Henri Wallon (1879-1962)
Henri Wallon
Henri Wallon , urodzony dnia15 czerwca 1879w Paryżu , mieście, w którym zmarł1 st grudzień +1.962, jest francuskim psychologiem , lekarzem i politykiem . Jest dyrektorem studiów w École Pratique des Hautes Etudes i profesorem w Collège de France . Jego nazwa jest związana z planem Langevina-Wallona , projektem reformy francuskiego systemu edukacji (1947).
Biografia
Urodził się w Paryżu, w rodzinie republikańskiej i katolickiej z północy . Jest wnukiem polityka i historyka Henriego Wallona , którego wkład w powstanie III RP jest decydujący: przyjmuje w szczególności poprawkę walońską , która uświęca istnienie Republiki. Wallon zaangażował się politycznie w czasie romansu Dreyfusa , razem ze swoim przyjacielem z dzieciństwa, Henri Piéronem , z którym przeszedł agrégation z filozofii.
Ścieżka szkoleniowo-badawcza
Student Lycée Louis-le-Grand , następnie École normale supérieure (1899), agrégé in philégé (1902), dyscyplinę, którą przez rok nauczał w Lycée de Bar-le-Duc , potem zwrócił się ku psychologii i studia medyczne dzięki stypendium Fundacji Thiers . W 1908 roku obronił pracę medyczną zatytułowaną Delirium of prześladowania: chroniczne majaczenie oparte na interpretacji w szpitalu Salpêtrière . Jako lekarz został zmobilizowany w czasie I wojny światowej i interesował się neurologią .
Psychologię rozpoczął od konsultacji w ośrodku medyczno-psychologicznym (1908-1931). W 1920 r. Był wykładowcą na Sorbonie . W 1925 roku obronił pracę doktorską pod tytułem l'Enfant turbulent, następnie został kierownikiem studiów w École Pratique des Hautes Etudes (1927), gdzie w 1922 roku założył laboratorium psychobiologii dziecięcej . profesor w Collège de France (1937) i przeszedł na emeryturęStyczeń 1950.
W 1936 r. Przewodniczył międzyresortowej komisji, której zadaniem była ocena liczby tzw. Dzieci „upośledzonych” lub „upośledzonych” we Francji i która musiała opracować metody (testy), które można by wykorzystać do takiego badania. Badanie zostało odwołane z braku funduszy, ale wznowiono je podczas II wojny światowej , w 1943 r. Pod kierunkiem D. r Mande, z inicjatywy dwóch byłych członków komitetu: Henry'ego Decugisa i D. r. Georgesa Heuyera .
W czasie II wojny światowej reżim Vichy wydał mu zakaz nauczania i wstąpił do ruchu oporu pod pseudonimem „Hubert”. Jego dwie kariery polityczne i naukowe połączyły się w 1944 r., Kiedy został powołany przez Paula Langevina na członka komisji ds. Reformy oświaty, która opracowała plan Langevina-Wallona , najpierw jako wiceprzewodniczący, a następnie jako prezydent po śmierci .
W 1948 roku stworzył czasopismo Enfance . Był prezesem Francuskiej Grupy Nowej Edukacji od 1946 do 1962 roku.
Zaangażowanie polityczne
Henri Wallon został członkiem SFIO w 1931 r., A następnie wstąpił do PCF w 1942 r., Po egzekucji Georgesa Politzera i Jacquesa Solomona : „Dwóch młodych ludzi zostało zamordowanych. Musimy wypełnić luki… ”. Opuszcza swoje laboratorium na rozkaz ruchu oporu, aby nie zostać aresztowanym. Po kilku dniach ukrycia wrócił z żoną Germaine Wallon do jej domu przy rue de la Pompe w Paryżu, nie wracając do swojego laboratorium.
Po wyzwoleniu był członkiem Tymczasowego Rządu Republiki Francuskiej, któremu przewodniczył Charles de Gaulle jako Sekretarz Generalny Edukacji Narodowej , aż do9 września 1944. WLuty 1945zasiada w Tymczasowym Zgromadzeniu Konsultacyjnym , zastępując Frédérica Joliot-Curie . Został wtedy wybrany zastępcą komunistycznym (Październik 1945-1946).
Stanowiska teoretyczne
- Etap impulsywny (od 0 do trzech miesięcy). W życiu niemowlęcym dominują doznania wewnętrzne (introceptywne) oraz czynniki afektywne utrzymywane z otaczającymi je osobami. Na poziomie motorycznym okres ten charakteryzuje się słabą kontrolą motoryczną, a zatem zaburzeniem gestykulacji. To jakość reakcji osób wokół niemowlęcia pozwoli mu przejść od zaburzeń gestykulacji do zróżnicowanych emocji ;
- Etap emocjonalny (od 3 miesięcy do 1 roku). Pojawienie się początku samorozpoznania dzięki spojrzeniu innych. Pojawienie się czterech emocji : radości , smutku , złości i bólu . Wciąż w niezróżnicowanym synkretyzmie, to znaczy nie rozróżnia siebie od innych, dopiero na następnym etapie synkretyzm będzie się stopniowo różnicował.
- Faza sensomotoryczna i projekcyjna (od 1 do 3 lat). Dla dziecka dominuje wówczas wpływ świata zewnętrznego. Integracja tego zewnętrznego wpływu będzie sprzyjać przebudzeniu dwóch rodzajów inteligencji: jednej praktycznej , poprzez manipulowanie przedmiotami i własnym ciałem, drugiej „dyskursywnej”, przez naśladowanie i przyswajanie języka ;
- Faza personalizmu (od 3 do 6 lat) charakteryzuje się również przewagą funkcji afektywnych nad inteligencją . W wieku około 3 lat dziecko ma tendencję do przeciwstawiania się dorosłemu w swego rodzaju negatywistycznym kryzysie , mówiąc „nie” pozwala mu wzmocnić autonomię myślenia. W tym samym okresie, w wieku około 4 lat, również wejdzie w fazę uwodzenia, to znaczy, że jego zachowanie zmieni się pod okiem innych, będzie też generalnie chciał robić wszystko dobrze, aby być kochanym. Następnie w wieku około 5 lat po tych okresach następuje okres naśladowania ruchowego i społecznego, co pozwala mu na integrację ról społecznych. W ten sposób dziecko wyraża ambiwalencję, która wiąże je z prestiżowym modelem, jaki reprezentuje dla niego dorosły;
- Etap kategoryczny (od 6 do 11 lat). Tutaj to zdolności intelektualne wydają się mieć pierwszeństwo przed emocjonalnymi. W czasie nauki dziecko nabywa zdolności dobrowolnej pamięci i uwagi . Jego inteligencja uzyskuje dostęp do tworzenia kategorii mentalnych, które prowadzą do zdolności abstrakcji . To także początek dopełniania osobowości.
- Etap dojrzewania zaczyna się po 11 roku życia i charakteryzuje się prymat emocjonalnych problemów . Dojrzewanie powoduje również ponowne dostosowanie schematu ciała i przetasowanie konstrukcji jego osobowości, jego świadomość rozwija się równolegle.
Kładąc nacisk na nieciągłość i koncepcję kryzysu, która leży u podstaw tej nieciągłości, Henri Wallon był wierny heglowskim tezom dialektyki . Tym różni się od Jeana Piageta , który w swoim własnym opisie etapów rozwoju dziecięcego podkreśla raczej interakcje ze szkodą dla zerwania. Émile Jalley zauważa również , że Henri Wallon był w interakcji z psychoanalizą: według tego autora Wallon podjął pewne obserwacje lub koncepcje Zygmunta Freuda w swoich teoretycznych opracowaniach . Obserwacja dokonana przez Wallona, opublikowana w 1931 r. Pod tytułem „Jak rozwija się pojęcie właściwego ciała u dzieci”, zainspirowała koncepcję „ sceny lustrzanej ”, którą szczególnie rozwinął psychoanalityk Jacques Lacan .
Publikacje
-
Prześladowanie delirium. Przewlekłe majaczenie oparte na interpretacji , praca doktorska z medycyny, Baillière, Paryż, 1909
-
Świadomość i podświadome życie , w: Georges Dumas , New Treatise on Psychology , PUF, Paryż (1920-1921)
-
L'Enfant turbulent , praca doktorska w listach, Alcan, Paryż, 1925, przedruk. PUF-Quadrige, Paryż, 1984 ( ISBN 2130384501 )
-
Początki charakteru u dziecka. Preludia o osobowości sentyment, Boisvin, Paryż, 1934, stroik. PUF-Quadrige, Paryż, 2002 ( ISBN 2130528171 )
-
La Vie Mental , Social Publishing, Paryż, 1938, przedruk. 1982
-
The Psychological Evolution of the Child , A. Colin, Paryż, 1941, trzcina. 2002, wyd .: Armand Colin, 1941, przedruk. 2002 ( ISBN 2200263031 )
-
Od aktu do myśli , esej o psychologii porównawczej , Flammarion, Library of Scientific Philosophy , Paryż, 1942, Reed. 1970
-
The Origins of Thought in Children , PUF, Paryż, 1945, trzcina. 1963
-
Zasady psychologii stosowanej , Armand Colin, Paryż, 1938
-
Poziomy fluktuacji ego [1956], The Psychiatric Evolution , s. 607-617 , październikgrudzień 2007, ( ISSN 0014-3855 )
- Przedstawione przez Émile Jalley i Liliane Maury: Pisma od 1926 do 1961 - Psychologie et dialectique , Messidor, 1990
Uwagi i odniesienia
-
Cyfrowe Archiwa stanu cywilnego Paryża , świadectwo urodzenia n ° 5/1879/1615, data i miejsce śmierci wspomnianego na marginesie aktu (konsultowany w dniu 5 stycznia 2013 roku).
-
Charmasson, Méchine i Parot 2001 .
-
" Praca medyczna, Wydział Lekarski w Paryżu, ogłoszenie Sudoc " ,1908.
-
Dekret z 14 lutego 1937 r., Archiwa Collège de France.
-
R. Mande " chodzi o badania na spisu nieprawidłowych dzieci ", Cahiers de Fundacja Francuskiej pour l'Etude des problemy humaine , Paryż, Librairie de Médicis, n O 4,Listopad 1945, s. 83-95.
-
„ Wallon, Henri (1879–1962) ” , BnF,2017.
-
R. Zazzo, „Henri Wallon alias Hubert” , w: Renée Zazzo, Where is the psychology of the child? , Mediacje,1983, s. 229-231.
-
Childhood , 1963, n o 1-2 s. 121-150 .
-
Marie-Christine Laznik, „Mirror Stadium” , w: Alain de Mijolla , International Dictionary of Psychoanalysis , vol. 2: M / Z , Calmann-Lévy,2002( ISBN 2-7021-2530-1 ) , str. 1627-1628.
Załączniki
Bibliografia
-
Thérèse Charmasson, Stéphanie Méchine i Françoise Parot, „ The archives of Henri Wallon ”, Revue d'histoire des sciences sociales , vol. 2, n O 5,2001, s. 117-142 ( czytaj online ).
- „ Homage to Henri Wallon ”, L'Évolution psychiatrique , Centre d'éditions psychiatriques, t. XXVII, n O Istyczeń marzec 1962
-
„ In Memoriam: Henri Wallon (1879-1962) ”, Revue Française de Sociologie , vol. 4, N O 1,Styczeń marzec 1963, s. 11
-
Emile Jalley
-
Czytelnik waloński Zygmunta Freuda i Jeana Piageta. Trzy badania, a następnie teksty Wallona na temat psychoanalizy , Éditions La Dispute, wyd. „Land”, 1981, ( ISBN 2209054060 )
-
Wallon: Mental life , Les Éditions sociales , Paryż, 1982
-
Freud, Wallon, Lacan. Dziecko z lustrem , Wydawnictwo EPEL, Paryż, 1998
- „Wallon Henri - (1879–1962)”, Encyclopædia Universalis , [ czytaj online ]
- "Walonia: epistemologiczny wygląd" Les Cahiers de Psychologie politique , n O 10,styczeń 2007, [ czytaj online ]
- Serge Nicolas, „Henri Wallon (1879-1962) w Collège de France”, Bulletin de psychologie , 2003, vol. 56, n o 463, 105-119.
-
René Zazzo , psychologia i marksizm; życie i twórczość Henri Wallona. Paryż, Denoël Gonthier, 1975.
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne
-
Dokumentacja urzędowa :
- Zasoby badawcze :
- Zasoby dotyczące życia publicznego :
- Zasoby związane ze zdrowiem :
-
Hélène Gratiot-Alphandéry , „ Henri Wallon (1879–1962) ”, Perspectives: kwartalny przegląd edukacji porównawczej , t. 24, bez kości 3-4,1994, s. 821-835 ( czytaj online , dostęp 13 maja 2020 ).