Rodzina Aussedat to dynastia przemysłowców Sabaudzkich . Pod kolejnym kierownictwem siedmiu pokoleń, w ciągu dwóch stuleci stworzyła wiodącą francuską grupę papierniczą Papeteries Aussedat, która w 1971 roku przekształciła się w grupę Aussedat Rey .
W latach trzydziestych XX wieku firma Stationery Aussedat, a zwłaszcza gałąź rodziny Callies, została zmuszona do przejęcia kontroli nad Compagnie des Machines Bull , w czasie gdy maszyny iMonitor działają z kartami perforowanymi w papierze . Będą przewodzić Bullowi przez trzy dekady, dzięki czemu francuska grupa stanie się czwartym co do wielkości na świecie w swoim sektorze i drugim co do wielkości producentem podzespołów elektronicznych. To wspólne przedsięwzięcie dwóch firm, które pozostaje przykładem francuskiej historii sukcesu przemysłowego i finansowego dla obopólnych korzyści, trwało do momentu, gdy Bull doświadczył wielkiego zwrotu w globalizacji pod amerykańską kontrolą na początku lat sześćdziesiątych.
Rodziny Aussedat i Callies są również sprzymierzone z Michelin . To samo podejście do kultury korporacyjnej można znaleźć w firmach Aussedat, Bull i Michelin od lat 30. do 70 .
Młyn do papieru został zainstalowany z XV -go wieku w mieście Cran-Gevrier zamknięciu Annecy , niedaleko mostu Cran, niedaleko zbiegu Thiou i dumnej .Powierzchnia Thiou, zasilany przez największego rezerwatu jeziora Annecy, rzeczywiście, przedstawia w tym miejscu spadek z 20 metrów bardzo wcześnie używany do różnych młynów. Ponadto woda w jeziorze jest wtedy bardzo czysta i nadaje się do produkcji miazgi. Pod koniec XVIII -go wieku, pierwsza papiernia została zredukowana do stanu ruiny, i to jest trochę powyżej Thiou Augustine Aussedat utworzonej w Montgolfier do Vidalon i stał się w 1785 roku mistrz papierniczego w Saint-Alban-Leysse , niedaleko Chambéry , przekształcony w 1801 roku w papiernię, niedawną fabrykę drobnych wyrobów metalurgicznych dla jego syna Alexisa.
W sumie wszystkie wodospady od Thiou do Cran stanowią spadek o 20 metrów, z czego papiernia pracowała na 9,50 metra, reszta trafiła do innych producentów (Forges de Cran, Manufacture Duport). Wyposażona w dynamo około 1900 roku, jedna z turbin La Papeterie pozwoliła firmie być jednym z pierwszych producentów energii elektrycznej w departamencie, czekając na uruchomienie Forces du Fier, prywatnej produkcji i dystrybucji energii elektrycznej (1906).
Augustin I Aussedat ( 1756 - 1825 ), syn dwóch papierników pochodzenia Owernii, pracujących w Montgolfier , urodził się w Davezieux, niedaleko Annonay w Ardèche. W 1785 roku Augustin Montgolfier, jego szef i ojciec chrzestny, wysłał go do kierowania fabryką papieru w Saint-Alban Leysse, niedaleko Chambéry. Kupił ten młyn trzy lata później i został mistrzem w produkcji papieru. Jego najstarszy syn przejął tam kontrolę, a dwóch innych synów założył w Faverges (zakup istniejącego młyna) oraz w Cran-Gevrier , niedaleko Annecy, gdzie w 1801 roku przekształcił niedawny młyn hutniczy. stara papiernia, która zniknęła. Dwie huty Faverges i Saint Alban-Leysse, które znajdują się w trudnej sytuacji finansowej, zostaną dość szybko odsprzedane. Tylko że Cran Gevrier rozwijał się przez ponad dwa stulecia.
Dlatego Alexis Aussedat ( 1785 - 1838 ) osiadł w Cran-Gevrier, gdzie w 1825 r . Zastąpił swojego ojca . Rozwinął działalność, rozbudowując młyn i wprowadzając pale holenderskie, co znacznie zwiększyło efektywność przygotowania masy celulozowej. Ale zmarł przedwcześnie w wieku 53 lat, pozostawiając biznes swoim trzem synom, Jean-Marie, Hippolyte i Alexandre. Hippolyte jako pierwszy przeszedł na emeryturę w 1841 roku . W następnym roku dwaj pozostali bracia współpracujący zrealizowali projekt, o którym ich ojciec marzył od kilku lat: zainstalowanie pierwszej ciągłej maszyny papierniczej , a następnie drugiej. Papiernia stała się przemysłową papeterią.
Alexandre z kolei przeszedł na emeryturę w 1846 r. , Ale pracował nad rozwojem procesu wytwarzania masy papierniczej z drewna przy użyciu tak zwanej metody półchemicznej, która jest nadal opisywana w podręcznikach historii papiernictwa we Francji. Zbuduje fabrykę w Chevênes, dzielnicy Cran Gevrier, położonej nieco w górę rzeki Thiou, w celu produkcji masy celulozowej i tektury . Ta działalność, kontynuowana przez jego syna Eugène Aussedata i jego wnuczkę Clarę Mercier, zostanie ostatecznie przerwana przez pożar, który całkowicie zniszczył fabrykę w 1929 roku .
Jean-Marie I Aussedat ( 1814 - 1867 ), najstarszy syn Alexisa, sam przejął firmę około 1850 roku . Dzięki skutecznej pomocy swojej żony i kuzyna Augustine Basin daje nowe przyspieszenie rozwoju. W 1860 roku musieli stawić czoła całkowitej zmianie rynku wywołanej przyłączeniem Sabaudii do Francji. Zatrudniają dyrektora, Eugène Crolarda, który utworzy wydajną sieć handlową wraz z otwarciem magazynu w Paryżu (dotychczas obszar sprzedaży obejmował Savoy i Piemont ). Podobnie jak jego ojciec, Jean-Marie I Aussedat zmarł przedwcześnie w wieku 53 lat i to jego żona przejęła stery w firmie przez 43 lata, w asyście Eugène Crolarda, a następnie jego syna Alberta Crolarda (który poślubił Marguerite, ostatnią córkę) Jean-Marie i Augustine), a także przez jego syna Jean-Marie II Aussedata ( 1848 - 1903 ). Przez cały ten okres firma przyjęła nazwę „Papeterie Veuve Aussedat”.
To trio Zarządu Generalnego jeszcze bardziej przyspieszy rozwój i modernizację firmy:
Augustine Basin-Aussedat okazuje się być finansistą wysokiego szczebla, inwestując i zlecając swoim bliskim inwestycje we wszelkiego rodzaju projekty rozwojowe w regionie, prowadząc działalność bankową dla notabli, gmin, MŚP w Sabaudii i Górnej Sabaudii. Posunęła się do tego, że zorganizowała utworzenie w 1891 r . Banque Commerciale d'Annecy, którego wraz z dziećmi była głównym udziałowcem, a który później stał się Banque Laydernier . Te dobrze zarządzane inwestycje pozwolą zaspokoić potrzeby związane z podwyższeniem kapitału.
Po 1904 roku , kierunku piśmiennych zakłada Jacques Callies ( 1859 - 1925 ), zastępując funkcję prezesa do jego brat-in-law Jean-Marie II Aussedat, Albert Crolard i Józef Aussedat, najstarszy syn Jean-Marie II z zawsze aktywną opieką Augustine Basin-Aussedat aż do jej śmierci w 1909 roku . W 1910 roku Albert Crolard został zastępcą Haute-Savoie i przeszedł na emeryturę. Wrócił na kilka lat jako prezes papeterii po 1925 r., Ale choroba uniemożliwiła mu kontynuowanie mandatu. Był to Louis Aussedat ( 1877 - 1935 ), kolejny syn Jean-Marie II, dyrektora generalnego Forces du Fier, który objął prezydenturę od 1928 do 1935 roku .
Od 1912 roku , nowa generacja weszła na scenę: trzech synów Jacques Callies, dwaj synowie Jean-Marie II Aussedat, Joseph, dyrektor fabryki, aż do roku 1932 , a Maurice Aussedat ( 1889 - 1974 ), który pomaga mu wuj Jacques Callies w zajezdni w Paryżu, gdzie przejmuje kierownictwo po jego śmierci w 1925 roku .
W 1915 roku , instalacja nowego dużej maszynie papierniczej (zwany n O 3), a następnie w 1920 roku , szereg inwestycji:
Papeterie Aussedat następnie nabył stałych stanowisk pracy w high-end do publikacji, papier do drukowania map geograficznych (pracownicy map , map Michelin ), i wiele innych specjałów.
W latach trzydziestych firma podjęła oryginalny obrót strategiczny, polegając w pełni na perforowanej karcie dla maszyn statystycznych Compagnie des Machines Bull, które pojawiały się na rynku francuskim. Ta działalność szybko zmusiła Papeterie Aussedat do przejęcia udziałów, a następnie większościowej kontroli tego producenta maszyn mechanicznych . Szybki rozwój tej działalności po II wojnie światowej oraz umowa na dostawy z IBM skłoniły firmę do sukcesywnego inwestowania w dwie nowe wielkogabarytowe maszyny w latach 1954 i 1959 (maszyny 4 i 5), budując nowy budynek o dużych wymiarach. aby je pomieścić.
W tym okresie prezydenturę objął Jean Callies ( 1886 - 1961 ), dyrektor fabryki Michelin w Clermont-Ferrand, podczas gdy jego brat Pierre Callies ( 1887 - 1973 ) był dyrektorem generalnym, a następnie dyrektorem generalnym, a ich kuzyn Maurice Aussedat kontynuował bezpośrednio z Paryża usługi handlowe i produkcja kart perforowanych . Jacques Callies i jego brat Joseph Callies następowali po sobie jako CEO od 1940 do 1963 roku .
W 1964 roku niespokojny Compagnie des Machines Bull został przejęty przez General Electric . Papeterie Aussedat wycofał się ze stolicy, ale przez dziesięć lat pozostał europejskim liderem w dziedzinie kart perforowanych . Od 1970 roku aktywność ta zaczyna spadać, kartę zastępuje pasek magnetyczny , dyskietka, a następnie bezpośrednie wejście na ekran lub komputer.
W 1963 roku François Paturle, bratanek poprzednich dyrektorów, zastąpił Pierre'a Calliesa na stanowisku dyrektora generalnego. Zakład w Cran Gevrier jest całkowicie nasycony potrzebami produkcji papieru do kart perforowanych. Umowa na dostawy do IBM Europe, podpisana w 1962 r., Skutkuje ponad dwukrotnym zwiększeniem produkcji. Musisz kupić inną fabrykę, aby przenieść tam inne specjalności. Wybór padł na artykuły papiernicze Pont-de-Claix na przedmieściach Grenoble. Firma przyjmuje nazwę Aussedat-Pont-de-Claix. Jednak wraz z postępującym wzrostem i coraz wyraźniejszymi perspektywami, jakie otwiera wspólny rynek, konieczne jest dokonanie nowego przejęcia na dużą skalę, aby uzyskać rozmiar europejski. Jest to połączenie z grupą PCC Rey (Chemicals and Cellulose Rey). Obie firmy są porównywalnej wielkości i kultury, a połączenie jest dobrze akceptowane. Jednak w następnym roku rząd wywarł presję na nową firmę Aussedat-Rey, aby przejęła Papeteries de France, dużą grupę przeżywającą poważne trudności finansowe. To trawienie osłabionego społeczeństwa okaże się trudne w czasie, gdy rynek papieru jest przygnębiony, z nowymi światowymi obiegami. Mimo wszystko, grupa Aussedat Rey udało w ten sposób postać w top 50 francuskich firm prywatnych, aw 3 -cim miejscu w sektorze drewna papieru, który stał się numerem 1 we Francji, między innymi za opublikowanie papiery, papiery i tektury. papier powlekany do reprografii .
Kilku członków rodziny założycieli było wówczas w firmie: Marc Aussedat, dyrektor zarządzający, Henri Dauplais, sekretarz generalny, Robert Brouard na czele oddziału, René Crolard, dyrektor laboratorium, Michel Rollier , dyrektor finansowy. Ten ostatni dołączył do grupy Michelin , gdzie został współzarządzającym, a następnie zastąpił Édouarda Michelin na stanowisku menadżera w 2006 roku.
W 1975 roku Jacques Calloud, lider Grupy Rey przed fuzją, zastąpił François Paturle. Głęboka reorganizacja jest odpowiedzią na nowe potrzeby zglobalizowanej działalności i poważny kryzys w sektorze. Ta reorganizacja została powierzona w 1985 r. Wspólnie zewnętrznej firmie konsultingowej Cabinet Enquin i kierownikowi projektu Vincentowi Frézalowi, doradcy prezesa Jacquesa Callouda, prezesa Aussedat Rey Group, i doprowadzi w szczególności do powstania spółki zależnej działu dystrybucji . grupy, stając się Papeteries de France. Początkowy pomysł połączenia Papeteries de France i Papeteries Navarre, tak aby stały się Les Papeteries de France et de Navarre, nie będzie kontynuowany, pomimo obecności w Papeteries de France obrońcy praw człowieka André Navarre , spokrewniony z rodziną Navarre oraz z gabinetem Enquin, członka rodziny Escarfail, Jean-Pierre Escarfail będącego prezesem Papeteries Navarre.
Szeroko rozproszona struktura akcjonariatu i potrzeby finansowe sprawiają, że firma jest łatwa w prowadzeniu. W 1988 roku grupa Aussedat Rey została kupiona przez światowego numer 1, American International Paper .
Historyczna fabryka Cran Gevrier, potępiona przez kupującego, została sprzedana w 1996 roku swoim menadżerom i kontynuowana pod nazwą Papeterie de Cran do czerwiec 2006działalność, której opłacalność jest coraz trudniejsza. W momencie jego ostatecznego zamknięcia wczerwiec 2006zatrudniał około 170 osób.
Większość dawnych aktywów Aussedat Rey (fabryki, sieć dystrybucji) również kontynuowała swoją działalność, rozproszoną w ramach organizacji International Paper, która jednak stopniowo zamykała część z nich i odsprzedawała inne części. w sektorze drzewnym i celulozowym.
2011 : Teren przemysłowy Cran Gevrier, zakupiony w 2004 roku przez prywatnego dewelopera, zostaje przekształcony: wszystkie budynki są w trakcie wyburzania, z wyjątkiem dwóch dużych hal z lat 50. XX wieku, które zostaną przekształcone w centrum recepcyjne, szczególnie dla firm związanych z obrazami animowanymi (filmy, gry wideo itp.). Można by było tam odtworzyć ponad 300 miejsc pracy. W tym miejscu zostanie przedłużona promenada Thiou, która zaczyna się nad jeziorem Annecy. Cała reszta zostanie przekształcona w mieszkaniową eko - dzielnicę , której część stanowić będzie budownictwo socjalne. Ponadto prywatna firma kupiła prawa do produkcji energii elektrycznej w Thiou i rozpoczęła instalację pierwszych grup, których energię elektryczną sprzedaje EDF.
Pod koniec 1930 r. Zarząd Papeterie Aussedat, złożony z przedstawicieli trzech gałęzi rodziny Aussedat, Callies i Crolard, został poinformowany o zbliżającym się przeniesieniu do Paryża szwajcarskiej firmy zajmującej się maszynami statystycznymi, firmy Egli-Bull. Podjęto decyzję o znacznych inwestycjach, aby zdobyć pozycję dostawcy kart perforowanych , specjalności, która wydaje się bardzo obiecująca. Inwestycja wiąże się z objęciem udziałów w spółce Egli-Bull, której brakuje kapitału na rozwój. W 1933 roku Egli-Bull stał się Compagnie des Machines Bull .
W 1936 roku Papeterie Aussedat zdecydował się przejąć większościową kontrolę nad Compagnie des Machines Bull , w szczególności poprzez swoich rodzinnych udziałowców Callies. Istotnie, próba przejęcia Bulla przez IBM grozi całkowitym zniknięciem młodego francuskiego producenta i wyschnięciem biznesu kart perforowanych, narzucając swoje własne karty klientom i mając już własne źródła dostawców.
Trzech synów byłego prezydenta Jacquesa Callies, Jean Callies , Jacques Callies następnie Joseph Callies , uda się nawzajem jako CEO Compagnie des Machines Bull między 1936 i 1964 , podczas gdy ta sama Jean Callies i jego brat Pierre Callies są odpowiednio Przewodniczący oraz CEO (wtedy CEO) Papeterie Aussedat. Jean jest także dyrektorem fabryki Michelin w Clermont-Ferrand . Troje rodzeństwa Callies poślubiło troje dzieci Édouarda Michelin . Ten ostatni będzie pełnił rolę doradczą dla swoich zięciów przy przejęciu większości Compagnie des Machines Bull w 1936 roku.
A przez blisko 30 lat, Papeterii i producent maszyn mechanograficznych będą wspólnie doświadczać ciągłego rozwoju, zwłaszcza po drugiej wojnie światowej , kiedy rynek mechanografii (przodek komputera ) ruszy, ciągnąc za sobą rynek wykrawanych. karta .
Kilku przedstawicieli rodziny i samego Papeterie Aussedat (reprezentowanego przez dyrektora zarządzającego Maurice'a Aussedata, kuzyna braci Callies) zasiada głównie w Radzie Dyrektorów Bull . Zapewnia to warunki do regularnego finansowania rozwoju firmy i sprzyja powstawaniu silnej kultury korporacyjnej , inspirowanej refleksjami i praktykami katolicyzmu społecznego, dostosowanymi do świata wysokich technologii. Ten społeczny katolicyzm, Aussedat i Callies, był tego świadomy, podobnie jak wielu ówczesnych przywódców, w kolegiach jezuickich . Chociaż pracownicy firmy Bull użyli zamiast tego terminu „duch Michelin”, inspirację czerpali bardziej bezpośrednio z Papeterie Aussedat, gdzie wszyscy zaczynali swoją karierę. Następnie termin „paternalizm” będzie używany z pogardą na określenie tej formy ochrony socjalnej, która po znacjonalizowaniu będzie coraz bardziej przypominać „macierzyństwo”.
W latach sześćdziesiątych Bull osiągnął wielkość krytyczną, której nie można już dłużej finansować wyłącznie z krajowych udziałów (rodziny i giełdy), zwłaszcza że konieczne są znaczne inwestycje w maszyny nowej generacji, które po raz pierwszy przyjmują tę nazwę. od komputerów . Próbom zbliżenia z kapitałem amerykańskim sprzeciwia się rząd francuski, który stara się znaleźć rozwiązanie czysto francuskie. Ostatecznie w 1964 r. Bull przeszedł pod kontrolę General Electric, a grupa Aussedat-Rey wycofała się z zarządu i systemu zarządzania.
Źródła cytowane są dwa tomy książki Francois Paturle The Aussedat Stationers od czasu XVII th wieku . François Paturle był CEO papiernicze Aussedat, Aussededat Pont de Claix i Aussedat Rey od 1963 do 1975 roku 1 st tom jego książki, dobrze udokumentowane, została opublikowana w 1983 roku i obejmuje okres od XVII do XX wieku aż do 1924 Drugi tom ma pozostał na etapie bardzo zaawansowanego projektu, ze względu na chorobę i śmierć autora. Pełne teksty tych dwóch tomów i wiele dokumentów pomocniczych są dostępne w Internecie.