Narodziny |
20 kwietnia 1745 Jonquieres |
---|---|
Śmierć |
25 października 1826 Paryż |
Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
Dzieci | Scypion Pinel |
Szkolenie | Uniwersytet w Tuluzie |
---|---|
Zawód | Naukowiec , psychiatra , lekarz , zoolog ( w ) i psycholog |
Pracodawca | Szpital Salpêtrière (1795-1820) |
Nagrody | Kawaler Legii Honorowej ( d ) |
Członkiem | Akademia Nauk (od1803) i Narodowa Akademia Medyczna |
Filip Pinel (20 kwietnia 1745w Jonquières ( Tarn ) -25 października 1826w Paryżu ) jest francuskim naukowcem : lekarzem znanym jako alienista , pionierem psychiatrii i notabene zoologiem .
Działa na rzecz zniesienia kajdan chorych psychicznie zakutych w kajdany i, bardziej ogólnie, humanizacji ich leczenia. Jednak gest, dzięki któremu zdjąłby kajdany z obłąkanych, jest fikcją wymyśloną przez jego syna. Pracował w szczególności w szpitalu Bicêtre .
Zawdzięczamy mu pierwszą klasyfikację chorób psychicznych. Miał wielki wpływ na psychiatrię i leczenie obłąkanych w Europie i Stanach Zjednoczonych .
Po rewolucji francuskiej doktor Pinel odwrócił spojrzenie na szalonych (lub „obłąkanych”) do góry nogami, twierdząc, że można ich zrozumieć i wyleczyć. Opowiada się za „ moralnym traktowaniem ” pacjenta, które jest zapowiedzią naszych nowoczesnych psychoterapii.
Syn niezbyt szczęśliwego chirurga, ukończył studia klasyczne w kolegium w Lavaur ( Tarn ) wśród oratorian . Następnie wstąpił na doktrynę w College de l'Esquile w Tuluzie , którą opuścił w 1767 r. na wydział teologii . Impregnowany łaciną i religią , opuścił jednak sutannę w 1770 roku, nie składając żadnych ślubów i nie otrzymując niższych święceń .
Studia medyczne rozpoczął w Tuluzie, gdzie w 1773 r. uzyskał doktorat. W 1774 r. wyjechał do Montpellier na kursy Paula-Josepha Bartheza i w 1778 r. przybył do Paryża.
W 1773 r. napisał pracę medyczną w Tuluzie , gdzie mógł obserwować szaleńców przykutych do szpitala La Grave , po czym kontynuował studia w Montpellier . W 1778 roku , docierając w Paryżu, ujrzał godzinę korepetycji z matematyki i przekładów tekstów medycznych, takich jak instytucje medycyny praktycznej przez William Cullen i Robót medyczne o Georgio Baglivi . W 1784 przez dwa miesiące uczęszczał na lekcje magnetyzmu zwierzęcego ucznia Mesmera , Charlesa Deslona , osobistego lekarza hrabiego d'Artois. Najpierw zaangażował się w ruch rewolucyjny w 1789 r. , zdystansował się od nadejścia Terroru . Potem znalazł pracę w domu opieki z doktorem Belhomme w Charonne , gdzie spotkał Cabanis , regularnie w Anne-Catherine Helvetius ' salonie .
Został mianowany lekarzem szalonych z Bicêtre on25 sierpnia 1793, dekretem, na wniosek Jacques-Guillaume Thouret i Pierre Jean Georges Cabanis . Z uwagą przygląda się praktykom Jeana-Baptiste Pussina , który rozwija „moralne traktowanie” obłąkanych, biorąc pod uwagę część ich rozumu, która pozostaje nienaruszona. Pussin był człowiekiem o wielkiej życzliwości dla chorych, obdarzonym znaczną siłą i spostrzegawczym duchem; wprowadził w życie zniesienie używania łańcuchów w Bicêtre (Traktat medyczno-filozoficzny o alienacji psychicznej lub La manie (1801), s. 201).
Następnie w 1795 został mianowany naczelnym lekarzem Salpêtrière, gdzie zastosował te same reformy, co w Bicêtre. Gdy tylko przybywa, prosi, aby Pussin poszedł za nim, ale dopiero w 1802 r. jego prośba zostanie spełniona. Następnie rozpoczął reformę organizacji szpitala.
W 1798 r. napisał Nozografię filozoficzną , która jest klasyfikacją chorób psychicznych , zwaną wówczas vesanies . Oparta na zasadzie klasyfikacji nauk przyrodniczych , nozografia ta jest w szczególności inspirowana dziełami Cullena i François Boissier de Sauvages de Lacroix , autora klasycznego dzieła zatytułowanego Nosologia Methodica, w którym studiował różne szaleństwa. Pinel pojawia się zatem jako jeden z założycieli nozologii , po Boissier de Sauvages.
W 1801 r. napisał traktat medyczno-filozoficzny o alienacji psychicznej . Na podstawie uszkodzonych narządów klasyfikacja ta wyróżnia:
W przypadku Pinel zaburzenia psychiczne są spowodowane fizjologicznymi uszkodzeniami spowodowanymi emocjami. Osoba niepoczytalna jest podmiotem i należy wziąć pod uwagę jego przeszłość i trudności w realizacji terapii.
W 1802 roku, siedem lat po prośbie Pinela, dzięki wpływom ministra spraw wewnętrznych Jean-Antoine Chaptala , Jean-Baptiste Pussin wstąpił do Salpêtrière, gdzie pracował aż do śmierci w 1811 roku.
Został wybrany członkiem Akademii Nauk w 1803 roku. Jean-Étienne Esquirol zastąpił go w 1810 roku w Salpêtrière.
Pinel tłumił upuszczanie krwi i niepotrzebne leki, które tylko osłabiały szaleńców. Uważał, że szaleńców można wyleczyć zachęcającymi słowami, a w przypadku urojeń sprytne rozumowanie powinno zredukować dominującą ideę.
Opowiadał się za moralnym traktowaniem. Według niego lekarz musiał zrozumieć logikę delirium pacjenta, a następnie zdać się na resztę rozumu pozostającego w każdym obłąkanym człowieku, aby stopniowo zmuszać go do rozpoznania swoich błędów, używając dialogu, ale także, jeśli to konieczne, swojego autorytetu. Wiele powiedziano o znaczeniu moralnego traktowania. Dla niektórych, w szczególności Michela Foucaulta , P. Pinel zastępuje jedynie fizyczne ograniczenie warunkowaniem moralnym. Jedno wykluczenie przez drugie, pacjent psychiatryczny pozostawiony wszechmocy lekarzy, jedynych, którzy osądzają uzdrowienie w swoich zakładach. Dla innych, zamieniając szaleńca w pacjenta, którego można leczyć i ponownie zintegrować z miastem, Pinel pozwala na nawiązanie dialogu z szaleństwem, z pewnością niepełnego, a nawet pozornego, ale dialogu mimo wszystko. Jak to często bywa, prawda jest prawdopodobnie gdzieś pośrodku.
Jego idee, podjęte przez Esquirola , dały początek przepisom psychiatrycznym z 1838 r., które obowiązywały do 1990 r.
Został pochowany w Père Lachaise ( 18 th dział).
Jest synem Philippe François Pinel i Elisabeth Dupuy. Jego synem jest psychiatra Scipion Pinel , znany jako Pinel fils . Jego siostrzeniec to psychiatra Kazimierz Pinel , znany jako siostrzeniec Pinel . Jego pra-bratanek, psychiatra René Semelaigne , jest także synem psychiatry Armanda Semelaigne'a.
Jego wnuczka, Marie-Adélaïde Pinel, jest matką fizyka Paula Langevina i siostrą Louisa Pinela .
W 1777 z powodzeniem przeczytał jeden ze swoich pamiętników zoologicznych w Royal Society of Montpellier . Jego nazwisko byłoby nawet cytowane na równi z Cuvier, który zajmowałby katedrę anatomii porównawczej w Jardin des Plantes . W 1792 był w szczególności autorem gatunku Martes .
Szpital nosi jego imię w Amiens , podobnie jak oddział opieki w CPA (centrum psychoterapeutyczne w Ain) w Bourg-en-Bresse , oddział szpitala Rouvray w Sotteville-lès-Rouen , a także oddział Cadillaca szpital w Gironde, w Clairefontaine w Haute-Saône.
W Quebecu w Kanadzie znajduje się Instytut Philippe-Pinela w Montrealu , szpital psychiatryczny, specjalizujący się w psychiatrii sądowej. W Rio de Janeiro w Brazylii znajduje się również Instytut Philippe-Pinela (pt) . Znajduje się tu ulica Pinel i miejscowość Pinel w Paryżu , bulwar Pinel w Lyonie (na którym znajduje się kilka szpitali, w tym szpital psychiatryczny Vinatier ) oraz park miejski na jego imię w pobliżu szpitala Bicêtre w mieście Kreml-Bicêtre .
W filmie L'Enfant sauvage (1970) François Truffaut jego rolę gra Jean Dasté .