Cornwall |
---|
Śmierć | 913 |
---|---|
Czynność | Hrabstwo |
Gourmaëlon de Bretagne był hrabią Cornouaille i księciem Bretanii od 908 do 913 . Gourmaëlon, to współczesna forma imienia jednej z najbardziej niejasnych postaci w historii średniowiecznej Bretanii.
Celtycki językoznawca Joseph Loth przewidział dwa znaczenia dla tego imienia: „ten z brązowymi brwiami” lub „książę-mężczyzna, wódz”. Pierwotna forma prawdopodobnie brzmiała: Uumaelon lub Wrmaëlon, która w formie pisemnej stała się Gurmhailon, a następnie Gourmaëlon.
Syn Haerueu wydaje kierował honoru Kornwalii tytuł hrabiego ( pochodzi Cornubiae ) pod koniec panowania Alain I st Bretanii , a po śmierci księcia, w 907 roku skorzystał z rywalizacja pomiędzy jego spadkobiercami, synami i zięciami, o panowanie nad królestwem Bretanii bez przyjmowania tytułu króla, mając „władzę bardziej nominalną niż rzeczywistą”.
Jego panowanie jest znane tylko dzięki jego udziałowi w kilku aktach publicznych, w których czasami pojawia się tylko jako zwykły świadek:
Z drugiej strony, jest wymieniony jako Gurmahilon panujący Britanniam w darowiznie złożonej klasztorowi Plélan z części elfów przez hrabiego Tanguy i jego chrześniaka Derriena, odpowiednio zięcia i syna Alaina Wielkiego.
W koncesji 25 października 913, potwierdzone 28 października w Redonie, mówi się: „ Gurmahilon comitem qui tunc monarchiam Britanniae regebat ”. Zapisuje się do tego aktu jako świadek, po biskupie Bili de Vannes , Mathuedoï de Poherze (kolejnym zięciu Alaina) oraz wraz ze swoim synem o imieniu Daniel, który nosi nazwisko już wymienione na liście książąt Kornouaille. z kartulariusz na opactwo Landévennec " Gurmhailon pochodzi jąder, Deniel, Filius ejus, jądra ". Jego śmierć pod koniec tego samego roku, prawdopodobnie w walce ze Skandynawami, wydaje się być przedmiotem wpisu w Manuskrypcie 476 biblioteki Angers, mówi Anecdota novissima : „ Anno DCCCCXIII Guuormaelon oc [cissus est] ”.