Trzy oblicza strachu
Trzy oblicza strachu
Michèle Mercier (Rosy) w scenie telefonicznej.
| Tytuł oryginalny | I tre volti della paura |
|---|---|
| Produkcja | Mario Bava |
| Scenariusz |
Marcello Fondato Mario Bava Alberto Bevilacqua |
| Główni aktorzy | |
| Ojczyźnie |
Włochy Francja Stany Zjednoczone |
| Uprzejmy | Fantastyczny , horror |
| Trwanie | 92 minuty |
| Wyjście | 1963 |
Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja
Trzy twarze strachu ( I tre volti della paura ) to włoski trzyczęściowy film Mario Bavy wydany w 1963 roku .
Streszczenie
Po prologu przedstawionym przez Borisa Karloffa rozpoczyna się część pierwsza, zatytułowana Le Téléphone , z udziałem Michèle Mercier . Jest to trójkątne giallo . Drugi odcinek The Wurdalaks rysuje rosyjskie obrazy, inspirowane nową Rodziną Vourdalak z Tołstoja , w której dystrybucji znajdują się Massimo Righi i Boris Karloff. Wreszcie Kropla wody , najbardziej przerażająca z całej trójki, odwołuje się do bardziej instynktownego horroru. Film kończy się posłowiem Borisa Karloffa w roli The Wurdalaks z poszerzeniem pola widzenia ekipy filmowej i efektami specjalnymi, w wersji odrestaurowanej w 2019 roku.
Karta techniczna
- Tytuł oryginalny: I tre volti della paura
- Angielski tytuł: Trzy oblicza strachu
- Reżyser: Mario Bava
- Scenariusz: Marcello Fondato, Alberto Bevilacqua i Mario Bava z opowiadań fantazyjnie przypisywanych przez napisy do Antoniego Czechowa , Tołstoja i Guya de Maupassanta . Jedyną poprawną atrybucją jest Tołstoj, z wyjątkiem tego, że nie chodzi o Lwa, ale o Aleksisa Nikołajewicza Tołstoja .
- Producenci: Salvatore Billitteri i Paolo Mercuri
- Muzyka: Roberto Nicolosi (wersja włoska) i Les Baxter (wersja amerykańska)
- Montaż: Mario Serandrei
- Scenografia: Riccardo Domenicci
- Projekt kostiumu: Tina Grani
- Makijaż: Otello Fava i Eugenio Bava
- Firmy produkcyjne: Emmepi Cinematografica (Włochy) - Galatea Film (Francja) - Société Cinématographique Lyre (Francja) - Alta Vista Productions (Stany Zjednoczone)
- Kraj pochodzenia: Włochy / Francja / Stany Zjednoczone
- Gatunki: Fantazja , Horror
- Język: włoski mono
- Obraz: Kolory
- Współczynnik ekranu: 1,85: 1
- Format: 35 mm
- Czas działania: 92 minuty
- Kwalifikacje filmowe: zabronione poniżej 16 roku życia
- Data wydania :
Dystrybucja
Telefon ( Il telefono )
- Michele Mercier : Rosy
- Lydia Alfonsi ( VF : Paule Emanuele ) : Mary
Wurdalakowie ( I Wurdalak )
- Boris Karloff ( VF : Fernand Fabre ) : Gorca
- Mark Damon ( VF : Hubert Noel ) : Vladimir D'Urfe
- Susy Andersen : Sdenka
- Massimo Righi : Pietro
- Rica Dialina : Maria
- Glauco Onorato ( VF : Jacques Beauchey ) Giorgio
Kropla wody ( La goccia d'agqua )
- Jacqueline Pierreux : Helen Chester
- Milly Monti ( VF : Cécile Didier ) : Służąca
- Harriet Medin : Sąsiadka
- Gustavo De Nardo ( VF : Gerard Ferat ) : Inspektor policji
Wokół filmu
- Wersja amerykańska zatytułowana Black Sabbath i dystrybuowana przez American International przeszła znaczące zmiany: kolejność szkiców została zmieniona, muzyczna ścieżka dźwiękowa o bardziej jazzowym tonie skomponowana przez Les Baxtera zastąpiła oryginał przez Roberto Nicolosi , niektóre fragmenty sekwencji zostały albo obcięte czy też wydłużone i nowe przerywniki z Borisem Karloffem w jego własnej roli zostały dodane do jego interwencji na początku i na końcu filmu. Najbardziej zmienionym szkicem był w szczególności The Telephone , przebrany za bardziej konwencjonalną historię o duchach, w której wszystkie aluzje do lesbijstwa zostały wymazane.
- W Sierpień 1969, prekursor brytyjskiej grupy rockowej heavy metalu początkowo nazwanej Earth musiał zrezygnować z tej nazwy, ponieważ konkurencyjna grupa już ją przyjęła i wybrała nową, Black Sabbath , w nawiązaniu do anglosaskiego tytułu tego filmu.
- Według Quentina Tarantino i Rogera Avary'ego film ten jest jednym ze źródeł inspiracji dla filmu Pulp Fiction , który początkowo miał mieć tę samą strukturę: 3 filmy krótkometrażowe wyreżyserowane przez 3 różnych reżyserów (Quentin Tarantino, Roger Avary i trzeci, nieznany). Film ostatecznie przekształcił się w 3 historie splecione w jedną i wyreżyserowaną przez Quentina Tarantino.
- Tytuł Les Wurdalaks zainspirował Christiana Vandera do nazwy jednej ze swoich pierwszych formacji.
Linki zewnętrzne
- Zasoby audiowizualne :