Jacques-Pierre Gisors | |
Prezentacja | |
---|---|
Inne nazwy | „Gisors the Elder” |
Narodziny |
21 stycznia 1755 |
Śmierć |
17 kwietnia 1818 (w wieku 63 lat) |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | architekt |
Trening | Warsztaty Étienne-Louis Boullée |
Jego uczniowie | Charles Normand |
Grafika | |
Nagrody | Prix de Rome (1779) |
Środowisko rodzinne | |
Rodzina | zobacz architektów Gisors |
Jacques-Pierre Gisors (1755-1818), znany również jako „de Gisors” lub „Gisors l'Aîné”, jest francuskim architektem . W 1779 roku podzielił Prix de Rome z François-Jacques Delannoy .
Urodzony 21 stycznia 1755w Paryżu Jacques-Pierre Gisors jest synem Pierre'a de Gisors (1718-1796) i Rose Bellu. Pochodzący z Mouflaines , na terenie dzisiejszego Eure , jego ojciec przeniósł się do stolicy około 1736 r., Gdzie został mieszczaninem Paryża i lemoniadą. Z kolei Jacques-Pierre Gisors został architektem i poślubił Marie Rivoire w 1777 r., Córkę kierownika warsztatu włókienniczego i kupca z Lyonu, również mieszkającą w Paryżu .
Zmarł w 1793 r., Rozwiedziony, wymieniony jako architekt rządowy, podległy Ministerstwu Spraw Wewnętrznych 17 kwietnia 1818w swoim domu przy rue du Faubourg Saint-Martin w Paryżu. Pochowany na cmentarzu Père-Lachaise (dział 20), jego stela grobowa składa się z kolumny z jego imieniem i datami urodzenia i śmierci, zwieńczonej kamienną urną.
Jacques-Pierre de Gisors jest bratem Charlesa-Jacquesa Gisorsa (ok. 1747-1826), zięcia rzeźbiarza Etienne Louis Infroit.
Z jego treningu wiemy tylko, że był uczniem Étienne-Louis Boullée .
W 1778 roku, w wieku 22 lat, walczył o Prix de Rome z projektem więzienia i otrzymał główną nagrodę. Ale ten wynik zostaje anulowany z powodu skargi studentów, którzy twierdzą, że fałszywa znajomość programu byłaby źródłem inspiracji dla jego szkicu, a nagroda zostaje odłożona na rezerwę. Reprezentował siebie w następnym roku (1779) i ponownie zdobył nagrodę za jednomyślną zgodą rywali. Podzielił się tą nagrodą z François-Jacquesem Delannoyem, z którym został wysłany do Rzymu .
Podmiot określił w szczególności, że jest to „budynek przeznaczony na muzeum, w którym znajdują się produkcje i depozyt nauk ścisłych, sztuk wyzwolonych i przedmiotów historii naturalnej” z taką precyzją, że „skład sztuki będzie zawierał sale i galerie malarstwa, rzeźby i architektury ”oraz„ jeśli muzeum ma obejmować pomieszczenia techniczne i gabinety dla osób przeznaczonych do służby publicznej, to nie będzie siedzibą uczelni ”. Jego szkic przedstawia surową i monumentalną budowlę opartą na planie krzyża greckiego .
Po powrocie z Rzymu otworzył warsztat szkolny w Hôtel des Arts. Charles Percier będzie tam uczniem przed wyjazdem do bardziej znanego Antoine-François Peyre .
W 1787 roku zaproponował projekt łuku triumfalnego z posągiem Ludwika XVI naprzeciw posągu Henryka IV na Pont Neuf w Paryżu.
W czasie rewolucji francuskiej był członkiem zgromadzenia gminnego Paryża.
Wraz z Étienne-Chérubin Leconte zaaranżował w formie sali obrad dawną maszynownię Teatru Tuileries na kongres narodowy .
Obaj architekci stworzyli następnie w Palais Bourbon salę konferencyjną, wciąż w kształcie sali obrad, dla Rady Pięćset ( 1795 - 1798 ).
W 1801 roku , wraz z Étienne-Chérubin Leconte, zaproponował projekt fasady Palais Bourbon w celu ukrycia salonu organu ustawodawczego i symetrycznej odpowiedzi na Świątynię Chwały nowym perystylem, ale był to projekt Bernarda Poyeta który zostaje zachowany.
W 1812 r. Był członkiem komisji odpowiedzialnej za nadzór nad pracą Łuku Triumfalnego de l'Étoile po śmierci Jean-François Chalgrina .
Projekt Muzeum Sztuk Pięknych ( 1779 ).
Projekt zagospodarowania Pont Neuf z łukiem triumfalnym i posągiem Ludwika XVI przy zachodnim wejściu na Place Dauphine ( 1787 ).
Projekt Gisors i Leconte północnej fasady Palais Bourbon ( 1801 ).
Kolejny projekt Gisors dotyczący północnej fasady Palais Bourbon ( 1803 ).
Grobowiec Jacques-Pierre de Gisors na cmentarzu Père-Lachaise .
W 2000 roku Pierre-Dominique Cheyne podkreśla w notatce, że słownik referencyjny Thieme-Becker zawiera błędy . Wskazuje, że „to nieprawda, że Jacques-Pierre Gisors jest uważany za brata Alexandre'a Jean-Baptiste Guy de Gisorsa , któremu autorzy przypisują salę posiedzeń Konwencji Tuileries, a następnie, wraz z Étienne-Chérubin Leconte, że Cinq-Cents w Palais-Bourbon, obecnej sali posiedzeń Zgromadzenia Narodowego ”. Wskazuje również, że w 1985 r. Pani E. Hubert w zawiadomieniach o architektach wskazuje, że „Guy, nie brat Jacques-Pierre'a, ale niewątpliwie jego rodziny, pracował pod jego rozkazem przy budowie sali Konwentu, której Jacques -Pierre, architekt Konwentu, a następnie budynków Ciała Ustawodawczego, jest autorką ”, sporządza też listę prac, które słownik omyłkowo przypisuje Guyowi Gisorsowi.
Zgodnie z powyższymi poprawkami, oto lista architektów Gisors z powiązaniami rodzinnymi:
.