Narodziny |
22 września 1973 Asnières-sur-Seine , Hauts-de-Seine , Francja |
---|---|
Narodowość | Francuski |
Zawód | Komik , Aktor |
Wybitne filmy |
Coluche: historia faceta Szansa mojego życia |
Stronie internetowej | http://www.fxdemaison.fr |
François-Xavier Demaison , urodzony dnia22 września 1973w Asnieres-sur-Seine jest francuskim komikiem i aktorem .
Po debiucie na scenie, w 2008 roku ujawnił się w kinie dzięki biografii Coluche: L'Histoire d'un mec , za którą otrzymał nominację do Cezarów 2009 w kategorii najlepszy aktor .
Wyróżnił się w 2011 roku w głównych rolach romansu La Chance de ma vie oraz satyry Ja, Michel G., miliarder, pan świata . Jednak jego najbardziej zauważone projekty będzie dramatyczna komedia Comme des Frères , przez Hugo Gelin (2013) i Le Petit Nicolas (2009), w którym użycza swoje funkcje do charakteru Bouillon.
François-Xavier Toussaint Demaison jest synem Jacka z Montluçon i Florence Ghisoni z Korsyki z Saint-Florent . Obaj są prawnikami : jego ojciec specjalizuje się w prawie spółek , a matka w prawie pracy . Nazywają go François-Xavier w hołdzie jego pradziadkowi, nauczycielowi w Creuse . Od najmłodszych lat François-Xavier był zafascynowany komedią . Ma młodszego brata Thibaulta i dwie siostry, Laetitia i Céline, również teściowe.
Student na Świętym Krzyżu Neuilly , że uzyskał B Szuflada . Następnie rozpoczął przygotowawcze zajęcia literackie w Lycée Pasteur w Neuilly-sur-Seine . Po ukończeniu studiów uczęszczał na bezpłatną klasę Cours Florent , jednocześnie prowadząc studia uniwersyteckie ( magister prawa i magister nauk politycznych w 1995 r. na Uniwersytecie Paris-1 Panthéon-Sorbonne ). Jego wejście na drugi rok w Instytucie Studiów Politycznych (IEP) w Paryżu , sekcja ekofinansów, zbiega się z porzuceniem zajęć komediowych . Później oświadczył: „Moim pierwszym powołaniem był teatr. Ale ze strachu, z tchórzostwa, aby uspokoić rodziców, którzy radzili mi, żebym był rozsądny, zrezygnowałem z tego” . Po ukończeniu studiów w 1998 r. rozpoczął karierę jako audytor, zanim dołączył do Landwell & Associés (kancelarii prawnej PricewaterhouseCoopers PWC) w dziedzinie podatków międzynarodowych, co wysłało go z misją do nowojorskiego biura w sierpniu 2001 r. Raczej dobrze oceniony, szybko awansował na menedżera.
11 września 2001, uczestniczył w atakach na World Trade Center z biura na Manhattanie, gdzie odbywał staż. Pod ciężarem wydarzenia postanawia nie iść dalej tą jasną ścieżką i wraca do swojej dawnej miłości, teatru . Nawiązuje kontakt z byłymi nauczycielami, którzy pomagają mu wyreżyserować jego własny program, Drugi Akt , w którym przeznacza swoje 5000 euro oszczędności. Pierwszą wersję tej sztuki dla aktora i 20 postaci zaprezentował 800 gościom w gablocie w Théâtre du Gymnase le2 grudnia 2002 r..
Udział w tym showcase , aktor Samuel Le Bihan postanawia produkować jego show, które gwiazd, w wersji węższej, w kilku paryskich teatrów, takich jak Théâtre Déjazet i Rond-Point , gdzie plamy niego agenta. Jednocześnie nadal pracuje w ciągu dnia w PWC, rezygnując z pracy dopiero 15 grudnia 2003 r. Samuel Le Bihan przedstawia go następnie Mickaelowi Quiroga, który zostanie jego oficjalnym współautorem. Spektakl przemianowany na Opowieść dla ludzi, którzy wierzą w marzenia , opowieść o François, "który nie chce już tracić życia, aby je zdobyć", kontynuowana z sukcesem w 2005 roku w Théâtre du Petit Mathurin (gdzie spektakl był wyprzedany przez 5 miesięcy). ), w Théâtre du Petit Montparnasse , w Gaîté-Montparnasse w 2006 r. oraz w niektórych miastach we Francji.
Zadebiutował na ekranie przez figuracji dzięki hip-hop : w teledysku artystki Kool Shen Przyszłość należy do nas z Dadoo i Rohff (pierwsza rola Tchéky Karyo ); potem w Kayliah Belly Dance z Pegguy Tabu (klip w reżyserii Johna Gabriela Biggsa ), jako gospodyni. Jednocześnie grał małe role w kinie: komedie Tout wlać plaire przez Cécile Telerman , Olé! , Florence Quentin ( 2005 ) i L'Auberge rouge , Gérard Krawczyk ( 2007 ).
W marcu 2007 dołączył do François Berléand i Maruschki Detmers na scenie w sztuce L'Arbre de joie w teatrze Gaîté-Montparnasse. Stając się pewnym zakładem na kompozycyjny humor , Demaison został zauważony przez France Inter i został felietonistą w programie The Mad King of Stéphane Bern . Ten ostatni napędza go następnie w swoim programie Samedi pétantes na Canal + .
Ale to rok 2008 pozwala mu osiągnąć krytyczne odkrycie: Antoine de Caunes wybiera go, by użyczył swoich rysów Coluche'owi w filmie biograficznym Coluche: L'Histoire d'un mec . Za swoją rolę aktor otrzymał nominację do Cezara dla najlepszego aktora w 2009 roku .
W tym samym roku ukazał się w dwóch innych sukcesów: komedia uczeń Disco , przez Fabien Onteniente , wówczas uznaniem dramatyczna komedia Dzień, który odmienił twoje życie , przez Rémi Bezançon .
W 2009 roku , nadano mu role w popularnych, delikatne i rodzinnej komedii: Tak blisko , przez Eric Toledano i Oliviera Nakache , Neuilly jego matka! , autorstwa Gabriela Julien-Laferrière , a zwłaszcza Le Petit Nicolas , autorstwa Laurenta Tirarda, gdzie użycza swoich funkcji Bouillon, dyrektorowi generalnemu. W końcu gra w dramatycznych komediowych rozwodów , przez Valérie Guignabodet . W tym samym roku został sponsorem stowarzyszeń Le Rire Médecin i L'Enfant Bien Entendu .
W roku 2010 pozwala mu poruszać się w dramacie: gra u boku Benoît Magimel w thrillerze Bez pozostawiania śladów , przez Grégoire Vigneron . Jest też na plakat la Tete en Friche , przez Jeana Beckera .
W 2011 roku , było przez komedii że próbował osiedlić się jako headliner: pierwszy z francusko-belgijskim romans Tylko nie miłość , przez Nicolasa Cuche , gdzie w obliczu Virginie Efira . Potem zwłaszcza grając tytułową rolę w satyrze Ja, Michel G., miliarder, pan świata , autorstwa Stéphane'a Kazandjiana . W telewizji pojawia się w dwóch odcinkach uznanego serialu Nie rób tego, nie rób tamtego , a następnie w jego sezonie 4 .
W następnym roku wrócił do mniej eksponowanych ról: najpierw poprzez zintegrowanie głównej obsady komedii uczeń Dawno, dawno temu , przez Christiana Merret-Palmair ; następnie grając u boku Nicolas Duvauchelle i Pierre Niney w dramatycznej komedii Comme des Frères , przez Hugo Gelin . W tym samym roku wystąpił z niewielkim udziałem w chóralnym filmie 360 , międzynarodowej koprodukcji Fernando Meirellesa .
Od tego czasu stał się rzadszy: w 2013 roku zagrał prawnika w popularnej komedii Paryż za wszelką cenę , pierwszej produkcji aktorki Reem Kherici . A w 2014 roku ponownie przybrał kostium Bouillon do suity Les vacances du Petit Nicolas , nadal pod kierunkiem Laurenta Tirarda . I wreszcie w 2015 roku zagrał jedną z męskich ról w kobiecej komedii Arrête ton cinema! , autorstwa Diane Kurys .
W tym samym czasie, w 2015 roku, dostał swoją pierwszą regularną rolę w telewizji, co pozwoliło mu powrócić do dramatycznego rejestru: komisarza Moliny w miniserialu thrillera France 2: Disparue , opracowanym przez Charlotte Brändström .
30 grudnia 2015 r.występuje jako gwiazda w programie Les Copains D'Abord chantent Piaf on France 2 .
Rok 2016 to ponownie załadowana strona filmowa. Wraca w dramatycznej roli: że z brokerem w filmie biograficznym L'Outsider przez Christophe Barratier , retracing karierę Jérôme Kerviel . Następnie podzielił się plakatem satyrycznej komedii Les Têtes deemploi z Franckiem Duboscem i Elsą Zylberstein . W ramach promocji filmu brał udział w programie „ Les Recettes Pompettes ” z Monsieur Poulpe .
28 sierpnia 2017 r., z okazji 15-lecia d'Art d'Art! przedstawia krótki program dotyczący Francji 2 .
Za pośrednictwem firm B2Films i Bitou Productions jest również zaangażowany w produkcję filmu dokumentalnego Mon maître d'école , wyreżyserowanego przez dziennikarkę Émilie Thérond . Do 2017 roku , gra w komedii dramatycznej komentarz poznałam mojego ojca , przez Maxime Motte , gdzie gra Isabelle Carré oraz w komedii D-Day , Reem Kherici za drugi esej .
Ożeniony po raz pierwszy, rozwiódł się, gdy jego życie zmieniło się po atakach z 11 września . Odbudował parę ze swoim rzecznikiem prasowym Emmanuelle, ożenił się w 2010 roku . Mają córkę Sasha urodzoną w 2007 roku . Rozchodzą się po 12 latach wspólnego życia. Na początku 2016 roku poznał Perpignanaise Anais Tihay, która pracuje w eventach. W maju 2016 roku sformalizowali swój związek. 7 czerwca 2019 r. biorą ślub w Château de Valmy w Argelès-sur-mer .
W 2005 roku wystąpił w teledysku do Kayliah Belly Dance jako środek czyszczący oraz w teledysku do Kool Shen The Future Is Ours jako producent muzyczny poturbowany przez policjanta granego przez Tchéky Karyo .
François-Xavier Demaison sponsoruje Handigrafik, a stowarzyszenie 1901 prawniczej , której członkami są głównie osób pełnosprawnych i niepełnosprawnych kwalifikacje w różnych dziedzinach multimedialnych i wydawnictwa, a także Le Rire médecin stowarzyszenie , a stowarzyszenie 1901 prawa , którego powołaniem jest, aby hospitalizowany dzieci uśmiechają się i uciekają dzięki spersonalizowanym pokazom profesjonalnych klaunów.
Jest również sponsorem trupy belgijskich komików, Kings of Comedy.
Jest również sponsorem stowarzyszenia l'Enfant Bien Entendu Normandie oraz Europejskiego Stowarzyszenia Przeciw Leukodystrofii (ELA).