Wyrzutnia kosmiczna Falcon 9 | |
![]() Start z (V1.1 FT) 8 (B5). | |
Ogólne dane | |
---|---|
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Budowniczy | SpaceX |
Uruchamia (niepowodzenia) | 123 (2) |
Udane premiery | 121 |
Wysokość | 53 m (V1.0) 68,7 m (V1.1) 70,1 m (V1.1 FT) |
Średnica | 3,6 m² |
Masa startowa | 336 t (V1.0) 511 t (V1.1) 538 t (V1.1 FT) |
Piętro(a) | 2 |
Take-off pchnięciem | 7,6 mln (V1.1 FT) |
Baza startowa (y) |
Cape Canaveral (Floryda) Kennedy Space Center (Floryda) Vandenberg ( Kalifornia ) |
Ładunek | |
Niska orbita | 8,5-9 t (V1.0) 13,15 t (V1.1) 22,8 t (V1.1 FT i B5) |
Orbita synchroniczna ze słońcem | 7 t (V1.0) |
Transfer geostacjonarny (GTO) | 3,4 t (V1.0) 4,85 t (V1.1) 8,3 t (V1.1 FT i B5) |
Motoryzacja | |
Ergol | LOX + RP-1 |
Stery strumieniowe | 0 |
1 st floor | 9 Merlin 1D |
2 e piętro | 1 Merlina 1D |
Falcon 9 jest częściowo wielokrotnego użytku średnio wyrzutnia opracowany przez amerykańską firmę SpaceX , najnowsza wersja, która może umieścić ładunek 22,8 ton w niskiej orbicie lub 8.3 ton w geostacjonarnej orbicie transferowej . Pierwszy strzał odbył się dnia4 czerwca 2010. Celem SpaceX jest dostarczenie wyrzutni, która znacznie obniży koszty wyniesienia na orbitę dzięki umiarkowanym kosztom produkcji oraz odzyskiwaniu i ponownemu wykorzystaniu etapów. SpaceX podpisał kontrakt w grudniu 2008 roku z Narodową Agencję Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej (NASA) , aby zapewnić część tankowania na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) do 2015 przy użyciu Falcon 9 wyrzutni i SpaceX smok statek przestrzeń ładunkową. , Kontrakt, który był następnie przedłużony do 2024 roku. Wyrzutnia była również jednym z kandydatów do odciążenia załóg Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, które zostały przetransportowane na30 maja 2020 r. i 16 listopada 2020 r.w załogowej wersji statku towarowego Dragon o nazwie Crew Dragon .
Wyrzutnia Falcon składa się z dwóch stopni napędzanych silnikami Merlin i spalających mieszankę ciekłego tlenu i RP-1 . Wersja używana początkowo (V1.0) nie pozwalająca zachować zapowiadanych osiągów, wersja 1.1 wykorzystująca znacznie mocniejsze silniki i wydłużony pierwszy stopień wykonała swój pierwszy lot na29 września 2013 r.. Space X wykorzystuje również wersję pierwszego stopnia wielokrotnego użytku i opracował wersję Heavy, która może umieścić do 63,8 ton na niskiej orbicie. Falcon 9 to pierwsza wyrzutnia o tej mocy opracowana przez prywatnego operatora. Kolejną godną uwagi pierwszą rzeczą jest to, że wszystkie komponenty ( awionika , silnik ) zostały zaprojektowane specjalnie przez SpaceX, to znaczy zgodnie z tak zwaną strategią integracji pionowej , podczas gdy firmy działające w sektorze generalnie zadowalają się montażem istniejących komponentów.
Elon Musk , założyciel SpaceX i główny udziałowiec, stworzył swoją firmę w celu ułatwienia dostępu do przestrzeni kosmicznej poprzez zmierzenie się z głównym ograniczeniem: kosztem startu. W 2004 roku ogłoszono Musk do Senatu USA o niskiej orbity koszt startowa $ 9000 za kg dla Falcon 1 światła wyrzutni i $ 3000 na średnim wyrzutni Falcon 5 od zastąpiony przez Falcon 9. Potem oświadczył, że potrafił. Ostatecznie zmniejszyć ten koszt do 1000 USD za kg. Aby obniżyć koszty wynoszenia na orbitę, SpaceX planuje opracować wyrzutnie wielokrotnego użytku, które wdrażają nowoczesne, sprawdzone i proste technologie. SpaceX podkreśla również niewielki rozmiar i zoptymalizowaną organizację firmy, która pomaga zwiększyć jej efektywność.
SpaceX skutecznie obniża koszty produkcji dzięki dwóm wyborom, które odróżniają ją od konkurencji. Firma stawia na pionowo zintegrowane urządzenie przemysłowe, projektując i wytwarzając 70% komponentów wyrzutni we własnym zakresie w jednym zakładzie w Hawthorne (Kalifornia), podczas gdy jej główni konkurenci powierzają rozwój napędu w szczególności producentom silników. Wyrzutnia jest zdeoptymalizowana, co oznacza, że w celu ograniczenia kosztów producent wybiera proste techniki, nawet jeśli oznacza to pogorszenie osiągów (nadmierne wzbogacanie naftą w celu zmniejszenia nagrzewania silnika, projektowanie identycznych stopni). Jednak wraz z postępem prac rozwojowych SpaceX musi wycofać się z niektórych uproszczonych rozwiązań technicznych, które początkowo zachowano, aby obniżyć koszty. Tak więc silniki, które początkowo miały mieć prostą konstrukcję (powłoka ablacyjna, prawie identyczne silniki), zostały zmodyfikowane tak, aby osiągnąć oczekiwane osiągi i są dziś niewątpliwie znacznie droższe: chłodzenie przez cyrkulację nafty, wysuwana dysza na drugie piętro.
Dzięki uzyskanej atrakcyjnej cenie, ale także niepowodzeniom rosyjskich producentów borykających się z problemami z niezawodnością ( Sea Launch , Proton ), komercyjny sukces rakiety Falcon 9 rozpoczyna się wraz z pierwszym udanym lotem wyrzutni. Uzyskane kontrakty na uruchomienie w znacznym stopniu zakłóciły bardzo wąski rynek amerykańskich komercyjnych, ale także instytucjonalnych startów, zmuszając głównych konkurentów do dokładnego przeanalizowania ich oferty. Europejczycy rozpoczynają prace nad nową wyrzutnią Ariane 6, która ma być bardziej atrakcyjna z finansowego punktu widzenia. Główny amerykański konkurent ULA, atakowany na instytucjonalnym rynku wyrzutni i zagrożony napięciami politycznymi między Rosją a Stanami Zjednoczonymi, grożącymi embargiem na rosyjski silnik Atlasa V , rozpoczyna prace nad rakietą Vulcan zastąpić Atlas i Delta IV .
Firma osiąga kilka początkowych celów, które sobie wyznaczyła, pomyślnie kończąc pierwszą regenerację pierwszego etapu Falcon 9 w grudniu 2015 r., a w marcu 2017 r. po raz pierwszy wykorzystano kolejny pierwszy etap, który odbył się wcześniej. Nie mamy jednak wiarygodnych elementów do wykazania ekonomicznej opłacalności tej techniki, która obniża ładowność (pojemność GTO jest zmniejszona o 33% w wersji wyrzutni odzyskiwalnej), zmniejsza efekt skali na poziomie produkcji silnika i pociąga za sobą dodatkowe koszty związane z regeneracją i remontami systemów.
Falcon 9 to wyrzutnia średniej pojemności, której trzy wersje (V1.0, V1.1 i „Full Thrust”) o zwiększonej mocy zostały wprowadzone do użytku odpowiednio w 2010, 2013 i 2015 roku. Trwają prace nad ponownym wykorzystaniem pierwszego etapu Równolegle z pierwszym udanym odzyskaniem w grudniu 2015 r. Wyrzutnia została zaprojektowana pod kątem niezawodności, aby była zgodna z wymaganiami NASA dotyczącymi startów załóg.
Rakieta w pierwotnej wersji (1,0) z ładunkiem ma 55 metrów wysokości, ma średnicę 3,6 metra (bez owiewki) i waży 333 tony. Wszystkie podzespoły ( awionika , silniki, stopnie, osłona międzystopniowa, owiewka ) zostały zaprojektowane specjalnie przez SpaceX, podczas gdy firmy działające w branży generalnie nie budują silników.
Wyrzutnia posiada dwa stopnie napędzane silnikami Merlin spalającymi mieszankę ciekłego tlenu i RP-1 (odmiana nafty ). Te dwa propelenty stanowią mieszankę najczęściej stosowaną w niedawno opracowanych silnikach. Mniej wydajna niż mieszanina tlenu i wodoru, ostatecznie jest mniej szkodliwa na pierwszym etapie, ponieważ wymaga mniejszych zbiorników i jest łatwiejsza w użyciu. Z drugiej strony jego wybór na drugie piętro jest prawdopodobnie mniej optymalny. Pierwszy stopień rakiety jest napędzany przez 9 silników Merlin 1C, które wytwarzają łącznie 448,9 t niemodulującego ciągu. Ciąg silników pierwszego stopnia jest kierowany przez system podnośników, który porusza niektóre z silników zamontowanych na przegubie. Niezbędną energię wytwarza nafta pod ciśnieniem, która według producenta upraszcza architekturę wyrzutni eliminując tradycyjnie stosowany układ hydrauliczny. Komora napędowa wraz z silnikami ma masę 7,7 tony, czyli ponad połowę masy pustej pierwszego stopnia.
Drugi stopień, który jest skróconą wersją pierwszego stopnia, napędzany jest pojedynczym silnikiem Merlin-C w wersji zoptymalizowanej do pracy w próżni: dysza posiada przedłużenie ze stopu niobu , które odprowadza ciepło przez promieniowanie . Silnik zapewnia ciąg w próżni 44,5 ton, regulowany od 60 do 100% dla impulsu właściwego 342 s. Silnik jest zamontowany na przegubie, aby kierować odchyleniem i pochyleniem, podczas gdy przemieszczenie rolki jest osiągane przez wylot generatora gazu. Nominalny czas pracy Falcona 9 wynosi 354 sekundy.
Zbiorniki obu stopni wykonane są ze stopu litowo- aluminiowego . Płaszcz łączący oba stopnie, wykonany z kompozytu aluminiowo- węglowego , ma 8 metrów długości, aby pomieścić bardzo wydłużoną dyszę silnika drugiego stopnia. Na jego wewnętrznej ścianie znajdują się 4 pojemniki, w których mieszczą się spadochrony, które mają umożliwić odzyskanie pierwszego stopnia. Zbiorniki dwóch stopni są sprężone przez ogrzany hel . Upłynnianie ma średnicę 5,2 m i 13,9 m wysokość: maksymalna średnica wewnętrzna 4,6 m utrzymywano w wysokości 6,6 m.
W awioniki są wspólne z Sokoła 1 wyrzutnia także opracowanej przez SpaceX. Korzysta z potrójnej nadmiarowości (komputery pokładowe i systemy inercyjne) i wykorzystuje odbiornik GPS do określania położenia maszyny. Dane telemetryczne i wideo są przesyłane w paśmie S przez każdy etap indywidualnie. Wyrzutnia według producenta jest w stanie spełnić swoją misję nawet po zgaszeniu jednego z dziewięciu silników na pierwszym etapie. W tym celu zawory umożliwiają indywidualne odcięcie zasilania każdego silnika; Kevlar i Nextel przegroda chroni każdy strumieniowy z ewentualnego wybuchu innego silnika. Według producenta Falcon 9 1.0 może umieścić ładunek 10,45 ton na niskiej orbicie (200 km ) i 4,5 tony na orbicie geostacjonarnej .
Firma SpaceX komunikuje się w sposób często niejasny (pusta masa niekomunikowana) i być może sprzeczny (niespójność między konkretnym impulsem a wydajnością) w charakterystyce swoich wyrzutni; ponadto są one często modyfikowane podczas opracowywania, w przeciwieństwie do tego, co tradycyjnie robi się w tej branży.
Silnik Merlin 1C służy do napędu pierwszego i drugiego stopnia.
Spódnica łącząca między etapami wykonana jest z włókna węglowego.
Drugi etap z dyszą silnika o wysokim współczynniku kształtu.
Pierwsze premiery Falcona 9 wykorzystują wersję programu uruchamiającego (później nazwaną V1.0), której wydajność, od dawna niesprecyzowana, jest znacznie niższa niż pierwotnie zapowiadana. Aby osiągnąć wydajność, SpaceX opracowało nową wersję tak zwanej wyrzutni V 1.1 wykorzystującej znacznie mocniejsze silniki Merlin . Merlin 1D rozwija ciąg 65 t na poziomie morza w porównaniu z 35 t w poprzedniej wersji. Zysk ten uzyskuje się poprzez zwiększenie ciśnienia w komorze spalania o 50% do 97 barów . 9 lokomotyw na pierwszym etapie nie jest już zorganizowanych w 3 rzędy po 3, ale tworzy krąg 8 lokomotyw, z których dziewiąty znajduje się pośrodku. Pierwszy etap został znacznie wydłużony, aby pomieścić więcej paliwa, z 29 do 41,5 metra. Masa wyrzutni wzrasta z 318 ton do 480 ton. Wersja 1.1 może umieścić ładunek 13,15 tony na niskiej orbicie w porównaniu z 10,45 tony w przypadku wersji 1.0 i 5,3 tony na orbicie geostacjonarnej w porównaniu z 4,8 tony w przypadku wersji 1.0. Poprzednia wersja była używana tylko do wystrzelenia frachtowca SpaceX Dragon, który nie wymagał owiewki . Nowa wersja może umieszczać satelity na orbicie pod owiewką, której wymiary (13,1 m wysokości, 5,2 m średnicy) odpowiadają potrzebom rynku. Pierwszy lot tej wersji odbył się w dniu29 września 2013 r.i jest sukcesem. Uruchomiono 14 kopii tej wersji, ostatnia miała miejsce 17 stycznia 2016 r.
Falcon 9 v1.1 FT (FT od Full Thrust, czyli „pełny ciąg”) to mocniejsza wersja v1.1. Jak wskazuje jej oznaczenie, chodzi o jak najlepsze wykorzystanie wyrzutni, której architektura jest mniej lub bardziej zamrożona, aby umożliwić wystrzelenie satelitów krążących po orbicie geostacjonarnej, zachowując jednocześnie wystarczającą ilość paliwa, aby umożliwić odzyskanie pierwszego etapu, a tym samym zmniejszyć koszt uruchomienia, zgodnie z celami wyznaczonymi przez producenta. Zwiększa się ciąg silników pierwszego i drugiego stopnia, zmienia się konstrukcja pierwszego stopnia, a drugi stopień wydłuża. Struktura oporowa pierwszego stopnia jest modyfikowana, natomiast międzystopniowa (struktura pomiędzy dwoma stopniami) zostaje wydłużona i wzmocniona. Udoskonalono system lądowania używany do wyprowadzania: zmodyfikowano podwozie i panele komórkowe, które zapewniają stabilność podczas powrotu. Wszystkie te modyfikacje umożliwiają zwiększenie masy, jaką można umieścić na orbicie geostacjonarnej, z 4,85 do 5,5 tony w wersji wielokrotnego użytku. W wersji jednorazowej wyrzutnia może umieścić 22,8 tony na orbicie niskiej i 8,3 tony na orbicie geostacjonarnej. Pierwszy lot odbywa się w dniu22 grudnia 2015.
Falcon 9 v1.1 FT wykorzystuje znacznie mocniejszą wersję silników rakietowych Merlin . Merlin 1D + rozwija nacisk na ziemię 845 kN, co oznacza wzrost o 24% w porównaniu z wersją napędzającą wersję 1.1. 1DV+ zastosowany w drugim stopniu zapewnia ciąg podciśnienia 935 kN, czyli wzrost o 17%. Aby nie wydłużać pierwszego stopnia, co zmniejszyłoby jego sztywność, biorąc pod uwagę stosunek jego długości do jego średnicy (41,5 / 3,6 metra), inżynierowie SpaceX zdecydowali się na zwiększenie gęstości materiałów miotających. Instalacje do obniżania temperatury materiałów pędnych są instalowane we wszystkich miejscach startu SpaceX. Temperaturę ciekłego tlenu obniża się do -207°C (10° powyżej punktu potrójnego tlenu) przepuszczając przez kąpiel azotową, w której wykonano częściową próżnię, zwiększając w ten sposób gęstość o 8%. Temperatura nafty została obniżona do tylko -7 ° C, aby uniknąć wzrostu lepkości (nafta zamarza w temperaturze -37 ° C). Gęstość zwiększa się zatem w zakresie od 2,5 do 4%. Ze względu na różne przyrosty gęstości konieczne było dokonanie przeglądu odpowiednich rozmiarów zbiorników tlenu i nafty. Rozmiar zbiornika tlenu został skrócony, natomiast zbiornik nafty został wydłużony. Drugi etap, który nie ma tych samych ograniczeń co do wymiarów, został natomiast wydłużony o 50 centymetrów: zbiornik na naftę został wydłużony bez wpływu na zbiornik z tlenem.
Blok 4 to wersja pomiędzy F9 FT a blokiem 5, COPV są modyfikowane, a procedura ich napełniania jest spowolniona, aby uniknąć incydentu podobnego do tego, który miał miejsce podczas eksplozji na wyrzutni. wystrzelenie satelity Amos-6.
Wersja Block 5 to ostateczna wersja programu uruchamiającego, która nie powinna już ewoluować, z wyjątkiem kilku drobnych modyfikacji. Wprowadzone modyfikacje mają na celu umożliwienie dziesięciu ponownego użycia bez większych prac konserwacyjnych i, być może, do stu powtórnych użyć z remontem i główną konserwacją co dziesięć lotów. Turbopompa silników Merlin została zmodyfikowana w celu wyeliminowania pęknięć obserwowanych na łopatkach kół turbiny. Do płyty komórkowe , które stabilizują pierwszy etap (panele, które były wymieniane po każdym użyciu w niniejszym) zostały zmodyfikowane tak, że ich wymiana nie jest dłużej konieczne (zastępuje tytanu-glinu). Niektóre elementy, takie jak zawory, są modyfikowane, aby umożliwić ich zastosowanie w szerszym zakresie warunków. Wzmocniono ochronę termiczną u podstawy pierwszego stopnia, zwiększono ciąg silników pierwszego stopnia o 8%, a silnika drugiego stopnia o 5%, podwozie po wyprowadzeniu składa się do góry zamiast ręcznie zdemontowany. Rama podtrzymująca silniki jest teraz przykręcona do pierwszego stopnia i nie jest już spawana, aby ułatwić remonty i konserwację silnika. Łącząca dwie kondygnacje kondygnacja, która nie jest już malowana, jest koloru czarnego. Pierwsze uruchomienie tej wersji zakończyło się sukcesem 11 maja 2018 roku.
Możesz pomóc albo szukając lepszych źródeł, aby wykonać kopię zapasową danych informacji, albo wyraźnie przypisując te informacje do źródeł, które wydają się niewystarczające, co pomaga ostrzec czytelnika o pochodzeniu informacji. Zobacz stronę dyskusji po więcej szczegółów.
Wersja | Sokół 9 v1.0 | Sokół 9 v1.1 | Falcon 9 Pełny ciąg (FT) | Sokół 9 Blok 5 | |
---|---|---|---|---|---|
Wymiary | |||||
Całkowita wysokość | 46,5 m² | 68,7 m² | 70 m² | ||
Średnica | 3,6 m² | ||||
Masa startowa | 336 ton | 511 tys | 567 ton | 595 ton | |
Czapka | Tylko uruchomienie smoka | 5,2 m średnicy 13,1 m wysokości |
|||
1 st floor | |||||
Długość (bez międzystopniowej) | 29 mln | 41,5 m² | |||
Masa (materiały miotające) | 269,5 t | 413,7 t | 447 ton | (475 t ) | |
Napęd | 9 × Merlin 1C (9 x 422 kN) na ziemi Impuls właściwy 267 s |
9 × Merlin 1D (9 x 654 kN) na ziemi Impuls właściwy 282 s |
9 × Merlin 1D + (9 x 756 kN) na ziemi Impuls właściwy 286 s |
9 × Merlin 1D ++ (9 x 903 kN) na ziemi Impuls właściwy 298 s |
|
Początkowy ciąg | 3803 kN | 5889 kN | 7606 kN | 8127 kN | |
Czas palenia (wersja jednorazowa) |
175 lat | 185 lat | 158,4 s | ||
2 e piętro | |||||
Długość | 10,5 m² | 14 m² | 15,5 m² | ||
Masa (materiały miotające) | 56,8 t (54,6 t ) | 92,5 t | 112 tys | ||
Napęd | 1 × Merlin 1C Próżnia 520 kN w próżni Impuls właściwy 366 s |
1 × Merlin 1D Próżnia 805 kN w próżni Impuls właściwy 347 s |
1 × Merlin 1D + Próżnia 934 kN w próżni Impuls właściwy 348 s |
||
Czas palenia | 346 lat | 376 lat | 397 lat | ||
Możliwości | |||||
Ładunek na niską orbitę z Przylądka Canaveral | 9900 kg | 10450 kg | 22 800 kg | > 22 800 kg | |
Ładunek GTO | 4050 kg | 4 850 kg | 5500 kg | 6000 kg | |
Cena £ | 62 mln USD Ponownie wykorzystanych 50 mln USD |
||||
Status | |||||
1 st i ostatni lot | 4 czerwca 2010 - 1 st marca 2013 | 29 września 2013 r. - 17 stycznia 2016 | 22 grudnia 2015 - 29 czerwca 2018 | 6 lutego 2018 | |
Całkowity / częściowy sukces / niepowodzenie (aktualizacja 11/2020) | 5/0/0 | 14/0/1 | 37/0/1 | 66/0/0 |
Nowy układ silnika w kole na V1.1 (po lewej V1.0).
Silnik Merlin 1D w wersji V1.1 jest znacznie mocniejszy.
Znaczna część redukcji kosztów wystrzeliwania rakiet Falcon musi zostać osiągnięta poprzez ponowne użycie po użyciu wyrzutni. Technika zastosowana w Falconie 1 i pierwszym Falconie 9 opierała się na użyciu spadochronów i wyprowadzaniu na morzu etapów. Ale wszystkie próby odzyskania wykonane po wystrzeleniu kończą się niepowodzeniem, ponieważ etapy nie przetrwają oddzielenia od reszty wyrzutni i naprężeń termicznych występujących przy dużej prędkości. Pod koniec 2011 roku SpaceX ogłosiło wybór nowej techniki odzyskiwania, która powinna zostać zastosowana początkowo na pierwszym piętrze. Ten ostatni, wyposażony w rozkładane podwozie, musi powrócić na miejsce startu wykonując lot z częściowym napędem i wylądować pionowo. Ten scenariusz zakłada, że scena zatrzymuje część paliwa na powrót na ziemię. Prototyp o nazwie Grasshopper został opracowany i przeprowadzony w kwietniu 2013 r. na małej wysokości i przy małej prędkości.
ZasadyDo odzyskania pierwszego etapu stosuje się kilka technik. Powrót wyrzutni na Ziemię wymaga użycia napędu, aby zarówno anulować uzyskaną prędkość, jak i sprowadzić scenę z powrotem do bazy startowej. Pierwszy stopień jest wypuszczany na wysokości i z mniejszą prędkością niż w wersji eksploatacyjnej wyrzutni ( 2 km/s lub Mach 6 przeciwko 3,4 km/s lub Mach 10), aby utrzymać niezbędne paliwo. System kontroli położenia został zmodyfikowany, aby umożliwić stabilizację podłogi podczas jej opadania. Korpus stopnia został również zmodyfikowany poprzez dodanie podwozia i sterowalnych paneli komórkowych służących do aerodynamicznej stabilizacji pierwszego stopnia podczas jego zjazdu. Do obliczenia drogi powrotnej i precyzyjnego lądowania wykorzystywany jest system naprowadzania.
Trzy z 9 silników odrzutowych są używane do sprowadzenia sceny z powrotem na Ziemię i mają w tym celu zdolność ponownego zapłonu (tj. przenoszą ilość produktów hipergolicznych ( trietyloglinu i trietyloboranu ) wystarczającą, aby umożliwić kilka kolejnych zapłonów. Z 411 ton przewożonych materiałów pędnych , około 50 ton nie zostaje zużytych, gdy scena jest wypuszczana, ale są wykorzystywane do powrotu na Ziemię.Cztery panele komórkowe umieszczone na obrzeżach górnej części sceny są rozmieszczone w kosmosie i pomagają ustabilizować lot po powrocie na Ziemię (z orientacją silników podczas ich pracy).Skuteczne zarówno w warunkach naddźwiękowych, jak i poddźwiękowych, każdy z tych paneli jest niezależnie zorientowany w dwóch osiach (obrót i pochylenie) za pomocą poleceń zdefiniowanych przez system naprowadzania stolika. Niezbędna siła jest dostarczana przez układ hydrauliczny wykorzystujący zmagazynowany płyn s Pod ciśnieniem w zbiorniku, który aktywuje siłowniki, a następnie zostaje zwolniony. Podłoga posiada własny system kontroli położenia , wykorzystujący stery strumieniowe na zimny gaz . Są one używane do zwalniania silników odrzutowych i do orientacji sceny podczas lotu z powrotem na Ziemię w celu odzyskania. Wreszcie podłoga ma podwozie o masie 2100 kg, składające się z 4 stóp przymocowanych do podstawy i wykonanego z aluminiowej struktury plastra miodu i włókna węglowego. Stopki są składane wzdłuż korpusu sceny podczas lotu, a owiewka zmniejsza ich opór aerodynamiczny. Wystrzeliwane są na 10 sekund przed lądowaniem dzięki systemowi pneumatycznemu wykorzystującemu sprężony hel. Po wypuszczeniu podwozie ma rozpiętość skrzydeł 18 metrów i jest w stanie wytrzymać spowolnienie, któremu ulega scena prawie pozbawiona paliwa, gdy dotknie ziemi.
Sekwencja lądowaniaPo oddzieleniu pierwszego stopnia, silniki kontrolujące położenie są używane do zmiany orientacji stolika tak, aby ciąg silników spowalniał stolik. Około dwie minuty po rozdzieleniu trzy silniki są zapalane na około 30 sekund, aby przywrócić etap do punktu wyjścia. Dwie minuty później, po rozłożeniu komórkowych paneli stabilizacyjnych, ponownie uruchomiono silniki, aby spowolnić scenę. Wreszcie, około 30 sekund przed lądowaniem, tylko jeden z jego silników jest zapalany, a jego ciąg jest silnie modulowany, aby wylądować pionowo i przy zerowej prędkości. Sześć sekund przed kontaktem z ziemią podwozie zostaje wypuszczone.
SpaceX ma obiekty do wystrzeliwania w bazie Cape Canaveral na Florydzie w celu uzupełnienia paliwa na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i wystrzelenia satelitów na orbitę geostacjonarną (telekomunikację), od września 2013 r. z obiektu startowego w bazie startowej Vandenberg w Kalifornii w celu wystrzelenia satelitów na orbitę polarną (obserwujące satelity ziemskie satelity wojskowe), od 2017 roku i korzysta z kompleksu wyrzutni LC-39A z centrum kosmicznego Kennedy dla obu satelitów nośnych i statków Załoga smok, który przejmie załóg na międzynarodowej stacji kosmicznej .
Na Florydzie wyrzutnia Falcon 9 jest wystrzeliwana z wyrzutni 40 (SLC-40) w bazie Cape Canaveral, dawniej używanej przez rakiety Titan III i IV i przerobionej na wyrzutnię. W zapleczu znajduje się hangar, w którym wyrzutnia jest montowana poziomo wraz z ładunkiem. Jest on następnie instalowany na pojeździe szynowym, który podtrzymuje urządzenie montażowe, na którym jest połączony przegubowo masywny stół startowy złożony z masywnych stalowych dźwigarów: ten ostatni ma cztery nogi, do których przymocowana jest wyrzutnia. Zespół transportowany jest na znajdujące się w niewielkiej odległości stanowisko strzeleckie, gdzie jest przechylany do pozycji pionowej. Stół startowy mocowany jest do podłoża. Przewody zasilające i kable elektryczne łączą się z wyrzutnią poprzez system wznoszenia, który jest nieco oddalony od wyrzutni. Wyposażenie uzupełniają rozrzucone w pewnej odległości od wyrzutni czołgi i wieże podtrzymujące piorunochrony. Dawna baza wyrzutni rakiet Atlas LC-13 została przekształcona w bazę lądowania ( Strefa lądowania 1 ) dla wyrzutni-lądowników Falcon 9.
Wyrzutnie na Przylądku Canaveral.
SpaceX Falcon 9 v1.1 w toku w miejscu startu na Przylądku Canaveral dla TurkmenAlem52E / MonacoSAT . Kwiecień 2015.
Budowa hali montażowej dla Falcon 9 i Falcon Heavy w pobliżu kompleksu startowego LC-39A w Kennedy Space Center (czerwiec 2015) przejętego przez firmę SpaceX.
Aby umieścić satelity na orbitach polarnych, SpaceX używa wyrzutni 4E z wyrzutni Vandenberg w Kalifornii . Ta platforma startowa była używana od 1962 roku do startów rakiet Atlas, a następnie do 2005 roku przez wyrzutnię Titan IV . SpaceX wynajmuje ten obiekt od lipca 2011 r., a prace nad adaptacją wyrzutni prowadzono do listopada 2012 r. Producent rakiety Falcon 9 ponownie wykorzystał część sprzętu, ale także przeprowadził poważne przekształcenia, takie jak zniszczenie wieży. wysokość ponad 30 kondygnacji oraz wieża zasilająca o wysokości 20 kondygnacji. W skład kompleksu wchodzi powierzchnia betonowa i duży kanał oddymiający. Wokół wyrzutni znajdują się zbiorniki LOX , RP-1 i wody, budynek montażowy rakiet Falcon 9 oraz betonowy tor służący do prowadzenia wyrzutni między budynkiem montażowym a boiskiem. Podczas startów wyrzutnia, która jest przechowywana w hali montażowej, ustawiana jest na wieży/dźwigu za pomocą dźwigu. Ładunek w owiewce jest następnie przymocowany do górnej części wyrzutni. Wieża / dźwig jest transportowany do wyrzutni w ostatniej chwili, aby nie narażać rakiety na ewentualną złą pogodę.
Pierwszy strzał od czasu Vandenberg miał miejsce w dniu 29 września 2013 r.umieścić na orbicie kanadyjskiego satelitę CASSIOPE. Drugi strzał musi odbyć się dnia17 stycznia 2016na wystrzelenie satelity Jason-3 dla NASA i ESA .
Aby wystrzelić swoją ciężką rakietę Falcon Heavy , SpaceX wynajmuje, na mocy umowy najmu do 2025 roku, kompleks startowy LC-39A w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego, wcześniej używany przez amerykański prom kosmiczny . W latach 2015-2016 przebudował wyrzutnię i zlecił budowę hali montażowej. Firma uruchamia z tej strony zarówno Falcon Heavy, jak i Falcon 9. Pierwsze uruchomienie Falcon 9 miało miejsce 19 lutego 2017 r., a pierwsze uruchomienie Falcon Heavy 6 lutego 2018 r. To również z tego stanowiska strzelania statki Crew Dragon zostają zwodowane, przejmując załogi międzynarodowej stacji kosmicznej . W tym celu nieruchoma wieża przylegająca do wyrzutni została zmodyfikowana w celu zainstalowania trapu umożliwiającego załodze osiedlenie się na statku.
Zbliżenie górnej części wyrzutni przenoszonej na stanowisko strzeleckie.
System wyrzutni wyrzutni.
Widok na wyrzutnię Cape Canaveral od strony lądu.
SpaceX buduje obiekty startowe około 25 km na wschód od Brownsville (stan Teksas ) na skraju Zatoki Meksykańskiej i kilka mil od granicy między Stanami Zjednoczonymi a Meksykiem . Po rozważeniu wystrzelenia Falcon 9, a także Falcon Heavy z tej bazy , Space X zrezygnował z tego użycia w 2018 roku: strona powinna być używana tylko przez rakietę Starship . W przeciwieństwie do innych obiektów startowych, które posiada i które zależą od rządu USA (NASA i US Air Force), Boca Chica jest w całości własnością firmy, co da SpaceX większą swobodę w obsłudze strony. SpaceX zainwestował 100 milionów dolarów (około 88 milionów euro) w ten kompleks startowy. Prace rozpoczęły się w 2015 roku, prace powinny zakończyć się do końca 2018 roku oraz pierwsze uruchomienie.
Wyrzutnia i jej silniki są produkowane w fabryce firmy w Hawthorne w Kalifornii, niedaleko lotniska w Los Angeles . SpaceX ma tam zadaszoną powierzchnię 5,1 hektara, dzięki czemu możliwe jest równoległe złożenie 3 wyrzutni Falcon 9 oraz 2 tuzinów silników Merlin i trzech wyrzutni Falcon 1. Wyrzutnia jest przewożona drogą lądową na miejsce startu (Floryda lub Kalifornia). ), gdzie jest składany wraz z ładunkiem, a następnie testowany przed uruchomieniem. Podczas startu silniki są włączone, a wyrzutnia jest trzymana za cztery nogi stołu startowego, aby sprawdzić, czy ciąg jest nominalny. Jeśli podane dane są prawidłowe, wiązania są zwalniane, a haki wychylają się ze ścieżki silników, gdy wyrzutnia powoli się podnosi. Jeśli zażądano wyłączenia silnika, system pozwala na bardzo szybkie ponowne uruchomienie odliczania po godzinie 15 minut, jak pokazano podczas pierwszego uruchomienia. Max Q (maksymalne ciśnienie aerodynamiczne) jest osiągane 76 sekund po starcie, a ograniczenia aerodynamiczne znikają po 115 sekundach. W chwili t + 155,5 sekundy dwa z dziewięciu silników są wyłączone, aby ograniczyć przyspieszenie, ponieważ ciąg silników na tym etapie nie może być modulowany.
Oddzielenie obu etapów nie jest wspomagane rakietami, ale popychaczami pneumatycznymi, jak na Falconie 1. Odbywa się to w 3 etapach: gaszenie silników pierwszego stopnia w t + 174,2 sekundy, separacja w t + 176,2 sekundy i silnik drugiego stopnia uruchomił się przy t + 179,2 sekundy. Spódnica łącząca pomiędzy dwoma stopniami, która jest integralna z pierwszym stopniem, zawiera spadochrony, które muszą spowolnić jego opadanie i umożliwić jego odzyskanie i ponowne użycie po wylądowaniu. Silnik drugiego stopnia ma regulowany ciąg (od 60 do 100%) i można go ponownie zapalić dwukrotnie, aby spełnić określone wymagania dotyczące trajektorii. Podwójny układ zapłonowy zwiększa niezawodność odpalania tego silnika. Nasadka jest wyrzucana w T + 199,2 sekund. W przypadku wstrzykiwania na geostacjonarną orbitę transferową, drugi stopień jest wyłączany po raz pierwszy w czasie t + 457,9 sekundy, a następnie ponownie włączany między t + 1488,6 a t + 1544,6 sekundy. Przed oddzieleniem ładunku można ustalić orientację wyrzutni lub obracać ją z prędkością 5 obrotów na sekundę. Początkowo zakładano, że oba etapy będą mogły być ponownie użyte po wystrzeleniu, ale odzyskanie i ponowne użycie drugiego etapu nadal wymaga wykazania, chociaż koszt samego pierwszego etapu stanowi około 75% kosztu wyrzutni.
W 2005 roku firma Space X zaoferowała szereg wyrzutni składających się z lekkiej wyrzutni Falcon 1 i średniej wyrzutni Falcon 5 . We wrześniu 2005 roku firma dodała do swojej oferty model Falcon 9 ze znacznie mocniejszym pierwszym stopniem, napędzanym dziewięcioma silnikami Merlin zamiast pięcioma w Falcon 5. Pierwszy lot został ogłoszony na drugi kwartał 2007 roku. Dwie wyrzutnie oznaczają konieczność użyj tej samej konstrukcji dla pierwszego etapu, ale Falcon 5 jest uruchamiany z częściowo wypełnionymi zbiornikami. Falcon 9 początkowo miał być napędzany przez Merlina 1B, ale ten model został porzucony na rzecz bardziej wyrafinowanego Merlina 1C, ponieważ jest chłodzony przez swoje propelenty, ale który musi osiągnąć 556 kN ciągu na ziemi pod koniec rozwoju przy 378 kN dla Merlina 1B. Falcon 5 następnie znika z katalogu SpaceX.
We wrześniu 2006 roku w ramach programu COTS mającego zapewnić częściową wymianę amerykańskiego promu kosmicznego , NASA wybrała dwie firmy, w tym SpaceX , do tankowania Międzynarodowej Stacji Kosmicznej . SpaceX odpowiedziało na zaproszenie do składania ofert, oferując użycie swojej wyrzutni Falcon 9 do wystrzelenia frachtowca kosmicznego Dragon, również opracowanego przez SpaceX. NASA podpisała umowę z firmą SpaceX w grudniu 2008 roku na wystrzelenie 12 statków kosmicznych do 2015 roku, które muszą dostarczyć na stację kosmiczną łączną masę co najmniej 20 ton za wynagrodzeniem 1,6 miliarda dolarów. Warunki umowy przewidują możliwość jej przedłużenia do kwoty 3,1 mld USD. SpaceX musi wykonać trzy kwalifikujące się loty o rosnącym stopniu trudności, aby zademonstrować swoją zdolność do realizacji tej misji. Następnie zaplanowano 12 lotów tankowania do 2015 roku.
Na początku 2007 roku SpaceX ogłosił ukończenie pierwszego czołgu na pierwszym stopniu wyrzutni. Pierwszy test pierwszego stopnia z jego 9 silnikami przeprowadzono 1 sierpnia 2008 r. W listopadzie 2008 r. dziewięć silników przeszło pomyślnie testy przez czas odpowiadający pożarowi na żywo (178 sekund). W lutym 2008 roku pierwszy pokazowy lot Falcona 9 ze statkiem kosmicznym Dragon został przesunięty o 6 miesięcy na koniec pierwszego kwartału 2008 roku. Wyrzutnię po raz pierwszy zmontowano w pozycji pionowej w styczniu 2009 roku na przylądku Canaveral. W październiku 2009 roku pierwszy etap przeznaczony do startu przeprowadza pomyślnie testy na stanowisku testowym SpaceX znajdującym się w McGregor w Teksasie . Kompletna wyrzutnia została przetransportowana na miejsce startu w lutym 2010 roku. W tym czasie SpaceX planował start na22 marca 2010z marginesem błędu od 1 do 3 miesięcy związanym z niepewnością dotyczącą testów integracyjnych. Drugi etap jest testowany po raz pierwszy w listopadzie 2009 roku13 marca 2010Space X przeprowadza 3,5-sekundowy test statyczny złożonej wyrzutni.
Po dwóch przerwach w odliczaniu, w tym przerwaniu zapłonu pierwszego stopnia, pierwszy start rakiety Falcon 9 miał miejsce w dniu 4 czerwca 2010z bazy startowej Cape Canaveral . W uruchamiającego ładunek składał się z modelu SpaceX smoka kosmicznego frachtowca , zwany Smok kosmiczne Kwalifikacja jednostki . Pomimo znacznego nieoczekiwanego przechyłu , integralny drugi stopień wraz z ładunkiem został umieszczony na około 250 km orbicie kołowej z nachyleniem 34,5 ° odpowiadającym niemal idealnie zestawowi obiektywów (niecały 1% różnicy). Pierwszy etap, którego ponowne wykorzystanie powinno pomóc w obniżeniu kosztów wodowania, pękał podczas upadku.
Kwalifikacja do programu COTS , który stanowi większość księgi zamówień wyrzutni, to dla SpaceX ważna kwestia. Aby zakwalifikować wyrzutnię i statek kosmiczny SpaceX Dragon do tankowania Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, należy pomyślnie ukończyć trzy loty o rosnącym stopniu trudności. Pod koniec maja 2010 r. SpaceX, które otrzymało z góry 350 mln dolarów od NASA, poinformowało amerykańską agencję kosmiczną, że planuje tylko jeden lot demonstracyjny w lipcu 2010 r. Drugi lot, wymagający dodatkowych prac rozwojowych, zaplanowano teraz na wrzesień. 2011, natomiast trzeci lot odbędzie się w październiku 2011 roku. Jednak po wyłączeniu promu kosmicznego pod koniec 2010 roku wyrzutnia odegra kluczową rolę w utrzymaniu potencjału stacji kosmicznej: nie ma już żadnego marginesu w przypadku pojawienia się problemów z ogniskowaniem. Ponadto NASA zdecydowała, że od końca 2011 roku rosyjskie frachtowce Progress do tankowania amerykańskiej części stacji nie będą już wykorzystywane . Dodatkowe przesunięcie terminu gotowości operacyjnej frachtowców programu COTS wymusiłoby ograniczenie aktywności stacji kosmicznej i przestawił ją w tryb „przetrwania” ze zmniejszoną załogą i ograniczoną działalnością naukową, jak miało to miejsce po katastrofie promu kosmicznego Columbia .
Po kilku przesunięciach pierwszy lot kwalifikacyjny odbywa się w dniu 8 grudnia 2010. Wyrzutnia Falcon 9 umieściła frachtowiec kosmiczny SpaceX Dragon na 288- kilometrowej orbicie kołowej z nachyleniem 34,53 stopnia. Przetestowano komunikację, a statek kosmiczny za pomocą jego silników wykonał manewry zmiany orbity i kontroli orientacji. Po blisko 3 godzinach spędzonych na orbicie kapsuła ponownie weszła w atmosferę i została odzyskana po wylądowaniu na Pacyfiku z dokładnością do 800 metrów od celu. SpaceX stał się pierwszą prywatną firmą zdolną do wystrzelenia i odzyskania kapsuły kosmicznej.
Drugi i ostatni lot kwalifikacyjny odbywa się w dniu 22 maja 2012. Początkowo zaplanowano trzeci lot kwalifikacyjny, ale w grudniu 2011 r. NASA zatwierdziła propozycję SpaceX, aby połączyć cele dwóch misji. Lot musi zatem wykazać zarówno zdolność statku towarowego Dragon do bezpiecznego manewrowania w pobliżu stacji kosmicznej, jak i do przeprowadzenia wstępnego testu dokowania. Wyrzutnia Falcon 9 zawiera kapsułę Dragon zawierającą 521 kilogramów ładunku przeznaczonego na Międzynarodową Stację Kosmiczną. 25 maja kapsuła Dragon zostaje zadokowana na stacji kosmicznej, a statek zostaje wyładowany z ładunku przez załogę. Sześć dni później statek, na którym załadowano 625 kg materiału (łącznie z wynikami szeregu eksperymentów), który miał zostać sprowadzony z powrotem na Ziemię, zostaje odcumowany i po manewrach rozpoczyna ponowne wejście w atmosferę. Wylądował 31 maja około 900 km od wybrzeża Kalifornii i został pomyślnie odzyskany wraz z zawartością przez małą flotyllę wyczarterowaną przez SpaceX. Ten lot kończy fazę certyfikacji montażu Falcon 9 / Dragon dla programu COTS.
Po lotach kwalifikacyjnych wyrzutnia rozpoczyna swój pierwszy lot operacyjny (CRS-1) mający na celu zatankowanie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 8 października 2012. Wyrzutnia zawiera kapsułę Dragona zawierającą 905 kilogramów ładunku przeznaczonego na Międzynarodową Stację Kosmiczną oraz prototyp satelity Orbcomm drugiej generacji o masie 150 kg . 90 sekund po starcie jeden z dziewięciu silników na pierwszym etapie pada ofiarą awarii: kolejne dochodzenia przeprowadzone przez wspólną komisję SpaceX i NASA wykażą, że w komorze spalania otworzyła się dziura i że „odrzutowiec wydobył się z niego płonący gaz i przeciął główny przewód paliwowy, wywołując pożar. Komputer pokładowy następnie wyłączył silnik, a wyrzutnia kontynuowała lot, korzystając z ośmiu innych silników. Orbita docelowa została osiągnięta, ale SpaceX nie uruchamia ponownie drugiego etapu, który umożliwiłby umieszczenie dodatkowego ładunku, demonstracyjnego minisatelity Orbcomm-G2 na orbicie docelowej, zgodnie z porozumieniem zawartym z NASA i zastrzeżeniem, że w zdarzenie, w którym dostępne zapasy paliwa i ciekłego tlenu nie zapewniłyby dotarcia na orbitę docelową z prawdopodobieństwem większym niż 99%, nie doszłoby do ponownego zapłonu drugiego stopnia (drugi stopień miał niezbędne paliwo, ale prawdopodobieństwo, że wystarczająca ilość ciekłego tlen byłby dostępny tylko w 95%). Minisatelita jest zatem umieszczony na orbicie nieoperacyjnej i zostanie zniszczony po ponownym wejściu w atmosferę cztery dni później. Ale główna misja kończy się bezproblemowo, kapsuła Dragon po manewrowaniu jest zadokowana do stacji kosmicznej dalej10 października 2012i jest rozładowywany. Na statek ładowany jest 905 kg ładunku, który ma być sprowadzony z powrotem na Ziemię. 28 października statek kosmiczny został odłączony od stacji i po powrocie atmosferycznym wylądował na Oceanie Spokojnym. Zespołom SpaceX i NASA udaje się bez trudu odzyskać statek i jego zawartość.
Wersja V1.1 wyrzutni wprowadza głębokie zmiany w konfiguracji wyrzutni, w szczególności zwiększając masę o ponad 40%. Pierwszy lot tej wersji odbywa się w dniu29 września 2013 r., to jest sukces. Jednak dwa drugorzędne cele tego lotu nie zostały osiągnięte: silnik drugiego etapu nie mógł zostać ponownie uruchomiony po oddzieleniu ładunku i umieszczeniu satelitów na orbicie geostacjonarnej w ramach kolejnego lotu; pierwszy etap nie powraca po separacji, aby ustabilizować jego ruchy podczas upadku i umożliwić powrót do zdrowia. 3 grudnia 2013, drugi lot wyrzutni w wersji 1.1 przenosi satelitę telekomunikacyjnego na orbitę geostacjonarną. Tym razem silnik drugiego stopnia zostaje ponownie uruchomiony, aby bez problemu umieścić satelitę na wysokiej orbicie eliptycznej.
Podczas startu misji tankowania międzynarodowej stacji kosmicznej CRS-728 czerwca 2015, wyrzutnia ulega zniszczeniu po 139 sekundach lotu. Nadciśnienie w zbiorniku ciekłego tlenu drugiego stopnia powoduje jego wybuch podczas normalnego działania pierwszego stopnia. Ten ostatni działa przez kilka sekund, zanim sam się zniszczy. Kapsuła Smoka zostaje wyrzucona przez eksplozję drugiego stopnia, ale nie mając instrukcji rozłożenia spadochronów w tym kontekście, zostaje zniszczona przez uderzenie w ocean z dużą prędkością. Statek towarowy zawierał 1,8 tony zapasów oraz przejściówkę w części bezciśnieniowej, która miała umożliwić dokowanie przyszłych statków prywatnych do stacji kosmicznej.
W połowie lipca Elon Musk ogłosił wstępne wyniki śledztwa przeprowadzonego po wypadku w celu ustalenia przyczyn awarii. Pochodzenie tego byłoby związane z jednym z butli z helem pod ciśnieniem znajdujących się w zbiorniku tlenu. W konwencjonalny sposób na wyrzutni gaz ten jest stopniowo uwalniany do zbiornika, gdy silnik sceniczny pracuje, aby utrzymać ciśnienie w zbiorniku podczas spalania tlenu. Hel służy dwóm celom: zachowaniu integralności struktury zbiornika i skierowaniu pozostałego tlenu z powrotem do silnika. Butelka jest utrzymywana na miejscu za pomocą stalowych belek przymocowanych w innym miejscu do ściany zbiornika. Jedna z tych wiązek ustąpiłaby, gdy dzban przyspieszył do ponad 3 g . Uwolniona butelka przypadkowo uwolniłaby hel, powodując nadciśnienie w zbiorniku, powodując jego pęknięcie, a następnie awarię wyrzutni. Diagnoza ta miała zostać potwierdzona latem. Wyrzutnia poleci z powodzeniem 22 grudnia 2015 r.
Lot 22 grudnia 2015inauguruje nową, mocniejszą wersję wyrzutni o nazwie „Full Thrust” (FT). Jest to pierwsze uruchomienie od czasu awarii z czerwca 2015 r. i będzie to również pierwsze uruchomienie, w którym uda się przywrócić pierwszy stopień wyrzutni. W ciągu kolejnych 8 miesięcy (od stycznia do sierpnia 2016 r.) Falcon 9 FT był z powodzeniem używany 7 razy do lotów komercyjnych (satelity telekomunikacyjne na orbicie geostacjonarnej, satelita do obserwacji Ziemi na orbicie synchronicznej do Słońca Jason 3).
1 st września 2016, test wypalania z silników pojazdów nośnych Falcon 9 FT nr 29, którego uruchomienie planowane jest w dwa dni później, jest przygotowany na odpalania uruchomienia SLC-40 złożonego. W tym teście, przeprowadzanym przed każdym startem, wyrzutnia jest ustawiana w pozycji strzału, zbiorniki jej dwóch stopni są napełnione, a ładunek jest mocowany w górnej części wyrzutni. Procedura ta umożliwia przetestowanie zestawu w konfiguracji startowej, co skraca właściwą fazę startu. O 13:07 czasu UT, gdy czołg był w toku, anomalia spowodowała eksplozję wyrzutni. Wyrzutnia oraz izraelski satelita telekomunikacyjny Amos-6 o masie 5,4 ton i wartości 200 mln USD zostały zniszczone, stawiając operatora Spacecom w trudnej sytuacji finansowej. Kompleks startowy jest częściowo uszkodzony i nie działa.
Sytuacja jest również delikatna dla firmy SpaceX, która ma bardzo obszerny portfel zamówień i która już cierpi z powodu znacznych opóźnień w porównaniu z harmonogramem uruchomienia, który zobowiązała się do swoich klientów. Szczególnie dotknięty jest Iridium, który powierzył SpaceX wystrzelenie swojej konstelacji satelitów (około sześćdziesięciu satelitów wystrzelonych w klastrach po 10 w ciągu 12 miesięcy). Jak we wszystkich przypadkach utraty wyrzutni, incydent musi być zrozumiany, a ewentualna anomalia musi zostać skorygowana przed wznowieniem lotów. Pomimo trudności, jakie napotkało śledztwo, kierownictwo SpaceX ogłosiło, kilka tygodni po zniszczeniu wyrzutni, że powrót do zdrowia można przewidywać już w listopadzie. Kompleks wypalania jest częściowo zniszczony i nie zostanie natychmiast zrehabilitowany, ale SpaceX przygotowuje się do otwarcia w listopadzie drugiej wyrzutni na Florydzie, SLC-39A.
Poszukiwanie źródła anomalii okazało się trudne pomimo obecności licznych czujników, które przesyłały dane o zachowaniu wyrzutni podczas uzupełniania paliwa. Podobnie jak w czerwcu 2015 roku odkrywamy, że eksplozja miała swoje źródło w zbiorniku tlenu drugiego stopnia. Najbardziej prawdopodobną hipotezą jest to, że kula wypełniona helem , gazem odpowiedzialnym za zwiększanie ciśnienia paliwa, padła ofiarą pęknięcia jej struktury. Pręt trzymający zbiornik z helem, który był przyczyną utraty wyrzutni w czerwcu 2015 roku jest a priori wykluczony.
Zaawansowanym wyjaśnieniem, które pozostaje do potwierdzenia, jest to, że pęknięcie mogło być spowodowane nadmiernie dużą różnicą temperatur między helem wtryskiwanym do zbiornika COPV ( akronim od Composite-Overwrapped Pressure Vessel ) a ciekłym tlenem podczas napełniania i zostało to przytłaczający ten. COPV to cylindryczny zbiornik o wysokości 1,5 metra i średnicy 60 cm. które muszą wytrzymać szczególnie istotne ograniczenia strukturalne i termiczne (ciśnienie wewnętrzne 350 barów i znaczne różnice temperatur przy temperaturze zewnętrznej kilkudziesięciu Kelwinów, związane z wyborem SpaceX na użycie przechłodzonego ciekłego tlenu). SpaceX zdecydowało się na wykonanie konstrukcji zbiornika ze zwiniętego kompozytu węglowego, aby zmniejszyć masę. Wewnętrzna powierzchnia pokryta jest cienką warstwą metalu, aby zachować szczelność. Zastosowanie do tego celu konstrukcji opartej na kompozytach węglowych o słabo kontrolowanym zachowaniu w warunkach narzuconych przez procedury SpaceX (szybkie napełnianie bez wcześniejszego chłodzenia konstrukcji) stanowi bezprecedensowy wybór dla wyrzutni, która mogłaby stać na czele. niepowodzenie
Początkowo zaplanowany na 16 grudnia 2016 r., pierwszy start od wybuchu został przełożony na styczeń 2017 r., informuje firma Elona Muska. Chodzi o brakujące zezwolenie Federalnej Administracji Lotnictwa ( FAA ), która zarządza również przepisami dotyczącymi komercyjnych startów w kosmos. Przed wydaniem zielonego światła na wznowienie działalności SpaceX, FAA oczekuje na wnioski ze śledztwa prowadzonego przez SpaceX, NASA i US Air Force. To odroczenie operacji lotniczych, jeśli oczywiście nie jest niepokojące, nie służy interesom Inmarsatu i Hellas-Sat . Obie firmy zdecydowały się zrezygnować z używania SpaceX Falcon 9 do wystrzelenia satelity Inmarsat S-band, który przenosi ładunek Hellas-Sat 3, i aktywować opcję startu z Arianespace : satelita został umieszczony na orbicie przez Ariane 5 ciężka wyrzutnia z Gujany Space Center w dniu 28 czerwca 2017 r.
Podczas pierwszych dwóch strzałów wyrzutni w 2010 roku, próba powrotu do atmosfery pierwszego etapu, a następnie lądowania pod spadochronami, zakończyła się niepowodzeniem, SpaceX porzucił tę metodę i skupił się na odzyskaniu napędu poprzez zaprojektowanie modelu 1.1 wyrzutni. Pierwszy lot odbył się podczas szóstego startu wyrzutni we wrześniu 2013 roku. SpaceX przeprowadziło pierwszy kontrolowany test wodowania, którego celem było przetestowanie faz powrotu do atmosfery, hamowania i wodowania przy niskiej prędkości pierwszego stopnia wyposażonego do jego poprawa. Podczas tego pierwszego testu pojedynczy pędnik biorący udział w fazie hamowania nie stabilizuje wyrzutni. Ale podczas drugiego i trzeciego testu przeprowadzonych w kwietniu i lipcu 2014 SpaceX udaje się wykonać dwa miękkie podlewania pierwszego stopnia wyposażonego w rozkładane nogi do lądowania. Podłogi te nie przetrwały jednak przewrócenia się nad oceanem i nie można ich uratować.
Pierwsza próba lądowania na autonomicznej barce oceanicznej miała miejsce w dniu10 stycznia 2015 w ramach misji tankowania międzynarodowej stacji kosmicznej CRS-5, ale brak płynu hydraulicznego uruchamiającego lotki stabilizatorów komórkowych w ostatnich sekundach lądowania powoduje niepowodzenie manewru.
Nowa próba została podjęta 11 lutego, wyrzutnia pobierając 50% dodatkowego płynu hydraulicznego, wystartowała pomyślnie. Pierwszy etap oddziela się po prawie 3 minutach lotu i rozpoczyna swój autonomiczny powrót. Jednak zła pogoda (10-metrowe fale) w obszarze odzyskiwania nie mogła pozwolić SpaceX na rozmieszczenie lądowiska. Piętro więc „łagodnie” wylądowało w zamierzonym miejscu.
Podczas trzeciej próby podjętej dnia 14 kwietnia 2015 przy okazji misji tankowania międzynarodowej stacji kosmicznej CRS-6, pierwszy stopień udaje się wylądować na platformie, ale zbyt duża prędkość poprzeczna i pozioma, z powodu wadliwego zaworu, łamie dwie z czterech nóg lądowania i przewraca się na barkę przed wybuchem.
Pierwsze udane odzyskanie pierwszego etapu miało miejsce w dniu 21 grudnia 2015i wdraża pierwsze użycie pełnej wersji wyrzutni. Dzban zamiast jedenastu orbitujących satelitów telekomunikacyjnych firmy Orbcomm . Pierwszy etap to po raz pierwszy udane lądowanie na przylądku Canaveral . Podczas gdy podczas poprzednich testów lądowanie odbywało się na platformie na Florydzie, etap powraca do lądowania tym razem na dawnej wyrzutni przekształconej i przemianowanej na strefę lądowania 1 , bardzo blisko miejsca startu. Dokładne oględziny odzyskanej wyrzutni odbyły się w pozycji poziomej w budynku wybudowanym przez spaceX w pobliżu wyrzutni 39-A w Centrum Kosmicznym im. Kennedy'ego w pobliżu przylądka Canaveral. 31 grudnia, 10 dni po wylądowaniu, Elon Musk ogłosił, że systemy wydają się być w dobrym stanie. 15 stycznia 2016, wyrzutnia została ustawiona pionowo na wyrzutni 40 na przylądku Canaveral w celu przeprowadzenia krótkiego testu silnika. Dane wykazały dobrą wyrzutnię, z wyjątkiem silnika numer 9, który wykazywał wahania mocy. Może to być związane z połknięciem gruzu podczas lądowania, co zostanie potwierdzone w badaniu endoskopowym silnika w najbliższych dniach.
8 kwietnia 2016SpaceX w końcu udaje się wylądować pierwszy stopień swojej wyrzutni na autonomicznej barce oceanicznej o nazwie Oczywiście, że nadal cię kocham . Exploity te będą regularnie powtarzane podczas kolejnych premier.
30 marca 2017 r.Podczas misji SES-10 SpaceX po raz pierwszy ponownie wykorzystuje pierwszy etap, który wcześniej był używany do umieszczenia statku kosmicznego Dragon na orbicie podczas misji CRS-8. Pierwszy etap jest ponownie odzyskiwany na barce autonomicznej. Oczywiście nadal cię kocham.
Prototyp Grasshopper.
Podwozie złożone wzdłuż pierwszego piętra.
Zbliżenie wyrzutni przedstawiające rozkładane panele komórkowe służące do stabilizacji sceny po jej powrocie.
Na pierwszym piętrze 20 -go uruchomienia po udanym lądowaniu21 grudnia 2015.
Pierwszy etap 23 rd uruchomienia po udanym lądowaniu na autonomiczny oceanu barki8 kwietnia 2016.
Ładunek | ||||
---|---|---|---|---|
Wyrzutnia | Masa | Wysokość |
Niska orbita |
Orbita GTO |
Sokół 9 FT | 549 ton | 70 m² | 23 tys | 8,3 tony |
Długi spacer 5 | 867 ton | 57 m² | 23 tys | 13 ton |
Ariane 5 ECA | 777 tys | 53 mln | 21 tys | 10,5 t |
Atlas V 551 | 587 ton | 62 m² | 18,5 t | 8,7 tony |
Delta IV ciężki | 733 ton | 71 m² | 29 tys | 14,2 t |
Proton -M / Briz-M | 713 ton | 58,2 m² | 22 tys | 6 ton |
H-IIB | 531 tys | 56,6 m² | 19 tys | 8 t |
Przemysł kosmiczny ma wątpliwości co do modelu biznesowego ponownego wykorzystania wyrzutni. Wahadłowiec kosmiczny wcześniej nie obniżył kosztów poprzez ponowne wykorzystanie samego promu (kilka miesięcy remontu między startami) i dopalaczy bocznych pierwszego stopnia, które zostały wydobyte ze słonej wody (wysoce korozyjne dla silników samolotów) po wylądowaniu.
Wkrótce po udanym lądowaniu wyrzutni Falcon 9 jej konkurenci skrytykowali ten strategiczny wybór. Elementy podnoszące pytania to:
SpaceX opracowało ciężką wersję swojej wyrzutni o nazwie Falcon Heavy , która ma dwa dodatkowe pierwsze stopnie boczne, zwiększając liczbę silników do 27. Pojemność wyrzutni w wersji nieodzyskiwalnej wyniesie 63,8 tony na niskiej orbicie i 26,7 tony na geostacjonarnej orbicie transferowej. Jego ogłoszony koszt to 90 do 135 milionów dolarów (2017). Po teście statycznym 24 stycznia 2018 r., jego pierwszy start ma miejsce 6 lutego 2018 r. Miotacz wyrzuca Teslę Roadster do Elona Muska na heliocentryczną orbitę między orbitami Ziemi i Marsa.
Pierwsze 5 uruchomień korzysta z modelu programu uruchamiającego 1.0, który jest następnie zastępowany modelem 1.1. Od 20 th launch model 1.1 wzbogacono o większym nacisku niż 30%, to jest przemianowany "Full Thrust" (pełnego nacisku), w skrócie "FT".
Próby odzyskania pierwszego stopnia (patrz ostatnia kolumna) podejmowane są najpierw na spadochronach, następnie na oceanie, następnie na autonomicznych barkach oceanicznych i wreszcie na ziemi. Te dwie ostatnie metody są zawsze praktykowane zgodnie z profilami startów.
Nie. | Rodzaj | Data ( UTC ) | Uruchom bazę | Ładunek | Masa | Orbita | Cel uruchomienia | Status | Odzyskiwanie pierwszego etapu |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
01 | v1.0 | 04-06-2010 | Przylądek Canaveral | Zestaw modelu SpaceX Dragon | ? | Niska orbita | Test uruchamiania | Sukces | Awaria (spadochrony) |
02 | v1.0 | 08-12-2010 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Pierwszy test demonstracyjny Dragon COTS-1. | Sukces | Awaria (spadochrony) |
SpaceX staje się pierwszą prywatną firmą, która odzyskała statek kosmiczny. | |||||||||
03 | v1.0 | 22-05-2012 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Drugi test demonstracyjny Dragon COTS-2. | Sukces | Nie próbowano |
SpaceX staje się pierwszą prywatną firmą, która zadokowała statek kosmiczny na międzynarodowej stacji kosmicznej ISS . | |||||||||
04 | v1.0 | 08-10-2012 | Przylądek Canaveral | - SpaceX Dragon - Orbcomm-G2 (drugorzędne ładowanie) |
-5500 kg + fracht -150 kg |
Niska orbita | - Demonstracja Ravitaillement ISS CRS-1 - Minisatelita |
-Sukces -Częściowa awaria |
Nie próbowano |
Przedwczesne wyłączenie silnika, Dragon jest wstrzykiwany na właściwą orbitę, ale nie demonstracyjny minisatelita Orbcomm-G2, który ginie kilka dni później. | |||||||||
05 | v1.0 | 03-01-2013 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-2 | Sukces | Nie próbowano |
06 | v1.1 | 30-09-2013 | Vandenberg | Kasjope | 500 kg | Orbita polarna | Satelita badawczy jonosfery | Sukces | Awaria (ocean) |
Pierwszy lot z wersji 1.1 i 1 st strzale z Vandenberg . 1 st floor udany stożkach czołowych ale weszła w korkociąg i runął do oceanu zbyt szybko. | |||||||||
07 | v1.1 | 03-12-2013 | Przylądek Canaveral | SES-8 (pl) | 3200 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
Pierwszy lot komercyjny na orbitę geostacjonarną. | |||||||||
08 | v1.1 | 06-01-2014 | Przylądek Canaveral | Thaicom 6 (w) | 3325 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
09 | v1.1 | 04-18-2014 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-3 | Sukces | Sukces (ocean) |
W pierwszym etapie udaje się powrócić do atmosfery i wylądować w oceanie. | |||||||||
10 | v1.1 | 14-07-2014 | Przylądek Canaveral | Orbcomm OG2 (sześć satelitów) | 1100 kg | Niska orbita | 6 satelitów do przesyłania danych o wadze 172 kg | Sukces | Sukces (ocean) |
Drugie kolejne lądowanie na wodzie pierwszego etapu. | |||||||||
11 | v1.1 | 05-08-2014 | Przylądek Canaveral | Azjasob 8 | 4535 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
12 | v1.1 | 07-09-2014 | Przylądek Canaveral | Asiasat 6 (w) | 3700 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
13 | v1.1 | 21-09-2014 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-4 | Sukces | Nie próbowano |
14 | v1.1 | 10-01-2015 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-5 | Sukces | Awaria (barka) |
Pierwszy stopień dociera do barki oceanicznej, ale pod złym kątem z powodu braku płynu hydraulicznego uderza w nią i kończy opadanie do oceanu. | |||||||||
15 | v1.1 | 02-11-2015 | Przylądek Canaveral | DSCOVR | 570 kg | L1 | Satelita obserwacyjny klimatu | Sukces | Sukces (ocean) |
Zła pogoda uniemożliwiła lądowanie na barce, ale mimo to pierwszy etap zakończył się płynnym lądowaniem. | |||||||||
16 | v1.1 | 02-03-2015 | Przylądek Canaveral | - ABS-3A (en) - Eutelsat 115 West B / Satmex 7 |
-2000 kg -2200 kg |
Orbita geostacjonarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Nie próbowano |
17 | v1.1 | 14-04-2015 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-6 | Sukces | Awaria (barka) |
Pierwszy stopień dokładnie dociera do barki oceanicznej, ale zbyt duża prędkość poprzeczna spowodowana wadliwym zaworem powoduje przewrócenie się i zderzenie z barką. | |||||||||
18 | v1.1 | 27-04-2015 | Przylądek Canaveral | TurkmeńskiAlem52E / MonakoSAT | 4800 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
19 | v1.1 | 28-06-2015 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-7 | Niepowodzenie | Nie próbował po wybuchu |
Eksplozja 2 th etap wyrzutni po 2 minutach lotu. | |||||||||
20 | FT | 22-12-2015 | Przylądek Canaveral | Orbcomm OG2 (jedenaście satelitów) | 1900 kg | Niska orbita | 11 satelitów do przesyłania danych o wadze 172 kg | Sukces | Sukces (podłoga) |
Pierwszy lot wersji Full Thrust (FT). Wróć i pomyślnie wyląduj z pierwszego piętra, aby wylądować w pobliżu wyrzutni w Strefie Lądowania 1 . Historyczny krok. | |||||||||
21 | v1.1 | 17-01-2016 | Vandenberg | Jazon-3 | 500 kg | Niska orbita | Satelita wysokościomierza satelitarnego (obserwacja oceanu) | Sukces | Awaria (barka) |
Ostatni lot wersji v1.1. Pierwszy stopień ląduje na barce, ale noga do lądowania nie blokuje się i stopień przechyla się na barkę przed wybuchem. | |||||||||
22 | FT | 04-03-2016 | Przylądek Canaveral | SES-9 (pl) | 5300 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Awaria (barka) |
SES wymaga dodatkowego ciągu, aby dotrzeć wcześniej do GTO , popychając miotacz do granic możliwości. W pierwszym etapie udaje się dotrzeć do barki, ale rozbija się o nią. | |||||||||
23 | FT | 08-04-2016 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-8 | Sukces | Sukces (barka) |
Pierwszy etap z sukcesem wylądował po raz pierwszy na barce oceanicznej. | |||||||||
24 | FT | 06-05-2016 | Przylądek Canaveral | JCSAT-14 | 4700 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Pierwsze udane lądowanie pierwszego stopnia na barce podczas startu GTO . | |||||||||
25 | FT | 27-05-2016 | Przylądek Canaveral | Thaicom 8 (w) | 3100 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Nowe udane lądowanie pierwszego piętra na barce oceanicznej. | |||||||||
26 | FT | 06-15-2016 | Przylądek Canaveral | -ABS-2A -Eutelsat 117 West B / Satmex 9 |
-2000 kg -2000 kg |
Orbita geostacjonarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Awaria (barka) |
Pierwszy etap zbyt gwałtownie ląduje na barce i ginie. | |||||||||
27 | FT | 07-18-2016 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-9 | Sukces | Sukces (podłoga) |
Nowe udane lądowanie z pierwszego piętra do strefy lądowania 1 . | |||||||||
28 | FT | 14-08-2016 | Przylądek Canaveral | JCSAT-16 | 4700 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Udane lądowanie pierwszego piętra na barce oceanicznej. | |||||||||
- | FT | 01-09-2016 | Przylądek Canaveral | Amos-6 | 5500 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Niepowodzenie | Nie próbował po wybuchu |
Eksplozja wyrzutni na wyrzutni podczas jej napełniania do statycznego testu silnika. | |||||||||
29 | FT | 14-01-2017 | Vandenberg | Iridium Next 1 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Sukces (barka) |
30 | FT | 19-02-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-10 | Sukces | Sukces (podłoga) |
31 | FT | 16-03-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | EchoStar XXIII | 5600 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
32 | FT | 03-30-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | SES-10 ( cale ) | 5300 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Pierwsze ponowne użycie i odzyskanie pierwszego etapu, który już odbył się w powietrzu, misji CRS-8 z 08-04-2016. Nowy historyczny wyczyn dokonany przez SpaceX. | |||||||||
33 | FT | 01-05-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | NROL-76 / USA 276 | Sklasyfikowany | Niska orbita | Tajny satelita wojskowy NRO | Sukces | Sukces (podłoga) |
34 | FT | 15-05-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Inmarsat-5 F4 | 6086 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
Satelita ten był pierwotnie przeznaczony do wystrzelenia przez Falcon Heavy, ale ostatecznie został wystrzelony przez Falcona 9 ze względu na jego lepszą wydajność i ponieważ Falcon Heavy jeszcze nie latał. | |||||||||
35 | FT | 03-06-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-11 | Sukces | Sukces (podłoga) |
36 | FT | 23-06-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | BułgariaSat-1 (w) | 3700 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji Iridium Next 1 w dniu 14.01.2017. | |||||||||
37 | FT | 25-06-2017 | Vandenberg | Iridium Next 2 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Sukces (barka) |
Najkrótszy czas pomiędzy dwoma startami z różnych wyrzutni (2 dni). | |||||||||
38 | FT | 05-07-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | 35. Intelsat (pl) | 6761 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
39 | FT | 14-08-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-12 | Sukces | Sukces (podłoga) |
40 | FT | 24-08-2017 | Vandenberg | Formosat-5 | 475 kg | Jednokrotne logowanie | Satelita teledetekcyjny | Sukces | Sukces (barka) |
41 | FT | 07-09-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | X-37B OTV-5 | 4990 kg + fracht | Niska orbita | Wojskowy Mini Shuttle USAF | Sukces | Sukces (podłoga) |
42 | FT | 09-10-2017 | Vandenberg | Iridium Next 3 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Sukces (barka) |
43 | FT | 11-10-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | SES-11 / EchoStar 105 | 5200 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji CRS-10 w dniu 19.02.2017. | |||||||||
44 | FT | 30-10-2017 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Koreasat 5A | 3700 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
45 | FT | 15-12-2017 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-13 | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji CRS-11 z 03-06-2017. | |||||||||
46 | FT | 23-12-2017 | Vandenberg | Iridium Next 4 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji Iridium Next 2 z 25-06-2017. | |||||||||
47 | FT | 08-01-2018 | Przylądek Canaveral | ZUMA (kryptonim) | Sklasyfikowany | Niska orbita | Tajna misja wojskowa | Sukces | Sukces (podłoga) |
Wygląda na to, że tajny ładunek zawiódł po umieszczeniu na orbicie, ale wyrzutnia została wyczyszczona. | |||||||||
48 | FT | 31-01-2018 | Przylądek Canaveral | GovSat-1 / SES-16 | 4230 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (ocean) |
Ponowne użycie pierwszego stopnia użytego podczas misji NROL-76 w dniu 01.05.2017, niespodziewanie okazuje się nienaruszone po wylądowaniu, ale falowanie kończy się jego uszkodzeniem. | |||||||||
49 | FT | 22-02-2018 | Vandenberg | - PAZ -Microsat 2a i Microsat 2b |
-1.200 kilogramów -1.000 kilogramów |
Orbita polarna | -Satelita radaru teledetekcyjnego -2 demonstracyjny minisatelita; |
Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji FORMOSAT-5 w dniach 24.08.2017. Połowa owiewki prawie nie powiodła się podczas próby lądowania i wylądowała gładko. | |||||||||
50 | FT | 06-03-2018 | Przylądek Canaveral | Hispasat 30W-6 (1F) | 6092 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
Zła pogoda na pełnym morzu uniemożliwiła początkowo zaplanowaną próbę lądowania. | |||||||||
51 | FT | 30-03-2018 | Vandenberg | Iridium Next 5 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji Iridium Next 3 w dniu 09.10.2017. | |||||||||
52 | FT | 02-04-2018 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-14 | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji CRS-12 w dniu 14.08.2017 r. | |||||||||
53 | FT | 18-04-2018 | Przylądek Canaveral | TESS | 350 kg | Wysoka orbita | Teleskop kosmiczny | Sukces | Sukces (barka) |
54 | B5 | 11-05-2018 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Bangabandhu 1 | 3750 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Pierwsze uruchomienie Block 5, ostatecznej wersji wyrzutni, której pierwszy etap jest przeznaczony do dziesięciokrotnego ponownego użycia bez większych prac konserwacyjnych. | |||||||||
55 | FT | 22-05-2018 | Vandenberg | - Iridium Next 6 (pięć satelitów) - GRACE-FO (dwa satelity) |
6000 kg | Orbita polarna | - Satelity telekomunikacyjne - Satelity naukowe |
Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji ZUMA w dniu 08.01.2018. | |||||||||
56 | FT | 04-06-2018 | Przylądek Canaveral | SES-12 (w) | 5384 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji X-37B OTV-5 w dniu 07.09.2017. Wykorzystanie bloku 5 jako drugiego piętra. | |||||||||
57 | FT | 06-29-2018 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-15 | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji TESS 18-04-2018. | |||||||||
58 | B5 | 22-07-2018 | Przylądek Canaveral | Telstar 19 Vantage (pl) | 7075 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Telstar 19 Vantage to najcięższy satelita, jaki kiedykolwiek wystrzelono na orbitę geostacjonarną, łącznie wszystkie wyrzutnie. | |||||||||
59 | B5 | 25-07-2018 | Vandenberg | Iridium Next 7 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Sukces (barka) |
60 | B5 | 07-08-2018 | Przylądek Canaveral | Merah Putih (Telkom 4) | 5800 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji Bangabandhu 1 w dniu 11.05.2018 r., pierwsze ponowne wykorzystanie bloku 5. | |||||||||
61 | B5 | 10-09-2018 | Przylądek Canaveral | Telstar 18 Vantage / Apstar-5C (w) | 7060 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
62 | B5 | 08-10-2018 | Vandenberg | Saocom 1A | 1600 kg | Jednokrotne logowanie | Satelita teledetekcji radarowej | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji Iridium Next 7 w dniach 07-25-2018. Pierwsze lądowanie na ziemi w pobliżu wyrzutni SLC-4E Vandenberga w strefie lądowania 4. | |||||||||
63 | B5 | 15-11-2018 | Przylądek Canaveral | Es'hail 2 (pl) | 3000 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji Telstar 19 Vantage w dniach 22.07.2018. | |||||||||
64 | B5 | 03-12-2018 | Vandenberg | Lot kosmiczny SSO-A | 4000 kg | Jednokrotne logowanie | Dystrybutor 64 małych satelitów | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji Bangabandhu 1 w dniu 11.05.2018 r. i Merah Putih z dnia 07.08.2018 r. Ten pierwszy etap jest pierwszym, który zostanie użyty trzykrotnie. | |||||||||
65 | B5 | 05-12-2018 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-16 | Sukces | Częściowa awaria (masa) |
Pompa hydrauliczna komórkowych paneli stabilizacji pierwszego stopnia zacina się w fazie lądowania i tworzy wałek zmuszając go do lądowania na wodzie, a nie na ziemi. Jest jednak odzyskany w prawie nienaruszonym stanie. | |||||||||
66 | B5 | 23-12-2018 | Przylądek Canaveral | GPS III A-1 | 4400 kg | Średnia orbita | Satelita GPS USAF | Sukces | Nie próbowano |
67 | B5 | 11-01-2019 | Vandenberg | Iridium Next 8 (dziesięć satelitów) | 9600 kg | Orbita polarna | Satelity telekomunikacyjne | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas misji Telstar 18 Vantage / Apstar-5C w dniu 10.09.2018. | |||||||||
68 | B5 | 22-02-2019 | Przylądek Canaveral | - Nusantara Satu / PSN VI (en) -S5 / GTO-1 - SpaceIL Beresheet |
-4 735 kg -60 kg -585 kg |
- Orbit GEO - Orbita geostacjonarna - Orbita eliptyczna |
- Satelita telekomunikacyjny - Demonstrator technologii USAF - Lądownik księżycowy |
Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu misji Iridium Next 7 z 25.07.2018 i Saocom 1A z 10.08.2018. Lądownik księżycowy znajduje się na orbicie eliptycznej i dotrze do księżyca siedem tygodni później. | |||||||||
69 | B5 | 02-03-2019 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Smok Załogi | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Bezzałogowy lot SpX-Demo 1 na ISS | Sukces | Sukces (barka) |
70 | B5 | 04-05-2019 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-17 | Sukces | Sukces (barka) |
71 | B5 | 24-05-2019 | Przylądek Canaveral | Starlink -1 (v0.9) | 13620 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych o wadze 227 kg | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra misji Telstar 18 od 10.09.2018 i Iridium Next 8 od 11.01.2019. Pierwsze uruchomienie konstelacji Starlink składającej się z prototypów. | |||||||||
72 | B5 | 12-06-2019 | Vandenberg | Radar konstelacjiSat | 5000 kg | Jednokrotne logowanie | 3 satelity obserwacyjne Ziemi | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne użycie pierwszego etapu używanego podczas misji Crew Dragon SpX-Demo 1 z 02-03-2019. | |||||||||
73 | B5 | 25-07-2019 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-18 | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji CRS-17 04-05-2019. | |||||||||
74 | B5 | 06-08-2019 | Przylądek Canaveral | Amosa-17 | 6500 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu używanego podczas misji Telstar 19 Vantage od 22.07.2018 r. i Es'hail 2 od 15.11.2018 r. | |||||||||
75 | B5 | 11-11-2019 | Przylądek Canaveral | Starlink -1 (v1.0) | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego w startach nr 59, 62 i 68. Ten pierwszy stopień jest pierwszym, który został użyty czterokrotnie. Pierwsze ponowne użycie czapki. Najcięższy ładunek wysłany na orbitę przez SpaceX. | |||||||||
76 | B5 | 05-12-2019 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-19 | Sukces | Sukces (barka) |
77 | B5 | 17-12-2019 | Przylądek Canaveral | JCSAT-18 / Kacific-1 | 6956 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 70 i 73. | |||||||||
78 | B5 | 07-01-2020 | Przylądek Canaveral | Starlink -2 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 61, 67 i 71. | |||||||||
- | B5 | 19-01-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Test przerwania lotu smoka załogi Dragon | 12 055 kg | Suborbitalny | Test ewakuacji awaryjnej Crew Dragon | Sukces | Nie próbowano |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego podczas startów nr 54, 60 i 64. Drugi stopień nie jest wyposażony w silnik. Ten test suborbitalny nie jest uważany za start Falcona 9. | |||||||||
79 | B5 | 29-01-2020 | Przylądek Canaveral | Starlink -3 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 69 i 72. | |||||||||
80 | B5 | 17.02.2020 | Przylądek Canaveral | Starlink -4 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Awaria (barka) |
Ponowne użycie pierwszego stopnia użytego w startach nr 70, 73 i 77. Nie udało się odtworzyć pierwszego stopnia z powodu nieprawidłowych danych wiatru. | |||||||||
81 | B5 | 07-03-2020 | Przylądek Canaveral | Smok SpaceX | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-20 | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w 76. premierze. | |||||||||
82 | B5 | 18-03-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -5 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Awaria (barka) |
Użyj ponownie pierwszego stopnia użytego w startach # 59, 62, 68 i 75. Jest to pierwszy, który zostanie użyty 5 razy. Przedwczesne wyłączenie silnika pierwszego stopnia, ale ładunek jest prawidłowo umieszczony na orbicie. | |||||||||
83 | B5 | 22-04-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -6 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 69, 72 i 79. | |||||||||
84 | B5 | 30-05-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Demo Załogi Smoka 2 | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Załogowy lot SpX-Demo 2 na ISS | Sukces | Sukces (barka) |
Pierwszy start astronautów na Falconie 9. SpaceX staje się pierwszą prywatną firmą zdolną do wysyłania astronautów na orbitę. | |||||||||
85 | B5 | 04-06-2020 | Przylądek Canaveral | Starlink -7 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 61, 67, 71 i 78. | |||||||||
86 | B5 | 13-06-2020 | Przylądek Canaveral | - Starlink -8 (58 satelitów) -3 satelity SkySat |
15600 kg | Niska orbita | -58 satelitów telekomunikacyjnych -3 satelity obserwacyjne Ziemi |
Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego podczas startów nr 76 i 81. Najkrótszy czas pomiędzy dwoma startami z tej samej wyrzutni (9 dni). | |||||||||
87 | B5 | 30-06-2020 | Przylądek Canaveral | GPS III-3 | 4400 kg | Średnia orbita | Satelita GPS USAF | Sukces | Sukces (barka) |
88 | B5 | 20-07-2020 | Przylądek Canaveral | Anasis II (koreański satelita wojskowy) | Sklasyfikowany | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w premierze nr 84. | |||||||||
89 | B5 | 07-08-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | - Starlink -9 (57 satelitów) -2 satelity BlackSky |
15600 kg | Niska orbita | -57 satelitów telekomunikacyjnych -2 satelity do obrazowania kosmosu |
Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 69, 72, 79 i 83. | |||||||||
90 | B5 | 08-18-2020 | Przylądek Canaveral | - Starlink -10 (58 satelitów) -3 satelity SkySat |
15600 kg | Niska orbita | -58 satelitów telekomunikacyjnych -3 satelity obserwacyjne Ziemi |
Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego w startach nr 61, 67, 71, 78 i 85. Ten pierwszy stopień jest pierwszym, którego użyto sześć razy. | |||||||||
91 | B5 | 30-08-2020 | Przylądek Canaveral | Saocom 1B + 2 mikrosatelity | 3500 kg | Jednokrotne logowanie | Satelita teledetekcji radarowej | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 76, 81 i 86. Pierwszy start na orbitę polarną z Przylądka Canaveral od 1960 roku. | |||||||||
92 | B5 | 03-09-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -11 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w premierze #87. | |||||||||
93 | B5 | 06-10-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -12 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 84 i 88. | |||||||||
94 | B5 | 18-10-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -13 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 69, 72, 79, 83 i 89. | |||||||||
95 | B5 | 24-10-2020 | Przylądek Canaveral | Starlink -14 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 87 i 92. | |||||||||
96 | B5 | 05-11-2020 | Przylądek Canaveral | GPS III-4 | 4400 kg | Średnia orbita | Satelita GPS USAF | Sukces | Sukces (barka) |
97 | B5 | 16-11-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Załoga Załoga Smoka -1 | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Załogowy lot załogi SpX Crew-1 na ISS . | Sukces | Sukces (barka) |
Pierwsza operacyjna misja ratunkowa dla załogi ISS, obejmująca teraz czterech astronautów. | |||||||||
98 | B5 | 21-11-2020 | Vandenberg | Strażnik-6 | 1440 kg | Niska orbita | Satelita wysokościomierza satelitarnego (obserwacja oceanu) | Sukces | Sukces (podłoga) |
99 | B5 | 25-11-2020 | Przylądek Canaveral | Starlink -15 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego w startach nr 61, 67, 71, 78, 85 i 90. Ten pierwszy stopień jest pierwszym, którego użyto siedmiokrotnie. | |||||||||
100 | B5 | 06-12-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Załoga smoka CRS-21 | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-21 | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 84, 88 i 93. | |||||||||
101 | B5 | 13-12-2020 | Przylądek Canaveral | SiriusXM SXM-7 | 7000 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 69, 72, 79, 83, 89 i 94. Setny udany start wyrzutni. | |||||||||
102 | B5 | 19-12-2020 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | NROL-108 | Sklasyfikowany | Niska orbita | Tajna misja wojskowa | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 76, 81, 86 i 91. | |||||||||
103 | B5 | 08-01-2021 | Przylądek Canaveral | Turksat 5A | 3500 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 87, 92 i 95. | |||||||||
104 | B5 | 20-01-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -16 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego w startach nr 69, 72, 79, 83, 89, 94 i 101. Ten pierwszy stopień jest pierwszym używanym osiem razy. | |||||||||
105 | B5 | 24-01-2021 | Przylądek Canaveral | Transport-1 | ? | Jednokrotne logowanie | 133 mikrosatelity + 10 satelitów Starlink | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 84, 88, 93 i 100. | |||||||||
106 | B5 | 04-02-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -18 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne użycie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 87, 92, 95 i 103. Jest to najkrótszy czas między dwoma ponownymi użyciem tego samego pierwszego etapu (28 dni). | |||||||||
107 | B5 | 02-16-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -19 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Awaria (barka) |
Ponowne użycie pierwszego stopnia użytego w startach nr 76, 81, 86, 91 i 102. Nie udało się odzyskać pierwszego stopnia. | |||||||||
108 | B5 | 04-03-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -17 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 61, 67, 71, 78, 85, 90 i 99. Po różnych opóźnieniach, ta 17. misja Starlink została wystrzelona po 18 i 19. | |||||||||
109 | B5 | 11-03-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -20 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 84, 88, 93, 100 i 105. | |||||||||
110 | B5 | 14-03-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -21 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego w startach nr 69, 72, 79, 83, 89, 94, 101 i 104. Ten pierwszy stopień jest pierwszym, którego użyto dziewięć razy. | |||||||||
111 | B5 | 24-03-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -22 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 87, 92, 95, 103 i 106. | |||||||||
112 | B5 | 07-04-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -23 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 84, 88, 93, 100, 105 i 109. | |||||||||
113 | B5 | 23-04-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Załoga Załoga Smoka -2 | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Załogowy lot SpX Crew-2 na ISS . | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego piętra używanego podczas misji Crew-1 z 16-11-2020. | |||||||||
114 | B5 | 29-04-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -24 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 87, 92, 95, 103, 106 i 111. | |||||||||
115 | B5 | 04-05-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Starlink -25 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 61, 67, 71, 78, 85, 90, 99 i 108. | |||||||||
116 | B5 | 09-05-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -27 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego stopnia użytego w startach nr 69, 72, 79, 83, 89, 94, 101, 104 i 110. Ten pierwszy stopień jest pierwszym używanym dziesięć razy. | |||||||||
117 | B5 | 05-15-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | - Starlink -26 (52 satelity) - Capella-6 (en) - Tyvak-0130 (en) |
15600 kg | Niska orbita | -52 satelity telekomunikacyjne - Radar z aperturą syntetyczną - Astronomiczny satelita obserwacyjny |
Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w startach nr 84, 88, 93, 100, 105, 109 i 112. | |||||||||
118 | B5 | 26-05-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -28 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas 98. uruchomienia. | |||||||||
119 | B5 | 03-06-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Załoga smoka CRS-22 | 5500 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-22 | Sukces | Sukces (barka) |
120 | B5 | 06-06-2021 | Przylądek Canaveral | SiriusXM SXM-8 | 7000 kg | Orbita geostacjonarna | Satelita telekomunikacyjny | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu używanego od startów 97 i 113. | |||||||||
121 | B5 | 06-17-2021 | Przylądek Canaveral | GPS III-5 | 4400 kg | Średnia orbita | Satelita GPS USAF | Sukces | Sukces (barka) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego w premierze nr 96. | |||||||||
122 | B5 | 30-06-2021 | Przylądek Canaveral | Transport-2 | ? | Jednokrotne logowanie | 85 mikrosatelitów + 3 satelity Starlink | Sukces | Sukces (podłoga) |
Ponowne wykorzystanie pierwszego etapu użytego podczas startów nr 87, 92, 95, 103, 106, 111 i 114. | |||||||||
Planowane premiery | |||||||||
- | B5 | xx-07-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -29 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Barka | |
- | B5 | xx-07-2021 | Vandenberg | Starlink -30 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Barka | |
- | B5 | xx-07-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -31 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Barka | |
- | B5 | xx-07-2021 | Przylądek Canaveral | Starlink -32 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Barka | |
- | B5 | xx-07-2021 | Vandenberg | Starlink -33 | 15600 kg | Niska orbita | 60 satelitów telekomunikacyjnych | Barka | |
- | B5 | 18-08-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Załoga smoka CRS-23 | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Tankowanie ISS CRS-23 | Barka | |
- | B5 | xx-09-2021 | Centrum Kosmiczne im. Kennedy'ego | Załoga Smoka Inspiracja4 | 12 055 kg + fracht | Niska orbita | Prywatna misja Crew Dragon | Barka |
Książka zamówień SpaceX obejmuje około siedemdziesięciu startów o wartości umownej ponad 10 miliardów dolarów (marzec 2016), w tym minimum 20 misji w celu zatankowania międzynarodowej stacji kosmicznej, 7 misji poświęconych wystrzeleniu konstelacji Iridium, kilka misji wojskowych i wiele satelity telekomunikacyjne.
Film z pierwszego uruchomienia Falcona 9 on 4 czerwca 2010.
Odsunięcia od 3 -go lotu Falcon 922 maja 2012.
Od czasu wprowadzenia generacji „Block 5” SpaceX posiada flotę pierwszych stopni Falcon 9, które teoretycznie mogą osiągnąć 10 lotów bez większych operacji konserwacyjnych.
Pierwsze piętro | Data wydania | Lot nr ° | Czas między 2 lotami | Ładunek | Uruchomić | Poprawa | Status |
---|---|---|---|---|---|---|---|
B1046 | 11 maja 2018 r. | F9-054 | Nowy | Bangabandhu-1 | Sukces | Sukces | Zniszczony (celowo) |
7 sierpnia 2018 r. | F9-060 ♺ | 2 miesiące 27 dni | Telkom 4 | Sukces | Sukces | ||
3 gru 2018 | F9-064 ♺ | 3 miesiące 26 dni | Jednokrotne logowanie | Sukces | Sukces | ||
19 stycznia 2020 r. | F9-079 ♺ | 1 rok 1 miesiąc 16 dni | Smok Załogi „W locie przerwany” | Sukces | Nie próbowano | ||
B1047 | 22 lipca 2018 r. | F9-058 | Nowy | Telstar 19V | Sukces | Sukces | Zniszczony (celowo) |
15 listopada 2018 r. | F9-063 ♺ | 3 miesiące 24 dni | Es'hail 2 | Sukces | Sukces | ||
6 sie 2019 | F9-074 ♺ | 8 miesięcy 22 dni | AMOS-17 | Sukces | Nie próbowano | ||
B1048 | 25 lipca 2018 r. | F9-059 | Nowy | Iryd Następny 7 | Sukces | Sukces | Zniszczyć |
8 października 2018 r. | F9-062 ♺ | 2 miesiące 13 dni | SAOCOM 1A | Sukces | Sukces | ||
22 lutego 2019 r. | F9-068 ♺ | 4 miesiące 14 dni | Nusantara Satu (PSN-6) | Sukces | Sukces | ||
11 listopada 2019 r. | F9-075 ♺ | 8 miesięcy 20 dni | Starlink-1 | Sukces | Sukces | ||
18 marca 2020 r. | F9-083 ♺ | 4 miesiące 7 dni | Starlink-5 | Sukces | Niepowodzenie | ||
B1049 | 10 września 2018 r. | F9-061 | Nowy | Telstar 18V / Apstar-5C | Sukces | Sukces | Gotowy do startu |
11 stycznia 2019 r. | F9-067 ♺ | 4 miesiące 1 dzień | Iryd Następny 8 | Sukces | Sukces | ||
24 maja 2019 r. | F9-071 ♺ | 4 miesiące 13 dni | Starlink-0,9 | Sukces | Sukces | ||
7 stycznia 2020 r. | F9-078 ♺ | 7 miesięcy 14 dni | Starlink-2 | Sukces | Sukces | ||
4 czerwca 2020 r. | F9-086 ♺ | 4 miesiące 28 dni | Starlink-7 | Sukces | Sukces | ||
18 sie 2020 | F9-091 ♺ | 2 miesiące 14 dni | Starlink-10 | Sukces | Sukces | ||
25 listopada 2020 r. | F9-100 ♺ | 3 miesiące 7 dni | Starlink-15 | Sukces | Sukces | ||
4 marca 2021 | F9-109 ♺ | 3 miesiące 7 dni | Starlink-17 | Sukces | Sukces | ||
4 maja 2021 | F9-116 ♺ | 2 miesiące | Starlink-25 | Sukces | Sukces | ||
lipiec 2021 | F9-1xx ♺ | 2 miesiące | Orbita polarna Starlink | Zaplanowany | Zaplanowany | ||
B1050 | 5 grudnia 2018 r. | F9-065 | Nowy | Smok CRS-16 | Sukces | Niepowodzenie | Łowione w wodzie i części używane w innych modelach |
B1051 | 5 marca 2019 r. | F9-069 | Nowy | Demo-1 | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
12 czerwca 2019 r. | F9-072 ♺ | 3 miesiące 10 dni | Gwiazdozbiór RADARSAT | Sukces | Sukces | ||
29 stycznia 2020 | F9-080 ♺ | 7 miesięcy 17 dni | Starlink-3 | Sukces | Sukces | ||
22 kwietnia 2020 r. | F9-084 ♺ | 2 miesiące 25 dni | Starlink-6 | Sukces | Sukces | ||
7 sierpnia 2020 r. | F9-090 ♺ | 3 miesiące 16 dni | Starlink-9 | Sukces | Sukces | ||
18 października 2020 r. | F9-095 ♺ | 2 miesiące 11 dni | Starlink-13 | Sukces | Sukces | ||
13 grudnia 2020 r. | F9-102 ♺ | 1 miesiąc 25 dni | SXM-7 | Sukces | Sukces | ||
20 stycznia 2021 | F9-105 ♺ | 1 miesiąc 7 dni | Starlink-16 | Sukces | Sukces | ||
14 marca 2021 | F9-111 ♺ | 1 miesiąc 22 dni | Starlink-21 | Sukces | Sukces | ||
9 maja 2021 | F9-117 ♺ | 1 miesiąc 25 dni | Starlink-27 | Sukces | Sukces | ||
B1052 | 11 kwietnia 2019 r. | FH-002 | Nowy | Arabsat-6A | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
25 czerwca 2019 r. | FH-003 ♺ | 2 miesiące 14 dni | STP-2 | Sukces | Sukces | ||
B1053 | 11 kwietnia 2019 r. | FH-002 | Nowy | Arabsat-6A | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
25 czerwca 2019 r. | FH-003 ♺ | 2 miesiące 14 dni | STP-2 | Sukces | Sukces | ||
B1054 | 23 grudnia 2018 | F9-066 | Nowy | GPS III-01 | Sukces | Nie próbowano | Zniszczony (celowo) |
B1055 | 11 kwietnia 2019 r. | FH-002 | Nowy | Arabsat-6A | Sukces | Sukces | Zniszczony przez upadek z barki po wylądowaniu |
B1056 | 4 maja 2019 r. | F9-070 | Nowy | Smok CRS-17 | Sukces | Sukces | Zniszczyć |
25 lipca 2019 | F9-073 ♺ | 2 miesiące 21 dni | Smok CRS-18 | Sukces | Sukces | ||
17 grudnia 2019 r. | F9-080 ♺ | 4 miesiące 23 dni | JCSt-18 | Sukces | Sukces | ||
17 lutego 2020 r. | F9-081 ♺ | 2 miesiące | Starlink-4 | Sukces | Niepowodzenie | ||
B1057 | 25 czerwca 2019 r. | FH-003 | Nowy | STP-2 | Sukces | Niepowodzenie | Zniszczyć |
B1058 | 30 maja 2020 r. | F9-085 | Nowy | Demo-2 | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
20 lipca 2020 r. | F9-089 ♺ | 1 miesiąc 20 dni | ANASIS-II | Sukces | Sukces | ||
6 października 2020 r. | F9-094 ♺ | 2 miesiące 16 dni | Starlink-12 | Sukces | Sukces | ||
6 grudnia 2020 r. | F9-101 ♺ | 2 miesiące | Smok CRS-21 | Sukces | Sukces | ||
24 stycznia 2021 | F9-106 ♺ | 1 miesiąc 18 dni | Transport-1 | Sukces | Sukces | ||
11 marca 2021 | F9-110 ♺ | 1 miesiąc 15 dni | Starlink-20 | Sukces | Sukces | ||
7 kwietnia 2021 | F9-113 ♺ | 27 dni | Starlink-23 | Sukces | Sukces | ||
15 maja 2021 | F9-118 ♺ | 1 miesiąc 8 dni | Starlink-26 | Sukces | Sukces | ||
B1059 | 5 grudnia 2019 r. | F9-076 | Nowy | Smok CRS-19 | Sukces | Sukces | Zniszczyć |
7 marca 2020 r. | F9-082 ♺ | 3 miesiące 2 dni | Smok CRS-20 | Sukces | Sukces | ||
13 czerwca 2020 r. | F9-087 ♺ | 3 miesiące 6 dni | Starlink-8 | Sukces | Sukces | ||
31 sierpnia 2020 r. | F9-092 ♺ | 2 miesiące 18 dni | SAOCOM 1B | Sukces | Sukces | ||
19 grudnia 2020 | F9-103 ♺ | 3 miesiące 19 dni | NROL-108 | Sukces | Sukces | ||
16 lutego 2021 | F9-108 ♺ | 1 miesiąc 28 dni | Starlink-19 | Sukces | Niepowodzenie | ||
B1060 | 30 czerwca 2020 r. | F9-088 | Nowy | GPS III-03 | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
3 września 2020 r. | F9-093 ♺ | 2 miesiące 4 dni | Starlink-11 | Sukces | Sukces | ||
24 października 2020 r. | F9-096 ♺ | 1 miesiąc 21 dni | Starlink-14 | Sukces | Sukces | ||
8 stycznia 2021 | F9-104 ♺ | 2 miesiące 14 dni | Turksat 5A | Sukces | Sukces | ||
4 lutego 2021 | F9-107 ♺ | 27 dni | Starlink-18 | Sukces | Sukces | ||
24 marca 2021 | F9-112 ♺ | 1 miesiąc 20 dni | Starlink-22 | Sukces | Sukces | ||
29 kwietnia 2021 | F9-115 ♺ | 1 miesiąc 4 dni | Starlink-24 | Sukces | Sukces | ||
30 czerwca 2021 | F9-123 ♺ | 2 miesiące 1 dzień | Transport-2 | Sukces | Sukces | ||
B1061 | 16 listopada 2020 r. | F9-098 | Nowy | Załoga-1 | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
23 kwietnia 2021 | F9-114 ♺ | 5 miesięcy 7 dni | Załoga-2 | Sukces | Sukces | ||
6 czerwca 2021 | F9-121 ♺ | 1 miesiąc 14 dni | SXM-8 | Sukces | Sukces | ||
B1062 | 6 listopada 2020 r. | F9-097 | Nowy | GPS III-04 | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
17 czerwca 2021 | F9-122 ♺ | 7 miesięcy 11 dni | GPS III-05 | Sukces | Sukces | ||
B1063 | 21 listopada 2020 r. | F9-099 | Nowy | Strażnik-6A | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |
26 maja 2021 | F9-119 ♺ | 6 miesięcy 5 dni | Starlink-28 | Sukces | Sukces | ||
B1064 | Październik 2021 | FH-004 | Nowy | USSF-44 | Zaplanowany | Zaplanowany | Gotowy do startu |
B1065 | Październik 2021 | FH-004 | Nowy | USSF-44 | Zaplanowany | Zaplanowany | Gotowy do startu |
B1066 | Październik 2021 | FH-004 | Nowy | USSF-44 | Zaplanowany | Zaplanowany | Gotowy do startu |
B1067 | 3 czerwca 2021 | F9-120 | Nowy | Smok CRS-22 | Sukces | Sukces | Oczekiwanie na przydział |