Wales Open Snooker 2009
| Wales Open 2009 | ||||||||
| Generał | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przestarzały | Z 16 lutego 2009 w 22 lutego 2009 | |||||||
| Teren | Centrum Newport | |||||||
| Lokalizacja | Newport , Walia | |||||||
| Organizator | WPBSA | |||||||
| Uczestnicy | 32 graczy | |||||||
| Wyniki | ||||||||
| Posiadacz tytułu | Mark Selby | |||||||
| Zwycięzca | Allister Carter | |||||||
| Finalista | Joe Swail | |||||||
| Wynik | 9-5 | |||||||
| Najlepszy kombi | Marco Fu (142) | |||||||
| Nawigacja | ||||||||
| ||||||||
2009 Snooker Walia Otwarty odbył się między 16 a22 lutego 2009w Newport Center w Newport . Udział wzięło 32 graczy: pierwsza szesnastka światowych rankingów oraz szesnastu innych zawodników z meczów eliminacyjnych.
Mecze rozgrywane były na dwóch stołach i były częściowo transmitowane w Eurosporcie, a w internecie głównie na Justinie i Ustreamie. Do ćwierćfinału (w tym) mecze rozgrywane były na dziewięciu klatkach do pierwszej szansy. Półfinały zostały rozegrane na najlepszej z jedenastu ramek. Finał został rozegrany na najlepszej z siedemnastu klatek.
Obrońca tytułu, Mark Selby , został wyeliminowany w ćwierćfinale przez Anthony'ego Hamiltona . W finale Allister Carter pokonał Joe Swaila 9-5 po przegranej 2-5, a następnie 3-5 pod koniec sesji o godzinie 13:00. To był pierwszy rankingowy finał turnieju sędziowany przez Colina Humphriesa.
Obdarowanie
|
Zwycięzca: 35 000 £ |
Najlepsza przerwa w kwalifikacjach: 500 £ Maksymalna przerwa kwalifikacyjna: 1000 £ Razem: 225,500 £ |
Reprezentacja różnych narodów
Ta tabela pokazuje liczbę graczy, którzy dotarli do głównego losowania, a łączna liczba osiągnęła kwalifikacje w nawiasach.
| 15 (52): Anglia | 5 (10): Szkocja | 5 (9): Walia | 1 (6): Chiny |
| 2 (7): Irlandia | 1 (1): Australia | 1 (1): Hongkong | 2 (5): Irlandia Północna |
| 0 (2): Tajlandia | 0 (1): Indie | 0 (1): Holandia | 0 (1): Nowa Zelandia |
* W snookerze , podobnie jak w wielu innych sportach, kilka nie-suwerennych narodów jest traktowanych jako odrębne byty.
Płyta główna
Finał
Joe Swail, który nie miał nic do stracenia, podszedł do stołu bardzo spokojnie i wykonał wszystko, czego próbował w tej pierwszej sesji. Ta sesja zakończyła się wynikiem wyraźnie na jego korzyść nad Joe Swailem. Wręcz przeciwnie, Ali Carter prawie nic nie osiągnął. Był tylko cieniem siebie w porównaniu z półfinałowym meczem poprzedniego dnia!
Joe Swail wrócił o 19:00 zrelaksowany i bardzo uśmiechnięty, być może zbyt pewny siebie. Machał ręką, by pozdrowić publiczność (jakby już wygrał), wiedząc, że prowadzi w wynikach, że nie ma nic do stracenia i że myślał, że może mocno zagrać swoją kartą. W swoim czterdziestym roku podejrzewał, że może nie być blisko ponownego rozegrania finału. Swail rozpoczął drugą sesję od kilku błędów, które sprawiły, że się uśmiechnął. Nie zdawał sobie sprawy, że powoli wychodzi z „swojego” finału.
Allister Carter wznowił drugą sesję, ustawiając sześć klatek pod rząd (siedem, jeśli liczymy ostatnią klatkę pierwszej sesji), aby przejść od 5 do 3 do 9 do 5 na swoją korzyść, nie wychodząc brak ramy dla swojego przeciwnika. Wszystkie swoje zdolności odzyskał właśnie wtedy, gdy trzeba było zakończyć ten mecz, który zaczął się dla niego bardzo źle.
Ostatnia klatka, zaciekle walczona i dość chaotyczna między graczami, zakończyła się wynikiem od 65 do 54 dla Allistera Cartera, który odniósł sukces w ciągu dwóch stuleci gry ze 116 i 109 punktami.
|
Finał: najlepsze z 17 klatek. Newport Centre, Newport , Walia ,22 lutego 2009. Sędzia: Colin Humphries. | ||
|
Ali Carter (7) Anglia |
9 -5 |
Joe Swail Irlandia Północna |
|
Po południu: 9- 81 , 90 -0 ( 89 ), 55 -44, 10- 103 ( 60 ), 16 83 , 49- 63 , 16 66 , 70 -0 ( 54 ) Wieczorem: 120 -0 ( 116 ) , 141 -0 ( 109 ) 72 1 ( 61 ), 91 -16 ( 91 ), 73 -0 ( 67 ), 65 -54 | ||
| 116 | Najlepszy kombi | 60 |
| 2 | Przerwy > 100 punktów |
0 |
| 7 | Przerwy > 50 punktów |
1 |
Mecze kwalifikacyjne
Te mecze rozgrywane były między 3 a6 lutego 2009w Pontin's Centre, Prestatyn , Walia .
* Te mecze zostały rozegrane w Newport .
Wieki
Kwalifikacje wieki
- 136 Barry Pinches
- 132 Daniel Wells
- 132 Stuart Pettman
- 131, 112, 110 Jamie Burnett
- 128, 105 Martin Gould
- 123 Andrew Norman
- 122, 108 Liang Wenbo
- 120 Andy Lee
- 119 Alan McManus
- 111 Gerard Greene
- 109 Paul Davison
- 102 Patrick Wallace
Stulecia stołu finałowego
- 142, 117, 115, 101 Marco Fu
- 141, 119, 116, 109 Ali Carter
- 136, 100 Anthony Hamilton
- 135 Martin Gould
- 132 Steve Davis
- 131, 115 David Gilbert
- 129, 101 John Higgins
- 126 Mark Selby
- 124, 107 Neil Robertson
- 124, 104 Dominic Dale
- 118 Ronnie O'Sullivan
- 116, 105 Shaun Murphy
- 110 Paul Davies
- 109, 104 Ryan Day
- 109 Michael Judge
- 107 Joe Perry
- 105 Graeme Dott
- 105 Joe Swail
- 102 Barry Pinches
- 101 Stephen Maguire