Jerzy Kosiński

Jerzy Kosiński Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Jerzego Kosińskiego w 1969 roku. Kluczowe dane
Imię urodzenia Józef Lewinkopf
Znany jako Joseph Novak
Narodziny 18 czerwca 1933
Łódź , Polska
Śmierć 3 maja 1991
Manhattan , Nowy Jork , Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Powieściopisarz , autor opowiadań , eseista , scenarzysta
Nagrody National Book Award 1969
Autor
Język pisania amerykański angielski
Gatunki Powieść , opowiadanie , esej , scenariusz

Podstawowe prace

Jerzy Kosiński ( polski  : Kosiński ), urodzony Józef Lewinkopf the18 czerwca 1933w Łodzi i zmarł dalej3 maja 1991w Nowym Jorku , amerykański pisarz polskiego pochodzenia żydowskiego , autor m.in. L'Oiseau bariolé ( Malowany ptak , 1965) i La Présence ( Być tam , 1971), krótkiej powieści, na podstawie której narysował scenariusz do filmu . Witamy, panie Chance ( Being There , 1979).

Biografia

Jerzy Nikodem Kosiński urodził się w Łodzi jako Józef Lewinkopf. Wraz z rodziną przeżył II wojnę światową pod fałszywą tożsamością (Jerzy Kosiński) ukrywając się wśród polskich chłopów na wschodzie kraju. Katolicki ksiądz dał mu fałszywe chrzcielne certyfikat . Po wojnie wrócił do Łodzi i tam studiował politologię na uniwersytecie. Następnie pracował w Polskiej Akademii Nauk . W 1957 r. Wyemigrował do Stanów Zjednoczonych . W 1965 r. Uzyskał obywatelstwo amerykańskie. Studiował na Columbia University , z pomocą fundacji Guggenheima (1967) i Forda (1968), a następnie American Academy (1970). Następnie został nauczycielem w Yale , Princeton , Davenport University i Wesleyan .

Jerzy Kosiński jest laureatem wielu nagród literackich, m.in. National Book Award (1969), Wyróżnienia Narodowego Instytutu Sztuki i Literatury (1970), Najlepszej Książki Zagranicznej (1966). W 1973 roku został prezesem amerykańskiej sekcji klubu PEN . Był także prezesem Instytutu Studiów Polsko-Żydowskich Uniwersytetu Oksfordzkiego .

The Colourful Bird (1965), która przyniosła jej międzynarodową sławę, jest osobliwą książką, o której niektórzy twierdzą, że została napisana po polsku, argumentując, że Kosiński nie miał jeszcze wystarczającej znajomości języka angielskiego w momencie pisania powieści. . Tytuł francuski pochodzi z tłumaczenia Maurice'a Ponsa z 1966 roku, opublikowanego przez Flammarion, które zawiera jednak wiele błędów i cięć w oryginalnym tekście. Pełne tłumaczenie, przywracające wycięte akapity i rozwodnione sceny, istnieje w e-booku Kindle pod nazwą The Painted Bird . Powieść łączy sceny wojenne w kraju okupowanym przez nazistów i fantastyczne elementy, które w pewnym sensie przypominają bajki dla dzieci (niektóre postacie zachowują się jak wiedźmy, ogry), zwłaszcza w pierwszych sześciu rozdziałach. Ogólnie rzecz biorąc, dzieło ma strukturę przypominającą łotrzykowską opowieść, przypominającą opowieść wolterańską, z niezależnymi rozdziałami, które można było niemal odwrócić bez głębokiej modyfikacji charakteru tekstu. Po opublikowaniu tekst podzielił się krytyką między tymi, którzy interpretowali go jako autobiograficzny dokument o Zagładzie, a tymi, którzy czytali go jako literacką fikcję. Powieść można by korzystnie powiązać z gatunkiem autobiografii fikcyjnej (sam autor używa terminu autofikcja ). W Polsce szczególnie w czasach ZSRR, interpretacja dokumentalny, szczególnie okrutny sposób, w którym chłopi są przedstawione w powieści, wywołał wiele emocji, do tego stopnia, że książka została ocenzurowana, a jego matka, z którymi się znaczna część rodziny została eksterminowana, musiała, pod wpływem powszechnej mściwości, przenieść się do Warszawy: kiedy ta ostatnia umarła - pisze Kosiński w nowych wydaniach L'Oiseau bariolé - stałasię przedmiotem wstydu i przestrogi dla przyjaciele. Władze zakazały publicznego ogłaszania pogrzebów ”.

Kosiński na długo pozostawi wątpliwości, zwłaszcza w wywiadach, co do autobiograficznego charakteru swojej historii. Sześcioletni chłopiec na początku opowieści to jednak bezimienne dziecko, które rodzice powierzyli przechodzącemu nieznajomemu. Po śmierci wieśniaczki, której ta nieznajoma dała dziecko (wieśniaczka imieniem Marta, której imię zdaje się przywoływać indoeuropejskie korzenie matki), chłopiec będzie wędrował od wioski do wioski i doznał najgorszych nadużyć ze strony część miejscowych chłopów, którzy czasami go witają, a czasami gonią. Właściwie biorą go za opuszczonego małego Żyda lub cygańskie dziecko z powodu matowego koloru jego skóry i czarnych włosów. Kosiński oświadczył później, że jego historia jest opowieścią o czystej fikcji, „społeczną metaforą” przeciwstawiającą się wrażliwemu dziecku i społeczeństwu w stanie wojny, pierwszą z metafor z cyklu pięciu powieści. W towarzyszącej wprowadzeniu autora do wydania 1976, Kosiński twierdzi, że pamięta grę, The Birds of Arystofanesa pisząc swoją powieść. Kolorowy ptak odnosi się przede wszystkim do okrutnego zwyczaju malowania skrzydeł ptaka przed wypuszczeniem go wśród nieuznających go kongenerów, zwyczaju, który Kosiński, jak twierdzi, przestrzegał w Polsce w młodości. Dlatego Malowany Ptak określa dziecko zanurzone wśród ludzi, którzy nie rozpoznają go jako własnego ze względu na kolor jego skóry i włosów.

W następstwie cenzury jego książki i kampanii dezinformacyjnej przeciwko niemu, Kosiński odpowiedział w ten sposób:

„Państwowa sieć telewizyjna rozpoczęła serię programów […], w których nadawano wywiady z osobami, które podobno miały kontakt ze mną lub moją rodziną w latach wojny. […] Ci świadkowie, którzy zostali w ten sposób przedstawieni […] przerażeni tym, co mieli zrobić […] ze złością potępili książkę i jej autora. "

- Jerzy Kosiński, L'Oiseau bariolé , opublikowane w kieszonce.

Inne arcydzieło Kosińskiego, The Presence ( Being There ), również wywołało poruszenie. Film oparty na tym tekście, Bienvenue, panie Chance , odniósł wielki sukces, ale autorowi zarzucono plagiat. Historia rzeczywiście byłoby bardzo blisko do powieści Tadeusz Dołęga-Mostowicz , Kariera Nikodema Dyzmy (1932) - jeden z ulubionych lektur młodego Kosińskiego.

W 1989 roku, po zmianie reżimu w Polsce , pomógł założyć w Polsce amerykański bank wspierający proces demokratyzacji.

Noc 3 maja 1991dzwoni do koleżanki, wokalistki jazzowej Urszuli Dudziak, i mówi do niej: „Oddzwonię, jak się obudzę” . Bierze barbiturany z dużą dawką alkoholu i kładzie się w wannie z plastikową torbą na głowie. Rano jego żona, Katherina von Fraunhofer, znajduje go martwego.

Wpływy

Denis Bortek Grupy Jad Wio prezentami, w webisode n o  7 opublikowanej przez Nouvelle Vague , piosenka Ophelie jak został zainspirowany książką Jerzego Kosińskiego.

Grafika

Pod pseudonimem Joseph Novak

Pod podpisem Jerzy Kosiński

Publikacje pośmiertne

Adaptacje filmowe

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Reavey D. G. Myers, Jerzy Kosinski: A Biography by James Park Sloan
  2. specjalna seria 40 th  rocznica kolekcji

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne