Galileo Ferraris

Galileo Ferraris Obraz w Infoboksie. Funkcjonować
Senator Królestwa Włoch
Biografia
Narodziny 30 października 1847 r.
Livorno Ferrari lub Livorno
Śmierć 7 lutego 1897 r.(w wieku 49 lat)
Turyn
Pogrzeb Monumentalny cmentarz Turynu
Narodowość włoski (17 marca 1861 -7 lutego 1897)
Szkolenie Uniwersytet w Turynie
Zajęcia Fizyk , inżynier , wynalazca , polityk
Inne informacje
Członkiem
Akademia Leopoldina Narodowa
Akademia Nauk Akademia Nauk w Turynie (1880)

Galileo Ferraris (Livorno Ferraris,30 października 1847 - Turyn, 7 lutego 1897) jest włoskim inżynierem i naukowcem . Zajmował się wirującymi polami magnetycznymi w maszynach elektrycznych zasilanych prądem zmiennym .

Biografia

Syn aptekarza, Luigiego Ferrarisa i Antonii Messia, dorastał w dużej rodzinie z trzema braćmi i tyle samo sióstr. Jednak w wieku 8 lat był bez matki i dlatego zaczął pobierać naukę w domu wuja, który był lekarzem w Turynie . Po ukończeniu szkoły z internatem San Francesco da Paola w Turynie, która później przekształciła się w klasyczne liceum Vincenzo Gioberti, w wieku 22 lat ukończył jako inżynier budownictwa lądowego i został asystentem profesora fizyki technicznej w Regio museo industriale.italiano ( późniejszą Politechnikę Turyńską lub Politecnico di Torino ) w 1877 roku. Od tego samego roku aż do śmierci był również profesorem fizyki w Szkole Wojennej w Turynie.

Następnie poświęcił się badaniu elektromagnetyzmu, aw 1885 roku udało mu się zademonstrować zdumionej publiczności istnienie wirującego pola magnetycznego generowanego przez dwie nieruchome cewki, ortogonalne i skrzyżowane przez prądy przemienne o tej samej częstotliwości i przesunięte o 90 °. Odkrycie wirującego pola magnetycznego zostało oficjalnie ujawnione w notatce przedstawionej Akademii Nauk w Turynie ( Accademia delle Scienze di Torino ) dopiero 18 marca 1888 roku. Później pojawiły się spory o priorytet tego odkrycia, zwłaszcza po samym Ferraris oskarżył serbskiego naukowca Nikolę Teslę o oszustwo. Już w 1882 roku odkrył wirujące pole magnetyczne, a po wykonaniu kilku prototypów w Austrii i Francji , złożył wniosek o patent w 1887 roku.

Dwa miesiące po opublikowaniu Ferraris' memo , Tesla uzyskał 5 patentów na budowie silników asynchronicznych, które miał niezależnie badanych. Zostały one następnie kupione przez Westinghouse Electric i doprowadziły Teslę do realizacji silników elektrycznych na skalę przemysłową i narodzin dużego sektora przemysłowego.

W 1889 r. założył pierwszą taką szkołę we Włoszech przy Królewskim Włoskim Muzeum Przemysłu, która później została włączona do Politechniki Turyńskiej. Uczył w tej szkole aż do śmierci. W 1896 roku Galileo Ferraris założył Włoskie Stowarzyszenie Elektrotechniczne ( Associazione elettrotecnica italiana ) i został jego pierwszym krajowym prezesem. W tym samym roku został senatorem Królestwa, ale trzy miesiące później zmarł na zapalenie płuc w wieku 50 lat. Został pochowany na monumentalnym cmentarzu w Turynie ( Cimitero monumental di Torino ) (pierwsze poszerzenie łuku 166).

Twierdzenie Ferrarisa

Twierdzenie Ferrarisa pokazuje, że pole wirujące może być wytworzone przez trzy cewki umieszczone w łuku koła o przesunięciu 120°, z których każda jest zasilana fazą trójfazowego prądu elektrycznego . Częstotliwość obrotów jest wtedy równa częstotliwości prądów zasilających. Pokazuje również, że cewki 3 p zasilane trójfazowo i przesunięte o 120°/ p umożliwiają uzyskanie pola wirującego o częstotliwości wirowania f / p , gdzie f jest częstotliwością prądów zasilających.

Archiwa

Prywatne archiwa Galileo Ferrarisa zawsze były utrzymywane przez jego spadkobierców, rodzinę Botto-Buzzi, w szczególności przez jego siostrzenicę Luigię Botto, córkę Teresy, siostry Galileusza, i żonę Tullio Buzziego, dyrektora Królewskiej Szkoły Tkactwa i Nalewek z Prato . Rodzina Buzzi-Ferraris (dzieci Teresy i Tullio dodały Ferrari do nazwiska Buzzi) osiedliła się w Mediolanie , dlatego część dokumentów jest obecnie przechowywana na Politechnice Mediolańskiej ( Politecnico di Milano ); druga część znajduje się w Livorno Ferraris w Muzeum Ferraris (dawniej Museo-Sacrario Ferraris).

Dzięki darowiźnie w 2004 roku biblioteka Muzeum Galileo ( Museo Galileo ) pozyskała komplet dokumentów odzyskanych z rynku antyków: szeroki zakres korespondencji, głównie o charakterze rodzinnym, liczne akty administracyjne i sądowe rodziny Ferraris, pisma i notatki Galileusza i członków jego rodziny oraz dokumenty uczniów Szkoły aplikacji dla inżynierów w Turynie . Wraz z materiałami archiwalnymi Museo Galileo nabyło również około dwustu publikacji.

Dziękuję

W 1925 jego rodzinne miasto, na jego cześć, zmieniło nazwę z Livorno Piemonte na Livorno Ferraris  ; na głównym placu jest mu poświęcony posąg z brązu. W mieście znajduje się również ciekawe muzeum Ferraris.

Miasto Turyn poświęciło mu jedną ze swoich głównych ulic, wzdłuż Corso Galileo Ferraris i pomnik między Corso Montevecchio i Corso Trieste; ponadto jego imię nosi pierwsze, założone przez miasto, w 1923 r. gimnazjum naukowe.

Odznaczenia honorowe

Włoskie nagrody

nagrody zagraniczne

Uwagi i referencje

  1. Enrico Ciancarini, Szkoła partyzantów w Turynie , Civitavecchia, Prospettiva, 2013, pag. 119
  2. G. Silva, w „L'Elettrotecnica”, 3, s. 74, 1938.
  3. Tesla, uomo fuori dal tempo, Margaret Cheney, wyd. Liberilibri, 2009, s. 111 "
  4. Rozdział: Tworzenie pola wirującego ze stałym stojanem Na stronie /fr.wikiversity.org
  5. „  Muzeum Ferrari  ”
  6. „  Inventario delle Carte Ferraris presso la biblioteca del Museo Galileo  ” (dostęp 17 lutego 2017 )
  7. Stefano Casati, La donazione Galileo Ferraris , w Nuncius, tom. 19, rz. 2, 2004, s. 659-666.