Wehrmacht - Heer | ||
Płyta paska Heera. | ||
kreacja | 21 maja 1935 | |
---|---|---|
Rozpuszczenie | Sierpień 1946 | |
Kraj | Niemcy i inne kraje w Europie , Afryce i Azji , ZSRR | |
Wierność | Rzesza Niemiecka | |
Rodzaj |
Infantry Panzer Panzergrenadier Cavalry Artillery |
|
Rola | obrona narodowa | |
Jest częścią | Wehrmacht | |
Garnizon | Siedziba Führer | |
Stary nominał | Reichswehr | |
Motto | Gott mit uns („Bóg z nami”) | |
Wojny | Druga wojna światowa | |
Dowódca historyczny |
Walther von Brauchitsch (od4 lutego 1938 w 19 grudnia 1941) Adolf Hitler (z19 grudnia 1941 w 30 kwietnia 1945) Ferdinand Schörner (z30 kwietnia 1945 w 8 maja 1945 r) |
|
Heer Wehrmachtu - w skrócie „WH” za „Wehrmacht - Heer” - stanowiła składową gruntu z sił zbrojnych Trzeciej Rzeszy z21 maja 1935 w Maj 1945.
Poprzedzała ją Reichswehra w ramach Republiki Weimarskiej, a dziesięć lat po zakończeniu II wojny światowej stała się Heer of the Bundeswehr w Republice Federalnej Niemiec (założona w 1955 r., Członek NATO ) i Heer of the Nationale Volksarmee w NRD (utworzony w 1956 r., Członek Układu Warszawskiego ).
Traktat Wersalski podpisany w dniu28 czerwca 1919 między Niemcami a aliantami pod koniec I wojny światowej i ogłosił 10 stycznia 1920 rokreślił sankcje nałożone na Niemcy i ich sojuszników. Ten ostatni, który nie był reprezentowany na konferencji, został pozbawiony kolonii i części praw wojskowych, odcięty od niektórych terytoriów i poddany ciężkim reparacjom ekonomicznym. Klauzule wojskowe stanowią piątą część dokumentu i stwierdzają, że:
„Termin„ Reichswehr ”definitywnie zniknął z oficjalnego użytku od 1935 r., A armia niemiecka została nazwana terminem„ Wehrmacht ”podczas przywrócenia poboru ... Łącznie na 80 milionów mieszkańców było 17 893 200 osób. byli w mundurach w latach 1939-1945; około 5 100 000 zginęło lub zaginęło, a 5 300 000 zostało rannych, z czego około połowa po katastrofie20 lipca 1944a więc w ostatnich dziewięciu miesiącach wojny ” .
Plik 4 lutego 1938, Adolf Hitler rozpuszcza Ministerstwo wojny Rzeszy .
Ministerstwo Uzbrojenia i Amunicji RzeszyKwestia dostaw dla sił zbrojnych leży w gestii Ministerstwa Uzbrojenia i Uzbrojenia Rzeszy , na czele którego stał Fritz Todt od 1940 roku do jego przypadkowej śmierci w 1942 roku, a następnie Albert Speer w latach 1942-1945.
Heer był naczelnym dowódcą OKH (dosłownie tłumaczonym jako „Naczelne Dowództwo Armii”), Hitler osobiście przyjął rolę szefa armii.Grudzień 1941w dniu jego samobójstwa na30 kwietnia 1945.
Ia | Führungsabteilung (Sztab Generalny) |
Ib | Nachschubtruppe - Quartiermeisterabteilung (logistyka - kwatermistrz generalny ) |
Ic | Feindaufklärung und Abwehr (wywiad wojskowy) |
ID | Ausbildung (instruktaż, szkolenie) |
IIa | 1. Adiutant ( osobisty oficer) (dział personalny, oficerowie) |
IIb | 2. Adiutant (Unteroffiziere und Mannschaften) (dział personalny, podoficerowie i szeregowcy) |
III | Militärgerichtsbarkeit (wymiar sprawiedliwości wojskowej) |
IVa | Intendant (Rechnungswesen, allgemeine Verwaltung) (zarządca generalny: księgowość i administracja ogólna) |
IVb | Arzt (służba medyczna) |
IVc | Veterinär (służba weterynaryjna) |
IVd | Geistlicher (kapelan) |
Heeresgruppe | Siedziba garnizonu | Kompozycja | Zmiana nazwy po restrukturyzacji |
---|---|---|---|
1 | Berlin |
I. , II. , III. i VIII. Armeekorps Kommandanturen der Befestigungen bei Breslau, Glogau, Neustettin und Oppeln Grenzkommandantur Küstrin; Inspektion der Ostbefestigungen |
Heeresgruppe North |
2 | Frankfurt nad Menem |
V. , VI. i XII. Armeekorps ; Generalkommando der Grenztruppen Saarpfalz Kommandostäbe Eifel und Oberrhein, Landwehrkommandeure Hanau und Heilbronn (Neckar) Inspektion der Grenzbefestigungen |
Heeresgruppe C |
3 | Drezno | IV. , VII. i XIII. Armeekorps | AOK 8 |
4 | Lipsk | XIV. , XV. i XVI. Armeekorps | AOK 10 |
5 | Wiedeń |
XVII. i XVIII. Armeekorps 4. leichte Division i 2. Panzer-Division Festungsinspektion XI |
AOK 14 |
6 | Hanower | IX. , X. i XI. Armeekorps | AOK 4 |
Gliederung (de) w są schematy dając strukturę jednostki bojowej.
Podziały Jednostki niepodzieloneKampfgruppe (- w krótkim KG i dosłownie tłumaczenia w języku francuskim jako „grupa bojowa” była tymczasowa grupa bojowa, ogólnie nazwane jego dowódcy i blisko w duchu do „ Bojowego Dowództwa ” z US Army .
Niezmechanizowane dywizje piechoty liniowej stanowiły większość wojsk niemieckich podczas II wojny światowej. Większość transportu odbywała się głównie wozami konnymi.
Dywizje te znały różne typy organizacji: typ 1939 lub typ początkowy, typ 1941, typ 1943 (dywizja piechoty nowego typu Art ), typ 1944 ( Volksgrenadiere ). Różne formy organizacyjne podejmowane są w pracach George'a F. Nafzigera dotyczących niemieckich dywizji piechoty z okresu II wojny światowej , można też zapoznać się z Kriegsgliederunge opublikowanym m.in. w recenzji Panzer Voran autorstwa Alaina Verwichta.
1939 lub początkowa organizacja typuSekcje piechoty (niem. Zug ) składały się z trzech grup (niem. Gruppe ) trzynastu żołnierzy (służących z lekkiego karabinu maszynowego) i trzyosobowej drużyny obsługującej moździerz 50 mm . Trzy kompanie lekkie miały trzy sekcje i dodatkowo półsekcję wyposażoną w dwa ciężkie karabiny maszynowe wg K.St.N. - 131 b z2 listopada 1937podczas gdy ciężka kompania miała osiem ciężkich karabinów maszynowych i sześć moździerzy 81 mm .
Całość utworzyła batalion piechoty.
Każdy pułk piechoty miał:
Każda dywizja piechoty miała:
Szczegóły organizacji dywizji piechoty przedstawiono w poniższej tabeli, ale zgodnie z typem Kstn 1939 .
Jest to dywizja piechoty, która składa się z jednego pułku piechoty i pułku artylerii. Siła liczy 8100 żołnierzy, która dzieli się na 280 oficerów , 71 starszych podoficerów , 1224 podoficerów i 6525 podoficerów (szeregowych i kaprali ).
Jednostki (Truppentool) | Kstn
(nr) |
Oficerowie ( oficer ) | Administracyjne (Beamte) | Podoficerowie (Unteroffiziere) | Podoficerowie (Männer) | Całkowita siła robocza |
---|---|---|---|---|---|---|
|
21 | 16 | 13 | 19 | 72 | 120 |
|
2076 | 1 | 0 | 1 | 5 | 7 |
|
1076 | 1 | 0 | 8 | 37 | 46 |
(Suma częściowa) Personel działu (Oddział-Stab) | - | 18 | 13 | 28 | 114 | 173 |
|
101 (R) | 7 | 1 | 5 | 32 | 45 |
|
221 | 1 | 0 | 6 | 25 | 32 |
|
196 | 1 | 0 | 8 | 68 | 77 |
|
111 (R) | 5 x 3 | 2 x 3 | 15 x 3 | 51 x 3 | 219 |
|
131 (O) | 4 x 9 | 0 | 25 x 9 | 157 x 9 | 1,674 |
|
151 (O) | 5 x 3 | 0 | 37 x 3 | 155 x 3 | 591 |
|
353 (Zug) | 1 | 0 | 6 | 36 | 43 |
|
171 (Anhalt) | 3 | 0 | 17 | 96 | 116 |
|
184 | 5 | 0 | 31 | 127 | 163 |
|
201 | 2 | 0 | 9 | 88 | 99 |
(ST) pułk piechoty (pułk piechoty) | - | 86 | 7 | 463 | 2 503, | 3 059, |
|
1106 | 5 | 3 | 9 | 33 | 50 |
|
1192 | 1 | 0 | 10 | 26 | 37 |
|
1141 | 4 | 0 | 28 | 112 | 144 |
|
353 | 4 | 0 | 24 | 152 | 180 |
(ST) Jednostka przeciwpancerna (Panzer-Abwehr-Abteilung) | - | 14 | 3 | 71 | 323 | 411 |
|
401 | 8 | 0 | 8 | 27 | 43 |
|
551 | 1 | 0 | 6 | 44 | 51 |
|
403 (R) | 6 x 3 | 2 x 3 | 7 x 3 | 26 x 3 | 123 |
|
553 | 1 x 3 | 0 | 5 x 3 | 39 x 3 | 135 |
|
528 | 1 x 3 | 0 | 1 x 3 | 8 x 3 | 30 |
|
433 (R) | 4 x 6 | 0 | 23 x 6 | 144 x 6 | 1,026 |
|
405 (R) | 6 | 2 | 7 | 26 | 41 |
|
553 | 1 | 0 | 5 | 39 | 45 |
|
528 | 1 | 0 | 1 | 8 | 10 |
|
456 | 4 x 2 | 0 | 19 x 2 | 150 x 2 | 346 |
(ST) Pułk Artylerii Polowej ( Pułk Artylerii) | - | 73 | 8 | 242 | 1,095 | 1,418 |
|
702 | 5 | 1 | 8 | 26 | 40 |
|
711 | 4 x 2 | 0 | 17 x 2 | 170 x 2 | 382 |
|
743 | 2 | 1 | 8 | 43 | 54 |
(ST) Batalion Inżynierów (Batalion Pionier) | - | 15 | 2 | 50 | 409 | 476 |
|
806 | 3 | 2 | 2 | 17 | 24 |
|
831 | 6 | 0 | 35 | 202 | 243 |
|
859 | 5 | 0 | 39 | 129 | 173 |
(ST) Oddziałowa jednostka komunikacyjna (Division-Nachrichten-Abteilung) | - | 14 | 2 | 76 | 348 | 440 |
|
1202 | 10 | 1 | 15 | 29 | 55 |
|
1225 | 1 | 0 | 4 | 26 | 31 |
|
1241 | 3 x 6 | 0 | 15 x 6 | 97 x 6 | 690 |
|
2131 | 5 | 4 | 34 | 210 | 253 |
|
1253 | 5 | 0 | 23 | 201 | 229 |
(ST) Usługi logistyczne (Nachschub Dienste) | - | 39 | 5 | 166 | 1,048 | 1,258 |
|
1282 | 1 | 1 | 4 | 38 | 44 |
|
1278 | 3 | 2 | 22 | 119 | 146 |
|
2086 | 0 | 7 | 6 | 9 | 22 |
(ST) Usługi administracyjne (Verwaltung Dienste) | - | 4 | 10 | 32 | 166 | 212 |
|
1310 | 8 | 2 | 32 | 244 | 286 |
|
1365 | 1 x 2 | 0 | 5 x 2 | 35 x 2 | 82 |
Usługi sanitarne (Sanitär Dienste) | - | 10 | 2 | 42 | 314 | 368 |
Firma weterynaryjna (Vétérinär Kompanie) | 1415 | 6 | 1 | 24 | 203 | 234 |
Jednostka żandarmerii polowej (Feldgendarmerie Trupp) | 2033a | 1 | 0 | 30 | 2 | 33 |
Poczta polowa (zmotoryzowana) (Feldpost Amt (mot.)) | 2251 | 0 | 18 | 0 | 0 | 18 |
RAZEM Osobiste | - | 280 | 71 | 1 224, | 6 525, | 8,100 |
Piechota sekcji ( niemiecka Zug ) składała się z czterech grup ( po niemiecku Gruppe ) składającej się z dziesięciu mężczyzn i grupy trzech mężczyzn używających moździerza 50 mm firmy K.St.N. 131 c z pierwszegoLuty 1941. Trzy lekkie kompanie nie miały już ciężkich karabinów maszynowych, ale teoretycznie były wyposażone w trzy karabiny przeciwpancerne. Firma posiadała 12 ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy od 6 do 81 mm .
Reszta organizacji była podobna do organizacji typu 1939. Organizacja ta jest szczególnie reprodukowana w Kriegsgliederunge opublikowanym w numerach 32, 34 i 39 czasopisma Panzer Voran .
Organizacja typu 1943 lub Neue ArtBrak dostępnych żołnierzy w wyniku strat poniesionych w Rosji skłonił niemieckie dowództwo do zreorganizowania dywizji piechoty z wykorzystaniem mniejszej liczby ludzi.
Sekcje piechoty zostały zredukowane do trzech grup po dziewięciu ludzi, a każda lekka kompania miała trzy plutony oprócz grupy dwóch moździerzy 81 mm według K.St.N. 131 n od1 st październik 1943. Ciężka kompania każdego batalionu dysponowała 12 ciężkimi karabinami maszynowymi i sekcją moździerzy (6 moździerzy 81 mm lub 4 moździerze 120 mm ).
Ta organizacja została przeorganizowana Maj 1944według K.St.N. 131 n od1 st maja 1944 : lekkie kompanie miały wymienić swoje dwa moździerze 81 mm na dwa ciężkie karabiny maszynowe, a moździerze 81 mm zostały zgrupowane w ciężkiej kompanii, która miała sześć ciężkich karabinów maszynowych, sześć moździerzy 81 mm i czasami cztery moździerze 120 mm zastąpione przez sześć dodatkowych moździerzy 81 mm .
Pułk piechoty został zredukowany do dwóch batalionów piechoty zamiast trzech. Reszta organizacji pułku była podobna do poprzedniego typu, z tym wyjątkiem, że część dział przeciwpancernych pułku zastępowano czasami panzerschreckami w liczbie 18 panzerschrecków zamiast baterii trzech dział przeciwpancernych, jak twierdził pluton saperów. rozrosło się do sześciu szwadronów, a pułkowy oddział rozpoznawczy był najczęściej wyposażany w rowery zamiast koni.
Batalion przeciwpancerny miał teoretycznie kompanię niszczycieli czołgów (14 maszyn), dwie kompanie przeciwpancerne z 12 działami każda oraz kompanię lekkich dział przeciwlotniczych.
Eskadrę zwiadowczą zastępuje batalion strzelców podobny do batalionu piechoty.
Kompanie inżynieryjne zostały teraz wzmocnione dwoma ciężkimi karabinami maszynowymi, dwoma moździerzami 81 mm i bronią przeciwpancerną (karabiny przeciwpancerne lub panzerschreck).
Pozostała część organizacji dywizji nie różniła się znacząco od poprzedniego typu.
Organizacja ta jest reprodukowana w szczególności w Kriegsgliederunge opublikowanym pod numerami 22, 31, 32, 44 i 46 przeglądu Panzer Voran .
Organizacja typu 1944 lub VolksgrenadiereOstatnia rekonstrukcja nastąpiła jesienią 1944 r. I dotyczyła głównie reorganizacji lekkich kompanii batalionów piechoty zgodnie z K.St.N. 131 v. 1 st listopad 1944.
W 1943 r. Wszystkie dywizje piechoty zmotoryzowanej zostały przemianowane na Dywizję Grenadierów Pancernych i zamiast pozostawać we właściwej piechocie, przeszły pod odpowiedzialność dowództwa wojsk pancernych.
Piechota tych dywizji jest transportowana w ciężarówkach (jeśli takie są), ale nie w półgąsienicach, pomimo tego, co może sugerować nazwa Panzergrenadier , chociaż są pewne wyjątki od tej reguły.
Panzergrenadier-divisione znał co najmniej cztery typy organizacji, które nie zawsze są podejmowane przez wszystkich autorów.
Cztery typy to:
Podczas gdy większość niemieckich batalionów piechoty była podzielona na trzy kompanie lekkie i jedną kompanię ciężką, w różnych Kriegsgliederunge wydaje się, że niektóre dywizje grenadierów pancernych miały bataliony czterech lekkich kompanii (18 lekkich karabinów maszynowych - po dwa na oddział 12 żołnierzy). -, cztery ciężkie karabiny maszynowe, dwa moździerze 81 mm i kilka lekkich broni przeciwpancernych typu Panzerbüchse lub schwere Panzerbuchse ).
Dwanaście pułkowych dział przeciwpancernych zostało zgrupowanych w dodatkowej kompanii, a pułkowe haubice piechoty również miały swoją kompanię.
Ten typ organizacji był m.in. wykorzystywanych przez 15 th Panzergrenadierdivision (przegląd Panzer Voran , numery 10 i 44) Feldherrnhalle Panzergrenadierdivision (przegląd Panzer Voran numer 39), przy czym 29 th Panzergrenadierdivision (przegląd Panzer Voran numer 44), a także 90 -tego Panzergrenadierdivision według Nafzigera w jego pracy nad oddziałami pancernymi.
Drugi typ 1943Pułki grenadierów pancernych wzorują teraz swoją organizację na swoich zmotoryzowanych odpowiednikach w dywizjach pancernych i dlatego mają trzy lekkie kompanie (18 lekkich karabinów maszynowych - po dwa na oddział 12 żołnierzy, zwiększając do 11 żołnierzy z Listopad 1943-, 4 ciężkie karabiny maszynowe, dwa moździerze 81 mm i - bardzo teoretycznie - 4 panzerschreck) oraz ciężką kompanię (bateria przeciwpancerna z trzema działami przeciwpancernymi i plutonem sześciu moździerzy 81 mm lub czterech moździerzy 120 mm ). Pułk z trzema batalionami pancernymi ma również kompanię haubic piechoty (75 mm leIg i / lub 150 mm SiG ), czasem kompanię przeciwlotniczą (12 dział 20 mm ), a od 1944 r. Kompanię pionierów (szturmowców).
Batalion rozpoznawczy składa się z kompanii pojazdów zwiadowczych (trzy plutony po 6 pojazdów i dwa wozy dowodzenia), trzech kompanii piechoty zwiadowczej (uzbrojenie identyczne z kompanią panzergrenadiere) wyposażonych albo w motocykle, Kübelwagens, albo rzadko w półgąsienice kompanii lekkiej i ciężkiej (pluton pionierów, pluton czołgów i bateria armat lekkich Leig 75 mm ).
Batalion czołgów to trzy kompanie Stugów (teoretycznie 14 pojazdów na kompanię).
Batalion przeciwpancerny to teoretycznie dwie samonośne kompanie ( 12 niszczycieli czołgów typu Marder na kompanię) i jedna kompania holowana ( 12 dział przeciwpancernych).
Batalion inżynieryjny ma trzy kompanie szturmowe (każda z 18 lekkimi karabinami maszynowymi , dwa ciężkie karabiny maszynowe, dwa moździerze 81 mm i sześć miotaczy ognia) oraz kompanię pontonową.
Artylerii pułku trzy bataliony (zarówno łagodne do 12 haubic od 105 mm i ciężkich do 12 haubic od 150 mm lub 8 haubic od 150 mm i 4 pistoletów dalekiego zasięgu dla akumulatora przed zapaleniem 100 mm ).
Batalion przeciw samolotu w dwóch dużych firm (każdy z 4 dział o 88 mm i 3 wyrzutnie z 20 mm ), a światło firmy ( 12 dział od 20 mm ).
Organizację tę podejmuje Nafziger w swojej pracy nad oddziałami pancernymi, a także w magazynie Panzer Voran nr 14 (18 Pzgrd, 25 Pzgrd, 4 SS Pzgrd), 44 (15 Pzgrd, 29 Pzgrd).
Wpisz sierpień 1944Nafziger twierdzi w swojej pracy nad oddziałami pancernymi, że ciężka kompania batalionów pancernych straciła baterię dział przeciwpancernych na rzecz dwóch baterii dział przeciwlotniczych (działa 3 x 20 mm na baterię) podczas pracy nad dywizjami SS i spadochroniarzami. przedstawia schemat ciężkiej kompanii panzergrenadiere posiadającej oprócz baterii moździerzy baterię dział przeciwpancernych (3 działa i 3 lekkie karabiny maszynowe) oraz drugą baterię dział przeciwlotniczych (trzy działa 20 mm ) moździerze 81 mm lub cztery 120 mm moździerze ).
Jest więc możliwe, że idealna ciężka kompania obejmowała baterię przeciwpancerną i baterię przeciwlotniczą, ale w przypadku niedoborów dział przeciwpancernych baterię przeciwpancerną można by zastąpić baterią przeciwlotniczą. Kriegsgliederung od1 st październik 1944od 23. pancerna Division w czasopiśmie pancerna Vöran n O 44 jest także przedstawiona na obecność ppanc pistoletów zenitowych w każdym z dużych linii i czterech batalionów silnikowych pancernej, powodując, może być tak, że organizacja była standard do osiągnięcia.
Reszta organizacji dywizji nie różniła się znacząco od poprzedniej organizacji poza tym, że batalion przeciwpancerny był teraz teoretycznie wyposażony w Stug i / lub Jagdpanzer IV zamiast Mardera.
Typ 1945 lub Freie GliederungNiektóre bataliony pancerne zostały zrestrukturyzowane od listopada 1944 do pięciu kompanii: trzy kompanie lekkie (pluton szturmowy w pełni wyposażony w Sturmgewehre - z 3 oddziałami po 9 żołnierzy - i dwa standardowe plutony z 6 lekkimi karabinami maszynowymi - każda z 3 eskadrami po 9 żołnierzy - oraz 3 panzerschrecke dla firmy), kompania karabinów maszynowych (8 lub 12 ciężkich karabinów maszynowych, bateria dział przeciwpancernych z 3 działami przeciwpancernymi plus 3 lekkie karabiny maszynowe lub 3 działa przeciwlotnicze 20 mm i przeciwlotnicze bateria lotnicza 3 dział przeciwlotniczych 20 mm ), piąta kompania przegrupowała wszystkie moździerze batalionu (8 moździerzy 81 mm i 4 moździerze 120 mm ).
Reszta organizacji dywizji nie różniła się znacząco od tego typu Sierpień 1944.
Organizację tę podejmuje Nafziger w swojej pracy nad oddziałami pancernymi, w szczególności dla 10 Pzgrd, 25 Pzgrd, Brandenburg Pzgrd i Kumark Pzgrd.
Zmotoryzowana piechota Wermarchtów składała się z jednostek transportowanych ciężarówkami. Ten typ dywizji zostanie w 1943 roku przekształcony w Panzergrenadier- Division.
Piechota zmotoryzowana przeszła przez trzy rodzaje kolejnych organizacji, zanim została przekształcona w dywizję pancernych Grenadierów według Nafzigera:
Dywizja Zmotoryzowanej Piechoty Typu 1939 odpowiadała organizacji swojego niezmotoryzowanego odpowiednika, z tym wyjątkiem, że była w pełni wyposażona w ciężarówki do transportu sprzętu i całej piechoty.
W związku z tym miał:
Organizacja ta jest zajęta przez Nafziger w swojej pracy na wojsk pancernych, w szczególności w odniesieniu do 2 -go , 13 th i 20 th zmotoryzowanej dywizji piechoty.
Typ luty 1941Oddział zmotoryzowany typu Luty 1941został zredukowany do dwóch zmotoryzowanych pułków piechoty, ale z drugiej strony zdobył motocyklowy batalion piechoty i po reformie piechoty z 1941 roku zmodyfikowała organizację batalionu piechoty, który miał teraz trzy lekkie kompanie piechoty (12 lekkich karabinów maszynowych - po jednym na oddział 10 ludzi -, 3 moździerze 50 mm i teoretycznie 3 karabiny przeciwpancerne) oraz ciężką kompanię (12 ciężkich karabinów maszynowych i 6 moździerzy 81 mm ).
Batalion piechoty motocyklowej miał 3 małe kompanie (18 lekkich karabinów maszynowych - po dwa na oddział - 3 moździerze 50 mm , 2 ciężkie karabiny maszynowe i działa przeciwpancerne 3), kompanię ciężką (8 ciężkich karabinów maszynowych i moździerzy od 6 do 81 mm ) oraz kompanię wsparcia (pluton saperów - 3 lekkie karabiny maszynowe, po jednym na oddział - bateria przeciwpancerna - 3 działa przeciwpancerne i 1 lekki karabin maszynowy - oraz bateria haubic piechoty z 2 leIG 75 mm ).
Pułk artylerii stracił batalion lekkich haubic, a kompania motocyklowa dostosowała się do organizacji lekkiej kompanii batalionu motocyklowego, podczas gdy reszta dywizji pozostała podobna do typu 1939.
Organizacja ta jest zajęta przez Nafziger w swojej pracy dotyczącej Pancernej wojsk do 60 th zmotoryzowanej dywizji piechoty.
Wpisz maj 1941Dywizja zmotoryzowana typu maj 1941 przypomina typ z lutego 1941, ale różni się od niej w następujących punktach:
Organizacja ta została przejęta przez Nafziger w swojej książce o opancerzonych żołnierzy do 3 th zmotoryzowanej dywizji piechoty, a także jest dostępny w czasopiśmie Panzer Vöran n o 31 do XX Wydział Motorowej i n o 35 tego samego magazynu dla zmotoryzowanych dywizji „Großdeutschland”.
Organizacja dywizji gebirgsjäger od początku 1944 r. Została opublikowana w „Voran Panzer” 36.
Dywizje myśliwych miały teoretycznie zastąpić dywizje górskie na obszarach śródgórskich, gdzie zaawansowane umiejętności alpinistyczne nie były wymagane.
Większość dział tych dywizji stanowiły części górskie, które można było zdemontować i można było je przenosić na grzbiecie mułów lub nawet na plecach człowieka w sytuacji awaryjnej i można je rozpoznać po małym czarnym trójkącie, który jest przedstawiony poniżej w kriegsgliederunge.
Ich organizację powtórzono w 35 i 42 numerze recenzji Panzer voran .
Statyczne dywizje piechoty (bodenständig) miały nawet mniej środków transportu niż dywizje piechoty liniowej i miały zajmować pozycje obronne aż do ich zniszczenia, chociaż w praktyce ocaleni z pierwszych dni walk zostali połączeni z ocalałymi z dywizji liniowych podczas bitwy o Normandia, jeśli wierzyć temu, co powiedział Didier Lodieu w swojej pracy „Mourir pour Saint-Lô” i Steven J. Zaloga.
Zwykle były używane do utrzymywania plaż, które prawdopodobnie umożliwiały lądowanie sojuszników wzdłuż Atlantyku lub Morza Śródziemnego.
Statyczny batalion piechoty składał się zasadniczo z czterech kompanii piechoty, każda z 12 lekkimi karabinami maszynowymi, dwoma km-ami i 2 moździerzami 81 mm . W niektórych przypadkach sprzęt można było zabrać (czeski, francuski ...).
Artyleria tych dywizji składała się najczęściej z elementów zdobytych z całej Europy, jak wskazano w dostępnym kriegsgliederunge, a także w cytowanej pracy Nafzigera.
Ich organizację zawarto także w numerach 22, 31 oraz numerze specjalnym 4 recenzji Panzer voran .
W Panzers - słowo wzięte z niemieckiego oznacza „pancerna” - utworzona w ramach Panzerwaffe i zebrane w dywizji pancernych lub niezależnych jednostek różnej wielkości według ich specyfiki ( Sturmgeschütz-Brigaden , Panzer-Brigaden , Schwere Panzer-Abteilungen - por infra), grot niemieckich wojsk lądowych w czasie drugiej wojny światowej - Panzerwaffe, ogólne określenie, które dosłownie tłumaczy się jako „broń pancerna”, grupujące jednostki tego typu należące zarówno do Heer, jak i Waffen -SS.
Na marzec 1 , 1943 , stanowisko generalnego inspektora pojazdów opancerzonych dano Heinza Guderiana , „ojca pojazdów opancerzonych” w Wehrmachcie.
Propagandakompanien były dołączone do jednostki wojsk niemieckich podczas II wojny światowej odpowiedzialnych za nazistowskiej propagandy .
W czasie II wojny światowej pewna liczba jednostek i dywizji armii niemieckiej została sklasyfikowana jako „elitarne jednostki”, wyróżniające się specjalnymi insygniami wszelkiego rodzaju (patrz dedykowana sekcja poniżej). Dla niektórych ten honorowy status był po prostu kwestią „politycznego” prestiżu - jak np. Pułk piechoty „List”, bawarska jednostka, w której szeregach służył Hitler podczas I wojny światowej, czy batalion eskortowy Führer-Begleit-Batalion. Führer oddany przed wojną pod dowództwo Erwina Rommla . Niektóre, jak dywizja Grossdeutschland („strażacy frontu”) czy dywizja pancerna Lehr, wyróżniały się wartością swojego personelu, pierwsza na froncie zachodnim, a druga podczas bitwy o Normandię . Inni zdobyli ten tytuł dzięki swoim prestiżowym tradycjom wojskowym zdobytym na historycznych polach bitew, ich rodowodzie lub ich wyczynom w czasie konfliktu, jak " Reichs-Grenadier-Division Hoch- und Deutschmeister " - "spadkobierca" starych germańskich zakonów rycerskich - lub " Brandenburczycy ”, specjaliści od„ operacji specjalnych ”i wywiadu wojskowego.
„Kiedy mówi się o oddziałach ochotników zagranicznych włączonych do sił niemieckich podczas drugiej wojny światowej, automatycznie przychodzi na myśl Waffen-SS. Ale w liczbach bezwzględnych więcej obcokrajowców służyło w Wehrmachcie w siłach zbrojnych, marynarce wojennej i lotnictwie ”
- Carlos Caballero Jurado i Kevin Lyles, zagraniczni wolontariusze Wehrmachtu 1941–45
Po Anschluss wMarzec 1938siła armii austriackiej została asymilowana z siłą Wehrmachtu. We wrześniu tego samego roku, po podpisaniu porozumień monachijskich i likwidacji Czechosłowacji , czechosłowaccy Volksdeutsche - w szczególności obywatele Sudetów i Moraw - zostali uznani za „obywateli Rzeszy” i podlegali niemieckiemu prawu Rzeszy. pobór do wojska. Po niemiecko-sowieckiej inwazji na Polskę część kraju podbitego przez Niemcy zostanie podzielona na dwa podmioty. Pierwsza stanie się „Warthegau”, przyłączoną bezpośrednio do Rzeszy (a zatem podlegającą prawu niemieckiemu w taki sam sposób jak Austria czy Sudety), druga zaś, Generalne Gubernatorstwo , zostanie oddana pod nadzór Administracja niemiecka. Następnie ponad półtora miliona Volksdeutsche z Generalnego Gubernatorstwa, krajów bałtyckich, Besarabii i Rosji ( Niemcy z Wołgi ) zostanie przesiedlonych do Warthegau.
Do tych „etnicznych Niemców” ze wschodu, zaciągniętych do sił zbrojnych Rzeszy, dodano „pomimo nas”, niemieckojęzyczni zasymilowani z Volksdeutsche ( Alzatczycy , Moselańczycy , Belgowie z Kantonów Wschodnich i luksemburskich Wielkich Książąt ) terytoriów podbitych przez Niemcy w czasie kampanii maj-czerwiec 1940 r. , Przyłączone do Rzeszy i podlegające także niemieckiemu prawu wojskowemu. Werbunek mieszkańców terenów zaboru odbywał się w dwóch etapach: od 1940 do 1942 r. Jako „Volksdeutsche” mogli dobrowolnie zaciągać się do Wehrmachtu lub Waffen-SS. Z'Sierpień 1942Obywatelstwo niemieckie nadano wszystkim etnicznym mieszkańcom tych regionów ( Reichsdeutsche ) i ustanowiono służbę wojskową. Odtąd zmuszano ich do poddawania się („wbrew nam”) pod groźbą represji wobec rodziny ( Sippenhaftung ).
Od końca 1940 r. W obecnie okupowanej Europie ruchy „faszystowskie” lub pro-nazistowskie, takie jak belgijski ruch Rexist , bardzo szybko zaangażowały się w kolaborację niemiecką, a zwłaszcza kolaborację wojskową. Francja pod rządami Vichy jest zobowiązanaMaj 1941na tej drodze , na miesiąc przed inwazją Rzeszy na ZSRR . Sytuacja ta doprowadziła w lipcu do powstania Legionu Francuskich Ochotników przeciwko Bolszewizmowi . Plik30 październikaFrancuscy ochotnicy, którzy tworzą 638 th Pułku Piechoty w lewo do przodu.
|
|
Dywizje spadochronowe miały co najmniej trzy różne typy organizacji: Typ 1939, Typ 1942 i Typ 1944.
Typ 1939W tym czasie był tylko jeden oddział spadochroniarzy The 7 th podział Flieger, który urósł z czasem aż do bitwy o KretęMaj 1941.
Teoretycznie posiadał następujące jednostki:
Tę organizację zajmuje Nafziger w swojej pracy nad SS i spadochroniarzami, Jean Yves Nasse w swojej pracy The Fallschirmjäger na Krecie , Bruce Quarrie (chociaż zapewnia inną wewnętrzną organizację dla składu kompanii spadochronowych: karabin maszynowy przez oddział i moździerze są przegrupowani) i Chris Ellis.
Wpisz 1942Chris Ellis donosi o zmianach w uzbrojeniu pułku spadochronowego: kompanie piechoty wymieniają swoje 3 karabiny przeciwpancerne na 2 28 mm sPzBu , pułkowa kompania przeciwpancerna zastępuje działa 37 mm działami sPzBu kalibru 42 mm, a kompania piechoty haubic jego wyposażenie w bezodrzutowe działa 75 mm . Poinformował również, że bataliony artylerii były wyposażone w bezodrzutowe działa kal . 105 mm .
Nafziger wskazuje, że z Luty 1943 zaczynają się formować inne dywizje spadochroniarzy.
Wpisz 1944Nafziger informuje o zmianach w uzbrojeniu i organizacji spadochroniarzy:
Waffen-SS , który był pierwotnie mała para-wojskowa organizacja Allgemeine SS kierowanego przez Heinricha Himmlera , stopniowo rosła, aby osiągnąć jeden milion kiedy rozpoczęła się II wojna światowa. Nie jest częścią Wehrmachtu, ale mimo to zależy od jego Naczelnego Dowództwa .
Volkssturm to nazwa nadana do milicji narodu niemieckiego podniesionej w 1944 roku i która miała wspierać Heer w obronie terytorium Rzeszy pod koniec drugiej wojny światowej, w sposób w brytyjskiej Home Guard 1940 i że walka corps patriotycznych obywateli Japonii w roku 1945. Ten projekt całkowitej mobilizacji wojskowej niemieckiego narodu znajduje swój początek w sugestiami General Heinz Guderian w lecie 1944 roku, która piła zarówno lądowania w Normandii na zachodzie i na początku operacja Bagration na wschodzie, polegająca na stworzeniu fanatycznej broni popularnej w duchu Landsturma 1813, który wyzwolił pruską okupację napoleońską.
Podczas gdy niektórzy żołnierze okazali się lojalnymi i bezwarunkowymi zwolennikami Adolfa Hitlera, inni przeciwnie, od nadejścia III Rzeszy zaangażowali się w opór wobec nazistowskiego reżimu, który zakończył się spiskiem z 20 lipca 1944 r . zamach na Führera.
Od 1933 r. Na wyższych szczeblach armii utworzono opór polityczny zwany „ Czarną Orkiestrą ”. Organizacja ta podjęła kilka prób przejęcia władzy lub zamachu na Hitlera. W 1944 r., Wierząc w przegraną wojnę i mając nadzieję na wynegocjowanie oddzielnego pokoju z aliantami anglo-amerykańskimi, duża liczba wyższych oficerów Wehrmachtu zorganizowała spisek mający na celu zabicie Adolfa Hitlera na20 lipca 1944. Operation Valkyrie - kryptonim operacji - nie udało się niewiele i Gestapo przebiegała na Führera celu ostrej represji. Wielu żołnierzy Heer było ofiarami, w szczególności trzech Generalfeldmarschall ( Günther von Kluge popełnił samobójstwo w drodze do Berlina, gdzie został wezwany, Erwin von Witzleben , powieszony, oraz Erwin Rommel , którego samobójstwo zostało zmuszone do samobójstwa podczas rekonwalescencji w domu). oraz szesnastu generałów, w tym Friedrich Fromm , Friedrich Olbricht i Carl-Heinrich von Stülpnagel .
Tradycjonalistyczne i konserwatywne wojsko „staropruskie” Generalfeldmarschall Gerd von Rundstedt kilkakrotnie ścierał się czołowo z Hitlerem - który prywatnie nazywał „małym czeskim kapralem” ze względu na swoje pochodzenie i stopień w czasie pierwszej wojny światowej. Świat - bez angażował się jednak w polityczny opór wobec nazistów, czego jednak nie doceniał za ich metody.
Poogne, wrzesień 1939, Sdkfz 6, holowanie armaty.
Belgia, listopad 1940 r., Pojazd półgąsienicowy Zugkraftwagen P107 / 304 .
11. Dywizja Pancerna w Rosji, czerwca 1941 pojazdów Hanomag.
Przeprawa przez most w Estonii pojazdem Horch 901.
Rommla w 1942 roku w Afryce Północnej na pokładzie Horch 901.
Rommel i Bayerlein , czerwiec 1942 r., Afryka Północna, na pokładzie statku Sonderkraftfahrzeug 250 , oznaczonego jako „Greif”.
SdKfzg 251 w muzeum w Johannesburgu (2014).
Rosja, marzec 1942, naprawa półgąsienicowego pojazdu Sdkfz 10 .
Generał von Langermann i Erlencamp na pokładzie Sdkfz 251 , Rosja, czerwiec 1942 r.
Rosja, czerwiec 1943 r., Podczas operacji Zitadelle , żołnierze zmotoryzowani, żołnierz na motocyklu i gąsienicowa ciężarówka.