Nowa Demokracja (Grecja)

Nowa Demokracja
(el) Νέα Δημοκρατία
Obraz poglądowy artykułu Nowa Demokracja (Grecja)
Oficjalny logotyp.
Prezentacja
Prezydent Kyriákos Mitsotákis
Fundacja 4 października 1974
Siedzenie Kallithea , Ateny , Attyka, Grecja
Wiceprezydenci Kostís Hadjidákis
Spyídon-Ádonis Georgiádis
Sekretarz Eleftherios Avyenákis
Rzecznik prasowy Sofia Zacharaki
Założyciel Konstantinos Karamanlís
Organizacja młodzieżowa Młodzieżowa Organizacja Nowej Demokracji  (en)
Think tank Constantinos Karamanlis Instytut na rzecz Demokracji  (fr)
Hymn Νέα Δημοκρατία
( Nowa demokracja )
Pozycjonowanie Centrum od prawej do prawej ze skrajnie prawicowymi frakcjami
Ideologia Liberalno-konserwatyzm
Chrześcijańska demokracja
Eurofilia
Prawicowy
populizm Neoliberalizm
Przynależność europejska Europejska Partia Ludowa
Grupa w Parlamencie Europejskim ŚOI
Przynależność międzynarodowa Międzynarodowa Unia Demokratyczna Centrów
Demokratów
Zabarwienie niebieski
Stronie internetowej www.nd.gr
Poprzedni Związek Radykalnych Ośrodków Związków Narodowych
Reprezentacja
Posłowie 158  /   300
Posłowie do PE 8  /   21
Wojewodowie 12  /   13
Doradcy regionalni 332  /   703
Burmistrzowie 35  /   332

Nowa Demokracja (w greckiej Νέα Δημοκρατία  / Nea Dimokratia , ΝΔ lub ND) to grecka partia konserwatywna , założona w 1974 roku przez Konstantinos Karamanlis .

Historyczny

Zaledwie dwa miesiące po powrocie do władzy po upadku z przez dyktatury pułkowników wlipiec 1974, Konstantínos Karamanlis założył nowej demokracji, partię do kanału wsparcia on ma wśród ludności. Ten ostatni w dużej mierze wygrał wybory z listopada 1974 r. (54,37  % ). Hasłem podczas tych wyborów jest „Karamanlis albo czołgi” . W tym samym czasie powstaje młodzieżowa organizacja partii: Nowa Organizacja Młodzieży Demokratycznej  (en) .

Karamanlis postrzega Nową Demokrację jako nowoczesną i postępową partię centroprawicową. Na konferencji krajowej w 1979 r. Nowa Demokracja zdefiniowała swoją ideologię „radykalnego liberalizmu”, to znaczy podwójny nacisk: najpierw na gospodarkę rynkową, ale także na „zdecydowaną” interwencję państwa w celu utrzymania sprawiedliwości społecznej .

Nowa Demokracja skupia również skrajnie prawicowe osobowości z dyktatury pułkowników.

Partia wygrała także wybory parlamentarne w 1977 r  .: jeśli uzyskała tylko 41,88  % głosów, uzyskała wygodną większość w parlamencie. Karamanlis zostaje potwierdzony jako premier. Pracuje nad przedefiniowaniem stosunków Grecji z NATO i próbuje rozwiązać kwestię Cypru po inwazji Turcji na wyspę . Opowiada się za wejściem Grecji do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG), z dniem 1981 roku. Karamanlis jest ostro krytykowany przez partie opozycyjne (wrogie zresztą integracji Grecji) za to, że nie zorganizował referendum w tej sprawie. W 1980 roku Karamanlis przeszedł na emeryturę na rzecz Georgiosa Rállisa, który został pokonany przez PASOK w wyborach parlamentarnych w 1981 roku .

W czerwcu 1989 roku Nowa Demokracja powróciła do władzy w ramach koalicji rządowej kierowanej przez Tzannisa Tzannetákisa i skupiającej w szczególności Koalicję Lewicy i Postępu ( lewica komunistyczna i niekomunistyczna). Ten udział w rządzie koalicyjnym zostaje rozszerzony w rządzie Xenophona Zolótasa ( listopad 1989 -kwiecień 1990). W następstwie nowych wyborów przeprowadzonych w dniu8 kwietnia 1990, Nowa Demokracja jest w stanie rządzić samodzielnie ( rząd z Konstantinos Mitsotákis ). W 1993 roku Nowa Demokracja została odsunięta od władzy przez PASOK i przeżyła długi okres porażek wyborczych ( 1996 i 2000 ).

W styczeń 2004, rosnąca niepopularność rządu Konstantinosa Simítisa skłania go do ogłoszenia przedterminowych wyborów na7 Marca. Nowa Demokracja wygrywa głosowanie przeciwko PASOK. Kóstas Karamanlís został premierem i ponownie wygrał wybory we wrześniu 2007 roku . Po klęsce ND w wyborachpaździernik 2009, Antónis Samarás zostaje wybrany na lidera partii w miejsce Kostasa Karamanlisa.

Na początku Kryzys zadłużenia w Grecji od 2009 do 2011 roku, partia po raz pierwszy wrogi stosunek do środków zaproponowanych przez rząd z Giorgos Papandreu w celu rozwiązania kryzysu. Zaczął się jednak dzielić: kilka prominentnych postaci partii zostało wykluczonych lub opuściło ją z powodu sprzeciwu wobec linii opozycyjnej Samaras (pięciu posłów w maju ilistopad 2010, w tym Dóra Bakoyánni , która jednak wróciła do partii podczasczerwiec 2012). Partia ta zmaga się z konkurencją kilku nowych formacji liberalnego centrum, takich jak Sojusz Demokratyczny (DISY) i Drassi , a także prawicowych partii eurosceptycznych i antymemorandum, takich jak niezależni Grecy z Panos Kamménos i LAOS . Jednak partia zmieniła linię, gdy została utworzona wlistopad 2011z rządem o jedności narodowej kierowany przez Loukas Papadímos . Następnie popiera środki tego, nie zasiadając jednak w rządzie.

Po niezdecydowanych wyborachmaj 2012ND powrócił do władzy w czerwcu 2012 roku na czele rządu Samarás , który opiera się na koalicji ND- PASOK - DIMAR . Jednak stracił go w styczniu 2015 roku do radykalnej lewej SYRIZA , kierowany przez Alexis Tsipras .

Po wezwaniu do głosowania na „tak” w referendumlipiec 2015w sprawie europejskiego planu pomocy dla Grecji, gdzie nie wygrywa z 61,31  % głosów, Antonis Samaras rezygnuje z przewodnictwa partii. Pełniący obowiązki prezydenta Wangelis Meimarakis , były Marszałek z parlamentu od 2012 do 2015 roku, kwestionuje wyborywrzesień 2015, po czym zachowuje pozycję lidera opozycji . Organizuje również wybory nowego przewodniczącego partii , w której startuje, pozostawiając tymczasowe kierownictwo Ioánnisowi Plakiotákisowi .

20 grudnia 2015, pierwsza tura wyborów nowego przewodniczącego partii sprzeciwia się Evángelosowi Meïmarákisowi (39,80  % ), Kyriákosowi Mitsotákisowi (28,50  % ), Apostolosowi Tzitzikostasowi  (en) (20,30  % ) i Spyrídon-Ádonis Georgiádis (11 , 40  % ). Dwa pierwsze (Meïmarakis i Mitsotakis) starcie się w drugiej rundzie, zaplanowanej na10 stycznia 2016.

W czerwiec 2019, po „miażdżącym zwycięstwie” w wyborach europejskich na lewo od premiera Aleksisa Tsíprasa , ND zdobyła ratusze Aten i Salonik, a także prawie wszystkie regiony greckie. Wygrał także przedterminowe wybory parlamentarnelipiec 2019 z 39,8% głosów (wobec 31,5% dla głównego przeciwnika Syrizy).

Szczególnie Nowej Demokracji udało się przyciągnąć osobistości i wyborców ze skrajnej prawicy. Zwróciła się do niej część elektoratu Złotego Świtu , ale także główne postacie Ortodoksyjnego Popularnego Alarmu , w tym jego były lider Spyrídon-Ádonis Georgiádis (mianowany ministrem wzrostu i inwestycji w nowym rządzie de Kyriakos Mitsotakis) czy nawet Mavroudís Vorídis (który został ministrem rolnictwa i rzecznikiem Nowej Demokracji). Historyk Dimitris Kousouris wskazuje, że „partia chce stworzyć dość duży blok ze wszystkimi siłami konserwatywnymi i nacjonalistycznymi, a jest tam kilku skrajnie prawicowych polityków. "

Ideologia

Partia potępia uchwalone w 2018 r. porozumienie z Prespy o uznaniu Macedonii Północnej i oskarża premiera Alexisa Tsiprasa o „zdradę narodu”, przyjęcie nacjonalistycznej retoryki.

W związku z wyborami parlamentarnymi lipiec 2019, obiecuje obniżenie podatku VAT, podatków od zysków firm, przyspieszenie prywatyzacji, outsourcing niektórych usług publicznych oraz ustanowienie programu „oceny” urzędników.

Naukowiec Filippa Chatzistavrou zauważa, że ​​pod koniec wyborów parlamentarnych w 2019 roku upadek Złotego Brzasku i otwarcie Nowej Demokracji na jego prawicy „umożliwiły zjednoczenie ksenofobicznej prawicy, populistyczno-nacjonalistycznej prawicy i liberalnego centrum -dobrze. Ta mieszanka polityczna jest wyartykułowana wokół trzech biegunów: formy autorytaryzmu w zarządzaniu państwem; bardzo liberalny program gospodarczy  ; populizm natywistyczny, który proponuje politykę tożsamości. "

Identyfikacja wizualna

Liderzy

Wyniki wyborów

Wybory parlamentarne

Rok Głos % Ranga Siedzenia Rząd
1974 2 669 133 54,4 1 st 220  /   300 Konstantinos Karamanlís VI
1977 2 146 365 41,8 1 st 171  /   300 Konstantinos Karamanlís VII
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden 2 034 496 35,9 2 nd 115  /   300 Sprzeciw
1985 2 599 681 40,8 2 nd 126  /   300 Sprzeciw
1989 (czerwiec) 2 887 488 44,3 1 st 145  /   300 Tzannetákis , Grívas
1989 (listopad) 3 093 479 46,2 1 st 148  /   300 Zolótas
1990 3 088 137 46,9 1 st 150  /   300 Mitsotákis
1993 2 711 241 39,3 2 nd 111  /   300 Sprzeciw
1996 2 584 765 38,1 2 nd 108  /   300 Sprzeciw
2000 2 935 242 42,7 2 nd 126  /   300 Sprzeciw
2004 3 359 058 45,4 1 st 165  /   300 Kóstas Karamanlís I
2007 2 995 479 41,8 1 st 152  /   300 Kóstas Karamanlís II
2009 2 295 967 33,5 2 nd 91  /   300 Sprzeciw (2009-2011) , Papadímos (2011-2012)
2012 (maj) 1 192 051 18,9 1 st 108  /   300 Brak rządu
2012 (czerwiec) 1 825 637 29,7 1 st 129  /   300 Samaras
2015 (styczeń) 1 718 447 27,8 2 nd 76  /   300 Sprzeciw
2015 (wrzesień) 1 526 400 28.09 2 nd 75  /   300 Sprzeciw
2019 2 251 411 39,85 1 st 158  /   300 Kyriákos Mitsotákis

Wybory europejskie

Rok Posłowie Głos % Ranga Grupa
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden 8  /   24 1 779 462 31,34 2 nd ŚOI
1984 9  /   24 2 266 568 38,05 2 nd ŚOI
1989 10  /   24 2 647 215 40,41 1 st ŚOI
1994 9  /   25 2 133 372 32,66 2 nd ŚOI
1999 9  /   25 2 314 371 36,00 1 st ŚOI
2004 11  /   24 2 633 961 43.01 1 st ŚOI
2009 8  /   22 1 655 636 32,39 2 nd ŚOI
2014 5  /   21 1 298 713 22,72 2 nd ŚOI
2019 8  /   21 1 873 080 33,12 1 st ŚOI

Uwagi i referencje

  1. „Konstandinos Chadzidakis i Adonis Georgiadis mianowany Nowa Demokracja PZ” . Do Vimy . 18 stycznia 2016 r.
  2. „  Αυτά είναι τα τραγούδια της ΝΔ: Ο” Ανώνυμος Οννεδίτης „του Ουίλιαμς και τα έντζχονα τηου κόατζ!  » , Na thecaller.gr (dostęp 25 września 2018 )
  3. "  Zwycięstwo Nowej Demokracji w Grecji: liberalne otwarcie?"  » , na contrepoints.org ,7 sierpnia 2019
  4. "  Obrona: Nowa Demokracja chce innowacyjnych metod przejmowania Grecji  " , na La Tribune
  5. „  W Grecji Tsipras zmiażdżony przez prawicową partię Nowa Demokracja  ” , w The Huffington Post ,7 lipca 2019
  6. (w) Yiannis Mylonas Docent Studiów Kulturowych i Socjologii Mediów Wydział Mediów Narodowy Uniwersytet Badawczy Wyższa Szkoła Ekonomiczna , „  Kryzys, autorytarny neoliberalizm i powrót „nowej demokracji” do władzy w Grecji  ” , Stasis , tom.  10 N O  22020( ISSN  2500-0721 , czytaj online )
  7. (w) „  Grecy neonaziści przegrali, wypili skrajnie prawicową partię wygrała That: ma ciemną antysemicką przeszłość  ” na Haaretz.com (dostęp 17 czerwca 2021 )
  8. (w) Wolfram Nordsieck, "  Grecja  " na parties-and-elections.eu (dostęp 06 lipca 2015 ) .
  9. José M. Magone, The Politics of południowej Europy: integracja z Unią Europejską , Praeger,2003( ISBN  978-0-275-97787-0 , czytaj online ) , s.  148
  10. Derek W. Urwin, Wspólnota Europy. Historia integracji europejskiej od 1945 roku , Routledge,2014( ISBN  978-1-317-89252-6 , czytaj online ) , s.  206
  11. Lawrence Ezrow i Gonzalo Caballero, Ekonomia polityczna instytucji, demokracji i głosowania , Springer Science & Business Media,2011( ISBN  978-3-642-19519-8 ) , „Systemy wyborcze i responsywność partii”, s.  320
  12. (w) Akis Kalaitzidis, Europa's Greece: Gigant w Tworzeniu , Palgrave Macmillan ,2009, s.  29.
  13. Rosa Moussaoui „  Grecji. Kyriakos Mitsotakis przetwarza głosy skrajnej prawicy  ”, L'Humanité ,9 lipca 2019( przeczytaj online )
  14. (en-US) „  Grecka Nowa Prawica i Ewa Konserwatywnego Populizmu  ” , na Visio Institute ,27 grudnia 2019 r.(dostęp 18 maja 2021 r. )
  15. (w) Yiannis Mylonas Docent Studiów Kulturowych i Socjologii Mediów Wydział Mediów Narodowy Uniwersytet Badawczy Wyższa Szkoła Ekonomiczna , „  Kryzys, autorytarny neoliberalizm i powrót „nowej demokracji” do władzy w Grecji  ” , Stasis , tom.  10 N O  22020( ISSN  2500-0721 , czytaj online )
  16. "  Grecka skrajna prawica nie znika, ona się odradza  " , na Slate.fr ,19 lipca 2019 r.
  17. el) "  Καθαρή νίκη Σαμαρά  " , na Τα Νέα Οnline ,30 listopada 2009(dostęp 3 stycznia 2016 r . ) .
  18. (w) „  Utrata recenzji innego posła osłabia ND  ” na www.ekathimerini.com ,25 listopada 2010(dostęp 3 stycznia 2016 r . ) .
  19. "  W Grecji, miażdżące zwycięstwo prawicy w wyborach samorządowych  " , na lemonde.fr ,2 czerwca 2019.
  20. Bruno Odent, „  Grecja. Zagrożenie nowym przełomem narodowo-liberalnej prawicy  ”, L'Humanité ,5 lipca 2019( przeczytaj online )
  21. Antoine Cariou,  Stathis Kouvelakis: W Grecji zaprzeczenia lewicy otwierają drogę do mściwej prawicy  , Politis ,10 lipca 2019 r.( przeczytaj online )
  22. "  Grecja: konserwatywna partia Nowa Demokracja wybiera Kyriakosa Mitsotakisa na swojego szefa  " , na romandie.com ,10 stycznia 2016(dostęp 11 stycznia 2016 r . ) .

Link zewnętrzny