Królowa Ginewra to postać z legend arturiańskich , żona króla Artura . Jego cudzołożny związek z Lancelotem du Lac to powracający w cyklu temat.
Archetypowa postać grzecznej damy, baśniowej bogini Ginewry to postać wieloaspektowa.
Imię Ginewra pochodzi od walijskiego Gwenhwyfar . Jest to połączenie walijskich słów gwen, gwyn „biały, jasny, święty” i hwyfar, co oznacza „czuły, delikatny” lub „duch, duch, wróżka”. Jest spokrewniony ze staroirlandzkim Findabair , od proto-celtyckiego *windo- „biały, czysty, święty” i *sēbarā , „być magicznym” (podobny do staroirlandzkiego síabair , „widmo, widmo, istota nadprzyrodzona”]).
Geoffrey de Monmouth nadaje mu nazwę Guanhumara po łacinie (chociaż w różnych rękopisach jego Historii Regum Britanniae można znaleźć wiele odmian pisowni ). Nazywa się Guennuuar w Vita Gildae , a Giraud de Barri nazywa ją Wenneuereia . W pokoju, w Cornish XV th wieku Bewnans Ke , Nazywała Gwynnever . Angielski pisarz Thomas Malory w XV th century napisał jego imię Gwenyvere . Tradycyjna angielska forma odpowiadająca Ginewrze to Giinevere , z Anglo-Norman.
Ginewra jest ogólnie przedstawiana jako córka króla Leodagana z Karmelidu, która miała bardzo dobre stosunki z królem Arturem i dzięki temu pozwoliła na ich spotkanie. Niemniej jednak walijska triada nr. 57 przytacza trzy możliwe Gwenhwyfary jako żony Artura, odpowiednio córki Cywryda z Gwentu, Gwythyra ap Greidawla i Gogrfana Gawra (Olbrzyma). Według Geoffroya de Monmouth pochodziła z dużej rzymskiej rodziny i nie została wychowana przez rodziców, ale została podopieczną Cador of Cornwall, jej kuzyna w Roman de Brut . Żaden tekst nie wymienia imienia jego matki i nie są mu znane żadne dzieci. Culhwch ac Olwen oraz Triady no. 53 i 84 przypisują mu siostrę o imieniu Gwenhwyfach. W triadach mówi się, że siostry są w konflikcie, który spowodowałby bitwę pod Camlann . Przyrodnia siostra i brat Ginewry pojawiają się jako antagonistyczne postacie, jedna w Lancelot-Graal, a druga w Diu Crône .
Ginewra jest w najlepszym razie tylko krótko wspomniana w kronikach. Jej postać rozwija się od XII th wieku w aktualnej literaturze w Chrétien de Troyes , na przykład, być może, spełniającej oczekiwania publiczności szlachetnych dam dworu Marie de Champagne zainteresowanych bohaterek. W cyklu arturiańskim, rozwijanym na przestrzeni kilku stuleci przez wielu autorów, pojawia się czasem jako postać całkowicie negatywna, słaba lub oportunistyczna, czasem jako dama pełna cech, ale ofiara losu.
Intrygi, w które jest zaangażowany, zmieniają się szczegółowo w trakcie cyklu. Poniższe podsumowanie podsumowuje najważniejsze z nich.
Jest córką króla Leodagana, który służył Utherowi Pendragonowi i który jako jeden z pierwszych rozpoznał Artura. Kiedy ten biegnie mu z pomocą, spotyka Ginewrę. Zakochują się w sobie i poślubiają, ale kiedy Lancelot du Lac przybywa na dwór, to miłość od pierwszego wejrzenia i początek cudzołożnego związku zostaną odkryte dopiero później. uczty przy jednoczesnej nieobecności kochanków. Agravain i Mordred , syn i zięć króla Lota , będąc świadkami zbrodni, wywierają nacisk na Artura, aby zabił Ginewrę na stosie. Niechętnie się na to postanawia. Lancelot obiecawszy uratować królową z pomocą swoich krewnych, Artur chroni to miejsce przed egzekucją innych rycerzy. Lancelot ma przewagę, Gaheris i Gareth , bracia Gauvaina , giną w akcji. Gauvain wzywa Artura, by ścigał Lancelota we Francji, gdzie schronił się. W oczekiwaniu na swoją francuską kampanię Artur pozostawia Ginewrę, najwyraźniej po amnestii, pod opieką Mordreda . Gdy tylko król odejdzie, Mordred ujawnia swoje zamiary przejęcia tronu i poślubienia Ginewry. Ten, zgodnie z wersjami, przyjmuje lub ucieka, by schronić się w Tower of London i wreszcie w klasztorze. Dowiedziawszy się o wiadomości, Arthur wraca do Bretanii, konfrontuje Mordreda z Camlannem i zabija go, ale on sam zostaje śmiertelnie ranny. Zostaje zabrany przez Morganę do Avalon . Jeśli chodzi o Ginewrę, po ostatnim spotkaniu z Lancelotem udaje się na emeryturę do swojego klasztoru, aby tam zakończyć swoje dni.
Temat zawłaszczenia Ginewry poprzez porwanie lub uwiedzenie pojawia się już w walijskich źródłach. W Żywocie Gildasa (ur. 1136) mnicha Caradoka z Llancarfan zostaje porwana przez Melwasa ( Méléagant ?), króla Æstiva Regio ("Kraina lata", prawdopodobnie Somerset ) i uwięziona w Glastonbury . Po rocznych poszukiwaniach Arthur znajduje ją i przygotowuje się do przyjazdu i zabrania jej z powrotem z armią; wojny udało się uniknąć dzięki interwencji Gildasa i para ponownie się spotyka. Archiwolta z Porta della Pescheria (północ portal) w katedrze w Modenie , wybudowany w latach 1099 i 1184, nosi reprezentację tym odcinku. Według Geoffreya z Monmouth , Guanhumara ( Ginevere ), z dużej rzymskiej rodziny, zostaje pozostawiona przez swojego męża Artura pod opieką Mordreda, gdy on sam wyjeżdża na kontynent, aby zaatakować fikcyjnego cesarza Lucjusza Hiberiusza; Mordred uzurpuje sobie tron i królową. Od Chrétien de Troyes zostaje kochanką Lancelota, ale zgodnie z tradycją odzwierciedloną w rzymskim Yderze (~1210) i La Folie Tristan z rękopisu berneńskiego, jej kochankiem byłby Yder . W każdym razie Ginewra jest często porwana lub uwiedziona. Oprócz psychologicznych, moralnych lub uprzejmych interpretacji jej niewierności specjaliści proponują, że pierwotnie miała być jedną z królowych, symboli suwerenności: usunięcie ich jest równoznaczne z przejęciem królestwa ich męża. Z kolei mediewista Roger Sherman Loomis (1887-1966) widział w Ginewrze rodzaj celtyckiej persefony . Fakt, że często przetrzymywana jest w niewoli w miejscu, które izoluje ją od świata, oraz etymologiczna bliskość imion jej porywacza (Mordred, Melwas, Meleagant, Meljakanz, Melianz itp.) mogły skłonić do postrzegania tego ostatniego jako bohatera. , wyjątkowy nadprzyrodzony, mistrz jak Hades piekielnego świata. Opóźnienie jednoroczny wymagane dla Artura odzyskać Ginewry w życiu Gildas mogłyby wskazywać na mitu porównywalnej z Persefony, co niektórzy postrzegają jako równowartość w Cu Roi za uprowadzenie Blathnat z mitologii. Irlandzki .
W ogromnej literaturze dotyczącej króla Artura zwrócimy uwagę na dzieła, które bardziej dotykają kobiecej roli Ginewry.
Cytaty w courtoise Dame sekcji pochodzą z Lancelot ou le Chevalier à la carte przez Chrétien de Troyes , przedmowy i tłumaczenia przez Mireille Demaules, Paryż, Gallimard, Coli. Folio, 1996.