Zwilżanie
Nawilżania to rodzaj dźwięku odpowiadającej dźwięcznej podniebienia przydechowe spółgłoski , reprezentowany przez literę [j] w międzynarodowym alfabecie fonetycznym i przez różne grafemami w języku francuskim. Słowo zwilżanie zawiera dokładnie zwilżanie: [mujyʁ]. Jest również używany jako synonim palatalizacji ; mówimy wtedy o mokrej spółgłosce, aby oznaczyć wypaloną spółgłoskę .
Słowo to należy do starej, „impresjonistycznej” terminologii fonetycznej, w tradycyjnym użyciu w szczególności na określenie języków słowiańskich .
W językach słowiańskich z alfabetem łacińskim notacja fonetyczna jest taka sama jak notacja wernakularna: joga oznacza jogę i wymawia się ją tak, jak jest napisana [joga].
Różne przypadki zwilżania w języku francuskim:
- Monogramy
-
y je [jø]
-
m i ich [mjø]
-
i ota [jota]
- Digramy
-
gn jest coraz częściej wymawiane [nj], chociaż jego wymowa to [ɲ]. To zwilżenie n.
- podwójne „l”, jak w pap ill on [papijɔ̃].
Zwilżanie w językach słowiańskich
Wilgotność jest istotną częścią gramatyki języków słowiańskich. Jest to zauważane na różne sposoby:
- W języku polskim wilgotność jest oznaczana literą i przed samogłoską, w przeciwnym razie ostrym akcentem na spółgłoskę, na przykład ć / ci- [tɕ]. Język polski ma nawet trzy poziomy zwilżania (patrz pisanie po polsku ).
- w języku czeskim zwilżanie można wywołać przed samogłoskami i i ě . To rozróżnienie ma niewielki wpływ na samą barwę samogłosek.
- w języku słowackim zwilżenie n jest oznaczone ň .
- w języku serbsko-chorwackim zwilżenie jest oznaczone przez j dla nj / њ i lj / љ .
- w języku rosyjskim na wilgoć wskazuje następująca samogłoska:
-
а jest mokra w я
-
е szczątki е (dawniej dostała mokro w ѣ ). Ponieważ wymowa е w języku rosyjskim stała się stopniowo niezróżnicowana [e] / [I], litera э została wprowadzona w celu oznaczenia twardego e, ale nie występuje w systemie z е (na przykład bez naprzemienności w deklinacjach) .
-
ы jest mokre w и, chociaż wilgotność przed и nie jest już wyraźna. Należy zauważyć, że rosyjskie zasady ortograficzne wymagają и zamiast Ë po к i kierunku £ .
-
о jest mokry w е lub ё , szczególnie zgodnie z akcentem tonicznym.
-
у jest mokry w ю .
- w przypadku braku samogłoski wilgotność jest odnotowywana ь .
Porównaj wersje угол (kąt) i уголь (węgiel):
угол / угл Zgłosić / угл у / угл ® I / угл Ñ / угл Ë / угл ® Â / угл Zgłosić I / угл Raportu ми / угл Zgłosić х
угол ь / угл ß / угл ю / угл ё Cement M / угл е / угл Ø / угл е Š / угл ß Cement M / угл ß ми / угл ß х.
- Starosłowiański miał następujące twarde / miękkie dublety: а / ꙗ (ıa ligature), ѹ (у) / ю, е / ѣ, ѧ / ѩ , ѫ / ѭ . Litera о nie miała miękkiego dubletu. Ten brak występuje w języku rosyjskim (lub о występuje na przemian z е, ё) oraz bułgarskim i ukraińskim (gdzie miękka samogłoska jest zapisana ьо ).
Zobacz też