Narodziny |
27 lipca 1938 Lille |
---|---|
Imię i nazwisko | Teresa Coquerelle |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Piosenkarz |
Okres działalności | 1952-2021 |
Małżonka | Gerarda Meysa |
Sport | Gimnastyka artystyczna |
---|---|
Etykieta | Rekordy Philips |
Gatunek artystyczny | Pieśń francuska |
Stronie internetowej | www.isabelle-aubret.com |
Nagrody |
Commandeure of Arts and Letters uhonorowanie piosenki zwycięzcy Orderu Legii Eurowizji |
Isabelle Aubret , urodzona jako Teresa Coquerelle the27 lipca 1938w Lille jest francuską piosenkarką . W 1952 roku zdobyła francuskie Gimnastyka Championships , aw 1962 roku , ten konkurs Eurowizji dla Francji , z piosenką Un premier amour .
Isabelle Aubret jest piątą z jedenastu dzieci. Jego ojciec jest brygadzistą w przędzalni ; jej matka, pochodzenia ukraińskiego, jest gospodynią domową .
W 1952 roku, w wieku czternastu lat, opuściła szkołę i została zatrudniona jako nawijarka w fabryce Lemaire-Destombes w Saint-André, gdzie pracował jej ojciec. Kilka lat później wróciła do tej przędzalni, by śpiewać w teatrze swojego Domu Rodzinnego w ramach audycji radiowej. Nadal uczęszcza na lekcje teatru i tańca klasycznego. W tym samym roku wygrała Mistrzostwa Francji w Gimnastyce .
Jednocześnie bierze udział w lokalnych konkursach wokalnych. Jej nauczyciel teatralny przedstawia ją dyrektorowi stacji radiowej w Lille i po raz pierwszy wchodzi na scenę. Śpiewa w zespołach, aw 1956, w wieku 18 lat, dołączyła do orkiestry w Le Havre .
W 1960 roku wygrała konkurs wokalny organizowany w Olimpii . Zauważa ją dyrektor sali Bruno Coquatrix , który pomaga jej zdobyć kontrakt w kabarecie w Pigalle , Fifty-Fifty .
W 1961 wzięła udział w przesłuchaniu do agenta artystycznego Jacquesa Canettiego , który zmusił ją do podpisania kontraktu nagraniowego. Publikuje swoje pierwsze 45 , wraz z A The Guy of Anywhere i, obok B Nous les Amateurs , coverem zwycięskiej piosenki Konkursu Piosenki Eurowizji 1961 , oryginalnie zinterpretowanej przez Jean-Claude Pascala . Z The Guy of Anywhere (teksty Maurice'a Vidalina i muzyka Jacques'a Datina ) brała udział w krajowej selekcji do Grand Prix Eurowizji 1961 dla piosenki europejskiej i zajęła trzecie miejsce. Dzięki tej piosence zdobyła Grand Prix Festiwalu d'Enghien .
W 1962 roku została wybrana przez francuskiej telewizji publicznej do reprezentowania Francji w siódmej edycji z Eurowizji . Jego pretendentami do tytułu są Alain Barrière , Serge Gainsbourg i zwycięzca Konkursu Piosenki Eurowizji z poprzedniego roku Jean-Claude Pascal z Luksemburga. Piosenka Un premier amour, którą wykonuje, została napisana przez Rolanda Valade i skomponowana przez Claude-Henri Vic . 18 marca 1962, w Villa Louvigny w Luksemburgu , reprezentuje Francję tą piosenką na Konkursie Piosenki Eurowizji "Grand Prix Eurovision de la chanson 1962". Ona idzie do 9 th na szesnastu krajach pod kierunkiem dyrygenta Francka Pourcel . Wygrała konkurs dla Francji , dając krajowi trzecie zwycięstwo. Jean-Claude Pascal, zwycięzca Eurowizji 1961, wręcza mu medal Grand Prix.
W tym samym roku poznaje Jeana Ferrata . Napisał dla niej piosenkę Deux enfants au soleil i zaproponował jej pierwszą część swojej trasy. Ona zawsze pozostanie bardzo blisko Jeana Ferrata i wykona kilka piosenek, które pierwotnie dla niego napisała, w szczególności Deux enfants au soleil , Claude'a Delécluse'a w 1961 roku; Dziecko opuszcza Paryż , autorstwa Georgesa Coulongesa , w 1967 roku i Tout ce que J'aime , autorstwa Philippe Pauletto , w 1970 roku.
W 1963 roku dzieliła scenę ABC z Sachą Distel i otwierała przed Jacques Brel w Olimpii .
W 1963 roku zwrócili się do niej reżyser Jacques Demy i muzyk Michel Legrand o główną rolę w filmie Les Parapluie de Cherbourg . Ale była ofiarą poważnego wypadku samochodowego w Arnay-le-Duc , jej samochód wpadł w poślizg na zakręcie. Jest jeden martwy, 33-letni André Duclos, a trzech ciężko rannych, w tym towarzyszący mu pianista Serge Sentis. Hospitalizowana w Autun , musi przejść wiele operacji i przejść bardzo długą rehabilitację, która trzyma ją z dala od miejsca zdarzenia.
Jacques Brel oferuje mu prawa do piosenki La Fanette na całe życie . Michelle Senlis napisała mu C'est beau la vie do muzyki Jeana Ferrata . Nagrała piosenkę i odniosła wielki sukces komercyjny.
W 1965 roku, wciąż dochodząc do siebie, otworzyła salę dla Salvatore Adamo w Olimpii . Zostawiła wytwórnię Philips dla Polydor .
Jeszcze w 1965 roku zagrała w czołówce popularnego serialu Les Aventures de Saturnin , montażu filmowego z prawdziwymi zwierzętami, któremu aktorzy użyczają głosu i który będzie emitowany do 1970 roku.
W 1968 roku francuska telewizja publiczna wybrano ją ponownie do reprezentowania jej w trzynastej edycji w Eurowizji . Jego piosenka La Source , napisana przez Henri Dijana i Guya Bonneta , a skomponowana przez Daniela Faure'a , jest inspirowana legendą, zaadaptowaną do kina w 1960 roku przez Ingmara Bergmana w jego filmie La Source . 6 kwietnia 1968, W Royal Albert Hall w Londynie , przeniósł się do 10 th pozycji z 17 krajów pod kierunkiem Alaina Goraguer . Pod koniec głosowania krajowego zajmuje trzecie miejsce za Massielem , zwycięzcą dla Hiszpanii z La, la, la i reprezentantem Wielkiej Brytanii Cliffem Richardem , drugi z Gratulacjami . Isabelle Aubret jest pierwszą artystką, która dwukrotnie reprezentowała Francję na Konkursie Piosenki Eurowizji . Guy Bonnet będzie również dwukrotnie reprezentował Francję (w 1970 i 1983).
W maju tego samego roku dzieliła scenę Bobino z piosenkarzem Quebecu Félixem Leclercem . Spektakl przerwały jednak wydarzenia z maja 68 roku i wybuch pobliskiego komisariatu . koncertuje we Francji i za granicą, śpiewając w ponad 70 miastach.
W 1969 opuściła Polydor i podpisała kontrakt nagraniowy z producentem Gérardem Meysem , właścicielem wytwórni Meys oraz producentem Jean Ferrat i Juliette Gréco . W tym samym roku wystąpiła. Czy wiesz, czego potrzebujesz na choinkę? , francuska wersja Czy wiesz, jak rosną choinki? , skomponowany przez Johna Barry'ego do filmu W służbie Jej Królewskiej Mości , szósty odcinek serialu o Jamesie Bondzie .
W 1970 roku brała udział w wyborze francuskiego krajowego do wydania piętnastego dnia Eurowizji . Gra Oliviera, Olivię w duecie z Danielem Berettą . Zajęli drugie miejsce, za Guyem Bonnetem i jego piosenką Marie-Blanche .
Czując się zaniedbywana przez francuskie media, rozpoczęła międzynarodowe tournée, które zaprowadziło ją do Kanady , Algierii , Kuby i Polski . Wróciła na scenę Bobino w 1973 roku i wydała nowy album, The Sun is in an Orange , do którego Alain Bashung , wówczas jeszcze nieznany, napisał dla niej piosenkę.
W 1976 roku wzięła udział w Tokyo Music Festival (en ) i zdobyła nagrodę dla najlepszej wokalistki. W tym samym roku brała udział we francuskim selekcji krajowej w dwudziestym pierwszym wydaniu z Eurowizji . Tłumaczy tam , już cię znam , ale odpada w półfinale.
Następnie wydała dwa nowe albumy: Berceuse pour une femme , w 1977 i Une vie , w 1979 . W 1980 roku otrzymała nagrodę dla najlepszej wokalistki świata , przyznawaną przez japońską publiczność. W następnym roku wyjechała na długą międzynarodową trasę koncertową, która zawiodła ją do ZSRR , Niemiec , Finlandii , Japonii , Kanady i Maroka .
W 1981 roku Isabelle uległa nowemu wypadkowi. Kiedy upada , razem ze swoim partnerem, bokserem Jean-Claude Bouttier , ćwiczy numer na trapezie na galę Union des artistes . Złamała obie nogi i przez długi czas pozostawała niepełnosprawna. W końcu zajmie dwa długie lata rehabilitacji, aby odzyskać władzę w nogach i znowu chodzić.
Jednak w 1983 roku, podczas rekonwalescencji, nagrała 45 rpm, France France (piosenka, którą zaprezentuje francuskiej selekcji do Eurowizji 1983); potem, w 1984 roku, album Le Monde chante , aw 1985 piosenka, która odniosła pewien sukces, 1789 , sygnowana Claude Lemesle i Alice Dona . W tym samym roku wraz z 24 innymi śpiewaczkami wzięła udział w nagraniu płyty La Chanson de la vie , napisanej przez Claude'a Lemesle i skomponowanej przez Alice Dona, na prośbę Marie-Claire Noah dla jej stowarzyszenia Care France, Femmes du Monde . Spotyka pedagoga-kompozytora Michela Sogny'ego i razem z nim doskonali jego pianistyczną grę.
Skończyła się rekonwalescencja, wznowiła swoje wycieczki. W 1986 śpiewała w ZSRR , Kanadzie i Tunezji . W 1987 roku wydała album Vague à l'homme , dzięki któremu otrzymała Nagrodę Prezydenta Republiki, przyznawaną przez jury Académie Charles-Cros . WMarzec 1987śpiewa w Olimpii z Allainem Leprestem w pierwszej części.
W 1989 roku, w dwusetną rocznicę Rewolucji Francuskiej , wydała album zatytułowany 1989 , za który zdobyła nagrodę dla Najlepszego Wykonawcy na festiwalu w Berlinie .
W 1990 roku wydała album Vivre en arrow i wróciła na scenę Olimpii . Nagrywa wiersze z Aragonii do muzyki Léo Ferré i Jeana Ferrata . Zaczyna przejmować artystów bliskich jej sercu: Jacquesa Brela , Guya Béarta , Francisa Cabrela , Serge'a Gainsbourga , Jeana-Jacquesa Goldmana , Nicole Rieu , Henri Salvadora , Alaina Souchona i Charlesa Treneta .
W 1992 roku otrzymała Legię Honorową z rąk Prezydenta Republiki François Mitterranda . Przez resztę dekady stworzyła serię albumów i tras koncertowych, podróżując po Francji i po świecie.
W 2001 roku uczciła swoją czterdziestoletnią karierę dając serię koncertów w Bobinie . W 2006 roku wydała album zatytułowany 2006 . Wśród autorów jego piosenek są Claude Lemesle , który napisał Berceuse pour une femme et Aimer , czy Marys Santini, która podpisała Sahara Sarabande . W tym samym roku wraz z aktorkami Astrid Veillon i Sarą Giraudeau podzieliła się plakatem do Monologues du vagin .
W 2009 roku dołączyła do trasy Tender Age i Têtes de bois i powtórzyła to doświadczenie w 2010 roku.
W 2011 roku dała dwa wyjątkowe koncerty w Palais des Sports w Paryżu , 18 i19 maja.
W 2014 roku była gościem honorowym i matką chrzestną dziewiątego i ostatniego tournée Tender Age i Têtes de bois , zwanego Extra Tour .
23 września 2016Wokalistka wydaje nowy album, zatytułowany Allons Enfants . Swoje nowe piosenki prezentuje na scenie Olimpii w Paryżu , gdzie występuje m.in.3 października2016 . To przedstawienie jest pożegnaniem Isabelle Aubret z paryską publicznością. Podwójna płyta CD i DVD na żywo z tego koncertu w L'Olympia zostaje wydana w dniu3 listopada 2017 r..
Z listopad 2016Znów udział w wycieczce młodym wieku , który obchodzi swoje 10 th -lecie, a następnie rejs wycieczkę w listopadzie. Wreszcie od stycznia dokwiecień 2018, ponownie bierze udział, po raz ostatni, w trasie Tender Age w jej jedenastej edycji.
Piosenkarz następnie wyrusza w trasę, od 2017 roku, po Francji na ostatnią trasę, która powinna zakończyć się w dniu 5 grudnia 2021w pokoju Vim & Arts w Woincourt nad Sommą .