| Tytuł oryginalny | Il piccolo diavolo |
|---|---|
| Produkcja | Roberto Benigni |
| Scenariusz | Vincenzo Cerami |
| Główni aktorzy | |
| Firmy produkcyjne |
Yarno Cinematografica |
| Ojczyźnie | Włochy |
| Uprzejmy | fantastyczny |
| Trwanie | 106 minut |
| Wyjście | 1988 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Mały Diabeł ( Il Piccolo Diavolo ) to włoski film z komedii w reżyserii Roberto Benigni , wydany w 1988 roku .
Grany przez samego Roberto Begniniego, Nicolettę Braschi i Waltera Matthau , film był prezentowany na festiwalu Directors 'Fortnight w 1989 roku w Cannes . Roberto Benigni otrzymał za ten film nagrodę Davida di Donatello dla najlepszego aktora w 1989 roku.
Część filmu została nakręcona w Taorminie na Sycylii, a widziana w filmie stacja kolejowa to stacja Taormina-Giardini (it) . Film jest dedykowany Donato Sanniniemu i Andrei Pazienza , dwóm przyjaciołom reżysera, którzy zniknęli podczas kręcenia filmu.
Ojciec Maurice ( Walter Matthau ) jest wezwany na egzorcyzm . Udaje mu się uwolnić kobietę od istoty, która ją posiada, ale ta ożywa w autonomicznym ciele ( Roberto Benigni ). Ten diabeł , który twierdzi, że nazywa się Celestine (Giuditta in VO), wydaje się, że uciekł z zaświatów, aby odkryć świat.
Trochę przypomina dziecko: jest ciekawy i nie ma pojęcia, jak funkcjonuje społeczeństwo żywych. Nagle odkrył zamiłowanie do włoskiego deseru zuppy po angielsku . Nie jest podły, tylko trochę narcystyczny. Całkowicie zakłóca życie biednego księdza Maurycego, który jest na skraju załamania nerwowego z powodu konieczności powstrzymania swojej ekstrawagancji.
Celestine spotyka kobietę, Ninę ( Nicoletta Braschi ), która go fascynuje, zwłaszcza gdy odkrywa, że pod spódnicą ma coś tajemniczego, innego niż to, co widzi o sobie.
Le Petit Diable pobił rekordy kasowe w sezonie 1988-89.
Kiedy film trafił do kin, krytyk filmowy Tullio Kezich określił go jako najlepszy film Benigniego w tym momencie, ponieważ powiedział, że pierwsze dwa były raczej rozczarowujące. Dodał, że pozwoliło to zrozumieć talent Benigniego, który według niego wyraża się maksymalnie z jego zalet.