Louis-Michel Nourry

Louis-Michel Nourry Biografia

Narodziny	1946 Paprocie
Narodowość	Francuski
Czynność	Historyk

Louis-Michel Nourry jest francuskim historykiem specjalizującym się w ogrodach i krajobrazie, honorowym profesorem National Schools of Architecture.

Kurs i praca

Historia ogrodów

Dyplom uniwersytecki spędził na Uniwersytecie Paris-1 Panthéon-Sorbonne pod kierunkiem profesora Alaina Corbina. Współpraca ta pozwoliła mu potraktować temat parków i ogrodów oraz krajobrazu jako przedmiot badań i włączyć go do problematyki „historii wrażliwych” czy historii przedstawień. W swoich badaniach nad ogrodami jego podejście jest multidyscyplinarne: podejście historyczne, socjologiczne i krajobrazowe pozwala mu lepiej zmierzyć polityczne i społeczne kwestie udomowienia przyrody. W swojej pracy magisterskiej na temat ogrodów publicznych we Francji oraz prac architektów krajobrazu Denisa i Eugène Bühlerów wyjaśnia, w jaki sposób ogród publiczny powstaje ze zbiorowego pragnienia o złożonych modalnościach. To przestrzeń urządzona z wyróżnieniem i ostentacją; jest przejawem odzyskania miasta przez elity społeczne. W swoich pracach poświęconych parkom i ogrodom nadaje sens ich tworzeniu, umieszczając je w kontekście, który je zrodził, i podkreśla formalizm tematu, który zbyt często zaniedbuje polityczne i społeczne implikacje produkcji krajobrazu.

W latach 90. „Francja na nowo odkryła swoje ogrody! ”. Chwalone przez ludność zakochaną w spacerach i inscenizacjach roślin, wiele ogrodów zostało podniesionych do rangi dziedzictwa: ogrody francuskie, ogrody botaniczne, ogrody botaniczne, ogrody publiczne ... Francja jest bogata w te kreacje ozdobione dziełami sztuki, które przetrwały wieki. Aby zrozumieć ich genezę, ważne jest, aby umieścić je w kontekście, który ich zrodził, a tym samym uczynić z nich ilustrację historii mentalności i wrażliwości. W ostatnich latach tradycję utrwalają nowe kreacje: sygnowane przez znanych artystów, projektantów, plastyków i malarzy, te współczesne ogrody dodają znaczenia wizerunkowi „Francji ogrodów”, który rozpoznają nas obcokrajowcy. Te parki i ogrody wymagają niezbędnego zarządzania; Aby pozostać wiernym duchowi swojego stworzenia, ogród musi być zachowany jak każde dziedzictwo, podejście, które Anglosasi słusznie nazywają „konserwacją”. W tym samym duchu promocji ogrody te muszą uczestniczyć w orientacjach kulturowych i turystycznych, lokalnych i narodowych. Elastyczną metamorfozę ogrodów wzbogacają działania tematyczne, przy wsparciu różnych partnerów. Właściciel lokalu już się nie narzuca; aranżuje, aranżuje, negocjuje zarysy. Ogród jest wynikiem dialogu między ludźmi i rzeczami. W tym zhumanizowanym miejscu organizowane są nowe wrażliwe relacje.

Krajobraz i polityka

Jest to tytuł tematu traktowanego w obronie HDR - University of Paris-1 Panthéon-Sorbonne. Autor pokazuje, jak krajobraz stał się sprawą państwową i jak stanowi stawkę, której genezę i jej ewolucję trzeba zrozumieć. Minęło ponad sto lat od pierwszych francuskich okólników i przepisów dotyczących krajobrazu, co dało początek idei chronionego krajobrazu i realizacji uzgodnionych działań. Polityka ochrony terenu daje początek polityce krajobrazowej związanej z urbanistyką, a następnie tej, w której instytucje zarządzania krajobrazem pojawiają się wyraźnie w związku z tematyką środowiska. W ramach badań podstawowych dotyczących wiatru i problemu turbin wiatrowych i krajobrazu, prowadzonych przez laboratorium GRIEF firmy ENSAB, Louis-Michel Nourry zajmuje się „świadomością wiatru” i jej wpływem na krajobraz ( otwory wentylacyjne, wynalezienie i ewolucja form , PUR-ENSAB, 2008). Te pytania stanowią wyzwanie dla historyka emocji i wrażliwości. Badania te pozwalają mu zająć się turbinami wiatrowymi i kwestią krajobrazu związaną z ich lokalizacją.

Publikacje

„Le Thabor”, wydania Kerdoré, 1990 ( ISBN 978-2905-2598-13 ) (Nagroda Pisarzy Zachodu, 1991)
„Ogrody publiczne na prowincji: przestrzenie i polityka w XIX wieku”, Presses Universitaires de Rennes, 1995, ( ISBN 2868472249 ) .
„Lyon, the Parc de la Tête d'Or”, wydania AGEP, 1992 ( ISBN 2-902634-63-3 )
„Ogród luksemburski”, zdjęcia Jacques de Givry, Éditions JDG, 1991 ( ISBN 978-2902-6346-3-7 )
„La Bretagne des jardins”, zdjęcia Michel Ogier, wydanie Apogée, 1997 ( ISBN 2-909275-87-6 )
„Ogrody publiczne we Francji”, wydanie Ouest-France, 1997 ( ISBN 978-2909-2758-7-1 )
„Le Thabor: Rennes”, Éditions Siloë, 2002 ( ISBN 2-908924-00-5 )
„Średniowieczny ogród”, red. Książka sztuki Jean-Paul Ruiz, 2002
„Ogrody Villandry”, wyd. Belin-Herscher, pot. Les destinies du patrimoine, 2002 ( ISBN 2-7011-2557-X ) (uwaga BnF n o FRBNF38904402 )
„Krajobrazy Rennes: przyroda i przestrzenie publiczne”, wydania Apogée, 2005 ( ISBN 2843982049 )
„Winds, Invention and Evolution of Forms” (reż. I in.), PUR-ENSAB, 2008 ( ISBN 978-2-7535-0615-2 )
„Le Thabor - Renaissance of a Rennes Heritage”, akwarele Francine Lieury, Éditions Apogée, 2013 ( ISBN 978-2-84398-446-4 )
„Kerguéhennec - architecture et paysage (s)”, wspólnie z Claudie Herbaut, Éditions Locus Solus, 2016 ( ISBN 978-2-36833-143-9 )

Współpraca

„Krajobrazy, parki i ogrody”, Słownik Bretanii , Croix (A.) (reż.), Rennes, red. Apogée, 2000, 2 artykuły.
„Bracia Bühler”, Słownik architektów krajobrazu , Racine (M.) (reż.), ENSP Versailles, Actes Sud, 2002, 1 artykuł.
„Dziedzictwo krajobrazu w Rennes”, Słownik dziedzictwa Rennes , A. Croix, JY Veillard (reż.), 2004, 4 artykuły.
„Parki, ogrody i krajobrazy Rodanu”, przedmowa, s. 6-9, CAUE du Rhône, 2009.

Artykuły

Czasopisma specjalistyczne (wybory)

„Ogród poetów”, Canal Béziers, Listopad 1992.
„Styl krajobrazu, ilustracja mentalności społeczeństwa XIX wieku”, Wymiana punktów widzenia, Szkoła Sztuk Pięknych w Quimper, nr 2, 1993, s. 51-57.
„Rennes, histoire, patrimoine, nature”, (w pot.), Guide Gallimard, 1993, s. 120-162.
„Ogrody Bühler w Bretanii”, Ar Men, Czerwiec 1995, nr 69, str. 14-27.
„The Jardin des Plantes de Nantes”, Ar Men, Listopad 1996, nr 82, str. 2-11.
„Bretania ogrodów”, Ar Men, Lipiec 1999, nr 104, str. 40-47.
„Ogród publiczny, burżuazja i robotnik”, Historia, Czerwiec 1996, nr 200, str. 11-12.
„Symbolika wody w ogrodach”, Dziennik Stowarzyszenia M + J (Dom Japoński), nr 7, Czerwiec 1996.
„Od parku miejskiego do terenów zielonych”, Podzielone miasto, omawiane segregacje miejskie we Francji (XVIII-XX w.), (Annie Fourcaut) (reż.), CREAPHIS, 1996, s. 256-267.
„W królestwie parków pamięć już dawno zbłądziła”, Parki, ogrody i krajobrazy Rodanu, przedmowa, CAUE du Rhône, 2009, s. 6-9.
„Nowy dialog między Rennes a rzekami”, Place Publique, nr 12, Juillet-Sierpień 2011, s. 39-47.
„Wielka zmiana w parkach publicznych”, Place Publique, nr 18, Juillet-Sierpień 2012, s. 45-53.
„Bracia Bühler, wybitni architekci krajobrazu Thabor”, Place Publique, nr 18; Lipiec-Sierpień 2012, s. 77-83.
„Miejski spacer po Bretanii”, Biuletyn AMEBB, nr 89, marzec 2016, s. 7-11.
„Parc André Citroën, natura i architektura” w Biuletynie Towarzystwa Historii i Archeologii XV th dzielnicy Paryża, 52, jesień 2018, p.73-78.

Katalogi wystaw

Osiągnięcia braci Bühler, DIREN-Ville de Rennes, 1991.
Ogrody Touraine, miasto Tours, 1992.
The Parc de la Tête d'Or, CAUE-Rhône, 1993, s. 6–12.
To niezwykły ogród, (coll.), Ville de Rennes-Ecole d'Architecture de Bretagne, 1999.
Art at Thabor, Rennes 2 University, UFR Arts, Czerwiec 2004.
In situ, wystawa Annick Sterkendries, Les Sables d'Olonne, czerwiec-Wrzesień 2004.
Vendée, od strony ogrodu. Spaceruj po sercu dziedzictwa, Rady Generalnej Vendée,czerwiec 2006.
Historia (e) ogrodów: zastosowania i krajobrazy w Rennes, archiwa miejskie Rennes, Rennes University Press, Maj 2008.

Nagrody

1977: Złoty medal - liga muzyczna Maine-Anjou

1990: Kawaler Palmy Akademickiej

1991: Western Writers Award