Lyda Borelli
Lyda Borelli_-_Lyda_Borelli_in_costume_da_Salom%C3%A9.jpg)
Lyda Borelli, ok. 1910-1915.
| Narodziny |
22 marca 1884 r. Rivarolo lub Genua |
|---|---|
| Śmierć |
2 czerwca 1959(w wieku 75 lat) Rzym |
| Pogrzeb | Kartuz Ferrary |
| Narodowość | Włoski |
| Zajęcia | Aktorka |
| Tata | Napoleone Borelli ( d ) |
| Rodzeństwo | Alda Borelli |
Lyda Borelli ( Genua ,22 marca 1884 r.- Rzym ,2 czerwca 1959) jest włoską aktorką teatralną i filmową, uważaną za divę włoskiego kina niemego.
Kariera artystyczna
Lyda Borelli urodziła się w dzielnicy Rivarolo w rodzinie artystów (jej ojciec Napoleone i siostra Alda byli aktorami), a karierę teatralną rozpoczęła jako dziecko u boku Paoli Pezzaglii w dramacie Pierre'a Decourcelle'a . dzieci . W 1904 roku była częścią firmy Virgilio Talli jest z Emmą Gramática i zagrała rolę Favetta w prawykonaniu La figlia di Iorio przez Gabriele D'Annunzio . W krótkim czasie stała się jedną z najbardziej cenionych i znanych premii we włoskim teatrze, uważaną za spadkobierczynię Eleonory Duse , u boku której grała w 1905 roku.
W 1913 roku, pracując w firmie Piperno-Borelli-Gandusio, zagrała w swoim pierwszym filmie Ma l'Amor mio non muore w reżyserii Mario Caseriniego . Film odniósł ogromny sukces, a Lyda Borelli szybko stała się kochaną i podziwianą przez publiczność divą. Pojawiły się neologizmy, takie jak „borellismo” i „borelleggiare”, ukazujące fenomen imitacji, który rozpętała w kobiecej publiczności. Jej sławie dorównała tylko druga diva, Francesca Bertini .
Lyda Borelli była aktorką zdolną do wielkiej fizycznej ekspresji, obszernych i dobitnych gestów, całkiem zgodnych z gustami ówczesnych krytyków i widzów. Wobec braku mówiącego kina, które we Włoszech pojawiło się dopiero pod koniec lat 20., w filmach można było wyrażać doznania i uczucia jedynie za pomocą gestów ciała. Antonio Gramsci w Avanti pisał o nim: „Borelli jest par excellence artystą filmu, w którym przemawia ludzkie ciało, w swojej wciąż odnawianej plastyczności”.
Kariera filmowa Lydy Borelli była intensywna, ale bardzo krótka: trwała zaledwie pięć lat, podczas których nakręciła trzynaście filmów. Wśród jego największych hitów, Fior di male , Rapsodia satanica z muzyką Pietro Mascagni i Malombra . W 1918 opuściła kino po ślubie z hrabią Vittorio Cini.
W Bolonii swoją nazwę nadano Domowi Rekolekcyjnemu dla Artystów Dramatycznych ( Casa di riposo per artisti drammatici ), który znajduje się przy Via Saragozza, w pobliżu Łuku Meloncello.
Filmografia
- 1913: La memoria dell'altro autorstwa Alberto Degli Abbati
- 1914 : Ma amor mio non muore ... od Mario Caserini
- 1914 : La donna nuda autorstwa Carmine Gallone
- 1915 : Fior di male przez Nino Oxilia
- 1915: Rapsodia satanistyczna (Rapsodia satanica) autorstwa Nino Oxilia
- 1915: La marcia nuziale autorstwa Carmine Gallone
- 1916 : La falena przez Carmine Gallone
- 1916 : Madame Tallien przez Mario Caserini i Enrico Guazzoni
- 1917 : Malombra przez Carmine Gallone
- 1917: Carnevalesca autorstwa Amleto Palermi
- 1917: Il dramma di una notte , również zatytułowany Una notte a Calcutta , Mario Caserini
- 1917: Histoire des Treize ( La Storia dei Tredici ) Carmine Gallone po Histoire des Treize przez Honoré de Balzac
- 1918 : Legenda św. Barbary
Inscenizacja
- Edith Cawell , gra w 3 aktach Louisa Delluca, ocenzurowana we Francji i premiera Lydy Borelli we Włoszech w czerwcu 1916.
Zobacz również
Bibliografia
- (w) Angela Dalle Vacche, „Lyda Borelli”, Diva. Defiance and Passion in Early Italian Cinema , University of Texas Press , Austin (Teksas) , 2008, 324 s., P. 20, 77, 78, 89, 108, 11-112,114, 116,117, 118-120, 134, 141, 142-143, 158, 162, 164, 167, 182, 219, 243, 246, 248-249, 255, 256 260 ( ISBN 9780292717114 )
Uwagi i referencje
- (it) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z włoskiego artykułu z Wikipedii zatytułowanego " Lyda Borelli " ( patrz lista autorów ) .
- " Francja (Paryż), 26 czerwca 1916 - strona 2 - góra piątej kolumny -" Teatry i koncerty "-" Wszędzie "-" Teatr we Florencji " , na Retronews
Linki zewnętrzne
- Ewidencja organów :
- (w) Lyda Borelli w internetowej bazie filmów
- (it) „ Lyda Borelli ” (dostęp 18 stycznia 2018 r. )
- (it) „ Il secolo 20. rivista popolare illustrata ” , w Google Books (dostęp 31 marca 2020 r . ) .