LZ 129 Hindenburg

LZ 129 Hindenburg
Przykładowa ilustracja artykułu LZ 129 Hindenburg
Widok LZ 129 Hindenburg z 1936 roku.
Budowniczy Luftschiffbau Zeppelin
Załoga 61
Pierwszy lot 4 marca 1936
Data wycofania Zniszcz 6 maja 1937
Motoryzacja
Motoryzacja) 4 Diesel Daimler-Benz
Moc 890 kW
Wymiary
Zakres 46,8 m
Długość 246,7 m
Wysokość 44,7 m
Masy i nośność
Pusta masa 118 000 kg
Maksymalna masa 248 000 kg
Diesel 88.000 l
Pasażerowie 50 - 72
Fracht 11 godz
Występ
Prędkość przelotowa 85 km / h
Maksymalna prędkość 135 km / h
Wysokość przelotowa 300 m

LZ 129 Hindenburg , zbudowany przez niemiecki firmy Zeppelin , jest największym komercyjnym sterowiec kiedykolwiek wykonane i eksploatowane na regularnej linii Europa-Stany Zjednoczone .

Inauguracyjny lot z 129 LZ Hindenburga odbywa się na4 marca 1936w Friedrichshafen w Niemczech. Po 14 miesiącach czynnej służby został zniszczony przez pożar6 maja 1937, Podczas lądowania w Lakehurst w New Jersey . Jego zniszczenie to nagłośnione na całym świecie wydarzenie, które kładzie kres przygodzie związanej z transatlantyckimi statkami powietrznymi.

Aerostat

Realizacja LZ 129 ma być logiczną kontynuacją przerwanego projektu LZ 128, zakładającego budowę 155.000 m 3 sterowca  napełnionego wodorem, wyposażonego w cztery silniki na Blau Gas lub ropę naftową i wyposażony w kosz zewnętrzny, który może pomieścić załogę i 25 pasażerów w modelu LZ 127 Graf Zeppelin . Na końcuWrzesień 1930, pierwszy pierścień konstrukcji jest zakończony. International Zeppelin Transport Corporation (IZT), niemiecko-amerykańska firma, której przedmiotem jest „badanie wykonalności i ekonomicznego interesu sterowca poprzez utworzenie linii Europa-Stany Zjednoczone”, wydaje głosem swojego wiceprezesa i kierownik, Jerome Hunsaker , wyraził szereg krytyki projektu. Skrytykował w szczególności wielkość samolotu, uznaną za zbyt małą, a także użycie wodoru, uważane za niebezpieczne i szczególnie zabronione w Stanach Zjednoczonych. Krytyka ta doprowadziła do całkowitego porzucenia projektu LZ 128.

Z technicznego punktu widzenia konieczna jest radykalna modyfikacja pierwotnego projektu ze względu na niższy wznios helu (-7%). Z prawnego punktu widzenia musimy zmienić amerykańskie prawo dotyczące sprzedaży i eksportu helu. Projekt znajduje swoje finansowanie dzięki stworzeniu22 marca 1935, Deutsche Zeppelin-Reederei  (en) (DZR), pod patronatem niemieckiego ministra transportu lotniczego. Ta nowa firma zgromadzi fundusze pochodzące z macierzystej firmy Luftschiffbau Zeppelin i z Hamburg-America Linie, a Adolf Hitler stawia jedyny warunek jak najszybszej eksmisji amerykańskiego kapitału z firmy. Główny inżynier projektu LZ 129 Ludwig Dürr  (in) , który uczestniczył w realizacji zeppelinów od ich debiutu.

Podobnie jak wszyscy jego poprzednicy z firmy Friedrichshafen , Hindenburg należy do kategorii sterowców sztywnych. Konstrukcja zbudowana z duraluminium składa się z 15 okrągłych pierścieni oddzielonych prawie 15  mi podłużnymi rozpórkami. Pomiędzy pierścieniami i na końcach znajduje się 16 komórek lub balonów przeznaczonych do przechowywania gazu nośnego . W przeciwieństwie do poprzednich zeppelinów, balony nie są wykonane z balonu , ale wyłożone żelatynowym roztworem na wzór amerykańskich sterowców USS  Akron i USS  Macon . Całkowita dostępna objętość wynosi 200 000  m 3, a nominalne wypełnienie spodziewane jest na poziomie 95%, tj. 190 000  m 3 .

Konstrukcja ma długość 246.7  m i moment główny 41,2  m 2 do łącznej wysokości na kołach 44,7  m . Szerokość wraz ze śmigłami osiąga 46,8  m . Masa własna wynosi około 118  ton, a całkowita masa całkowita 248  ton . Nominalna masa załadunkowa osiągnęła 220  ton, z czego 11  ton przeznaczono na ładunki, pocztę i bagaż. Prowadzi 88.000  l w olej napędowy , 4500  litrów oleju smarowego i 40,000  L wody, przeznaczonego dla statecznika. Paliwo jest przechowywane w mobilnych zbiornikach aluminiowych rozmieszczonych na obwodzie konstrukcji.

Motoryzacja

LZ 129, który ma być wyposażony w Maybach , silniki benzynowe / gazowe Blau , zostanie ostatecznie wyposażony w cztery sześciocylindrowe silniki wysokoprężne, Mercedes LOF 6, o nominalnej mocy 1300  KM przy starcie i 850  KM na poziomie. Pomysłowy system sprężonego powietrza umożliwia zmianę kierunku obrotów wału i odwrócenie, po zmniejszeniu, skoku czterołopatkowego drewnianego śmigła produkowanego przez zakłady Heine  (de) . Każdy z silników jest umieszczony w gondolach napędowych ustawionych parami na lewej i prawej burcie, na zewnątrz konstrukcji, w odległości 48  m od siebie. W każdej z gondoli na stałe obecny jest mechanik. Dwa czterocylindrowe silniki wysokoprężne Daimler -Benz OM 65 umieszczone w kilu umożliwiają również pracę generatorów Siemens do zasilania prądem elektrycznym.

Sprzęt elektryczny

Potrzeby elektryczne LZ 129 dotyczą głównie oświetlenia, kuchni, radia oraz samego pilotowania. Niezbędne są dwa poziomy napięcia (220  V i 24  V ). Żaden obwód elektryczny nie przekracza równika balonu, z wyjątkiem przedniej końcówki.

Koperta

Zewnętrzna powłoka jest tkany z mieszaniny bawełny bielizny i ma powierzchnię 34000  m 2 . Pokryta jest preparatem na bazie celulozy, która chroni ją przed czynnikami zewnętrznymi i wygładza. Dodatek proszku aluminiowego w farbie zabezpiecza balony przed ryzykiem przegrzania, a dodatek tlenku żelaza w górnej części zabezpiecza je przed promieniowaniem ultrafioletowym mogącym je uszkodzić.

Wyposażenie wewnętrzne

W przeciwieństwie do poprzednich sterowców Zeppelin, przestrzenie przeznaczone dla pasażerów pozostają wewnątrz kadłuba. Taki układ był już używany w brytyjskich sterowcach R100 i R101 . Pozwala to na zwiększenie przestrzeni zarezerwowanej dla podróżujących oraz ogranicza wielkość zewnętrznej gondoli, przeznaczonej w zasadzie do pilotowania, co zmniejsza opór samolotu.

Przestrzeń zarezerwowana dla pasażerów znajduje się mniej więcej pośrodku konstrukcji i składa się z dwóch nałożonych na siebie pokładów. Dostęp do dwóch mostów jest możliwy z ziemi przez mini pomost podnoszący znajdujący się u podstawy sterowca. Wewnętrzna klatka schodowa prowadzi pasażerów do ich przestrzeni, po przejściu przed popiersiem Generalfeldmarschall von Hindenburg .

Górny pokład zajmują:

Na dolnym pokładzie znajduje się prysznic - pierwszy na statku powietrznym, salon załogi, „całkowicie elektryczna” kuchnia z płytami grzejnymi, piekarnikiem, rożnem, lodówką, kostkarką do lodu, windą i minibarem oraz wędzarnią. Ten ostatni jest zabezpieczony systemem nadciśnienia, aby zapobiec przypadkowemu przedostaniu się wodoru. Zawiera jedyną zapalniczkę dostępną na pokładzie, a osobiste zapalniczki są konfiskowane na początku podróży. Barman dba o to, aby żaden pasażer nie przechodził przez obrotowe drzwi pełniące funkcję śluzy powietrznej z zapalonym papierosem lub fajką.

Dekorację wnętrza sterowca powierzono architektowi i konstruktorowi Fritzowi Augustowi Breuhaus de Groot , któremu asystował César F. Pinnau. Breuhaus de Groot był wcześniej odpowiedzialny za wyposażenie wagonów firmy Pullman , statków pasażerskich i niektórych niemieckich okrętów wojennych. Dekoracje ścienne Hindenburga , przedstawiające obsługę poczty na całym świecie, a także główne szlaki morskie, wykonał Otto Arpke  ( fr ) .

W porze posiłków pasażerowie mogą usiąść przy stołach nakrytych luksusowymi obrusami ozdobionymi świeżymi kwiatami, prawdziwą sztućcami i porcelanowymi talerzami zaszyfrowanymi Deutsche Zeppelin-Reederei  (in) . Piwnica, „której pan by się nie wyrzekł”, zależy od serwowanych potraw.

LZ 129 zawiera ultralekki fortepian zaprojektowany przez Blüthnera od samego początku . Podobnie jak sterowiec, instrument jest wykonany z aluminium. Pokryta żółtą świńską skórą waży zaledwie 162  kg . Zostanie on następnie wylądowany w celu zwiększenia zdolności handlowej i zniszczony w 1943 roku podczas bombardowania Lipska .

Pomieszczenia załogi, oddzielne od pomieszczeń dla pasażerów, są rozmieszczone w stępce wokół trzech sektorów:

Z Wrzesień 1936, kilka elementów LZ 129 jest przedmiotem rewizji (ogniwa gazowe II i III) i uzupełnień (powłoka lakiernicza na obudowie, gaśnice w palarni). Na prośbę Willi von Meister, przedstawiciela firmy w Stanach Zjednoczonych, zainstalowano dodatkowe koje. W chwili zwodowania samolotu liczba ta została ograniczona do 50, a ich liczba wzrosła do 72. W rufowej części dolnego pokładu dodano około dziesięciu kabin dwuosobowych, przeszklonych, w tym jedną z 4 miejscami do spania, w miejsce przejścia panoramicznego z pochyłymi zatokami. Każda kabina wyposażona jest w podwójne łóżko z wikliny, wysuwaną umywalkę z ciepłą i zimną wodą oraz przycisk przywołania obsługi.

Zwykle Hindenburg startuje w ciszy wieczoru, wznosząc się spokojnie w doskonałej ciszy. Samolot pozostaje zaskakująco stabilny, a broszura Deutsche Zeppelin-Reederei z dumą stwierdza, że ​​„żadna osoba podróżująca zeppelinem nigdy nie cierpiała na chorobę powietrzną”. W rzeczywistości przechylenie i pochylenie są ledwo wyczuwalne, turbulencje i podmuchy wiatru, które mogłyby zepsuć samolot, nie wywołują tutaj żadnego dreszczy. Drgania silników nie marszczą powierzchni szklanki wody w pomieszczeniach zarezerwowanych dla pasażerów, gdzie poziom hałasu jest niższy niż na pokładzie jakichkolwiek innych środków transportu zmotoryzowanego tego czasu.

Dwuwodór czy hel?

Międzynarodowa Korporacja Transportu Zeppelinów (IZT), wyjątkowo niechętna projektowi LZ 128 związanemu z wykorzystaniem wodoru jako gazu nośnego, niewątpliwie stoi za jego porzuceniem i późniejszym przyjęciem projektu LZ 129. przez Hugo Eckenera i jego zespoły z Luftschiffbau Zeppelin w Friedrichshafen . Hel , niepalny gaz, rzadkie i drogie w tym czasie, głównie z zasobów naturalnych ze Stanów Zjednoczonych. Amerykańskie ustawodawstwo, poprzez ustawę o kontroli helu z 1927 r., Przyznaje Bureau of Mines „zarówno eksploatację, jak i produkcję helu”, z wyjątkiem wprowadzania do obrotu.

Na pilotowanie amerykańskich samolotów wpływają zdarzenia awaryjne związane z kosztem helu. Tak więc duże sztywne USS  Akron i USS  Macon muszą oszczędzać gaz i jeść tylko w ekstremalnych warunkach, w przeciwieństwie do niemieckich sterowców. Prawdą jest, że dwuwodór można łatwo wyprodukować w każdym uprzemysłowionym kraju. Niemcy mają niezaprzeczalne know-how, które w dużej mierze wynika z samej historii sterowców. Jeśli wodór ma wyższy potencjał podnoszenia niż hel (+ 7%), to mimo wszystko pozostaje łatwopalny.

Z Styczeń 1931- rozpoczęcie produkcji LZ 129 - wiosną 1935 roku Niemcy i Amerykanie zagrają w głupią grę polegającą na tym, że ci pierwsi nie będą oficjalnie prosić o hel, a ci drudzy specjalnie nie przewidzieli nieprawdopodobnej prośby producentów. Błędem jest sądzić, że władze amerykańskie sprzeciwiły się domniemanemu wnioskowi doktora Eckenera lub innego niemieckiego urzędnika. Żaden znany do tej pory fakt nie potwierdza tej tezy. Obiektywnym powodem niedostarczenia helu nie jest przybycie nazistów do Niemiec, ale istnienie ustawy o kontroli helu z 1927 r. Eckener wyobraża sobie, że utworzenie niemieckiego społeczeństwa Ameryka otworzy dostęp do cennych Gaz amerykański. Jednak tylko negocjacje między głową państwa a głową państwa mogą zmienić sytuację.

W tym stanie rzeczy warsztaty w Friedrichshafen pracują nad hybrydową opcją helowo-wodorową, wprowadzając jak najwięcej innowacji ze względu na ekonomię eksploatacji. Ich badania koncentrują się na kilku nowatorskich systemach:

Wielu obserwatorów uważa te badania za zachęcające, jeśli nie satysfakcjonujące, gdy wiosną 1935 r. Zapadła amerykańska decyzja o zakazie stosowania wszystkich drugorzędnych ogniw wodorowych do inauguracyjnego lotu Hindenburga w Stanach Zjednoczonych. Kiedy doszli do władzy, naziści nie chcieli wydawać cennych walut. Po stronie amerykańskiej bardzo wpływowe będą niektóre lobby, takie jak American Airlines, które rozwijają swoją flotę Douglas DC-3 . Skutkuje to utrzymaniem stanu zamrożenia, czymś w rodzaju „de facto” embarga. Dlatego LZ 129 będzie pompowany wyłącznie wodorem. Pewni swojej techniki, Niemcy latali sterowcami wodorowymi bez ognia przez wiele lat i wierzą, że potrafią opanować ich użycie. Ostatecznie zadanie jest łatwiejsze dla producentów: przy zwiększonym udźwigu i jednakowej objętości przewiezionych zostanie więcej pasażerów. Jednak przelot nad Stanami Zjednoczonymi pozostaje zabroniony. KoniecLuty 1936Hugo Eckener uzyskuje dzięki interwencji Billa Leeds, byłego pasażera Grafa i syna amerykańskiego milionera, decydujący wywiad z prezydentem Rooseveltem . Zaplecze techniczne morskiej bazy lotniczej Lakehurst  (in) w New Jersey jest otwarte dla co najmniej dziesięciu lotów na lotnisku LZ 129. Jednak dr Eckener, bezkompromisowy zwolennik bezpieczeństwa w całej swojej karierze, uważa hel za niezbędny do inflacji w przyszłości. duże międzynarodowe sterowce.

Budowa i uruchomienie

Pod koniec 1930 roku Luftschiffbau Zeppelin kupił 5000  kg duraluminium z wraku brytyjskiego sterowca R101 , który został tragicznie uszkodzony we Francji.Styczeń 1931oznacza rozpoczęcie masowej produkcji elementów konstrukcyjnych przyszłego LZ 129, który musi spełniać drastyczne normy lekkości. Nadzór nad tym obiektem powierzono Knutowi Eckenerowi, synowi symbolicznego „szefa” LZ 127 Graf Zeppelin , Hugo Eckenera . Jednak moment nie wydaje się właściwy dla takiego przedsięwzięcia, biorąc pod uwagę stan ekonomicznego i politycznego upadku w Niemczech w tamtym czasie. Kilka przerw przerywa pięć lat i trzy miesiące niezbędne do budowy samolotu, nawet jeśli nowy impuls nadano w 1933 r. Wraz z dojściem do władzy Hitlera.

Pierwszy lot testowy między Friedrichshafen a Jeziorem Bodeńskim ma miejsce4 marca 1936i trwa trzy godziny i sześć minut. Na pokładzie Hugo Eckener, Ernst Lehmann i Hans Von Schiller zapewniają wspólne dowodzenie. Jeżeli drugi lot następnego dnia nie budzi żadnych szczególnych uwag, to z6 marcacharakteryzuje się szorstkim kontaktem sterowca z ziemią, będącym następstwem nadmiaru balastu i obserwacją znacznych uszkodzeń podłogi kokpitu. Szósty lot23 marca 1936, przyjmuje pocztę i pasażerów po raz pierwszy. Większość z nich to dziennikarze - około osiemdziesięciu - zaproszeni do relacjonowania przygotowań lotu propagandowego ( Wahlfahrt ) zaplanowanego na 26 do29 marcai wyobrażony przez ministra Goebbelsa , wspólnie wystawiający Graf Zeppelin i Hindenburg na niemieckim niebie. Te niemieckie wybory parlamentarne z 1936 do której Adolf Hitler odwołanie, a które nastąpiły po Remilitaryzacja Nadrenii , naturalnie wymagane największe poparcie społeczne i wykorzystanie sterowców zamierzeniu doprowadzić do gry, po raz kolejny, wszechobecne patriotyczne włókien podczas kursu. historii sterowców.

Plik 26 marca 1936rano, pierwszy termin z trzech dni poświęconych „lotom plebiscytowym”, kapitan Lehmann, chętny do zadowolenia nazistów i ignorujący napomnienia Hugo Eckenera - który stał się persona non grata - wystartował mimo zbyt silnego wiatru. Silniki pchnięte do granic możliwości, rufa sterowca uderzyła w ziemię, a ogon ze swastyką został uszkodzony. Ten niepochlebny dla Rzeszy wypadek zostanie utrzymany w tajemnicy, a kamery świadków skonfiskowane.

Propaganda

Od 2 lipca 1900, w dniu premiery pierwszego zeppelina, niemiecka ludność wykazuje prawdziwy entuzjazm dla sterowców. Ilustrator Arthur Thiele lubił w tych latach szkicować sceny uliczne, w humorystyczny sposób ukazując szaleństwo niemieckiej publiczności na widok sterowca: „Zeppelin kommt! »(Zeppelin nadchodzi!). Świadoma miłości do lżejszego od powietrza, nazistowska propaganda będzie szeroko wykorzystywać sterowce LZ 127 Graf-Zeppelin , LZ 129 Hindenburg i LZ 130 Graf Zeppelin II , aby zapewnić propagandę NSDAP . Kiedy został wystrzelony w 1936 roku, naziści planowali pomalować dwie swastyki o wysokości trzydziestu metrów po bokach Hindenburga . Symboliczna postać i legenda eposu Graf Zeppelina , D r Hugo Eckenera , wrogiego nazistom, pozwala żałować, jako dyrektor Luftschiffbau Zeppelin , przedstawienia swastyki na sterze.

Trzy dni po inauguracyjnym locie LZ 129 wojska niemieckie okupują, z naruszeniem traktatów wersalskich i Locarno , zdemilitaryzowany region Nadrenii-Palatynatu , w pobliżu granic z Holandią, Belgią, Luksemburgiem i Francją. Wybory i referendum organizuje Adolf Hitler , s29 marca 1936w celu ratyfikowania tego świadomego działania i przeprowadzenia plebiscytu na jego autora. Przez 4 dni Hindenburg i Graf Zeppelin zapewniają wspólne loty podczas parad wojskowych, upuszczania ulotek, nadawania muzyki i przemówień przez głośniki ze studia radiowego zainstalowanego na pokładzie nowego flagowego statku powietrznego. Plik19 czerwca 1936, niemiecki bokser Max Schmeling spotyka i pokonuje w Nowym Jorku mistrza Joe Louisa , nazywanego wówczas „Brown Bomber”. Goebbels postrzega to zwycięstwo jako ilustrację nazistowskich teorii rasowych. Max Schmeling jest zaproszony do wyjazdu z24 czerwca, na pokładzie Hindenburga , którego po powrocie do Niemiec ze wszystkimi honorami wita Hitler.

W sierpniu następnego roku minister propagandy Goebbels zaoferował 3500 marek niemieckich, aby koła olimpijskie mogły być reprezentowane na kopercie obu sterowców. Hindenburg w swojej nowej liberii, został ponownie wykorzystywane podczas ceremonii otwarcia w 1936 roku igrzysk olimpijskich . Sześćdziesiąt pięć pasażerów, niektóre zaproszone przez DZR, brać udział w tym locie, rozpoczęła 1 st sierpnia do 6  h  30 , z Frankfurtu. Luftschiffkapitän Max Pruss kieruje operacji w ciągu 14 godzin, na odcinku 1,622  km . W 3  P.M. , po locie nad Via Triumphalis przez długi czas , sterowiec wreszcie zbliżył się do Berlin Olympic Stadium , około 250  m od hotelu . Liczne orkiestry, chusteczki do nosa i kapelusze słyszą flagę olimpijską rozpostartą pod olbrzymem w powietrzu, tuż przed przybyciem Hitlera. Ponieważ widzowie bardziej patrzą w górę niż wiwatują na Führera, mówi się, że ten ostatni ogłosił „Hindenburg, raus” („  Hindenburg na zewnątrz”).

Reżyser Veit Harlan w swojej książce wspomina również o odkładaniu na bok uwag Adolfa Hitlera: „Nigdy nie wejdę na tę maszynę. To latająca trumna! Nie przekroczę oceanu, aż do dnia, w którym samoloty będą w stanie to zrobić. To gigantyczne cygaro jest pełne gazu, ponieważ Amerykanie nie chcą nam sprzedawać helu. Prędzej czy później wybuchnie. […] ” . To zaufanie Führera pozwala podkreślić, dlaczego LZ 129 nigdy nie został oficjalnie „ochrzczony” jak jego poprzednicy, co wielu obserwatorów nie omieszkało przypomnieć6 maja 1937w Lakehurst, a zwłaszcza dlaczego nazwa „Hitler” była uważana za czas, została ostatecznie zastąpiona przez „Hindenburg” na kopercie. Warto zauważyć, że po raz pierwszy igrzyska olimpijskie w Berlinie zostały zmanipulowane w celu przypisania politycznej dywidendy krajowi gospodarzowi. Po katastrofie w Lakehurst6 maja 1937a pytania, które nie omieszkał zadać, reżim nazistowski szybko odzyskuje kontrolę nad sytuacją. Deklaruje, że wszystkie ofiary są bohaterami nazistowskich Niemiec. Trumny, przykryte swastyką, strzeżone przez żołnierzy w pełnym mundurze Rzeszy, przed ich repatriacją ustawiono więc w szeregu w pobliżu jednego z nabrzeży w Nowym Jorku.

Przejścia transatlantyckie

Pierwsza transatlantycka przeprawa na południe od Hindenburga jest wydarzeniem „spektakularnym i dziwnym”, biorąc pod uwagę, że samolot ma tylko 128 godzin i 8 minut testów. W każdym razie świadczy o całkowitym zaufaniu Niemców do ich maszyny i silników. Take-off do Rio de Janeiro odbywa się na31 marca 1936z bazy Friedrichshafen-Löwental. O 5  h  32 , pod dowództwem Ernsta Lehmanna i obecności na Generalmajor Friedrich Christiansen , dyrektor DZR  (we) - Hugo Eckener jest obecny tylko przypadkowy obserwator - Hindenburg wystartował, zabierając do Brazylii 37 pasażerów, a także 54 Członkowie załogi. Należy zauważyć, że pod względem przewożonych ładunków jest to kabriolet Opel Olympia , a właściwie 500 - tysięczny pojazd niemieckiej marki. Najkrótsza trasa dotarcia do Oceanu Atlantyckiego to przejście przez dolinę Rodanu i przekroczenie Francji do La Rochelle . Jednak w następstwie odmowy przelotu przez władze francuskie, owrzodzenia spowodowane ponownym zajęciem Nadrenii, scenariusz ten okazuje się niemożliwy. Zastępcza trasa musiała przejść przez Stuttgart, Frankfurt, Kolonię, holenderskie wybrzeże, Hagę przed przelotem nad kanałem La Manche, z wyłączeniem terytoriów brytyjskich. Gdy zbliżała się do kanału La Manche, do Hindenburga zbliżył się i przez kilka minut podążał za nim komercyjny samolot, lecący z Le Bourget i kierujący się do Croydon pod Londynem, ku uciesze 10 pasażerów na pokładzie. Podczas swojej podróży LZ 129 i zostanie powitany kolejno przez liniowiec Oceana , który przywozi niemieckich obywateli Madery i dwa brytyjskie niszczyciele. Później przejście przez równik daje początek tradycyjnej imprezie na pokładzie, certyfikaty rozdawane są pasażerom przebranym na tę okazję. Plik4 kwietnia 1936, Po latający Recife, gdzie sterowiec odciąża worek pocztowy, miasto Bahia zostanie osiągnięta, wówczas Santa Cruz w regionie Rio, gdzie lądowanie jest skuteczna w 7  godz  12 .

Jeśli dla obserwatorów na pokładzie, takich jak Harold Dick, wysłany przez firmę Goodyear, lot był stosunkowo bez niespodzianek, to samo nie dotyczyło warunków lądowania w Santa-Cruz, nowej konstrukcji lotniska w toku. sześćdziesiąt kilometrów od Rio. Teren jest zalany, a 240 ludzi z zespołu naziemnego jest zdemotywowanych i nie działa. Wreszcie maszt cumowniczy staje się bezużyteczny po uszkodzeniu głównej liny. Zacumowany do „wózków”, LZ 129 jest przywożony nie bez trudności do hangaru. Władze brazylijskie, zaangażowane finansowo wraz z Niemcami w budowę Santa-Cruz, wykorzystują dzień zwłoki po ominięciu Francji jako pretekst do odwołania wszystkich oficjalnych uroczystości. Ze swojej strony Hugo Eckener w delikatny sposób z nazistami planuje czas na staranie się o azyl polityczny w ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Rio, jednak bez podejmowania decyzji.

Startuje lot powrotny do Niemiec 6 kwietnia 1936. Po zastąpieniu czasu potrzebnego do testów silnika na pełnej mocy przez wycieczki propagandowe, kilka słabych punktów ujawni słabe docieranie Hindenburga . Znacznej utraty gazu z komórek N O  3, stałym problemem wilgoci i słabej wentylacji, ale przede czasowej awarii silnika o N °  3 i 4, przed ostatecznym przyjęcia N O  2. wiatru ogłoszono na gwałtowne Kanał La Manche zmuszą załogę do zażądania przelotu nad Francją, który tym razem zostanie szybko przyznany. Powrót do Friedrichshafen jest skuteczny10 kwietnia 1936na 17  h  37 .

Pierwsze przejście transatlantyckie na północ odbywa się z 6 maja 1936, po serii remontów - głównie silników i ogniw gazowych - i ponad siedmiu godzinach intensywnego lotu testowego w ciągu dnia 4 maja. Pod dowództwem Ernst Lehmann, LZ 129 wystartował w 21  godz  30 w Friedrichshafen, niosąc 51 pasażerów i 56 członków załogi Lakehurst (NJ) . Hugo Eckener zostaje ponownie ograniczony do roli obserwatora. Samolot szybko skierował się na północ, przecinając holenderskie wybrzeże we Flushing , a następnie kanał La Manche, zanim dotarł do Oceanu Atlantyckiego. Na pokładzie zainstalowano nowe urządzenia do przetrwania. Oprócz czterech łodzi ratunkowych z natychmiastowym nadmuchaniem, z których każda jest w stanie ewakuować 25 rozbitków, pasażerom udostępniono kamizelki ratunkowe. Sama załoga jest wyposażona w sprzęt ratunkowy.

Lot odbył się bez większych incydentów i umożliwił osiągnięcie dwóch głównych celów: gdy statek powietrzny zbliżał się do kontynentu północnoamerykańskiego, ksiądz Schulte odprawił mszę na pokładzie z zaimprowizowanego ołtarza, jednak dla bezpieczeństwa bez zapalonych świec. Nieco później śpiewana rozrywka, na którą zapraszani są pasażerowie, jest transmitowana do Stanów Zjednoczonych i Kanady. W ten sposób za słuchawką niektórzy oszołomieni słuchacze słyszą Lady Wilkins, żonę australijskiego geografa i pilota Huberta Wilkinsa , wykonującą na żywo „Jestem w nastroju na miłość” przy akompaniamencie fortepianu Franza Wagnera , oficjalnego pianisty rodziny Blüthnerów . -Flügel . Ta podróż, jak każdy rejs , to także pretekst do ostentacyjnego luksusu . Wśród pasażerów jest francuska Titaÿna , w rzeczywistości Elisabeth Sauvy-Tisseyre, dziennikarka, pilotka, podróżniczka uważana za archetyp chłopięcej dziewczyny. Została zaproszona do Hindenburga po życzliwym doniesieniu o Hitlerze. Gdy mija okręt flagowy Nantucket, prędkość samolotu jest zmniejszana, aby był widoczny dla jak największej liczby osób.

Lądowanie, plik 9 majaprzez 6  godz.  10 min . Maszt jest trudniejszy i wymaga transportu kapsuły dowodzenia na drewnianych podporach. Amerykańscy celnicy są przy okazji dowodem sporej gorliwości, zatrzymując pasażerów na dwie godziny, odmawiając wjazdu na teren aluminiowego fortepianu, a nawet konfiskując bukiet kwiatów wyrzuconych z balonu na podstawie możliwe ryzyko zanieczyszczenia. 34 pasażerów korzysta z autobusu American Airlines do Newark, aby kontynuować podróż. Wreszcie oficjalne uznanie nastąpi poprzez list od Prezydenta Roosevelta i kilka przyjęć dla całej załogi, a zwłaszcza dla Hugo Eckenera.

Powrót do Niemiec 14 maja 1936, jest przeprowadzana po raz pierwszy w nowych obiektach na lotnisku we Frankfurcie nad Menem . Lądowanie jest skuteczny w 4  godziny  41 .

W 1936 roku LZ 129 Hindenburg wykonał 10 przepraw do Stanów Zjednoczonych i 7 do Brazylii. Przewozi 1600 pasażerów nad Atlantykiem i zgromadził 3000  godzin czasu lotu. Średni czas lotu do Stanów Zjednoczonych to 59  godzin i 47  godzin w podróży powrotnej dzięki sprzyjającym wiatrom. Wskaźnik wypełnienia osiągnął 87% w podróży docelowej i 107% w przypadku powrotu, dodatkowi pasażerowie zostali następnie zakwaterowani w kabinach oficerskich. Bilet w jedną stronę kosztuje od 400 do 450 USD, podróż w obie strony od 720 do 810 USD (obecnie około 10.000 €).

"Loty specjalne" LZ 129 Hindenburg

Oprócz komercyjnych lotów transatlantyckich Hindenburg wykonuje szereg „lotów specjalnych”, motywowanych nazistowską propagandą - Parada Wahlfahrt-JO Berlin-Norymberga - zaprojektowanych do celów czysto komercyjnych, takich jak „lot milionerów”, a nawet podejmowane jako testy techniczne, takie jak próba zaczepienia samolotu w locie Udet.

Plik 9 października 1936Pod koniec 10 th  lotu do Stanów Zjednoczonych, wspólnej inicjatywy DZR i Standard Oil of New Jersey, zorganizował spotkanie lot demonstracyjny pokładzie LZ 129 flagowego amerykańskiego kapitalizmu - finansowy, przemysłowy, polityczny - ochrzczony „ kradzież milionerów ”. W ciągu 10 godzin, przelatując nad New-Jersey, Nowym Jorkiem, Connecticut, Rhode Island, Massachusetts i Pensylwanią, ci decydenci są w stanie docenić walory samolotu.

Próby przywiązania samolotu Focke-Wulf Stieglitz do Hindenburga nie są częścią projektu wojskowego mającego na celu przekształcenie dużych platform sztywnych w latające lotniskowce , jak miało to miejsce w przypadku USS  Akron i USS  Macon . Celem jest głównie przewóz poczty między Europą a Stanami Zjednoczonymi. Jeśli statek powietrzny będzie w stanie zawisnąć na sterowcu, po stronie europejskiej będzie możliwe dogonienie balonu w locie i umieszczenie opóźnionej poczty w jego ładowniach przed Atlantykiem. Po stronie amerykańskiej zostanie zaoferowana możliwość dołączenia do samolotu przed jego przybyciem na kontynent, wysadzenia urzędników na pokładzie w celu załatwienia formalności imigracyjnych i szybkiego odesłania poczty do Nowego Jorku, na długo przed lądowaniem. z Zeppelin.

As pierwszej wojny światowej, generał Ernst Udet , obecnie dyrektor generalny wyposażenia Luftwaffe, jest idealny do lotów testowych. Ze względu na problem turbulencji związany być może z obecnością włazu w pobliżu trapezu cumowniczego, wszystkie próby zakończyły się niepowodzeniem. Te testy, które oficjalnie odbywają się 11 i13 marca 1937, tak dobrze jak 27 kwietnia 1937są szybko porzucane, a ich negatywne skutki są ignorowane. Według tezy Johna Duggana, te powtarzające się wstrząsy w szkielet balonu mogą być przyczyną strukturalnego zmęczenia sterowca i późniejszego zerwania wewnętrznej linki napinającej. Uderzając i uszkadzając jeden z balonów gazowych,6 majaobok Lakehurst kabel ten może być źródłem wewnętrznego ognia i ostatecznie doprowadzić do całkowitej utraty LZ 129 Hindenburg .

Bilans

Między jego uruchomieniem 4 marca 1936 i wypadek, który go zniszczył 6 maja 1937LZ 129 Hindenburg pokonał około 337 000  km w 63 rejsach .

Najdłuższa podróż odbyła się między Frankfurtem a Rio de Janeiro od 21 do25 października 1936. Przejechanie 11 278  km zostało ukończone w 111  h  41  min , przy średniej prędkości 101,8  km / h . Najszybsza trasa między Lakehurst a Frankfurtem, 10 i11 sierpnia 1936, dzięki wyjątkowo sprzyjającym wiatrom możliwe było przejechanie 6732  km w 43  h  2  min , czyli średnio 157  km / h .

Wypadek w Lakehurst

Plik 6 maja 1937, sterowiec zbliża się do Lakehurst w stanie New Jersey , kończąc swój pierwszy rejs w tym roku, pod wspólnym auspicjami DZR i AZT (American Zeppelin Transport Co.). Podróż odbyła się bez żadnego szczególnego incydentu, ale lądowanie zostało opóźnione przez burzę. Około 200 robotników - marynarzy i robotników - przygotowuje się do jego zacumowania. Na rufie sterowca wybuchł pożar, szybko zasilany wodorem. Samolot stracił stabilizator poziomy i uderzył w ziemię w 34 sekundy. Pożar jest zasilany olejem napędowym z silników. Na pokładzie było 97 osób, w tym 61 członków załogi i 36 pasażerów . W wypadku zginęło 35 osób, w tym 21 członków załogi, 1 członek personelu naziemnego i 13 pasażerów . Jest to pierwszy poważny wypadek niemieckiego sterowca od czasów I wojny światowej.

Pozostałości członków załogi i kilku pasażerów zostały repatriowane 21 majaaż do Cuxhaven , gdzie organizowana jest oficjalna ceremonia. Trumny są następnie przewożone specjalnym pociągiem do odpowiednich miejsc zamieszkania. W Friedrichshafen 23 maja odbywa się ceremonia pochówku 6 członków załogi. Organizowane są także inne uroczystości żałobne, zwłaszcza we Frankfurcie nad Menem .

Zjawisko medialne

Wypadek wyróżnia się tym, że został sfilmowany przez kilka firm informacyjnych - Pathé , Paramount , Universal i Fox Movietone - ponieważ przybycie Zeppelina do Stanów Zjednoczonych generalnie przyciąga dużą rzeszę ciekawskich i dziennikarzy. Zdjęcia katastrofy będą widoczne na całym świecie i powielane w prasie, co zrujnuje reputację wielkich platform przeznaczonych do transportu. Latanie pasażerami pod taką ilością wodoru staje się wtedy nie do pomyślenia, chociaż współczesne sterowce nigdy nie doświadczyły takiego wypadku, Akron i Macon, napełnione helem, zostały zniszczone w locie w wyniku gwałtownego działania żywiołów.

Przyjazd, a następnie wypadek Hindenburga komentuje obecny na miejscu dziennikarz radiowy Herbert Morrison. Wydany kilka godzin później przez stację radiową w Chicago WLS, a następnego dnia przez krajową stację NBC , ten reportaż przeplatany jest szlochami dziennikarza. Po raz pierwszy poważna awaria jest „relacjonowana na miejscu” w czasie rzeczywistym przez media audiowizualne. To nagranie, wykonane na cylindrze, zostało niedawno znalezione w archiwach Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych i zostało poddane renowacji w celu umożliwienia lepszej restytucji. Publiczności można go posłuchać w Narodowym Muzeum Lotnictwa i Kosmosu .

Przyczyny wypadku

Bezpośrednio po wypadku plik 6 maja 1937, Göring , Minister Stanu ds. Aeronautyki, powołał komisję śledczą, która sporządziła raport, którego tylko część została opublikowana. Ze swojej strony Departament Handlu Stanów Zjednoczonych utworzył własną komisję śledczą, która od21 lipca 1937, publikuje szczegółowy 56-stronicowy raport z 4 załącznikami .

W podsumowaniu amerykański raport wskazuje, że przyczyną pożaru jest prawdopodobnie porażenie prądem, ale nie dostarcza dowodów.

Niemiecki raport jest napisany bardziej ostrożnie, ale potwierdza tezę o porażeniu prądem między sterowcem a jedną z mokrej cumy, która została zwodowana na ziemi. Wreszcie przyczyna wypadku pozostaje nieokreślona.

Fragment raportu niemieckiej komisji śledczej stwierdza, że ​​o ile wypadek nie był spowodowany domniemanym atakiem kryminalnym, można jedynie wnioskować, że to szereg niefortunnych okoliczności prowadzących do poważnych konsekwencji. W tym drugim przypadku najbardziej prawdopodobna sekwencja zdarzeń to:

Czystego wodoru nie da się zapalić, stąd możemy wywnioskować, że pierwszą przyczyną pożaru była infiltracja powietrza, a tym samym tlenu, który spowodowałby zapłon mieszanki (maksymalne stężenie wodoru (H 2 ) w powietrzu pozwalające na zapłon mieszanina 75%).

Postawiono kilka innych hipotez: sabotaż po zbombardowaniu Guernicy , przezbrojenie Nadrenii czy nasilenie prześladowań Żydów: pisma w tym kierunku gromadzą się i jeden z członków załogi, Eric Spehl, zginął podczas wypadku, jest w szczególności oskarżony o podłożenie bomby. Wspominamy również o zepsuciu łopatki śmigła, lekkomyślności palacza, awarii zaworu balonu, czy ataku z karabinu snajperskiego strzelającego zapalającymi pociskami smugowymi. Podejrzewa się również efekt kondensatora między dwiema niepołączonymi metalowymi ramami, gromadzący ładunek elektryczny prawdopodobnie generowany przez burzową pogodę w tym czasie.

W 2005 roku z inicjatywy stacji telewizyjnej National Geographic Channel , Greg Feith, amerykański ekspert z NTSB , poprowadził nieoficjalne dochodzenie w sprawie przyczyn wypadku. Jego ustalenia uzupełniają oficjalny raport z tamtych czasów:

We wnioskach z tego śledztwa wskazano, że pomarańczowe płomienie widziane przez wszystkich świadków nie pochodzą z samego wodoru, którego płomień jest niewidoczny, ale ze spalania tkanin tworzących zbiorniki i zewnętrznej powłoki aparatu. . Harold Dick, wysłany przez firmę Goodyear do Niemiec aż do wybuchu działań wojennych, zauważa w swojej książce: „Powłoka obudowy LZ 130, następcy Hindenburga , zawierała grafit, aby był przewodzący (... ) Ten środek ostrożności byłby trudny do przewidzenia, gdyby teoria elektryczności statycznej była tylko fałszywym argumentem (...) Zastosowanie powłoki grafitowej nie zostało upublicznione i wątpię, aby takie zastosowanie było szeroko znane w zakładach Zeppelin ”. Dlatego piętnaście miesięcy po jego zbudowaniu Hindenburg został zniszczony. Po wypadku sterowce nie będą już latać na wodorze, ale na niepalnym helu. Hindenburg pozostaje największym cywilne samoloty zbudowane do tej pory.

W kulturze

Filmografia

Muzyka

Literatura

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. LZ 130 Graf Zeppelin II (w) , jego siostra wysyłamy tego samego rozmiaru, w żadnym momencie nie był używany do transportu pasażerów płacących i nigdy nie przyszedł do Stanów Zjednoczonych. 

Bibliografia

  1. '"6 maja 1937. Zeppelin Hindenburg zapalił się podczas lądowania w Nowym Jorku podczas burzy. »Na lepoint.fr .
  2. (w) John Duggan , LZ 129 Hindenburg: cała historia , Ickenham England, Zeppelin Study Group,2002, 290  pkt. ( ISBN  978-0-9514114-8-3 , OCLC  51903188 ) , str.  3-4.
  3. Maurice Role , The Strange History of the Zeppelins. , Francja-Cesarstwo ,1972, 492,  str. ( OCLC  2340457 ), s.  421 .
  4. Rick Archbold ( il.  Ken Marschall), Airships: The Little-Known Saga of the Sky Giants , Paris Toronto, Gallimard Madison Press Books,1997, 229  s. ( ISBN  978-2-07-051320-8 , OCLC  41204241 ), s.  144 .
  5. John Duggan 2002 , s.  40-41.
  6. John Duggan 2002 , s.  43.
  7. John Duggan 2002 , s.  44.
  8. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  96-97.
  9. Dan Grossmann, „ Fortepian aluminiowy Hindenburga ”, Airships.net: strona historii sterowca i zeppelina .
  10. (w) Harold Dick i Douglas H. Robinson, Złoty wiek wielkich statków pasażerskich: Graf Zeppelin & Hindenburg , Waszyngton, DC, Smithsonian Institution Press,1985, 226  s. ( ISBN  978-0-87474-364-7 i 978-0-874-74365-4 , OCLC  898787144 ) , str.  97.
  11. John Duggan 2002 , s.  54.
  12. Douglas Botting, The Airships , Time Life Publishing, 1981, str.  150 .
  13. John Duggan 2002 , s.  37.
  14. John Duggan 2002 , s.  36-40.
  15. Douglas Botting, Dr Eckener's Dream Machine , Harper Collins Publishers, 2001, s.  271-273 .
  16. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  98-100).
  17. John Duggan 2002 , s.  38.
  18. Franck Ferrand, „Le Règne des dirigibles”, W sercu historii , Europa 1 , 18 kwietnia 2011 r.
  19. (w) Douglas Botting , Dr.Eckener's Dream Machine: the great zeppelin and the dawn of air travel , New York, H. Holt,2001, 331  str. ( ISBN  978-0-8050-6459-9 , OCLC  913412425 ), s.  274-275 .
  20. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  101.
  21. John Duggan 2002 , s.  9.
  22. Douglas Botting ( przetłumaczone przez  Philippe'a Balbo), Les Dirigeables , Éditions Time-Life, wyd.  „Podbój nieba”,1982, 180  pkt. ( OCLC  461873082 ), s.  148 .
  23. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  105-108.
  24. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  16-19.
  25. Dan Grossmann, „Max Schmeling on the Hindenburg”, Airships.net: A Diriable and Zeppelin History Site
  26. John Duggan, LZ 129 Hindenburg : The Complete Story , Zeppelin Sudy Group, 2002, str.  81 .
  27. John Duggan 2002 , s.  81-84.
  28. Veit Harlan ( tłum.  Albert Cologny), Pamiątki: lub, kino niemieckie według Goebbelsa [„Im Schatten meiner Filme”], Francja-Cesarstwo ,1974( OCLC  1682436 , prezentacja online ), s.  60 .
  29. John Duggan 2002 , s.  84.
  30. John Duggan 2002 , s.  187.
  31. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  111.
  32. John Duggan 2002 , s.  94-99.
  33. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  115-117.
  34. John Duggan 2002 , s.  99-100.
  35. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  119-121.
  36. Katalog Michel, Schwaneberger Verlag, 2003, str.  215 .
  37. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  121.
  38. John Duggan 2002 , s.  117.
  39. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  123.
  40. John Duggan 2002 , s.  120-122.
  41. Katalog Michel, Schwaneberger Verlag, 2003, str.  217 .
  42. John Duggan 2002 , s.  135.
  43. John Duggan 2002 , s.  87.
  44. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  142.
  45. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  143.
  46. Harold Dick
  47. John Duggan 2002 , s.  182.
  48. Benoît Hopquin, „  Sterowiec wrócił w powietrze  ”, Le Monde ,23 kwietnia 2007, s.  18
  49. John Duggan 2002 , s.  153.
  50. „  Wodór paliwem przyszłości?”  " ,8 października 2008(dostęp 5 kwietnia 2011 )
  51. (w) Adolph A Hoehling , który zniszczył Hindenburg , Popular Library, al.  "Popularna biblioteka",1962, 241  str. ( OCLC  840317696 ).
  52. Raport E = M6 .
  53. „ Hindenburg  ”, odcinek 12 sezonu 2 programu The Moment of Truth
  54. John Duggan 2002 , s.  185.
  55. Harold Dick i Douglas H. Robinson 1985 , str.  149.

Załączniki

Bibliografia

Dokument telewizyjny

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne