Producent | NEC |
---|---|
Rodzaj | Konsola domowa |
Pokolenie | Czwarty |
Data wydania |
30 października 1987 29 sierpnia 1989 22 listopada 1989 1990 (Wielka Brytania, Hiszpania) |
---|---|
Koniec produkcji |
1994 Wiosna 1993 |
Edytor | Hudson Soft Huc6280 ( w ) |
Głoska bezdźwięczna |
CD-ROM HuCard (opcjonalnie) |
Kontrolery | Drążek sterowy |
Sprzedane jednostki | ~ 10 milionów |
---|---|
Najlepiej sprzedająca się gra | PC KID |
|
PC-Engine ( PCエンジン, Piishii Enjin ) , Znany jako TurboGrafx-16 w Ameryce Północnej, jest 8- bit konsola gier wideo wyprodukowana przez NEC i wprowadzane do obrotu od 1987 roku w Japonii . Poza krajem ojczystym i terytorium Ameryki Północnej gama konsol była stosunkowo poufna, ponieważ była niewielka lub nie była rozpowszechniana.
Wyprzedzający swój czas silnik PC-Engine ma 8-bitowy procesor centralny i 16-bitowy procesor graficzny, więc jest uważany za konsolę czwartej generacji . Zaprojektowana jako modułowa i skalowalna, jest również pierwszą konsolą do gier w historii, która od grudnia 1988 roku obsługuje CD-ROM , dzięki opcjonalnemu napędowi. Po pierwszym oryginalnym modelu został odrzucony w wielu wersjach, aby ostatecznie zaakceptować cztery różne formaty gier: HuCard , CD-ROM², Super CD-ROM² i Arcade CD-ROM².
Efekt współpracy wydawcy Hudson Soft z producentem sprzętu elektronicznego NEC , PC-Engine pojawił się w 1987 roku w Japonii, następnie w 1989 roku w Ameryce Północnej, przeorganizowany i przemianowany na TurboGrafx-16. Chociaż jego rdzeń mikroprocesorowy jest rzeczywiście 8-bitowy, marketing amerykańskiego oddziału udaje 16-bitową konsolę, aby konkurować z konsolami konkurencyjnych marek ( Genesis of Sega powyżej).
Konkurent NES do Nintendo i Sega Master System Sega technicznie wyprzedzała, a nawet pod względem sprzedaży w Japonii , PC-Engine, hybryda konsoli 8/16-bitowej, często była porównywana do 16-bitowych Super Nintendo i Sega Mega Dysk, ponieważ jakość jego gier była świetna. W końcu odniosła sukces głównie w Japonii, ponieważ z powodu braku dobrej dystrybucji jej kariera w innych częściach świata pozostawała marginalna.
Był dostępny w dwunastu wersjach do 1994 roku, w tym słynny PC-Engine GT (wydany wStyczeń 1991), Druga konsola podręczna na świecie po Lynxie z Atari , wykorzystująca podświetlany kolorowy ekran.
Silnik PC został po raz pierwszy zaimportowany bezpośrednio z Japonii i wzbudził entuzjazm we francuskiej prasie specjalistycznej (po raz pierwszy wspomnianej w 1988), w wyspecjalizowanych paryskich sklepach importowych, takich jak Shoot Again, oraz wśród zapalonych graczy. Pomimo braku zainteresowania, czasu i środków ze strony NEC Japan na dystrybucję konsoli w Europie (zbyt zajęty przygotowaniami do premiery konsoli w Stanach Zjednoczonych), Francuzom z Sodipeng udało się przekonać ich, by pozwolili konsoli być dystrybuowane we Francji, otrzymały carte blanche, ale bez szczególnego wsparcia ze strony NEC poza dostawą japońskich konsol, które Sodipeng musiał zmodyfikować, aby dostosować je do francuskich standardów.
W ten sposób silnik PC został oficjalnie uruchomiony we Francji dnia22 listopada 1989w cenie 1790 FF (około 424 EUR w 2017 r.) bez zezwolenia firmy SODIPENG. Pięć gier towarzyszyło francuskiej premierze. Jego dystrybucja podczas obchodów końca roku 1989 była bardzo ograniczona, a główne sieci odsprzedaży dopiero zaczęły go sprzedawać.styczeń 1990 FNAC w styczniu, Auchan na 1 st marca (w 1690 roku z gry FF). Konsola bez gry osiąga 1490 FF1 st marca 1990, przy 1290 FF z zestawem w Wrzesień 1990, a następnie do 999 FF z zestawem w Marzec 1991.
Przygoda PC-Engine we Francji zakończyła się bankructwem Sodipeng wiosną 1993 roku. Dyrektorem Sodipeng w tym czasie był Laurent Derennes.
Pojawiły się odpowiednio w 1988 i 1991 roku , PC-Engine CoreGrafX (biały z sitodrukiem pomarańczowy, a następnie antracytowy z sitodrukiem niebieski) i CoreGrafX II (antracytowy pomarańczowy z sitodrukiem), oprócz wyjścia wideo przekazywanego z anteny do AV, te same specyfikacje i podobny projekt (z kilkoma szczegółami). CoreGrafX był pierwszym modelem z tej linii, który pojawił się na rynku w Stanach Zjednoczonych pod nazwą TurboGrafx-16.
Shuttle (1989) to lekka wersja z nowym projektem Space Shuttle stylu. Nie ma połączenia dla CD-Rom² ani Super CD-Rom² ( przez moduł interfejsu).
W grudniu 1989 roku , w pełni kompatybilny z biblioteką gier PC-Engine i przeznaczony dla bardziej zamożnej publiczności, pojawił się SuperGrafX wyposażony w dwa procesory graficzne, co według producenta umożliwiło uzyskanie jakości „gier zręcznościowych” na Dom ". Zachowując te same pojemności dźwiękowe, a przede wszystkim ten sam centralny procesor, ograniczenia dodane do wysokiej ceny i niewielkiej liczby konkretnych gier (w sumie 5), konsola ta szybko znika z japońskich półek.
W grudniu 1990 roku w Japonii pojawiła się przenośna konsola PC-Engine GT . Wyposażony w 2,6-calowy ekran o rozdzielczości 512 × 256 pikseli, jest to „ Rolls Royce wśród przenośnych konsol”. Może również otrzymać opcjonalny tuner, aby stać się przenośnym telewizorem, akcesorium niedostępnym w Europie.
We wrześniu 1991 roku PC-Engine Duo , czyli TurboDuo, był pierwszym uniwersalnym modelem HuCard / CD-ROM² z dodatkowo wyjściem słuchawkowym i mogącym odbierać baterię i być powiązany z mini ekranem LCD ten sam, elegancki design, który go charakteryzuje.
W grudniu 1991 roku firma NEC wprowadziła na rynek przenośną wersję silnika PC , PC-Engine LT . Posiada składany 4- calowy ekran LCD i tuner TV zintegrowany w szarej obudowie, ale jest częściowo przenośny (brak komory na baterie lub baterię i konieczność podłączenia do transformatora sieciowego) oraz rekordową cenę. Jak na czas 99 800 ¥ (ok. 675 € ) sprawiają, że zyskuje on tylko powodzenie uznania Możliwe jest podłączenie PC-Engine LT na Super-CD-ROM² poprzez oficjalny adapter NEC PI-AD 18 oraz na CD-ROM² poprzez Interface Unit.
W obliczu zbliżającego się nadejścia 32-bitowej generacji NEC próbuje ożywić zainteresowanie swoją gwiazdową konsolą za pomocą nowego modelu:
Duo-R , która jest biała odmiana (z lekkim przeróbki) z Duo bez wyjścia słuchawkowego (ale z bardziej trwałego układu optycznego) i pozwala na bezpośredni odczyt gry Super CD-ROM² bez konieczności korzystania z Super System Karta 3.0.
Duo-RX wyszedł rok później: chodzi o wkładkę 6 przyciskami i pozwala grać w gry Super CD-ROM².
Amerykańskie wersje pojawiły się w 1992 roku i były sprzedawane pod marką TTi (Turbo Technologies Inc.). TurboDuo i TurboGT są niezgodne z japońskich wersjach z wyjątkiem gier na nośnikach CD-ROM².
System CD-ROM² został wydany dnia 4 grudnia 1988w Japonii (w 1990 roku we Francji). To rozszerzenie obejmuje napęd CD-ROM, który czyta gry w formacie CD-ROM², płyty Audio CD i CD + G (karaoke), a także nowy BIOS i 64 kb pamięci (do ładowania danych i kodu z CD), który zwiększa możliwości techniczne silnika PC. Amerykańska nazwa urządzenia to TurboGrafx-CD. Napęd CD-ROM łączy się z konsolą za pomocą poziomej przejściówki zwanej Interface Unit . Interfejs urządzenia można zamknąć i dzięki wyjmowanemu uchwytowi stać się walizką do przechowywania i transportu.
Super CD-ROM² (3.0)System Super CD-ROM² został wprowadzony na rynek w grudniu 1991 roku w Japonii . Rozszerzenie, które zawiera wszystkie specyfikacje wersji 2.0, zawiera napęd CD-ROM (szybszy) i dodatkowo rozszerza możliwości maszyny (nowy BIOS, 256 kB pamięci do ładowania danych i kodu z płyty CD): w związku z tym system umożliwia aktualizację silnika PC lub CoreGrafX I lub II jako Duo (wydany dwa miesiące wcześniej), oba zdolne do odczytu CD-ROM² i Super CD-ROM². Właściciele napędu pierwszej generacji (CD-ROM²) nie są dotknięci tym problemem, ponieważ mogą uruchamiać gry Super CD-ROM² przy użyciu Super System Card 3.0.
Arcade CD-ROM²Arcade Card Duo i Arcade Card Pro |
W 1994 roku ostateczna ewolucja systemu przybiera jedynie formę aktualizacji (bez urządzeń peryferyjnych) dzięki płycie systemowej Arcade Pro lub Arcade Duo (w zależności od modelu). Dzięki tej ewolucji pamięć podręczna CD została rozszerzona do 2 MB . Tylko około dwudziestu tytułów zostanie wydanych w formacie Arcade CD-ROM², głównie adaptacje gier arkadowych, takich jak Strider , Fatal Fury 2 , Fatal Fury Special czy Art of Fighting .
Sterowniki PC-Engine są bardzo inspirowane przez Nintendo NES kontrolerów , z pewnymi szczególnymi różnicami: kąty są bardziej zaokrąglone, a start przycisk zostanie zmieniona Run .
Maszyna mogąca pomieścić wiele strzelanek, autostrzelność szybko pojawiła się na oficjalnych kontrolerach, dostarczanych z konsolami (co było dość rzadkie). Można go aktywować, osobno dla każdego przycisku, małym trójpozycyjnym przełącznikiem (regulacja prędkości powtarzania).
Trzyprzyciskowy kontroler Avenue Pad 3 ujrzał światło dzienne wraz z wydaniem gry Capcom's Forgotten Worlds . Trzeci przycisk kopiuje odpowiednio przycisk „wybierz” lub „uruchom”. Do kontrolera dodano jeszcze dwa selektory: ten znajdujący się najbliżej pada kierunkowego pozwala wybrać przycisk skopiowany do przycisku 3 (Wybierz, Uruchom lub Wyłącz).
Został również wydany 6-przyciskowy kontroler, Avenue Pad 6. Według „Biblii silnika PC”, zostałby wydany dwa tygodnie przed „Street Fighter II Champion Edition”.
Kontroler pozostał niezmieniony dla większości wersji konsoli. Jedynie kolory nadruku, kolor plastikowej skorupy i nazwa tłoczonej konsoli zmieniały się z jednej wersji na drugą. Możemy policzyć kilkanaście różnych modeli, które mają tylko niewielkie różnice estetyczne. Konsola Duo-RX zdecydowanie zmieniła jednak kontroler na wersję 6-przyciskową, o konstrukcji znacząco odmiennej od Avenue Pad 6.
Konsole PC-Engine posiadające tylko jeden port kontrolera, sprzedawany oddzielnie multitap, „TurboTap”, umożliwiały podłączenie do 5 kontrolerów.
Konsola, z biblioteką ponad 600 gier, znana jest z doskonałej strzelanki . To także dało początek innym wspaniałym grom.
Od zakończenia komercyjnej eksploatacji maszyny gry na platformie PC-Engine nadal funkcjonują dzięki emulacji . W 2006 roku gry pojawiły się ponownie legalnie poprzez ich marketing na Wii za pośrednictwem konsoli wirtualnej (która emuluje niektóre tytuły). Odlipiec 2009Sony oferuje cztery tytuły na PC-ENGINE do pobrania z japońskiego PlayStation Store za 600 jenów: Bomberman '94, New Adventure Island, Sengoku Mahjong i Devil's Crush. Ostatnie plotki sugerują, że te cztery gry będą wkrótce dostępne w amerykańskim sklepie Playstation Store. Gry na platformie PC zostaną również ponownie wydane na 3DS w Japonii.