Giovanni Lorenzo Lulier
Giovanni Lorenzo Lulier
Giovannino del Violone
Giovanni Lorenzo Lulier , nazywany Giovannino del Violone ( Rzym , około 1662 , Rzym29 marca 1700) Jest włoskim kompozytorem , wiolonczelistą i puzonistą .
Biografia
Urodzony w rodzinie prawdopodobnie pochodzenia hiszpańskiego, Lulier był uczniem Pietro Simone Agostiniego , wirtuoza skrzypiec i kompozytora w służbie kardynała Pietro Ottoboniego .
W latach 1676-1699 regularnie występował w kościele Saint-Louis-des-Français i im13 października 1679wstąpił do Congregazione di Santa Cecilia . WMarzec 1681został przyjęty na służbę kardynała Benedetto Pamphilja, a od 1688 roku grał jako puzonista w Musici del Campidoglio . Kiedy Pamphili opuścił Rzym w 1690 roku, Lulier znalazł się pod opieką kardynała Ottoboniego, pod którego opieką pozostał do końca życia. W latach 90. XVII wieku był również zatrudniony przez rodzinę Borghese, gdzie prawdopodobnie grał na wiolonczeli w orkiestrze, której pierwsze skrzypce piastował Arcangelo Corelli . Giovanni Lorenzo Lulier zmarł nagle w Rzymie29 marca 1700.
Według kilku encyklopedii Giovanni Lorenzo Lulier miałby jako ucznia Giovanni Battista Costanzi , urodzony w 1704 roku.
Pracuje
Opery
-
L'Agrippina (GD De Totis; karnawał 1691; odręczna broszura w Arch. Di Stato di Perugia - Sez. Di Spoleto, Archivio Campello, F.Ms. 107/2; por. Chirico, Il fondo Campello, s. 168 ) ;
-
La santa Genuinda ovvero L'innocenza difesa dall'inganno (dramat sakralny, przypisywany P. Ottoboniemu, palazzo della Cancelleria, 1694; tylko akt I; akt II autorstwa A. Scarlattiego; akt III autorstwa CF Pollaroli; partytura w Londynie, British Library , Add. Mss., 16123-16125);
-
Il Clearco in Negroponte (A. Arcoleo; teatr Tordinona, 1695; tylko akt III; akt I B. Gaffiego; akt II CF Cesariniego);
- Amore eroico fra pastori (bajka pastoralna; Ottoboni; palazzo della Cancelleria, 1696; libretto manoscritto w Arch. Di Stato di Perugia -Sez. Di Spoleto, Archivio Campello, F.Ms. NS, cart. A, f. 2/1: por. Chirico, Il fondo Campello, s. 165 ; tylko akt II; akt I Cesariniego; akt III autorstwa Bononciniego);
-
Fausta restituita al impero (wg Odoacre N. Bonisa; teatr Tordinona, 1697);
-
Temistocle in bando (A.Morselli; Teatro Capranica , 1698; tylko akt I; akt II być może MA Ziani; akt III Bononciniego).
Oratoria
-
S. Vittoria na cztery głosy (B. Pamphili; Seminario romano,Marzec 1685);
-
S. Maria Maddalena de 'Pazzi na cztery głosy, ze wstępem na trzy głosy (Pamphili; Rzym,6 czerwca 1687; partytura w Modenie, Biblioteca Estense universitaria, Mus., F.671; wznowiony w Modenie [1688], Ferrarze [1689]; Florencja [1705]);
-
La Purità trionfante à quatre voices (GA Lorenzani; oratorium S. Girolamo della Carità, 1688 we współpracy z L. Amadori, G. Ercole, Gaffi e Pasquini);
-
S. Beatrice d'Este na pięć głosów (Pamphili o GC Grazzini; palazzo Pamphili,31 marca 1689; powtórzone w Modenie [1689, 1697, 1699, 1701]; partytura w Paryżu, National Library, Conservatory, D.7217, z Raccolta Estense di Modena; Chiarelli, rz. 895);
-
Bethsabeae melodramma (GF Rubini; oratorio del Ss. Crocifisso,21 marca 1692);
-
La Bersabea (M. Brugueres; palazzo Savelli, palazzo della Cancelleria, Seminario Romano,Marzec 1692i Florence, oratorio di S. Filippo Neri, 1693; Morelli, 1986, s. 127 , 142 s.);
-
La fondazione dell'Ordine dei Servi di Maria (Ciro Lando [pseud. Carlo Doni]; Todi 1699, e S. Giovanni dei Fiorentini, 28 lutego 1700; Morelli, 1997, s. 142); * Per la nascita del Redentore (Ottoboni; oratorio di S. Maria in Vallicella, 26 grudnia 1700; partytura w Biblioteca apost. Vaticana, Ott. Lat., 3392; Morelli, 1991, s. 58, 81, 187);
-
Oratorio della Ss. Annunziata (Ottoboni; palazzo della Cancelleria,Marzec 1700; Staffieri, s. 143 ).
Żadne instrumentalne dzieło wiolonczelowe Luliera nie przetrwało, ale wiele utworów wokalnych z partiami koncertującej wiolonczeli dotarło do nas. W skład tych kompozycji wchodzą kantaty i kilka oratoriów.
Uwagi i odniesienia
(it) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w
języku włoskim zatytułowanego
„ Giovanni Lorenzo Lulier ” ( zobacz listę autorów ) .
-
Sadie 1995 , s. 105.
Bibliografia
-
Julie Anne Sadie ( red. ) ( Tłum. Z angielskiego), przewodnik po muzyce barokowej , Paryż, Fayard, wyd . „Niezbędne elementy muzyki”,1995, 736 str. ( ISBN 2-213-59489-9 , OCLC 34495042 ) , str. 105.
-
(en) George J Buelow, A History of Baroque Music , Indiana University Press, 2004, ( ISBN 0-253-34365-8 ) .
Linki zewnętrzne