Od 1572 do 1873 roku, de facto tylko do 1856 roku, Gubernator Generalny Norwegii był osobowością reprezentującą króla Norwegii w dwóch okresach unii personalnej między Królestwem Norwegii a innym królestwem, Danią, a następnie Szwecją . W XVIII -tego wieku , są też ludzie „działające” gubernator bez tytułu.
Od 1572 do 1814 roku Norwegia była zjednoczona z Danią . Króla Danii w Norwegii reprezentuje Riksstattholder . W latach 1669-1694 funkcję tę podwoił wicegubernator generalny . Stanowisko jest wolne na1771 w 1809.
Tradycyjnie, gubernator był Pan z Akershus County i najwyższym autorytetem w Norwegii. Wydaje się, że był on bardziej pierwszym z prawników i funkcjonariuszy niż prawdziwym przełożonym w hierarchii. Wyjaśnia to fakt, że na początku unii duńsko-norweskiej nie było gubernatora generalnego, że nominacja przez króla mogła być opóźniona i że kilkakrotnie byli tylko wice-gubernatorzy.
Funkcja została przywrócona w 1809z powodu wojen napoleońskich : jakkolwiek krótkie połączenie między Danią a Norwegią stało się zbyt niebezpieczne.
Po krótkim epizodzie niepodległości, po krótkiej wojnie wygranej przez Szwecję i na mocy traktatu w Kilonii , Dania straciła Norwegię na rzecz Szwecji. Norwegia wykorzystała swój epizod niepodległości, aby zapewnić sobie konstytucję .
Gubernator generalny, czyli wicekról, był szefem rządu norweskiego (rządu, który nie miał ministra spraw zagranicznych). Rewizja Konstytucji z dn4 listopada 1814 stanowi, że gubernator może być mianowany zgodnie z ustępami 12, 13 i 15.
Gubernator miał mieszkać w Christianii i kierować rządem pod nieobecność króla (czyli w Szwecji). Stanowisko zajmowali Szwedzi od r1814 w 1829. Ale protesty rządu norweskiego skłoniły króla Karola XIV Jana do opuszczenia stanowiska do czasu1836, data powołania na stanowisko pierwszego Norwega. Stanowisko jest wolne od1856 w 1873, data zakończenia pełnienia funkcji.