| Narodziny |
4 marca 1924 Barcelona |
|---|---|
| Śmierć |
6 kwietnia 2004(80 lat) Barcelona |
| Imię urodzenia | José Antonio de la Loma Hernández |
| Narodowość | hiszpański |
| Zajęcia | Scenarzysta , reżyser , montażysta |
| Gatunek artystyczny | Cinema quinqui |
|---|---|
| Różnica | Medal SEC dla najlepszego scenariusza ( d ) (1957) |
José Antonio de la Loma Hernández , urodzony dnia4 marca 1924w Barcelonie i zmarł w tym samym mieście6 kwietnia 2004, jest hiszpańskim reżyserem i scenarzystą . Uważany jest za ojca pięcioletniego kina .
Syn żołnierza, José Antonio de la Loma rozpoczął pracę jako nauczyciel w popularnej dzielnicy El Raval w Barcelonie w latach czterdziestych XX wieku. Jako student zainteresował się światem interpretacji i założył z Juanem Germánem Shroederem zespół teatralny El Corral.
Zadebiutował w filmie w 1953 roku adaptacją książki La hija del mar autorstwa Àngela Guimera . Po nakręceniu kilku spaghetti westernów w latach sześćdziesiątych XX wieku zaczął kręcić filmy z krytyką społeczną, które ukazywały życie i śmierć młodych przestępców, którzy pojawili się w nowej klasie miejskiej osiadłej w upośledzonych dzielnicach na obrzeżach dużych miast. konsekwencja imigracji w latach 60. i 70. W ten sposób de la Loma stworzył nowy gatunek filmowy: kino kinematograficzne .
W tych filmach niektórzy wykonawcy nie są aktorami zawodowymi, czasami to nastolatki z niższych klas odgrywają własną rolę. Tak jest w przypadku Juana José Moreno Cuenca , aktora Yo, „el Vaquilla” (1985) czy Ángela Fernándeza Franco (lepiej znanego jako El Torete), głównego bohatera Perros callejeros (1977) i Los últimos golpes z „El Torete” ( 1980), trzy z jego najbardziej znanych filmów. Prawdziwy koniec aktorki Soni Martínez, bohaterki Perras callejeras , niewiele różni się od jej bohaterki Berty.
De la Loma napisał także kilka powieści: Sin la sonrisa de Dios (1949), Estación de servicio , El undécimo mandamiento i El grito de la libertad (1976).