Ruch robotniczy
Termin ruch robotniczy oznacza wszystkie ruchy i partie zorganizowane od czasu rewolucji przemysłowej , których celem jest poprawa warunków życia klasy robotniczej (lub proletariatu ). Definicja ta obejmuje głównie związki zawodowe , ale także partie pochodzące od lub po twierdził, wsparcie i szerzej różne formy działania politycznego i społecznego, które zostały przedstawione, lub uważane reprezentować interesy klasy robotniczej ( cooperatism , mutualizm). ) .
Dokładniej, w XIX e wieku, socjalistyczny ruch - który przyjmuje w części krajów europejskich nazwa socjaldemokrata - jest stawiane jako przedstawiciel ruchu robotniczego. Charakter powiązań między związkami zawodowymi a partiami politycznymi jest jednak różny w zależności od kraju: w Wielkiej Brytanii przedwczesny rozwój przemysłu spowodował, że związki zawodowe mają pierwszeństwo przed Partią Pracy . Po rozpadzie ruchu socjalistycznego na początku XX -tego wieku , i partii komunistycznych w szerokim tego słowa znaczeniu, ruch komunistyczny jako całość, przedstawili się jako prawdziwych przedstawicieli ruchu robotniczego. Do anarchistów były również w stanie ubiegać się o reprezentację interesów klasy robotniczej świata, w szczególności poprzez zjawisk takich jak anarcho-syndykalizmu .
Roszczenia
Nurty idei broniących ruchu robotniczego potępiają uciążliwość i alienację systemu pracy zarobkowej . W XIX th wieku , socjalistyczni teoretycy pokazać charakter głęboko wyzysku (patrz zwłaszcza Karola Marksa : Wage pracy i kapitału , Nędza filozofii , Capital , Krytyce Programu Gotha ...). Tradycyjne żądania ruchu robotniczego są na dwóch poziomach:
- Natychmiast pojawia się zapotrzebowanie na wzrost płac i skrócenie czasu pracy w kilku formach: skrócenie liczby godzin w ciągu dnia, wydłużenie czasu przerwy, płatny urlop. Te dwa wymagania prowadzą, zgodnie z teorią marksistowską, do zmniejszenia stopy wyzysku;
- Ostatecznie komuniści opowiadają się za zniesieniem pracy najemnej, aby stłumić wyzysk („klasa robotnicza musi wypisać na swojej fladze rewolucyjne hasło „zniesienia pracy najemnej”, które jest jej hasłem końcowym” (Karl Marx, 1848 )).
Do tej samej kategorii, ale w bardziej ograniczony sposób, możemy zaliczyć także walki o zakaz pracy dzieci , czy pracy nocnej kobiet.
Od XIX th wieku , silny ruch feministyczny rozwija się w ruchu robotniczym, z kultowych postaci jak Louise Michel , Rosa Luxemburg , Clara Zetkin i Kołłontaj .
Bibliografia
-
Wolfgang Abendroth , Historia ruchu robotniczego w Europie , La Découverte, 2002.
-
Christophe Charle , Historia społeczna Francji w XIX th wieku , Paryż, Seuil, 1991.
-
Léo Figuères , Długi marsz - ruch robotniczy i ludowy we Francji od jego początków do współczesności , wyd. Wiśniowy czas, 2007
- Fabrice Laroulandie, robotnicy Paryża w XIX th wieku , Paryż, Christian Publishing, 1998.
- André Nataf ( red .), Słownik Ruchu Robotniczego , [autor:] Gérard Adam [ i in .], pod redakcją André Nataf, coll. Słowniki kultury , Paryż: Éditions Universitaires, 1970, 571 s.
-
Michelle Perrot , Strajkujący robotnicy. Francja, 1871-1890 , Mouton, 1974
- Jean Le Maitron , Słownik biograficzny Międzynarodowego Ruchu Pracy , Paryż, Le Maitron, 1987 .
- Jean Le Maitron, Słownik biograficzny francuskiego „Ruchu Robotniczego” , następnie Słownik Biograficzny, Ruch Robotniczy, Ruch Społeczny .
-
Gérard Noiriel , Robotnicy w społeczeństwie francuskim , Paryż, Seuil, 2002.
-
(it) Movimento operaio e sindacale , Dizionario di Storia, Istituto dell'Enciclopedia Italiana , 2010, przeczytaj online .
-
Xavier Vigna , Niesubordynacja robotnicza w latach 68.: Esej o historii politycznej fabryk , Presses Universitaires de Rennes, 2008
-
Jean-Joseph Chevalier, Bleus, Rouges, Blancs: Historia ruchu robotniczego Choletais (1870-1914) , Cholet, La Geste, coll. "Świadectwo",2021, 497 s. ( ISBN 979-10-353-1011-0 , EAN 9791035310110 ).
Zobacz również
Uwagi i referencje
-
Michel Winock , Le Socialisme en France et en Europe , Seuil, 1992, strony 120-121.