Nino Manfredi

Nino Manfredi Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Nino Manfredi w 1990 roku. Kluczowe dane
Imię urodzenia Saturnino Manfredi
Narodziny 22 marca 1921
Castro dei Volsci , Lazio
Włochy
Narodowość Włoski
Śmierć 4 czerwca 2004
Rzym , Lacjum
Włochy
Zawód Aktor , reżyser
Wybitne filmy Tak bardzo się kochaliśmy
. Przygody Pinokia
Cud w stylu włoskim
Brzydki, brudny i niegodziwy (Brutti, Sporchi e Cattivi)
The Executioner (El verdugo)

Nino Manfredi (prawdziwe nazwisko Saturnino Manfredi), urodzony dnia22 marca 1921do Castro dei Volsci i zmarł dalej4 czerwca 2004w Rzymie jest włoskim aktorem i reżyserem .

Wraz z Ugo Tognazzi , Marcello Mastroiannim , Vittorio Gassmanem i Alberto Sordim był jedną z gwiazd włoskiej komedii .

Młodość

Nino Manfredi urodził się dnia 22 marca 1921w Castro dei Volsci , w prowincji Frosinone w regionie Lacjum , niedaleko Rzymu .

Zanim rozpoczął karierę w dziedzinie komedii , ukończył studia prawnicze, ponieważ jego ojciec, skromny człowiek, zaprzysięgał studiować.

Po ukończeniu studiów zapisał się na kursy w National Academy of Dramatic Arts , następnie dołączył do zespołu teatralnego Vittorio Gassman i grał w prestiżowym Piccolo Teatro w Mediolanie i Rzymie. Brał też udział w scenach sali muzycznej , gdzie wcielał się w aktorów, śpiewał, a także został autorem tekstów.

Kariera aktorska

Jego pierwszy związek z kinem był bardzo skromny, przezwał na zagranicznych, a nawet włoskich aktorów, był przede wszystkim włoskim głosem Gérarda Philipe . Jego pierwsze dwie prawdziwe role pochodzą z 1949 roku w Monastero di Santa Chiara i Torna a Napoli . Produkcje były kiepskie finansowo, a niektórzy twierdzą, że zgodził się zadowolić stół za jakąkolwiek opłatą.

Uważany za zbyt prowincjonalnego, widział, jak uciekają mu piękne role, a jego początki były nudne. W 1955 roku , dzięki filmu Les Amoureux przez Mauro Bolognini , został zaprezentowany na festiwalu filmowym w Cannes , a zaczęły być znane; dostał swoją pierwszą główną rolę w L'Impiegato , satyrze, której był także autorem scenariuszy.

W latach 60. , korzystając z odrodzenia włoskiego kina , stał się jedną z gwiazd tej złotej ery włoskiej komedii, grając postacie ziemskie, groteskowe, a nawet potworne. Obserwator życia ludzkiego, mówi się, że do zrodzenia swoich bohaterów zainspirowały go prawdziwe modele. W ten sposób pojawił się w około 90 filmach.

Wśród jego najlepszych ról będziemy pamiętać:

Dla Ettore Scoli , który z nim kilkakrotnie współpracował, reprezentował: „  małego Włocha, sympatycznego, niezbyt inteligentnego, ale sprytnego (…) tego, który urodził się, by być ofiarą, ale nie stał się nim, ponieważ jego wewnętrznego bogactwa.  "

Kariera jako reżyser

Jako reżyser, Nino Manfredi ujawnił prawdziwy prezent, zwłaszcza w antyklerykalnej satyry Miracle à l'italienne, który w 1971 roku wygrał z Nagrodą za pierwsze prace na festiwalu filmowym w Cannes . Powiedział jednak: „  Jeśli nie zajmuję się bardziej reżyserią filmową, to dlatego, że zawód aktora bardziej mnie ekscytuje.  "

Nino Manfredi poświęcił prawdziwą pasję swojemu zawodowi aktora, a historia mówi, że zadawał tak wiele pytań na zdjęciach, że pewnego dnia zirytowany reżyser zmienił szyld „Cisza w filmie” „Silence Manfredi”.

Jego wielkim żalem jest to, że nigdy nie koncertował z Fellinim , ale powiedział, że był zbyt bolesny, nie dość potulny, by pracować z „  il maestro  ”.

Śmierć

On umarł na 4 czerwca 2004w Rzymie , kiedy był w śpiączce od lipca 2003 r. po wylewie krwi do mózgu. Śmierć Alberto Sordiego w wieku prawie 83 lat w lutym 2003 r. Już wzbudziła na półwyspie wiele emocji.

Życie prywatne

Ożenił się z Erminią Ferrari , z którą miał troje dzieci.

Korona

Częściowa filmografia

Dyrektor

Aktor

Bibliografia

  1. (it) https://www.iltempo.it/cultura-spettacoli/2003/12/02/news/ansia-per-nino-manfredi-ricoverato-di-nuovo-in-terapia-intensiva-295747/

Linki zewnętrzne