Pułapka na myszy (Agatha Christie)

Pułapka na myszy
Fasada St Martin's Theatre w Londynie, gdzie La Souricière jest wystawiana nieprzerwanie od 25 marca 1974 roku, po 21 latach występów w Ambassadors Theatre .
Autor	Agata Christie
Uprzejmy	Teatr policyjny
Stronie internetowej	www.the-mousetrap.co.uk
Orginalna wersja
Tytuł oryginalny	Pułapka na myszy
Oryginalny język	język angielski
Ojczyźnie	UK
Data utworzenia	6 października 1952
Miejsce powstania	Nottingham Theatre Royal

La Souricière ( Pułapka na myszy ) to sztuka detektywistyczna Agathy Christie . Jest to sztuka, która zgromadziła największą liczbę kolejnych przedstawień na świecie od czasu jej powstania nalondyńskim West Endzie w 1952 roku , gdzie nigdy nie opuściła rachunku, a kamień milowy 25000 przedstawień został osiągnięty na18 listopada 2012, pozwalając wnukowi dramaturga, Mathew, zostać milionerem, otrzymując prawa do sztuki jako prezent urodzinowy na swoje 9. urodziny.

Teatralna adaptacja radiowej tajemnicy napisanej w 1947 roku z okazji 80. urodzin Królowej Marii , słynie z zaskoczenia zakończenia, którego widzowie proszeni są o nieujawnianie, zgodnie z prośbą ostatniego wersu sztuki podanej przez policjanta: „Drodzy widzowie, wspólnicy w zbrodni, dziękuję za przybycie. I nie ujawniać tożsamości mordercy ”.

Historia utworu

Początkowo utwór był słuchowiskiem radiowym przeznaczonym do nadawania 30 maja 1947pod tytułem Three Blind Mice ( myszy ślepy Trzy ), na cześć królowej Marii, wdowy króla Jerzego V . Zainspirowany informacją: śmierć młodego chłopca, Dennisa O'Neilla , który zmarł podczas pobytu w rodzinie zastępczej rolnika w Shropshire w 1945 roku.

Na podstawie radiotekstu Christie pisze opowiadanie, które zgodnie z życzeniem autora miało ukazać się dopiero po ostatnim przedstawieniu teatralnym sztuki, tak że w Wielkiej Brytanii do dziś pozostaje niepublikowane, choć ukazało się w 1950 roku. w Stanach Zjednoczonych w zbiorze Trzy myszy i inne opowiadania .

Christie podarowała swoje prawa autorskie swojemu wnukowi, Mathew Pritchardowi, na jego urodziny, kiedy pisała sztukę. Tylko jedna jego wersja mogła być odtwarzana poza West Endem, a umowa stanowiła, że ​​żadna adaptacja filmowa nie może zostać wykonana, dopóki oryginalny pokaz nie zakończy się na co najmniej sześć miesięcy.

Tuż przed premierą tytuł sztuki musiał zostać zmieniony za namową Émile'a Littlera, który wyreżyserował sztukę pt. Trzy myszy, które nie widzą okruchów na West Endzie przed II wojną światową . Pomysł na tytuł, La Souricière , zaproponował autorowi jego zięć Anthony Hicks. Jest to aluzja do gry Williama Szekspira , Hamleta  ; Pułapka na myszy to nazwa, którą tytułowy bohater nadaje przedstawionemu przed sądem spektaklowi w odpowiedzi na pytanie króla Klaudiusza ( Hamlet , III, ii). W rzeczywistości nazwa spektaklu to The Murder of Gonzaga , ale odpowiedź Hamleta jest metaforą, ponieważ ta reprezentacja jest pułapką, którą zastawia na króla w nadziei, że zdradzi siebie i ujawni swoją winę.

Niesamowita długowieczność oryginalnej produkcji sprawiła, że ​​stała się ona główną atrakcją turystyczną, aw 1997 roku, dzięki producentowi Stephenowi Waley-Cohenowi, pomogła założyć szkolną organizację pomocową, która pozwala młodym ludziom doświadczyć teatru w Londynie.

Spektakl Toma Stopparda , The Real Inspector Hound , parodycznie podejmuje wiele elementów La Souricière , w tym jego nieoczekiwane zakończenie, ale producenci uznali za niemożliwe potępienie procesu bez jednoczesnego ujawnienia publiczności zakończenia. Ze sztuki Christie's. .

Brytyjski kanał telewizyjny 6 kwietnia 2007Telewizyjny film dokumentalny trwający 60 minut Mousetrapped , wyprodukowany i wyreżyserowany przez Dana Claptona , skupiający się wokół aktora Christophera Ellisona, który obecnie przygotowuje się do specjalnego przedstawienia sztuki - 22 601 e  - w którym gra rolę majora Metcalfa. W dokumencie, wzbogaconym o archiwalne zdjęcia, pojawiają się także Richard Attenborough i jego żona Sheila Sim, którzy w 1952 roku jako pierwsi wcielili się w role sierżanta Trottera i Mollie Ralston.

Przedstawienia teatralne

Spektakl miał swoją premierę na deskach Teatru Królewskiego, Nottingham na6 października 1952. Następnie wystawiano go w Oksfordzie (Royal Court Theatre), Manchesterze (Opera), Liverpoolu (Royal Court Theatre), Newcastle (Theatre Royal), Leeds (Grand Theatre) i Birmingham (Alexandra Theatre) przed otwarciem w Londynie25 listopada 1952w Teatrze Nowych Ambasadorów . W tym teatrze grano go nieprzerwanie do23 marca 1974, kiedy został przeniesiony do pobliskiego Teatru św. Marcina , gdzie został wystawiony w poniedziałek25 marcanastępujący. Plik10 kwietnia 2008miał bezkonkurencyjną liczbę 23 074 spektakli. Nadal jest wystawiana w St Martin's Theatre w spektaklu Davida Turnera.

Lista aktorów, którzy stworzyli sztukę w Londynie, obejmuje Richarda Attenborough jako sierżanta Trottera i jego żonę Sheilę Sim jako Mollie Ralston. Od przejścia na emeryturę Mysii Monte i Davida Ravena, którzy przez ponad jedenaście lat wyróżnili się grając role pani Boyle i majora Metcalfa, trupa była odnawiana co roku, a przejście miało miejsce pod koniec listopada na w rocznicę powstania spektaklu z inicjatywy Sir Petera Saundersa, historycznego producenta spektaklu. Istnieje tradycja, że ​​główna aktorka dzieli się ze swoim zastępcą „ciastem z pułapką na myszy”.

Spektakl ustanawia kolejny rekord w utrzymaniu członka oryginalnej trupy od czasu premiery. Głos zmarłego Derycka Guylera jest nadal głosem, który słyszymy dziś w radiu. Wystrój został zmieniony w 1965 i 1999 roku, ale zachował dodatek z pierwotnej scenerii, zegar na kominku w salonie.

Kilka niezapomnianych dat:

• 22 kwietnia 1955- 1000 th wydajność
• 13 września 1957- staje się najdłużej wykonywanym utworem na West Endzie
• 9 grudnia 1964- 5000 th wydajność
• 17 grudnia 1976- 10.000 th wydajność
• 16 grudnia 2000- 20- tysięczny występ

Produkcja w Toronto Truck Theatre w Toronto , Ontario , której premiera odbyła się dnia 19 sierpnia 1977, stał się najdłużej wykonywanym utworem w Kanadzie, zanim skończył18 stycznia 2004 po dwudziestu sześciu latach i ponad 9000 przedstawień.

Spektakl wystawiono także w 1971 roku w Paryżu w Théâtre Hébertot z Sady Rebbotem i Christine Delaroche .

streszczenie

Akcja rozgrywa się w Wielkim Holu niedawno przebudowanej rezydencji Monkswell Mansion.

Akt I

Maureen Lyon zostaje zamordowana poza sceną, słyszymy tylko długi, przenikliwy krzyk.

Posiadłość Monkswell, obecnie hotel, jest zarządzana przez małżonków Mollie i Gilesa Ralstonów. Czekając na przybycie klientów, Mollie słucha raportu radiowego dotyczącego śmierci Maureen Lyon. Policja ma tylko jedną wskazówkę: mordercą byłaby osoba średniego wzrostu, widziana niedaleko miejsca zbrodni, przykryta długim płaszczem, czapką i szalikiem. Następnie czwórka klientów przedstawia się kolejno rano i wszyscy są średniego wzrostu i noszą długi płaszcz, czapkę i szalik.

Jest Christopher Wren, nieśmiały i zaniedbany młody człowiek (Giles nie lubi go od ręki, podczas gdy Mollie mu współczuje), pani Boyle i emerytowany komandor Metcalf (którzy przyjeżdżają razem w taksówce), wreszcie panna Casewell (a wychowana młoda kobieta). Piąty klient, nieoczekiwanie, przybywa do rezydencji: to pan Paravicini, którego samochód zepsuł się niedaleko stamtąd i który jest blokowany przez śnieg, który zaczyna padać. Mollie daje mu ostatni pozostały pokój.

Po południu wszyscy zostają w hotelu zasypani śniegiem. Mollie odbiera telefon od komisarza Hogbena, który ogłasza rychłe przybycie sierżanta Trottera, który ma ważne informacje do ujawnienia. Wkrótce potem na podeście pojawia się Trotter; przyszedł na nartach. Trotter wyjaśnia parze Ralstonów, że przyjeżdża z powodu niedawnego morderstwa Maureen Lyon, które może być powiązane z trojgiem dzieci, które zostały z nią umieszczone. Regularnie maltretowany przez rodzinę goszczącą, jeden z nich zmarł w wyniku doznanej przemocy. Maureen Lyon i jej mąż zostali skazani na surowe więzienie. Mąż zmarł w więzieniu, a Maureen została zwolniona. Następnie znaleziono ją uduszoną. Policja podejrzewa, że ​​najstarsze dziecko, około 22 lat, zabiło Maureen w zemście. Morderca Maureen mógł przyjść do hotelu.

Odkrywamy, że telefon nie działa.

Kiedy pani Boyle, jeden z gości hotelowych, zostaje znaleziona zamordowana, bohaterowie zdają sobie sprawę, że morderca jest już wśród nich. Podejrzenia padają najpierw na Christophera Wrena, młodego ekscentryka, który odpowiada podanemu opisowi zabójcy. Szybko jednak okazuje się, że zabójcą może być którykolwiek z klientów, a nawet jeden z właścicieli.

Akt II

Bohaterowie dowiadują się, że zabójcą jest nie kto inny jak sam sierżant, obłąkana postać, która chce pomścić śmierć swojego brata. Major Metcalf jest detektywem na tropie mordercy.

Postacie

• Maureen Lyon (nie pojawia się w sztuce) jest pierwszą ofiarą. Naprawdę nazywa się pani Stanning i odsiadywała wyrok, a jej mąż wykorzystywał troje dzieci, które zostały umieszczone w jej domu. Pan Stanning zmarł w więzieniu, a po uwolnieniu wdowa po nim chce rozpocząć nowe życie w Londynie pod nazwą Maureen Lyon. To tam została zamordowana.
• Mollie Ralston  : właścicielka wraz z mężem Gilesem dworu Monkswell, wydaje się ona przede wszystkim podejrzliwa do momentu, kiedy dowiadujemy się, że wyjechała niezwykle i potajemnie do Londynu tego samego dnia, w którym dokonano zamordowania Maureen Lyon.
• Giles Ralston  : jej mąż, kierownik hotelu, jest pierwszym podejrzanym, ponieważ wchodzi na miejsce zbrodni ubrany tak samo jak morderca. Odkrywamy, że Giles również potajemnie udał się do Londynu w dniu śmierci Maureen Lyon. Nawet Mollie zaczyna go podejrzewać, gdy zdaje sobie sprawę, że znając go zaledwie od roku, tak naprawdę niewiele o nim wie.
• Christopher Wren  : pierwszy gość hotelu. Nadpobudliwy zachowuje się dość dziwnie. Przyznaje, że ucieka, ale nie chce powiedzieć przed kim lub przed kim. Jego zachowanie sugeruje, że był jednym z trzech dziecięcych męczenników, którzy zostali schizofreniczni i niebezpieczni przez złe traktowanie. Wren twierdzi, że został nazwany na cześć słynnego architekta Christophera Wrena .
• Pani Boyle  : zgorzkniała stara panna, która nigdy nie przestaje krytykować wszystkiego. Jako była sędzia jest odpowiedzialna za umieszczanie dzieci w Maureen Lyon. Jego śmierć szybko eliminuje go z listy podejrzanych.
• Major Metcalf  : emeryt, tajemnicza postać. On z kolei staje się podejrzany, gdy okazuje się, że ojciec trójki dzieci był w wojsku w chwili śmierci żony, co spowodowało konieczność umieszczenia sierot.
• Miss Casewell  : Dziwna, samotna kobieta, która mówi bez widocznych emocji o przerażających doświadczeniach, które miała jako dziecko. Mówi wystarczająco dużo, by widzowie mogli podejrzewać ją o to, że jest jedną z trzech młodych ofiar nieżyjącej Maureen Lyon, żądnej zemsty.
• Pan Paravicini  : nie wiemy, skąd pochodzi. Udaje, że ma obcy akcent i sztucznie się postarzał, nakładając makijaż. Tajemnica jego pochodzenia pozostaje kompletna i odmawia odpowiedzi na pytania, przez co jest bardzo podejrzliwy: mógłby być ojcem dzieci, powracającym pod fałszywym nazwiskiem, by się zemścić.
• Trotter sierżant jest policjant, który przychodzi w środku burzy śnieżnej, aby chronić klientów i właścicieli hotelu.

Wydanie do druku

• (en) , Agatha Christie, The Mousetrap: A Play , Samuel French Inc., Nowy Jork,Luty 1954, 80 pkt. , ( ISBN  0573015228 ) lub ( ISBN  978-0573015229 ) . Tekst sztuki został później wykorzystany w kilku zbiorach sztuk Agathy Christie.

Bibliografia

1. Léa Delpont, „  Indétrônable Agatha Christie  ” w Le Figaro ,15 października 2007
2. Haining, Peter. Agatha Christie - Morderstwo w czterech aktach . (Strona 23). Virgin Books, 1990 r. ( ISBN  1-85227-273-2 )
3. Saunders, Peter. Człowiek pułapka na myszy . (Strona 118) Collins, 1972. ( ISBN  0-00-211538-7 )
4. Morgan, Janet. Agatha Christie, biografia . (Strona 291) Collins, 1984 ( ISBN  0-00-216330-6 ) .
5. Źródło: plik poświęcony filmowi dokumentalnemu Mousetrapped , w internetowej bazie danych filmów .
6. Arkusz „Pułapka na myszy (wydanie aktorskie)” w witrynie Amazon.co.uk.
7. Arkusz „Pułapka na myszy, The” na stronie internetowej concordtheatricals.com.