Masakra w Kolonii

Masakra w Kolonii
Przykładowe zdjęcie artykułu Masakra w Kolonii
Tablica pamiątkowa.
Lokalizacja Kolonia , Niemcy Zachodnie
Informacje kontaktowe 51 ° 01 ′ 00 ″ na północ, 6 ° 53 ′ 26 ″ na wschód
Przestarzały 11 czerwca 1964
9:10 ( UTC + 1 )
Rodzaj Masowe morderstwo , morderstwo-samobójstwo , zabijanie w szkole .
Bronie Miotacz ognia , lanca , maczuga
Nie żyje 11 (w tym zabójca)
Ranny 22
Domniemani sprawcy Walter Seifert

Kolonia masakra jest masakra szkoła , która odbyła się w katolickiej szkole podstawowej w Volkhoven, dzielnica Kolonii w Niemczech ,11 czerwca 1964. Autorem masakry był Walter Seifert (urodzony w 1921 roku, zmarł w 1964 roku ), który zabił 8 uczniów i dwóch nauczycieli, zanim się zabił. Użył domowej roboty miotacza ognia i włóczni, aby zaatakować swoje ofiary. Podczas ucieczki wchłonął pestycyd etyloparationu i zmarł w szpitalu kilka godzin później.

Proces

Plik 11 czerwca 1964krótko po 9:00 Seifert zbliża się do szkolnego boiska z miotaczem ognia, włócznią i maczugą domowej roboty. Szkoła składa się z głównego budynku i czterech drewnianych chat, z których każda mieści dwie klasy, łącznie dla 8 nauczycieli i 380 uczniów.

Kiedy Seifert wszedł na teren szkoły przez mniejsze z dwojga drzwi, zobaczyło go trzech strażników, którzy wzięli go za mechanika próbującego naprawić wyłamany zamek w drzwiach i zapytali go, co tam robi. Seifert zignorował ich i po zablokowaniu drzwi drewnianym klinem podszedł do nauczycielki Anny Langohr, która uczyła sportu grupę dziewcząt na szkolnym podwórku. Kiedy Langohr, który znał Seiferta, zapytał, czy może mu pomóc, zapalił miotacz ognia i zaatakował ją i dziewczyny.

Następnie Seifert udał się do jednego z baraków, wybił szyby maczugą i wycelował broń w dzieci w klasach, a następnie podpalił. Nadal atakował ludzi biegających i wyskakujących z płonącego budynku, aż do miotacza ognia zabrakło paliwa, po czym rzucił. Kiedy profesor Gertrud Bollenrath wyszła ze szkolnego dziedzińca, Seifert śmiertelnie dźgnął ją włócznią w pierś i zbliżył się do baraków, w których Ursula Kuhr i pani Kunz uczyły. Obie kobiety próbowały trzymać drzwi zamknięte, ale Seifert zdołał otworzyć jedne i wytrącić Kuhra z równowagi. Po tym, jak spadła ze schodów i wylądowała na ziemi przed budynkiem, Seifert dźgnął ją w obie nogi, a raz między ramiona.

Następnie Seifert uciekł z terenu szkoły i połknął trujący środek owadobójczy E605, mając nadzieję, że się zabije, ale ponieważ substancja została rozcieńczona, nie umarł od razu. Ścigany przez 20 do 30 osób, pobiegł w kierunku nasypu kolejowego, gdzie próbował odeprzeć prześladowców włócznią. Kiedy policja przybyła na miejsce zdarzenia o godzinie 9:38, próbował dźgnąć jednego z funkcjonariuszy, ale ostatecznie został unieruchomiony kulą w nogę. Został aresztowany i przewieziony do Lindenthal University Hospital, gdzie był kilkakrotnie przesłuchiwany, po czym zmarł o 20:35.

Atak trwał około 15 minut. Ursula Kuhr zmarła na miejscu zdarzenia, a Gertrud Bollenrath zmarła w szpitalu o godzinie 13:00. Wraz z profesorami Anną Langohr i Wiltrud Schweden do szpitali trafiło dwudziestu ośmiu studentów, niektórzy z nich spalili 90% ciała. Ośmiu studentów zmarło w następnych tygodniach.

Ofiary

Zabójca

Willi Walter Seifert (19 czerwca 1921 - 11 czerwca 1964) urodził się w Bickendorf , dzielnicy Kolonii . Był synem kruszarki szkła i miał brata. Od 1927 do 1935 roku studiował w Ehrenfeld Volksschule a następnie rozpoczął praktykę jako metalurg w fabryce maszyn, które z powodzeniem zakończono w 1939 roku . W 1941 roku został powołany do Luftwaffe i przez rok studiował w Waffentechnische Schule der Luftwaffe. Pod koniec wojny był Waffenunteroffizier baterii przeciwlotniczej, a następnie przez kilka miesięcy był jeńcem wojennym.

Seifert pracował w fabryce samochodów w Kolonii przed przystąpieniem do Schutzpolizei na14 listopada 1945 r. Plik23 sierpnia 1946, był leczony z powodu kataru oskrzeli, a badanie przez specjalistę 5 września zdiagnozowało u niego gruźlicę prawej płuca , w wyniku czego 30 września został zwolniony z policji z powodu niezdolności do służby. Odtąd Seifert próbował dochodzić swoich praw do życia, czując się niesprawiedliwie traktowany przez rząd, który według niego oszukiwał go w kwestii emerytury wojennej.

W 1953 r. Stwierdzono, że gruźlica jest nieaktywna, a Seifert donosi o 30% zmniejszonych możliwościach zarobkowania, chociaż zaprzeczył jakiemukolwiek związkowi przyczynowemu między jego chorobą a jego powojenną karą więzienia. Seifert kwestionował to, oskarżał lekarzy o tworzenie fałszywych raportów medycznych i składał długie listy do różnych władz na jego problemy.

W sierpniu 1954 r. Seifert został zbadany przez urzędnika zdrowia publicznego, który uznał, że nie potrzebuje diety, ale zasugerował, że można go wysłać do sanatorium na obserwację. Lekarz zauważył również w swoim raporcie, że Seifert był osobą przebiegłą umysłowo, która nie chciała wyzdrowieć. Seifert następnie zakwestionował raport i napisał list zatytułowany „Sozialpolitik - Sozialärzte - Sozialmord” (polityka społeczna - lekarze socjalni - morderstwo społeczne), po czym został zbadany przez lekarza specjalistę neurologa i psychiatrii , który zauważył dziwaczną postawę Seiferta, jego rozproszone ciąg myśli i jego ciągły uśmiech w nieodpowiednich sytuacjach. Zauważył również, że Seifert żywił paranoiczne myśli o swoich lekarzach i wykazywał szczególne fanatyczne zachowanie, dochodząc do wniosku, że był paranoidalnym schizofrenikiem , ale ponieważ nie przejawiał agresywnego ani niebezpiecznego zachowania, lekarz uznał za niepotrzebne hospitalizowanie go w szpitalu psychiatrycznym .

Mniej więcej w tym czasie Seifert wyjawił swojemu bratu, że planuje porywać młode dziewczyny i wykorzystywać je, kiedy tylko zechce. Zgodnie z oświadczeniem jego brata, Seifert zamierzał zaatakować dziewczyny na wiejskich drogach, ogłuszyć je, a następnie zabrać do domu przyczepą, aby zamknęli je w piwnicy, którą już naszkicował.

Plik 7 października 1955, Seifert poślubił Renatę Urszulę, która zachorowała na przedwczesny zator11 lutego 1961. Trzymając lekarzy odpowiedzialnych za śmierć swojej żony, napisał 120-stronicowy list zatytułowany „Muttermord - Einzelschicksal und Analyze eines Systems” i wysłał go do agencji, lekarzy i organizacji. został źle zrobiony, nazwał firmę systemem przestępczym, a lekarzy utożsamiał z mordercami, pisząc:

 „Lekarz jest największym w dziejach ludzkości masowym mordercą ubogich (…) Co robić? Apel do ich „sumienia” - bezużyteczny, każdy, kto coś takiego robi, nie ma sumienia. Czy powyższa nauka liczy się w sądzie? Nie, tak zaczyna się czujna sprawiedliwość, postrach medycznego społeczeństwa w pluralistycznym chaosie przestępczości. Ale terror można wykorzenić tylko przez kontrterror, a kto odmawia mi ochrony prawa, wciąga mi kij w rękę ”.

Ramiona

Seifert wykonał całą swoją broń około dwa miesiące przed atakiem. Włócznia została wykonana z miotły i trójkątnego skrobaka , a do stworzenia maczugi użył uchwytu na pompkę. Jego miotacz ognia został wykonany z rozpylonego środka owadobójczego z sitkiem przymocowanym do dyszy i wypełniony mieszanką oleju silnikowego i rozcieńczalnika do farb .

Po wydarzeniach

Zobacz też

Powiązany artykuł

Uwagi i odniesienia

  1. (en-US) „  Maniac Sprays Fire on Cologne Pupils  ” , The New York Times ,12 czerwca 1964( ISSN  0362-4331 , czyt. Online , dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  2. „  The Windsor Star - Google News Archive Search  ”, pod adresem news.google.com (dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  3. „  The Windsor Star - Google News Archive Search  ”, pod adresem news.google.com (dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  4. (en) „  Das digitale Historische Archiv Köln  ” , na historischesarchivkoeln.de (dostęp 9 czerwca 2018 )
  5. „Das Attentat” (wersja z 16 grudnia 2007 r. W Internet Archive ) ,16 grudnia 2007
  6. strona angielski artykule o masakrze kolonii.
  7. „  Star-News - Wyszukiwanie w archiwum Google News  ” , na news.google.com (dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  8. (en-US) „  Cologne Maniac's Toll Now 8  ” , The New York Times ,1 st lipca 1964( ISSN  0362-4331 , czyt. Online , dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  9. „  The Press-Courier - wyszukiwanie w archiwum Google News  ” , na news.google.com (dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  10. „  Star-News - Wyszukiwanie w archiwum Google News  ” , na news.google.com (dostęp 9 czerwca 2018 r. )
  11. (de) Archiv für Kriminologie , FCW Vogel,1965( czytaj online )

Link zewnętrzny