Indonezyjska Partia Demokratyczna Wrestling Partai Demokrasi Indonesia Perjuangan | |
Oficjalny logotyp. | |
Prezentacja | |
---|---|
Prezydent | Megawati Sukarnoputri |
Fundacja | 30 lipca 1998 |
Siedzenie | Dżakarta , Indonezja |
Sekretarz generalny | Hasto Kristiyanto |
Pozycjonowanie | Środek po lewej |
Ideologia |
Marhaenism (en) Liberalizm socjaldemokracja Społeczno-liberalizm Pancasila |
Przynależność międzynarodowa |
Rada Azjatyckich Liberałów i Demokratów (CALD) Postępowy Sojusz |
Zabarwienie | Czerwony |
Stronie internetowej | http://www.pdiperjuangan.id |
Reprezentacja | |
Zastępcy | 128/575 |
Wybierani lokalnie | 363/2 147 |
Indonezyjski Demokratyczna Partia Wrestling ( indonezyjski : Partai Demokrasi Indonezja Perjuangan , PDIP ) jest indonezyjski partia polityczna . Powstał w wyniku rozłamu z Indonezyjską Partią Demokratyczną (PDI), po kongresie tej ostatniej usuniętym z prezydentury Megawati Sukarnoputri w 1996 roku.
PDI powstała w 1973 roku w wyniku wymuszonego połączenia przez reżim Soeharto wszystkich niemuzułmańskich partii w jedną. Były to dwie chrześcijańskie partie: protestancka Partai Kristen Indonesia ' (Parkindo) i Partai Katolik oraz trzy świeckie partie: Indonezyjska Partia Narodowa (PNI), Liga Obrońców Niepodległości Indonezji (IPKI) i Partai Murba ( „Partia Mszy”, założona w 1948 r. Przez rewolucyjnego przywódcę Tan Malakę ). Partie muzułmańskie zostały również zmuszone do połączenia się w jedną partię, Partię Jedności i Rozwoju, czyli PPP.
PNI, największa z tych pięciu partii, chciała zostać spadkobiercą Soekarno. Jego tradycyjną lokalizacją było centrum i wschodnia część wyspy Jawa . IPKI był zaciekle antykomunistyczną organizacją w czasach Soekarno. Murba była rywalem PKI.
PDI, pstrokaty amalgamat, nie głosiło żadnej ideologii poza obowiązkowym za Soeharto przywiązaniem do Pancasili, „pięciu zasad”, które założyły naród indonezyjski. Podzielony był na wiele frakcji, a jego życie polityczne składało się głównie z interwencji rządu w jego sprawy wewnętrzne. Jego znaczenie dla władzy polegało na strachu przed uwikłaniem się w polaryzację polityczną między jego partią, Golkar i PPP.
Soekarno, którego dyskredytacja była jednym z tematów legitymizacji reżimu Soeharto, zawsze zachowywała ogromną popularność wśród mas jawajskich, stanowiących 40% populacji Indonezji. W latach 80. XX wieku następowała więc stopniowa rehabilitacja byłego prezydenta, konsekrowanego „proklamującego bohatera niepodległości” i „ojca Pancasili”. PDI nie zajęło dużo czasu, aby poprzeć to dziedzictwo i zwerbowało dwoje dzieci z Soekarno, muzyka Guruh Sukarnoputra (w) i jego starszą siostrę Megawati , do swojej kampanii wyborczej w 1987 roku. PDI osiągnęła niezwykły wynik, szczególnie w miastach, które zaczyna martwić reżim.
Na nadzwyczajnym kongresie w 1993 roku PDI wybrało Megawati na prezydenta. Nominacja ta nie podoba się rządowi, który odwołuje Megawati ze zjazdu zwyczajnego partii w 1996 roku i narzuca na prezydenta mało znaczącego człowieka. Zwolennicy Megawati odrzucają ten zamach stanu i zajmują siedzibę PDI w Dżakarcie. Plik27 lipca 1996żołnierze szturmem zdobywają oblężenie. Ten atak powoduje pięć ofiar śmiertelnych, ponad sto rannych i dwadzieścia trzy zaginięcia. W przeciwieństwie do przemocy Megawati nie wyprowadza swoich działaczy na ulice. Woli czekać, zbierając zwolenników w PDIP i krytykując wynik Sohearto.
W Czerwiec 1999PDIP zdobył jedną trzecią głosów i znacznie wyprzedził Golkar.
Jednak cztery miesiące później prezydenckie kolegium elektorów faworyzuje prezydenta indonezyjskiego państwa Abdurrahmana Wahida , przedstawiciela małej umiarkowanej partii muzułmańskiej. Formacje muzułmańskie ważyły swój wpływ, odmawiając kobiecie zajmującej najwyższe stanowisko. Megawati zostaje wiceprezydentem.
Duet prezydenta i wiceprezydenta nie działa. Wiceprzewodnicząca i jej partia PDIP stopniowo coraz bardziej się dystansują. Coraz częściej sprzeciwiany Abdurrahman Wahid zostaje ostatecznie zdetronizowany przez indonezyjski parlament w rLipiec 2001, który ponownie rozważa swoją decyzję z 1999 roku i promulguje Megawati Sukarnoputri jako głowę państwa.
Pozostała prezydentem państwa do 2004 r. Nie sprawiała wrażenia energicznej walki z bezwstydną korupcją i nie zmniejszyła bezrobocia, które w ukrytych formach dotyka ponad jedną trzecią siły roboczej. W tym roku 2004 Megawati zostało pokonane w wyborach prezydenckich we wrześniu przez Susilo Bambanga Yudhoyono . PDIP dołączył do opozycji i pozostał tam do 2014 roku, kiedy to przedstawił nowego kandydata, Joko Widodo , który nie należał do indonezyjskiego seraglio politycznego. Miał skromne pochodzenie, zanim zajął się polityką w 2005 roku w ramach PDIP, po klęsce tej partii i jej kandydatki Megawiti, był handlarzem meblami. Po pierwszym lokalnym mandacie jako burmistrz Surakarty , w 2012 roku został wybrany na gubernatora Dżakarty , stolicy kraju.
Plik 22 lipca 2014, Joko Widodo zostaje oficjalnie ogłoszone zwycięzcą wyborów prezydenckich. Jego inwestytura ma miejsce 20 października 2014.