Italia Almirante Manzini

Italia Almirante Manzini Opis obrazu Italia Almirante Manzini.png. Kluczowe dane
Narodziny 4 czerwca 1890
Taranto ( Włochy )
Narodowość  Włoski
Śmierć 16 września 1941(w wieku 51 lat)
São Paulo ( Brazylia )
Zawód Aktorka
Wybitne filmy Cabiria

Italia Almirante Manzini , urodzona dnia4 czerwca 1890w Tarencie i zmarł dnia16 września 1941w São Paulo , jest włoską aktorką .

Biografia

Italia Almirante pochodzi z rodziny artystów teatralnych. Zaczęła jako nastolatka recytując na tablicach dla firm takich jak Ettore Berti, u boku swoich kuzynów Luigiego i Mario Almirante, a także Alfredo De Sanctisa i Ruggero Ruggeriego. W 1919 roku wyszła za mąż za dziennikarza, aktora i reżysera Amerigo Manziniego  (it) , stąd nazwa: Italia Almirante Manzini.

Nieme kino

Italia Almirante Manzini debiutuje w filmie Maria di Magdala w reżyserii Mario Caseriniego . Pierwszym filmem, który został mu oficjalnie przypisany, jest Il poverello di Assisi ( Cines , 1911).

Jednak w niektórych filmografiach jego pojawienie się na ekranie nawiązuje do filmu Sul Sento della vipera (Savoia Film, 1912).

Wraz z Cabirią i rolą królowej Sophonisby, która rozpoczyna karierę filmową, staje się jedną z najważniejszych włoskich diw swoich czasów.

Italia Almirante Manzini nie porzuciła jednak teatru.

W latach 1916-1917 pracowała w różnych domach produkcyjnych: Gladiator, Latina Ars, Silentium.

W 1917 r. Nakręciła Femminę i Heddę Gabler we Włoszech , w 1920 dołączyła do domu produkcyjnego Fert, wykonując tłumaczenia w kilku filmach pod kierunkiem jej kuzyna Mario Almirante  : Zingari (1920), Marthù che ha visto il diavolo , La statua di carne (1921) ), La grande passione , La maschera del male (1922), L'ombra , La piccola parrocchia (1923), L'arzigogolo (1924).

W 1926 roku, po krótkim tournee teatralnym, wystawiła swój ostatni niemy film: La bellezza del mondo (Alba Film, 1926).

Film dźwiękowy i koniec kariery

Po raz ostatni pojawiła się na dużym ekranie w 1934 roku w swoim jedynym filmie dźwiękowym: L'ultimo dei Bergerac Gennaro Righelli.

W 1935 r. Wyjechała do Brazylii, gdzie od czasu do czasu recytowała dla włoskiej kolonii.

To właśnie w São Paulo zmarła w 1941 roku, ofiara ukąszenia jadowitego owada.

Została pochowana na Cemitière de Campo Verano w Rzymie.

Częściowa filmografia

Uwagi i odniesienia

  1. Zgodnie z jego zapewnieniami na temat artykułu opublikowanego w Cinema Illustrazione w czerwcu 1934 roku. Tytuł nie pojawia się w oficjalnych katalogach
  2. „  Cabiria  ” na Allocine.fr

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne