Red Sport International

Red Sports Międzynarodowe (IRS), zwany również „  Sportintern  ” lub „  Red Międzynarodowy Sportu  ” reprezentował komunistycznych frakcji i organizacji sportowych w ramach ruchu robotniczego. Został założony na23 lipca 1921 w Moskwie pod nazwą (później mało używaną) Międzynarodowego Związku Czerwonych Organizacji Kultury Fizycznej, z inicjatywy Nikolaja Podvojskiego, szefa rosyjskiej ogólnej organizacji szkolenia wojskowego „Vsevobuč”.

Jego głównymi misjami była propaganda na rzecz bolszewizmu wśród sportowców z klasy robotniczej oraz walka z wpływami Lucerne Sports International (ISL), socjaldemokratycznej organizacji założonej w Wrzesień 1920w obecności przedstawicieli prawie wszystkich robotniczych organizacji sportowych w Europie. Jednak jego charakter jako pomocniczej organizacji Kominternu , podporządkowanie jego działań interesom radzieckiego sportu, a także represje doznane w różnych krajach, miały szkodliwy wpływ na jego rozwój. IRS osiągnął najwyższą liczbę w swojej historii w 1931 roku, z prawie 275 tysiącami sportowców-robotników zarejestrowanymi w swoich sekcjach (poza Związkiem Radzieckim), podczas gdy ISL miał 1,9 miliona.

IRS zainicjował Międzynarodowe Spartakiady w Moskwie w 1928 r. I Berlinie w 1931 r., A także Międzynarodowy Zjazd Sportowców Przeciw Faszyzmowi i Wojnę Imperialistyczną w Paryżu w 1934 r.

W Kwiecień 1937Komintern postanowił rozwiązać swoją organizację sportową.

Siła robocza w 1931 roku

Kraje z sekcjami IRS Liczba członków
Niemcy 125 000
Austria 10 000
Czechosłowacja:

Federacja Czechosłowacka (Praga)

Sudeckie federacje niemieckie

80 000

 8,000

szwajcarski 5000
We Francji:

Sportowe federacje pracy (Paryż)

Federacje sportowe Alzacja-Lotaryngia

9 000

10 000

Szwecja   8,000
UK   5000
Kanada   4000
Stany Zjednoczone   1000
Grecja   2000
Całkowity 272,500

Bibliografia

Powiązane artykuły

Bibliografia

  1. Według André Gounota, ruchy sportowe robotników w Europie (1893-1939). Wymiar transnarodowy i różnice lokalne , Strasburg, Presses universitaire de Strasbourg, 2016, s. 140.