des Beaux-Arts w Tulonie w 1948 roku , aby studiować architekturę, następnie został uczniem malarzy Eugène Baboulène i Henri Pertus i odkrył Bonnarda , Édouarda Vuillarda i Jeana Pougny'ego .
W 1950 roku wraz z innymi uczniami ze szkoły: Gilbertem Louage , Jacques Burois, Monique Ducreux, Monique Roy i Lucien Long, stworzył Grupę 50, która była wystawiana w galerii Toulon „La Palette” w Musée des Beaux-Arts w Tulonie , na Menton Biennale i na wystawie Young Mediterranean Painting.
W następnych latach brał udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych, otrzymał kilka nagród malarskich. Przez dziesięciolecia jego inspiracje będą kierowane w szczególności do De Staëla i Rothko .
Od lat 60. interesował się także irysami , najpierw z pasji, a następnie tworząc wraz z Monique, jego żoną, w 1974 r. Żłobek Iris w Prowansji, do którego dołączyły jego dzieci, które przejmą władzę.
Trasa
Wystawy osobiste
-
Tulon (1952-1957)
-
Aix-en-Provence (1958)
-
Montreal , Paryż (1962)
- Galerie Drouant w Paryżu (1966-1976)
- Galerie La Palette, w Tulonie (1950–1999)
- Galerie de Paris, Nowy Jork (Stany Zjednoczone - 1967-1978)
- Galeria sztuki i malarstwa w Arnion w Paryżu i Chatelguyon (1967-1980)
- Galerie La Boutique d'Art-Negresco w Nicei (1970–1976)
- Crawford Gallery, w Houston (Stany Zjednoczone - 1972)
- Galeria Atelier 66 w Cannes (1976-1985)
- Galeria Berlioz w Marsylii
- Sausset-les-Pins
- Art of France w Paryżu
-
Cannes , miasto Hyères , miasto Pradet (2008)
Wystawy zbiorowe
- Grupa 50 w Tulonie
- Young Mediterranean Painting, in Nice (1953)
- Wybór młodych obrazów, GalerieDrouant-David, w Paryżu (1955 i 1957)
- Menton Biennial (1955-1957)
- Salon de la Marine w Paryżu (1956)
- Salon d'Automne w Paryżu (1960-1961-1962)
- Salon Terres Latines w Paryżu (1961-1962)
- Salon des Tuileries, w Paryżu i Nicei (1961)
- „Konsekracje i odkrycia”, Galerie Ror Volmar, w Paryżu (1961)
- Festiwal w Awinionie (1959-1960-1961-1962)
- Targi porównań w Paryżu
- Biennale w Prowansji, w Aix-en-Provence .
Nagrody
- Nagroda Miasta Tulonu (1952)
- Laureat Salon des Peintres de la Mer, mianowany wieczystym członkiem Académie de la Mer (1953)
- Nagroda w Nicei Muzeów (1955)
- Young Mediterranean Painting Prize w Nicei (1959)
- First Grand Prix Othon Friesz , w Paryżu (1961)
- Nagroda Festiwalu w Awinionie (1962)
-
Prix Fénéon w Paryżu (1963).
Muzea
Kolekcje prywatne
- Baronowa Rothschilda
- Dorothy Gould
- Maret Gould
- Winston (Stany Zjednoczone)
-
D r Berninger (Szwajcaria)
- Niemieckie, amerykańskie, angielskie, kanadyjskie, japońskie, wenezuelskie fundacje i zbiory ...
Pracuje
Ważenie rynku
Pierre Anfosso, w prasie
- „(…) Malarstwo Anfosso, skromne, dyskretne, łatwo się boi. Musisz go okiełznać i pozwolić mu przeniknąć. Z migotania, które przypomina Pougny'ego, rodzą się płótna i potwierdzają swoje walory, których jury przyznało nagrodę Othona Friesza, która uznała autentycznego malarza. "- Dalevez
- „Być może warto pamiętać, że w naszym regionie są wielcy malarze. Światło i kolory naszego regionu nie są oczywiście obce temu bogactwu i nawet jeśli Paryż ma przywilej konsekracji, wiemy, że to na południu Cézanne, Van Gogh, Nicolas de Staël i wielu innych dotarło do wysokości ich sztuki. Pierre Anfosso jest jednym z tych czysto śródziemnomorskich malarzy. Ten dręczony pasją, która go zamieszkuje, przekonany, że malarstwo, podobnie jak muzyka, nie ma racji bytu, jeśli nie jest otwarte na wolność, nie wahał się zrobić kilkuletniej przerwy, aby zrozumieć, gdzie jest w nim to otwarcie? (...) Pierre Anfosso powraca do nas dzisiaj z najnowszymi olejami, w abstrakcyjnych akcentach, z których czasami wyłaniają się kształty, łodzie w zamglonej odległości, obecność morza, stale odnawiane motywy, w czystych kolorach i wyrafinowanych. Mówi o malarstwie jako muzyce i nie wyklucza, że ta ostatnia w to ingeruje, ale podkreśla, że muzyce oszczędza się tej konieczności spojrzenia, konieczności pokazania się, a więc zadowolenia. Marzy o obrazie, którego nie chcielibyśmy pokazać. (...) " - Miły poranek
Uwagi i odniesienia
źródła: Oryginały dokumentów: rodzina Anfosso, Dominique Sampieri.
-
(fr) „ Obtentions Iris en Provence ” , na www.iris-bulbeuses.org (dostęp 13 lipca 2010 )
-
(fr) „ Hyères: Pierre Anfosso in his abstract tower ” , na www.nice.maville.com (dostęp 13 lipca 2010 )