Louis-Gustave Binger

Louis-Gustave Binger
Louis-Gustave Binger
Narodziny 14 października 1856
Strasburg , francja
Śmierć 10 listopada 1936(80 lat)
L'Isle-Adam , Francja
Pochodzenie Francja
Wierność armia francuska
Inne funkcje Gubernator Wybrzeża Kości Słoniowej

Louis-Gustave Binger , urodzony dnia14 października 1856w Strasburgu i zmarł dnia10 listopada 1936w L'Isle-Adam jest francuskim oficerem, badaczem Afryki Zachodniej i administratorem kolonialnym .

Młodość

Urodzony w Strasburgu, przy rue de la Carpe-Haute 43 na przedmieściach Robertsau , po śmierci ojca mieszkał z matką w Niederbronn, a następnie w Sarreguemines .

W Niederbronn jego nauczycielem był niejaki M. Münch, który wraz z dwoma synami i dwoma innymi uczniami przejął nad nim opiekę. Uczył go fizyki , chemii i geometrii oraz dzielił się swoją wiedzą między innymi na temat historii Davida Livingstone'a , René Caillié , Heinricha Bartha , Timbuktu czy opowieści przygodowych Fenimore'a Coopera , Gustave'a Aimarda czy Juliusza Verne'a .

W wieku 15 lat był świadkiem przybycia wojsk pruskich do miasta Sarreguemines. Jego matce udaje się umieścić go u handlarza żelazem, żeliwem, artykułami żelaznymi i hurtowymi artykułami spożywczymi.

Aby uciec od niemieckiej służby wojskowej, uzyskał odpłatnie wniosek o zezwolenie na emigrację ( Auswanderungschein ), emigrantów nie poszukujących pracy. Wyjechał więc do Francji i znalazł pracę jako sprzedawca wyrobów metalowych w Sedanie (1873). W tym samym czasie uczęszczał na studia prowadzone przez cywilnych profesorów i młodych oficerów. W dniu swoich osiemnastych urodzin14 października 1874 rBędzie, co Mezieres na pięć lat przez 20 th  Batalionu Chasseurs . Następnie udał się do garnizonu w Rouen . Szybko został podniesiony do stopnia sierżanta, a następnie starszego sierżanta i rozpoczął studia prawnicze i historyczne. Zdobywając pierwszą nagrodę generalną, został automatycznie przyjęty do Avord (1879) i zajął dziewiąte miejsce.

Porucznik (1880) na 4 th  Morskiego Pułku Piechoty w Tulonie , zdecydował się na ochotnika do zużycia na koloniach.

Odkrywca

W Styczeń 1882wyrusza na La Creuse zmierzający do Senegalu . Po postoju w Oranie i Tangerze dotarł do Dakaru, gdzie zgłosił się na ochotnika bezpośrednio do obozu Madeleines, który zaraził się żółtą febrą . Spotkawszy przypadkiem Alfreda Doddsa , został przez niego zatrudniony na wyprawę do Casamance, by walczyć z dwoma czarnymi przywódcami, których działania spowodowały zamieszanie w regionie. Po sukcesie misji służył w Dakarze jako inspektor poczty Portudal i Kaolack, a następnie powrócił do Francji w 1884 na pokładzie Tarn . Następnie zamówił kilka firm w Tulonie, a następnie został przydzielony do działu księgowości, co go nie zachwyciło. Następnie zgłosił się na ochotnika do misji topograficznej w Górnym Senegalu pod rozkazami kapitana Monteila i był odpowiedzialny za wzniesienie obozu Diamou . Następnie wraz z Monteilem sporządził Mapę francuskich zakładów w Senegalu sporządzoną na polecenie podsekretarza stanu ds. marynarki wojennej i kolonii (1886).

Po jego powrocie Ministerstwo Marynarki Wojennej zajęło się publikacją jego eseju o języku Bambara . Louis Faidherbe następnie zatrudnił go do pracy z nim w Ministerstwie, aby uporządkować jego pracę językową. Następnie jest wysyłany do Senegalu.

Faidherbe wspiera go w jego ambitnych wysiłkach przemierzenia Afryki Zachodniej od górnego biegu Nigru do wybrzeża Gwinei . Impreza w lutym 1887 w Bamako , Binger przez Tenetou i Sikasso (obecnie Mali ), przed wyruszeniem na południe do Konga , dotarł do20 lutego 1888 r..

Odkrywa tam, że „  góry Konga  ”, które do tej pory pojawiały się na mapach, nie istnieją. Z drugiej strony identyfikuje wąską linię podziału wody między dopływami Nigru a rzekami płynącymi w kierunku Zatoki Gwinejskiej , takimi jak Comoé czy Bandama .

Z Konga Binger kieruje się na północ i przez Boromo (nad Czarną Woltą ) do Ouagadougou , które jest dalej na wschód. Stamtąd zmuszony do objazdu na południe przez dzisiejszej Ghany , w październiku dotarł Salaga poprzez Gurunsi kraju , następnie Kintampo i Bondoukou . 5 stycznia 1889 r.nawiązał kontakt z Treich-Laplène, który został wysłany na spotkanie z nim, i kontynuował z nim wyprawę do Grand-Bassam ( dzisiejsze Wybrzeże Kości Słoniowej ). Poprzez traktaty z lokalnymi wodzami w Kongu (10 stycznia 1889 r, Karamokho-Oulé Ouattara ) i Bondoukou , umieścił odległe obszary położone między Górnym Nigerem a Zatoką Gwinei pod wpływami francuskimi i otworzył nowe drogi dla ruchu handlowego do francuskiej kolonii Grand-Bassam .

W Kongu Binger adoptuje dziecko niewolnika, którego uwolnił i uczestniczy w jego chrzcie. Dziecko nazywa się wtedy Karamokho-Oulé-Binger.

Po powrocie do Francji przez jakiś czas przebywał z przyjacielem w Amiens i tam spotkał Juliusza Verne'a . Otrzymał wielki złoty medal od Towarzystwa Geograficznego, a także srebrny puchar, który Brytyjczycy zaoferowali René Caillié w 1816 r., kiedy wrócił z misji w Galam.

Binger następnie wznowił służbę jako podoficer Wielkiego Kanclerza. Uczestniczył w pogrzebie Faidherbe, a następnie przygotowywał się do egzaminu końcowego ze Szkoły Wojennej, ale oblał. 16 marca 1890 r, dowiaduje się o śmierci swojego przyjaciela Treich-Laplène. On pisze :

„Jego śmierć była dla mnie bolesna i bolesna. W tym samym czasie kolonie traciły człowieka o wielkiej wartości, doskonale nadającego się do tego, by jeszcze za młodu zostać wybitnym gubernatorem; swoją niestrudzoną działalnością udowodnił zazdrosną troskę, z jaką bronił naszych praw suwerenności przed działaniami i wdzieraniem się na naszą granicę Złotego Wybrzeża. "

Misja rozgraniczenia Wybrzeża Kości Słoniowej

Binger opisuje swoją podróż w swoim dwutomowym dziele Od Nigru do Zatoki Gwinejskiej ( Paryż , 1891 ). W 1892 został mianowany komisarzem francuskiej misji wytyczenia granicy między terytoriami francuskimi i angielskimi w kraju Aszanti . Następnie wyjechał z dwoma oficerami porucznikami Braulot i Gay, lekarzem, doktorem Crozatem i jego przyjacielem Marcelem Monnierem .

Binger następnie odwiedził kraj Assinie , Indénié i Assikasso , wrócił do Konga i Bondoukou oraz wrócił przez Djimini i Diammala .

Administrator

Pierwszy gubernator Francuskiego Wybrzeża Kości Słoniowej ( 1893 - 1895 ), którego nazwę zaproponował, objął w posiadanie zachodnie wybrzeże kolonii i wyegzekwował porozumienie z Liberią z8 grudnia 1892 rtworząc stanowiska Sassandry, San Pedro, Bereby, Tabou i Bliéron u ujścia Cavally i przenosi wpływy kolonii aż do Cap des Palmes.

Dwoma równoległymi drogami rozpoczął penetrację w głąb kraju, zakładając słupy Thiassalé na Bandama i Bettié na Comoé .

W Październik 1895prosi o zwolnienie go z obowiązków ze względów zdrowotnych. Jest wymieniany wLuty 1896Przez gubernatora Bertin który zmarł miesiąc po przybyciu, a następnie przez Mouttet wmaj 1896. Binger chce przejść na emeryturę, ale André Lebon , minister kolonii, mówi mu, że zarezerwowane jest dla niego stanowisko w ministerstwie. Lebon prosi go następnie o wyjaśnienie mu sytuacji w Górnym Nigrze, aby mógł walczyć z Samory Touré , przywódcą ruchu oporu przeciwko francuskiej penetracji i kolonizacji w Afryce Zachodniej.

Mianowany dyrektorem do spraw afrykańskich w Ministerstwie Kolonii (1896), został wysłany z pełnymi uprawnieniami do Senegalu po schwytaniu Samory Touré, którego poznał w Saint-Louis i tam zreorganizować armię.

Uczestniczył w rozwoju zjazdów kładących kres rywalizacji między Francją a Anglią w Afryce (1898-1906). Podczas jednej ze swoich licznych pobytów w Londynie The Królewskie Towarzystwo Geograficzne przedstawił mu jego złoty medal. W 1898 r. został mianowany dyrektorem francuskiego Ministerstwa Kolonii, które to stanowisko piastował przez dziesięć lat.

W 1908 osiadł w Périgord i ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych i Kanady . W 1918 przeniósł się do Strasburga, następnie w 1926 Izba Handlowa Grand-Bassam zatrudniła go do inspekcji zakładów we francuskiej Afryce Zachodniej .

Następnie wyruszył do Marsylii (1927) na Grand-Bassam.

Louis-Gustave Binger zmarł dnia 10 listopada 1936w L'Isle-Adam , w wieku 80 lat, gdzie wzniesiono pomnik ku jego pamięci. Został pochowany na cmentarzu Montparnasse w Paryżu. Jest dziadkiem ze strony matki pisarza Rolanda Barthesa , który tak opisuje swojego przodka: „Na starość nudził się. Zawsze siadał przy stole przed godziną (choć ciągle było późno), żył coraz bardziej do przodu, był taki znudzony. Nie przemawiał. ” .

Wyróżnienia i hołdy

Pracuje

Uwagi i referencje

  1. Louis-Gustave Binger, Życie odkrywcy , Fernand Sorlot, 1938, s.  36
  2. Binger, op.cit, s.  38
  3. Binger, s.  38-39
  4. Binger, s.  41
  5. Binger, s.  41-42
  6. Binger, s.  42-44
  7. Binger, s.  44
  8. Binger, s.  46
  9. Binger, s.  47
  10. Binger, s.  48-54
  11. Binger, s.  58-59
  12. Binger, s.  67
  13. Binger, s.  69
  14. Binger, s.  83
  15. Dzieło Faidherbe zostało wydane w 1887 roku pod tytułem Języki senegalskie .
  16. LG. Binger, Od Nigru do Zatoki Gwinejskiej , obj. 2, Hachette, 1892, s.  202
  17. Binger, op. cit, tom. 2, s.  205
  18. Binger, tom. 2, op. cit., s.  207-208
  19. Binger, s.  183
  20. Binger, s.  186
  21. Binger, s.  214
  22. Clozel, Dix ans à la Côte d'Ivoire , Challamel, 1906, s.  271-273
  23. Binger, s.  235
  24. Binger, s.  236
  25. Binger, s.  244
  26. Binger, s.  252
  27. Roland Barthes autorstwa Rolanda Barthesa , s.  16
  28. Patrick Cabanel "Louis-Gustave Binger", w Patrick Cabanel i André Encrevé (red.), Słownik biograficzny francuskich protestantów od roku 1787 do dnia dzisiejszego , tom 1: AC, Éditions de Paris Max Chaleil, Paryż , 2015, s.  307 ( ISBN  978-2846211901 )
  29. Alexandre Tarrieu , Słownik osób cytowanych przez Juliusza Verne'a , t. 1: AE, edycje Paganel, 2019, s.  108
  30. Binger i filatelistyka, 25 maja 2008 [1]
  31. Uzupełnienia do biografii Louisa Gustave'a Bingera

Źródła

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne