Marino Marini (rzeźbiarz)

Marino Marini Obraz w Infobox. Marino Marini, ok. 1965
Narodziny 27 lutego 1901
Pistoia
Śmierć 6 sierpnia 1980(w wieku 79)
Viareggio
Narodowości Włoski
Zajęcia Rzeźbiarz , malarz , projektant , rytownik , litograf
Miejsca pracy Mediolan , Florencja , Monza , Berlin , Paryż , Turyn
Ruch Sztuka współczesna
Różnica Za zasługi dla nauki i sztuki ( d )

Marino Marini , urodzony dnia27 lutego 1901w Pistoi ( Toskania ) i zmarł dnia6 sierpnia 1980w Viareggio jest rzeźbiarzem i malarzem włoskim .

Biografia

Urodzony w Pistoia , Toskania , Marino Marini wszedł na Akademii Sztuk Pięknych we Florencji w 1917 roku , aby brać udział w kursach w malowaniu przez Galileo Chini i rzeźby Domenico Trentacoste .

Został zaproszony przez Arturo Martini w 1929 roku , aby przyjść i uczyć w Monza (koło Mediolanu) w Villa Reale . Wystawiał w Nicei z grupą Novecento , podróżował do Paryża i otrzymał za swoją pracę pierwszą nagrodę na Rome Quadrennial .

Żonaty w 1938 roku z Mercedes Pedrazzini, który stał się wierną muzą, Marino Marini opuścił Villa Reale w 1940 roku na katedrę rzeźby w akademii Brera w Mediolanie, gdzie pozostał do 1943 roku, po czym wyjechał do Szwajcarii po zniszczeniu jego gabinetu. Spotyka lub spotyka takich przyjaciół jak Fritz Wotruba , Germaine Richier (której wyrzeźbił głowę w 1945 roku), Alberto Giacometti , Haller i Otto Bänninger .

Jeden pokój jest dedykowany do niego na 24 XX Biennale w Wenecji w 1948 roku . Następnie poznał Henry'ego Moore'a, który stał się wiernym przyjacielem, oraz amerykańskiego kupca Curta Valentina, który zorganizował swoją wystawę w Nowym Jorku w 1950 roku .

Otrzymał Antonio Feltrinelli nagrodę w 1952 roku .

Coraz większy popyt w Europie Północnej, był wystawiany w 1973 roku w Galerii Sztuki Nowoczesnej w Mediolanie za swoje portrety oraz w Neue Pinakothek w Monachium w 1976 roku , w Japonii w 1978 roku za swoje rzeźby i grafiki w Galerii 2016 w 1979 roku w Hauterive ( Neuchâtel ).

We Florencji poświęcone jest mu muzeum Marino Mariniego , a Pistoia stworzyła centrum dokumentacji wokół jego dzieł.

Uwagi i odniesienia

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne