Moreno Moser

Moreno Moser Moreno Moser podczas Tour of Italy 2014 Informacja

Narodziny	25 grudnia 1990 Trzydzieści
Narodowość	Włoski
Specjalność	dziurkacz

Drużyny amatorskie

2009 Garda-Lucchini-Arvedi-Unidelta 2010 Lucchini Maniva Ski Ecovalsabbia 2011 Lucchini Maniva Ski

Profesjonalne zespoły

08.2011-12.2011 Liquigas-Cannondale (stażysta) 2012 Liquigas-Cannondale 2013-2014 Cannondale 2015 Cannondale-Garmin 01.2016-06.2016 Cannondale 07.2016-12.2016 Cannondale-Drapac 2017-2018 Astana 01.2019-05.2019 Nippo-Vini Fantini-Faizanè

Główne zwycięstwa

1 etap wyścigu Tour of Poland 2012 2 półklasyczny Strade Bianche 2013 Frankfurt Grand Prix 2012

Moreno Moser (ur25 grudnia 1990w Trento , w Trentino Alto Adige ) jest włoski kolarz , profesjonalny między 2012 a 2019 r . W szczególności wygrał Grand Prix Frankfurtu 2012, Tour of Poland 2012 i Strade Bianche 2013 .

Biografia

Urodził się Moreno Moser 25 grudnia 1990w Trydencie , w Trentino Alto Adige . Jest bratankiem Enzo , Aldo i Francesco Moser , wszystkich trzech byłych kolarzy zawodowych. Francesco Moser był w szczególności mistrzem świata w szosie w 1977 roku i zwycięzcą trzech wyścigów Paris-Roubaix i Tour of Italy w 1984 roku . Ojciec Moreno Mosera, Diego , jego bracia Leonardo i Matteo oraz jego kuzyn Ignazio również byli biegaczami.

W kategorii juniorów Moreno Moser ściga się dla US Montecorona. Następnie przez trzy lata dołączył do Garda-Lucchini-Arvedi-Unidelta jako amator. Dołączył do profesjonalnego zespołu Liquigas-Cannondale latem 2011 roku jako stażysta. W następnym roku przeszedł na zawodowstwo, podpisując dwuletni kontrakt. Moreno Moser odnosi swoje pierwsze profesjonalne zwycięstwo18 lutego 2012z okazji Trofeo Laigueglia . Po tym sukcesie nastąpiły dwa kolejne, podczas Grand Prix we Frankfurcie oraz w klasyfikacji generalnej Tour of Poland . Na początku sezonu 2013 wygrał na Strade Bianche przed swoim kolegą z drużyny Peterem Saganem . Wyniki te budzą duże oczekiwania we Włoszech. Jednak później nie udaje mu się to spełnić.

W 2015 roku był jednym z biegaczy Cannondale, którzy dołączyli do Cannondale-Garmin pod kierunkiem Jonathana Vaughtersa . Wygrał na ostatnim etapie Tour of Austria . Drugi w mistrzostwach Włoch w jeździe na czas i dziesiąty w mistrzostwach świata w jeździe na czas w 2015 roku, w następnym roku zdobył brąz na mistrzostwach Europy w jeździe na czas .

W 2017 roku dołączył do zespołu Astana , by tam na nowo rozpocząć karierę. Jego pierwszy sezon w tej drużynie jest rozczarowujący. Zmniejszony infekcją cytomegalowirusem , nie ukończył dużo wyścigu i spędził prawie dwa miesiące bez treningu w środku sezonu. Na początku 2018 roku drugie zwycięstwo od pięciu lat odniósł, wygrywając solo w Trofeo Laigueglia . Wybrany do reprezentowania swojego kraju na Mistrzostwach Europy Cycling Road w 2018 roku , to zajmuje 24 th w wyścigu z czasem.

Pod koniec tego sezonu, po kilku rozczarowujących latach, opuścił World Tour i zapisał się do Nippo-Vini Fantini-Faizanè , ponownie próbując ożywić swoją karierę. Tam uzyskał status lidera z niższymi celami. Wreszcie13 maja 2019 r, zapowiada, że ​​kończy karierę biegacza w wieku 28 lat ze względu na swój poziom, który uważa za niewystarczający: „Nie czuję się już konkurencyjny. Zawsze byłem zwycięzcą, ale trudnych czasów jest coraz więcej. Nie cierpię z powodu niczego szczególnego, sytuacja jest po prostu taka, jaka jest. Jeśli nie jestem już wystarczająco dobry, wolałbym zrezygnować. ” .

Nagrody

Rekord amatorski

2008 Wycieczka po Pays de Vaud  : Generalna klasyfikacja 1 st (jazda drużynowa na czas) i 2 nd  etapy 2 II  etap Giro della Lunigiany 2009 2 e od Schio-Ossario del Pasubio 2 e z Gran Premio Folignano 2010 Grand Prix miasta Felino Gran Premio Somma 2 e o Trophy MP filtri 2 e z Giro del Valdarno

2011 Grand Prix Santa Rita Trofeum miasta Castelfidardo 1 st i 8 th  etapach niemowlaków Giro Trofeo L'Eco del Chisone Giro del Medio Brenta Trofeo Bruno e Carla Cadirola Trofeo Gianfranco Bianchin 2 e na Trophy miasta Brescia 2 e o Trofeo Alcide Degasperi 2 e o Trophy MP filtri 3 e o Grand Prix miasta Felino 3 e z GP CAPODARCO

Osiągnięcia zawodowe

2012 Laigueglia Trofeo Grand Prix we Frankfurcie Wycieczka po Polsce  : Generalna klasyfikacja 1 st i 6 th etapy 2 e o Trophy Melinda 2 e na Wielki Montrealu rowerowej Cena 3 e Mistrzostw Włoch na drogach 2013 Strade Bianche 2 e z Eschborn-Frankfurt City Loop 7 th z Clasica de San Sebastián

2015 9 th  etap w Tour of Austria 2 e mistrzostw Włoch na czas 10 th o mistrzostwo świata z czasem 2016 3 e mistrzostw Włoch na czas 3 e z GP Miguel Indurain Brązowy medalista Mistrzostw Europy w jeździe na czas 2018 Laigueglia Trofeo

Wyniki na dużych wieżach

Tour de France

1 udział

• 2013  : 94 tys

Wycieczka po Włoszech

2 uczestnictwo

• 2014  : 120 tys
• 2016  : 41 tys

Wycieczka po Hiszpanii

2 uczestnictwo

• 2015  : 72 tys
• 2016  : 72 tys

Rankingi globalne

W 2005 roku powstał UCI ProTour i tory kontynentalne , każdy z własnym rankingiem. UCI ProTour staje się UCI World Tour i obejmuje 27 wyścigów w 2011 roku, a jego klasyfikacja dotyczy tylko zawodników będących członkami 18 drużyn ProTeam. W następnym roku Moser dołączył do zespołu Liquigas-Cannondale , dzięki czemu zakwalifikował się do klasyfikacji World Tour . W swoim pierwszym roku w kategorii Moser jest w rankingu 26 th .

Rok	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017
UCI World Tour				26 tys	120 tys	nc	174 tys	137 tys	400 tys
UCI Europe Tour	487 tys	867 tys	64 tys

Legenda: nc = niesklasyfikowane

Nagrody

• Memoriał Gastone Nenciniego (włoskie objawienie roku): 2012

Uwagi i odniesienia

Uwagi

1. Od 1 st stycznia 2016 roku do 30 czerwca 2016 r
2. Od 1 st lipca 2016 31 grudnia 2016
3. Od 1 st stycznia 2019 roku do 10 maja 2019

Bibliografia

1. „  Moreno Moser  ” , na memoire-du-cyclisme.eu (dostęp 24 lutego 2012 )
2. (w) „  Moser wygrywa we Włoszech  ” na Cyclingnews.com ,18 lutego 2012
3. (i) "  Moser szuka skok jakości w Astanie  " na cyclingnews.com ,25 listopada 2016 r(dostęp 28 grudnia 2018 )
4. (w) „  Moreno Moser: Going to races est devenu a nightmare  ” na Cyclingnews.com ,22 listopada 2016 r(dostęp 28 grudnia 2018 )
5. "  The transfer journal  " , na velo101.com ,1 st sierpień 2016(dostęp na 1 st sierpień 2016 )
6. (w) „  Top 10 flop transferowych 2017  ” , na Cyclingnews.com ,28 listopada 2017(dostęp 28 grudnia 2018 )
7. (it) „  ASTANA. IL RITORNO DI MOSER  ” , na tuttobiciweb.it ,23 czerwca 2017 r(dostęp 28 grudnia 2018 )
8. Frédéric Gachet, „  European Championship - CLM Elites Men: Ranking  ” , na directvelo.com ,8 sierpnia 2018 r(dostęp 9 sierpnia 2018 )
9. Moreno Moser kończy karierę
10. Moreno Moser kończy karierę
11. (w) „  UCI WorldTour Ranking - 2012 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
12. (w) „  UCI WorldTour Ranking - 2013 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
13. (w) „  UCI WorldTour Ranking - 2014 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
14. (w) „  UCI WorldTour Ranking - 2015 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
15. (w) „  UCI WorldTour Ranking - 2016 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
16. (w) „  UCI WorldTour Ranking - 2017 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp: 29 października 2017 )
17. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2009 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
18. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2010 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )
19. (w) „  UCI Europe Tour Ranking - 2011 - Individual  ” na dataride.uci.ch , UCI (dostęp 15 sierpnia 2017 )

Linki zewnętrzne

• Zasoby związane ze sportem  :
  • CycleBase
  • Pamięć rowerowa
  • (en)  Iloraz cykli
  • (en + nl)  ProCyclingStats
  • (en)  Witryna rowerowa