Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Orientalizm - lub orientologie - jest dyscypliną naukową, która skupia się na nauce języków i cywilizacji Wschodu, w tym różnorodności historycznej, kulturalnej, artystycznej, religijnej i językowej.
Wśród jej składników można wymienić japonologię , sinologię , tybetologię , indologię , asyriologię , a nawet egiptologię . Inne dyscypliny, takie jak dunhuangology, znajdują się na skrzyżowaniu różnych z tych kultur .
Profesor literatury porównawczej Edward Saïd w swojej głównej pracy, Orientalism (1978), zaangażował się w dekonstrukcję orientalizmu od jego początków do jego niedawnego zastosowania do uzasadnienia wojny w Iraku.
Wstępna obserwacja pochodzi od geopolitycznych ekspertów na Bliskim Wschodzie, którzy prezentują się jako luminarze w swojej dziedzinie, mimo że nie mówią językiem ludów, których kultury i społeczeństwa opisują.
W swojej książce Edward Said łączy te Orientalistyki w praktyce Orientalizm w Europie w XIX th wieku , zauważając, że ten spektakularny rozwój etnologii wiedzy, socjologii, archeologii towarzyszy wysokość epoki kolonialnej (np wiktoriańskiej Anglii w Arthur Balfour zgłaszał uwagi do reprezentacji narodowej, twierdząc, że wie więcej o Egipcie poprzez egiptologię niż sami tubylcy o własnym kraju, co legitymizuje obecność administracji kolonialnej). Dla niego orientalizm, nie będąc ideologią polityczną, jest nurtem myśli, który „ uprawnił kulturowo europejski imperializm kolonialny ”. Mówiąc bardziej ogólnie, podkreśla on, że Zachód został zbudowany poprzez negatywne zdefiniowanie tego, czym nie był, przeniesienie jego odróżnienia od Innego na wymyślony i egzotyczny Wschód. W związku z tym znajdujemy w podziale zachodnio-wschodnim utrwalenie cywilizowanego / barbarzyńskiego wzorca myślowego , intuicyjnie odnajdywane przez fakt, że tak zwani mieszkańcy Wschodu nie określają się jako tacy, podczas gdy obywatele Zachodu tak się nazywają.
W nowym wstępie do reedycji swojej książki w 2003 r. Edouard Saïd powiązał ten temat z medialnym przygotowaniem amerykańskiej opinii w przededniu inwazji na Irak, krytykując brutalne uciekanie się mediów do prezentowania zachodnich klisz. o świecie orientalnym, doskonała ilustracja jego badań nad skutkami orientalizmu w nieświadomości zbiorowej : oczernianie społeczeństw jako prymitywnych, archaizmy w religii, miejsce kobiet w społeczeństwie islamskim.
Amerykańskie znaczenie przymiotnika „Wschód” odnoszącego się bardziej do Dalekiego Wschodu, Bliskiego Wschodu dla Europejczyków, obecnie rozwija w Stanach Zjednoczonych studia azjatyckie „ Azjatycka nauka ”, bardziej szczegółowe określenie .
W badaniach z Azji Wschodniej (w języku angielskim: Studiów Azji Wschodniej ), które zwykle obejmują Chiny ( sinologia i / lub badania chińskie ), obie Koree ( studia koreański ) i Japonii ( japanologie i / lub badaniach japońskich ).
W XVII -tego wieku, odkrycie Syryjski i tekstów arabskich, orientalizm zaczyna się tworzyć jako dyscypliny naukowej. Francuskie władze religijne apelują do maronitów w Rzymie o uzupełnienie braków w tej dziedzinie.
The Society azjatyckich a Asian Journal zgromadzi naukowców Silvestre de Sacy , Garcin de Tassy , Clément Huart , Friedrich Eduard Schulz , Grangeret de la Grange, młotek ... Naukowcy mają poczucie, że wszystko pozostaje do odkrycia na Wschodzie i podjęcia ważne dzieło wykopalisk, tłumaczenia (z arabskiego, perskiego, hindustańskiego, sanskryckiego ...) i studiów w terenie.
W Académie des inscriptions et belles-lettres sekcja orientalistów skupia członków, z których każdy bada różne przestrzenie geograficzne (od południowego i wschodniego regionu Morza Śródziemnego po Daleki Wschód) w różnych okresach chronologicznych (od starożytności od Egiptu i Mezopotamii, po -muzułmański podbój nowoczesnych Indii i Chin).